R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver 23 Leo Klerks coacht al drie jaar met plezier het vrouwenteam van S.C. Elshout Positief en rustig coachen én de nadruk leggen op wat allemaal goed gaat. Dat is de manier waarop Leo Klerks (34) het vrouwenteam van S.C. Elshout begeleidt. Dit doet de voetballiefhebber inmiddels drie jaar, samen met collega-coach Ilse van Delft en trainer Erol Gedik. “We hebben de rollen goed verdeeld.” Toen hij zeven jaar was, zette Klerks zijn eerste stappen op het groene gras van S.C. Elshout. Hij bleef actief tot een hardnekkige knieblessure het onmogelijk maakte nog te voetballen. “Ik ben 27 jaar lid van de club en ik heb zeventien jaar gevoetbald. Met veel plezier, dus ik vond het echt jammer dat ik moest stoppen.” De coach heeft volgens eigen zeggen overigens geen noemenswaardig voetbaltalent. “Ik heb altijd in het laagste elftal gespeeld, maar had altijd veel lol. Dat vind ik het belangrijkste.” Lol ziet Klerks ook bij vrouwen 1. “Genieten van het voetballen is een van onze kwaliteiten. We hebben het heel gezellig met z’n allen. Als we verliezen, wordt niemand boos. We winnen liever hoor. Maar als de tegenstander beter is, is dat oké. We drinken dan een biertje en het is weer goed. Niemand wordt persoonlijk aangesproken, je weet het zelf wel als je niet goed gespeeld hebt.” STILLE KRACHT Klerks coacht positief en laat zich weinig horen langs de lijn. “Ik laat het team voetballen. Als er echt iets is, hoor je me wel hoor. Wat voor dingen ik dan roep? Dat ze wakker moeten worden bijvoorbeeld.” De taakverdeling tussen Klerks en de andere begeleiders verloopt prima. “We bespreken veel en zitten op één lijn qua begeleiding. Ilse regelt het meeste, wie er vlagt en wast, Erol geeft training. Als een wedstijd verplaatst moet worden, zorg ik daarvoor. Ik onderhoud ook het contact met de club.” LIEF De coach ziet weinig verschil tussen het coachen van mannen en vrouwen. “ Je moet natuurlijk netjes kloppen als je de kleedkamer binnenkomt” grinnikt hij. “En bij mannen is er meer agressie, vrouwen zijn liever voor elkaar, de tegenstander en de scheidsrechter. Of ze me weleens voor de gek houden? Dat is nog niet gelukt. Maar ik binnenkort voor het eerst mee op teamweekend met 27 vrouwen en drie mannen. Ik ben benieuwd of het dan lukt. Ik heb geen idee.” Grootste ambities heeft Klerks niet. “Als we bovenaan het rechterrijtje eindigen aan het einde van het seizoen, vind ik het prima. Ik denk niet dat we kampioen worden en dat is oké. Ik kan prima tegen mijn verlies, ik heb in mijn eigen voetbalcarrière vaak verloren, meer dan dat ik heb gewonnen”, klinkt het nuchter. “Maar, ik houd van het spelletje. Als ik langs de lijn sta vind ik het tof om samenspel te zien. Ze maken er echt wat van, onze vrouwen.” Een goede mix van ervaring en jeugdig talent. Zo omschrijft Emiel Heefer (47) Waspik 1. De hoofdtrainer van het vlaggenteam staat voor het tweede jaar aan het roer en doet dat heel graag. “Plezier staat bij mij altijd voorop.” Emiel Heefer coacht vv Waspik met plezier Ze gaan dit seizoen voor lijfsbehoud, de mannen van het eerste. Niet per se sexy, wel reëel. “We hebben een goed team vol talentvolle jongens. Wel zijn twee goede spelers vertrokken en is een aantal voetballers gestopt. De anderen hebben grote schoenen te vullen.” Het vertrek van talent en ervaring is niet de enige reden dat coach Heefer voor handhaving in de derde klasse gaat. “Er sinds dit seizoen een nieuwe promotie- degradatieregeling. Dit houdt in dat meer teams degraderen. Als we op nummer 8 eindigen zijn we pas veilig. Dat is ons doel.” Heefer geeft aan dat Waspik is ingedeeld in een andere en tot nu toe zwaardere competitie. “We spelen tegen drie teams die gedegradeerd zijn uit de tweede klasse. Ach, met voetbal moet je ook een beetje geluk hebben.” SKILLS Hoewel Heefer graag leiding geeft aan een team, staat hij als het even kan ook zelf met voetbalpatta’s op het veld. “Ik kom uit Tilburg en speel zelf in FC Tilburg 10. Daar laat ik op zondagochtend mijn eigen voetbal skills zien”, grapt hij. ‘Voetbal is een deel van wie ik ben. Ik ben ermee opgegroeid.” Toen Heefer vorig seizoen startte bij Waspik leerde hij een grote selectie kennen. “Maar met veel talent en kampioensambities. We hebben dan ook lang in top 3 gestaan. Toen volgde een aantal blessures en ging de keeper op wereldreis Hoewel we goed bleven spelen, pakten we te weinig punten na de winterstop. Dat was zonde en maakte dat we in de middenmoot eindigden.” Maar ik kijk terug op een succesvol seizoen. De jongens hebben zich ontwikkeld.” De voorbereiding van het nieuwe seizoen was lastig. “We spelen een ander spelsysteem omdat we een nieuwe selectie hebben. Maar de jongens hebben het goed opgepakt. We staan we er in de competitie goed voor. Natuurlijk hebben we met ons nieuwe team een lange weg te gaan. Maar we hebben wel veel strijdlust, dat is de helft.” JONG TEAM Het team van Heefer is jong. “We hebben elf jongens die jonger zijn dan 20 jaar, tien jongens zijn wat ouder. Het is een goede mix van ervaring en jeugd. En er is een goede onderlinge chemie. Daar ben ik als trainer heel blij mee.” Dat de start van het seizoen voortvarend was, heeft de hoofdtrainer mede aan assistent-coach Rob IJpelaar te danken. “Rob is een kind van de club. Hij heeft zelf jarenlang in het eerste gespeeld en was coach toen JO19-1 kampioen werd. Veel van deze jongens spelen nu in het eerste. Ik vind Rob en mij een goede mix, we vullen elkaar goed aan. En daarnaast: Ik ga elke keer met een grote glimlach en veel plezier naar de club.” De club is ook tevreden over haar hoofdcoach. “De klik is er vanuit de club en de spelersgroep en ook vanuit mij. Als deze er niet is, vertrek ik. De club heeft aan de start van het seizoen aangegeven twee jaar door te willen gaan, Ik ga daar vol voor. Ik zie genoeg potentie in de groep.” ‘Voetbal is een deel van wie ik ben’ 0268427.pdf 1 14-11-2022 14:31:20
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=