VoetbalJournaal Langstraat, voorjaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 26 Plezier en de toekomst is enige juiste voor HHC ’09 “Ik ben nog best fit, ondanks mijn leef- tijd”, zegt Paijmans lachend. “Ik kan nog aardig meekomen. Al heb ik wel pijntjes, die komen vooral na de wedstrijd. Soms wel een dag of drie à vier.” Maar het plezier dat hij uit het voetballen haalt weegt zwaar- der dan de last die hij heeft van de pijntjes. “Dat nog wel. Anders was ik wel gestopt. Maar nu is de moti- vatie om door te gaan er nog heel erg. Het voetbalspelletje is gewoon leuk. De wedstrijdspanning naar de zondag toe, dat het echt ergens om gaat. Dat is bij een lager elftal an- ders. Daarom wil ik het zo lang als mogelijk volhouden.” Dat hij nu bij Vlijmense Boys speelt vindt Paijmans leuk, want daar is het voor hem allemaal begonnen. “Daarna heb ik een jaartje in de jeugd van PSV gespeeld en daar- na acht jaar bij FC Den Bosch. Daar speelde ik van de jeugd tot twee jaar in het tweede.” Vervolgens waren er twee jaar op hoog amateurniveau bij OJC Ros- malen, voor hij naar Nivo Sparta ging. “Daar heb ik tien jaar ge- speeld. Maar ik wilde graag afslui- ten bij Vlijmense Boys. Op de een of andere manier trok dat mij om daar een paar jaar te voetballen. Ik was 33 toen ik weer terugkwam. En ik ga dus nog even door.” In al die jaren dat hij als voetbal- ler actief is heeft Paijmans heel wat mooie dingen meegemaakt. Bij Vlijmense Boys pakte hij kam- pioenschappen met de F-jes en E-tjes, wat leuk was. “Bij de senio- ren is dat het jaar geweest dat we tweede stonden. Toen liep alles op rolletjes. We hadden een periode in het verschiet, de koploper stond op zes punten. Dat was wel een hoog- tepunt.” “Mijn tijd bij Nivo Sparta was wel heel speciaal”, gaat Paijmans ver- der. “Den Bosch ook wel, ik heb gespeeld tegen spelers als Wesley Sneijder en Robin van Persie, dat zijn dingen die je nooit meer ver- geet. Maar qua seniorenvoetbal heb ik hele leuke jaren gehad bij Nivo Sparta. Dat was een vriendenelftal. We gingen veel naar de kroeg sa- men, maar speelden op Hoofdklas- seniveau. Met een man of tien zijn we een jaar of acht bij elkaar geble- ven, dat was best bijzonder.” Met al zijn ervaring zou een rol als trainer in de toekomst misschien logisch zijn, de kans is klein dat Pa- ijmans het trainersvak inrolt. “Die ambitie heb ik niet. Ik denk wel dat ik lager ga voetballen. Helemaal niet meer voetballen gaat hem niet worden. Maar het is nu in mijn hoofd nog niet zo dat ik lager wil voetballen. Die wil is er nog niet”, zegt de ervaren middenvelder, die weet dat hij wel even nodig zal hebben om wedstrijdfit te zijn. “Je hebt een langere aanloop nodig om fit te worden. En wedstrijdfit is ook nog eens heel iets anders. Maar dat komt goed. Als je naar mijn verleden kijkt, ik heb links en rechts wat zware blessures gehad, ben ik ook altijd weer opgekrabbeld.” OUDHEUSDEN – “Het zat er al twee jaar aan te komen”, zegt bestuurslid Henk Kops eerlijk. “Er zijn nog- al wat spelers verdwenen. We hadden een groot aantal spelers van buitenaf en die zijn uiteinde- lijk allemaal vertrokken. Het niveau daalde daardoor natuurlijk ook. We hebben nog twee jaar lang een aantal spe- lers gehad die eigenlijk al af- scheid hadden genomen, maar die wel de gaten opgevuld heb- ben voor de club. Maar daar komt ook een keer een einde aan.” Dat is nu. Kops zat met alle se- nioren om tafel. “En de uitkomst was eigenlijk unaniem. Ze blij- ven graag voetballen, maar niet meer met een standaardteam in de vierde klasse. Als je het hele jaar negentig minuten achter je tegenstander aan moet lopen, dan gaat dat ten koste van het plezier. Als club hebben we dan ook helemaal geen moeite met dit besluit. Het gaat om het ple- zier. Al die jongens hebben er nu weer zin in. Wat wil je nog meer? Het voelt voor velen ook echt als een soort opluchting dat ze nu gewoon weer lekker kunnen voetballen, zonder dat je vooraf weet of je kanonnenvoer bent.” Met zijn 37 jaar is Wesley Paijmans één van de routiniers van het eerste elftal van Vlijmense Boys. Aan stoppen denkt de voormalig jeugdspeler van PSV en FC Den Bosch niet. Zolang hij lichamelijk nog mee kan, blijft hij voetballen. Plezier is de basis van voetbal, het is wat iedereen zoumoeten hebben als hij traint of wedstrijden speelt. Dat was bij HHC ’09 niet altijd het geval de afgelopen jaren. Althans, niet rondom het eerste elftal. De club heeft daarom een keuze gemaakt die voor de buitenwacht misschien wat vreemd oogt, maar die voor het plezier en de toekomst van de club waarschijnlijk de enige juiste is: HHC ’09 heeft komend seizoen geen standaardelftal meer. Foto: Henk Kops “Pijntjes wegen niet op tegen het plezier dat ik haal uit voetballen” Ervaren Wesley Paijmans: TOEKOMST Het besluit komt niet helemaal uit de lucht vallen. “Diegenen die de situatie hier kenden, hebben dit aan zien komen. Die zeggen ook dat het voor de toekomst van de club beter is dat dit gebeurt.” Dat door corona de competitie stil kwam te liggen dit seizoen was al een soort redding. “Eigenlijk had- den we met een soort veredeld tweede elftal van een aantal jaar geleden gespeeld. Als we met dat team 26 wedstrijden hadden moeten spelen, was de animo niet groot meer geweest.” Het is niet zo dat de keuze die nu gemaakt is, een definitief afscheid is van spelen met een standaardelftal. “Als we een jeugdteam als de On- der 17 kunnen behouden, dan is er best een kans dat we over twee of drie jaar instromen in de vijfde klasse. Maar dat gaan we van jaar tot jaar bekijken. Zoals het er nu voorstaat gaat dat de komende twee jaar in ieder geval niet ge- beuren.” GROTER PROBLEEM Kort na de bekendmaking kreeg Kops weleens de vraag of de club nog toekomst heeft. “Ik vind van wel. Wij hebben maar twee seniorenteams, maar het zijn wel alleen maar spelers die iets hebben met de club.” Het groot- ste probleem zit bij de jongste jeugd, want vanuit het dorp zelf hoeft de club niet te rekenen op veel aanwas. “Er is al zo lang niet gebouwd, dat de gemeenschap daar last van heeft. Niet alleen wij, ook de tennisvereniging en de gymnastiekvereniging. En we vissen allemaal in een vijver waar steeds minder vissen in zitten.” Dat is dus een andere zorg. Voor nu is Kops vooral blij met het genomen besluit. “Wat de bui- tenwereld er van vindt vind ik ei- genlijk minder belangrijk. Het is belangrijker wat de eigen leden er van vinden, dat ze straks met plezier naar het sportpark ko- men en het leuk vinden.”