VoetbalJournaal Langstraat, voorjaar 2021

13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Bij de familie Klijn speelt voetbal – en RKDVC in het bijzonder – een grote rol. Vader Jack heeft als vrijwilliger de nodige uren in de club gestopt, terwijl dochter Isa en zoon Stan actief zijn als voetballers. Isa is naast speelster van het eerste elftal van de dames ook nog trainster van de meisjes Onder 15. “Ik roep altijd dat dit mijn tweede thuis is.” “Altijd blij als ik het sportpark van RKDVC op kom lopen” DRUNEN - Jack voet- balde vroeger ook, tot zijn dertiende. Toen is hij gestopt. Dankzij Stan kwam hij vervolgens bij RKDVC terecht. “Oorspronkelijk kom ik uit Elshout, sinds 1999 woon ik in Drunen. Mijn zoon wilde gaan voet- ballen en mijn dochter ging dan altijd, met een bal in de hand, mee. Kijken bij haar broer. Altijd had ze een bal bij zich. Die schopte ze dan naar een vader en dan was ze bezig. Toen ze vijf was mocht ze gaan voetballen. Dat was wel echt haar ding.” Isa weet dat zeal heel vroeghet sportpark van RKDVC bezocht. “Ja, ik loop eigenlijk al vanaf mijn tweede hier bij de club rond. Als je broer voetbalt ga je toch mee. Ik ben zelf begonnen in de F-jes, daarna heb ik eigenlijk alle teams ge- had en nu zit ik bij de dames.” DAMES 1 Die laatste stap zette ze al op jonge leeftijd. “Op een gegeven moment vroegen ze of ik mee wilde doen, toen speelde ik nog in de A-jeugd. Ze vroegen wel eens of ik dan zondag mee kon doen. Het werd op een ge- geven moment bijna wekelijks, dat ik op zaterdag met de jeugd speelde en op zondag meeging met Dames 1. Het verschil van de jeugd naar de se- nioren was best groot, maar zo ben ik er langzaam ingerold. Op een ge- geven moment hebben we besloten om definitief de stap te zetten om naar de dames te gaan. En het is nog steeds zo’n leuk team.” Toen Isa haar eerste minuten in het eerste elftal maakte was ze zo’n zestien à zeven- tien jaar, er was toen één damesteam en dat speelde in de vijfde klasse. “In vier seizoenen tijd zijn we naar de derde klasse gegaan. Ik zeg altijd dat we een groot vriendinnenteam zijn dat ook nog heel goed kan voetbal- len. We hebben het leuk en datmaakt het leuk, daardoor maken we elkaar ook nog beter. We zijn nu twee keer gepromoveerd en ik denk dat er nog wel meer in zit. Dit seizoen hebben we vier wedstrijden gespeeld in de derde klasse en die hadden we alle- maal gewonnen. Dat geeft motivatie omnog beter te worden en echt door te blijven gaan.” MEIDENCOMMISSIE Vader Jack hoort het aan, hij weet niet anders dan dat Isa het over voet- bal heeft. Het ishaar passie. Zelf vindt hij voetbal ook hartstikke leuk. Bij de F-jes was hij leider en trainer, dat is hij later bij de meiden ook geweest. Op een gegeven moment heeft hij wat afstand genomen, deed hij wat ande- re dingen en ook een paar jaar niets. “Ja, kijken naar mijn zoon en dochter. En nu ben ik op papier nog leider van mijn zoon.” Maar hij zit sinds dit sei- zoen ook in de jeugdbegeleidings- commissie voor de meiden, terwijl Isa de jeugd traint. Zelf zijn ze er be- scheiden over, hoeven ze niet per se in de aandacht te staan. Vanuit de clubwordt gezegd dat ze een belang- rijke rol binnen de club spelen. “Toen ze op zoek waren naar iemand voor die commissie zei mijn dochter: ‘is dat niks voor jou?’ Toen heb ik gezegd dat ik dat best wilde doen als ze nie- mand zouden vinden.” Heel blij is Jack nog niet geworden van zijn nieuwe rol, maar dat komt niet door de meiden of RKDVC. “Als je ergens in stapt, dan vind ik dat je het goed moet doen. Niet de kantjes eraf lopen. Vorig jaar mei wilde ik lekker op zaterdag gaan kijken. Er zijn niet veel meidenteams, op diemanier zou ik ze persoonlijk leren kennen. Dan weet je over wie je het hebt binnen de club en op het moment dat er een indeling gemaakt moet worden, kun je een mening hebben. Het is er door corona niet van gekomen en dat is best lastig. Gelukkig blijven de teams volgend jaar nagenoeg bij elkaar, ik ben blij dat ik geen mensen in hoef te delen op andere teams.” Jack is inmiddels jarenlang betrok- ken bij meidenvoetbal, hij merkt dat het bij RKDVC inmiddels een serieuze plek heeft gevonden binnen de club. “Het begint allemaal wat vaster te worden. Voorheen hing het er een beetje bij, had ik het idee. Maar dat is verleden tijd. Dat zie je ook wel aan hoe zemet demeiden en dames om- gaan. Isa kon best goed voetballen, maar ze werd in het laagste E-elftal gestopt. Kwam dat dan omdat ze meisje was? Dat begint nu langzaam te veranderen en dat is prima. Het meisjes- en damesvoetbal wordt meer voor vol aangezien.” TWEEDE THUIS Als je alle uren gaat tellen die de fami- lie Klijn op het sportpark van RKDVC heeft doorgebracht kom je op een heel groot getal uit. “Het is niet dat het alles beheerst binnen het gezin, maar het is gewoon een leuk spel- letje. En het is een leuke vereniging. Als je tijd over hebt en interesse in een club, danwil je daar best iets voor doen.” Voor Isa is het nog wel iets meer dan dat. “Ik roep altijd dat dit mijn tweede thuis is. Ik loop hier al zo lang rond. Vorig jaar trainden we met de meiden ook nog op maandag, dan kwam ik hier vijf dagen in de week. Ik ben ook altijd blij als ik hier het sport- park op kom lopen, dan is het altijd goed. Een leven zonder RKDVC kan ik me niet echt voorstellen, nee. Op de een of andere manier baal ik ook altijd dat de zomerstop zo lang duurt. En deze periode is natuurlijk ook ver- velend, ondanks dat ik hier toch af en toe kwamom training te geven. Je wil weer echt naar de club toe.” Ook bui- ten RKDVC om is ze veel met voetbal bezig. “Bij ons staat in het weekend en eigenlijk doordeweeks de tv altijd op een groen, er is altijd een grasveld te zien. Eredivisie, Spaans voetbal, Engels voetbal. Als ik tijd heb, kijk ik alles wat op tv komt. Thuis wordt niet iedereen daar altijd even vrolijk van, vooral mijnmoeder niet”, zegt zemet een voorzichtige lach. Maar RKDVC is nog altijd mooier dan voetbal kijken. “Ik ken inmiddels ook zoveel men- sen. Ik komhier echt graag, ook na de wedstrijd gezellig in de kantine.” VRIJWILLIGERS Ook Jack komt graag bij de club, waar hij waardering voelt voor het vrij- willigerswerk dat er wordt gedaan. “Vroeger was het eigenlijk een van- zelfsprekendheid dat je iets deed, maar dat is er wel een beetje vanaf. Het wordt steeds meer gewaardeerd dat er vrijwilligers zijn, die proberen ze te koesteren. Dat is belangrijk, het is tegenwoordig niet meer gewoon dat je het doet.” Bij Baardwijk zijn Koen en Patricia Kokx bekende gezichten. Al lange tijd brengen ze heel wat uren door op de club. Daar komt geen verandering in, al verandert er op papier wel wat. Koen is met ingang van het nieuwe seizoen jeugdvoorzitter van ‘Bork’, zoals de club door leden genoemd wordt. “Persoonlijke touch hoort bij karakter van de club” WAALWIJK – “Ons gezin is helemaal Baardwijk-minded”, zegt Kokx enthou- siast. “We lopen al heel lang bij de club, mijn vrouw en ik. We gaven al training aan de jeugd ver voor we kinderen hadden. Zo zijn we ook in diverse commissies beland. En van daaruit zijn we dingen steeds actie- ver op gaan pakken, om langzaam maar zeker meer lijnen mee uit te zetten. Vanuit die activiteiten ben ik gevraagd om jeugdvoorzitter te worden.” Kokx twijfelde wel even, zegt hij eerlijk. “Ik voel me meer voetbaltrainer dan bestuurder. Ik heb zelf altijd gevoetbald en ben nog steeds zelf actief, ik vind het leuk om met de noppen in het veld te blijven staan. Ik moet dus een modus zien te vinden waarin ik het kan combi- neren”, zegt de aanstaande jeugd- voorzitter, die net als zijn vrouw in de jeugd van Baardwijk speelde en samen met haar ook al ‘een behoor- lijke poos’ in de technische jeugd- commissie zat. Kokx heeft redelijk in beeld wat er moet gaan gebeuren en wat er op hemaf gaat komen, hij ziet zijn nieu- we rol dan ook met vertrouwen te- gemoet. “We hebben eigenlijk best wel een goede jeugdafdeling. Zo’n vijf jaar geleden ging het even iets minder met de aanloop, dan heb je jaargangen waarin je minder leden hebt. Dan krijg je eigenlijk het tech- nische beleid niet op orde. Het liefst heb je altijd twee teams in iedere categorie. Een team dat prestatief is en een elftal dat meer voor de lol komt voetballen. Wat dat betreft is de belangrijkste taak afgelopen jaren in gang gezet, zorgen dat er meer jonge jeugd naar ons toe- komt.” Het is niet altijd makkelijk, ook om- dat er voor mensen uit de wijk iets te kiezen is met Baardwijk en WSC die alleen gescheiden worden door een straat. “Mensen die al bekend zijn in het voetbalwereldje hier we- ten waar ze voor kiezen. De Borkse mensen blijven bij Bork voetballen. Voor de mensen die niet bekend zijn hier of waar de ouders niet van voetballen, moet je zorgen dat je zichtbaar bent een goede uitstra- ling hebt. We organiseren veel acti- viteiten en stiekem is het allemaal goed geregeld bij ons. We hebben een superaccommodatie, de hele jeugd loopt gesponsord rond en alle elftallen – ongeacht hoe hoog of laag – hebben leiders en trainers. Onze grootste uitdaging ligt in het blijven zorgen dat goede voetbal- lertjes genoeg uitdaging blijven vin- den. Dat kunnen we ook, we hebben teams die echt op goed niveau voet- ballen. Door breder te worden van onderuit kunnen we dat echter nog beter waarborgen.” Dat is waar Kokx mee aan de slag gaat bij Baardwijk, stap voor stap. “Als je te snel groeit loop je mis- schien tegen problemen aan. We willen wel groeien, maar op een gezonde manier.” En dan is het be- langrijk dat de kernwaarden altijd blijven bestaan. “We kennen elke HOGE SCHIJF 18 | 5151 RC DRUNEN TEL 0416 373821 | MOBIEL 06 22834346 INFO VANDERSANDEN AFRASTERINGEN.COM WWW.VANDERSANDEN AFRASTERINGEN.COM 0248044.pdf 1 2-12-2020 11:01:24 0254752.pdf 1 10-5-2021 15:23:18 jeugdspeler ook echt. We zijn vol- doende groot qua omvang, maar elk kind heeft wel zijn eigen plekje binnen de club. Als er bij hemof haar iets verandert, kennen we de situa- tie en houden we rekening met de omstandigheden. Die persoonlijke touch hoort bij het karakter van de club.”