VoetbalJournaal Altena, najaar 2019

26 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 Leon Bot is bezig aan zijn tiende seizoen bij Kozakken Boys. De 30-jarige middenvelder geniet enorm van het spelen in de top van het amateurvoetbal. Aan een vertrek heeft hij nooit gedacht, het Werkendamse sportpark De Zwaaier voelt als thuis. Leon Bot is in- middels wel ge- wend aan het sa- menspelen met oud-profvoetballers. Maar met een voormalige Galáctico op het veld staan, dat is wel even andere koek. “Ik krijg de afge- lopen maanden vaak de vraag hoe dat nou is, voetballen met Royston Drenthe. In het begin denk je soms wel: zo, daar loopt iemand die bij Real Madrid heeft gespeeld. Maar nu is dat er wel af, het is gewoon een superleu- ke gozer die heel goed binnen onze spelersgroep past.” DECENNIUM Bot is zelf bezig aan een jubile- umjaar in Werkendamse dienst: zijn tiende. Hij maakte gewel- dige hoogtepunten mee bij de tweededivisionist. “Het algeheel amateurvoetbalkampioenschap in 2015 was het allermooist. We hadden zo’n goed team in die tijd, dat was echt geweldig. We waren voor niemand in het amateur- voetbal bang, ook qua mentali- teit zat het bij ons goed. Op dat moment ben je daar niet zo mee bezig, maar nu kijk ik vol trots terug op die tijd.” Dit seizoen zou Bot tekenen voor een plek in de top vijf met Kozakken Boys, dat steevast hoort tot de beste amateurploegen van het land. Het is inmiddels alweer ruim ne- gen jaar geleden dat de 30-jari- ge middenvelder voor het eerst door de poort van sportpark De Zwaaier liep. Hij is een Zuid-Hol- lander, komt uit Sliedrecht. Bij de lokale en gelijknamige voet- balclub begon hij ook met voet- ballen, hij debuteerde daar op zijn zeventiende in het eerste. “Ik heb ook nog een paar jaar in de jeugd van FC Dordrecht ge- speeld.” Een jaar voor zijn ver- trek naar Werkendam, maakte Bot de overstap van Sliedrecht naar LRC in Leerdam. “Michel Langerak was daar toen trainer, vervolgens ben ik samen met hem naar Kozakken Boys ver- trokken.” LEEFT Vanaf het eerste moment voel- de Bot zich thuis in Brabant, de afstand vanaf woonplaats Slie- drecht is met 20 minuten ook prima te overbruggen. “Het is ‘Kozakken Boys leeft echt in Werkendam’ een geweldige club. Kozakken Boys leeft echt in Werkendam, vergelijkbaar met een Spaken- burg of Katwijk. De aanhang is fanatiek, ik ken alle mensen bin- nen de club en geniet enorm van de sfeer. Als het laatste fluitsig- naal heeft geklonken, kijk ik al uit naar de derde helft in de kantine. Daar begint mijn weekend.” Hij heeft dan ook geen moment aan een vertrek gedacht. “Waarom zou ik ook? Ik speel bij een van de beste amateurvoetbalclubs van Nederland en ben realistisch ge- noeg om in te zien dat ik het niet ga redden in het profvoetbal. Hier kan ik mijn maatschappelij- ke carrière ook nog eens prima met de sport combineren. En ik ben vrijwel altijd basisspeler ge- weest.” Nu hij de 30 is gepasseerd, denkt Bot weleens na over zijn toe- komst. “Hoe lang ik nog doorga? Dat is een lastige vraag. Het zou kunnen dat ik er over twee jaar klaar mee ben, maar misschien duurt dat nog wel vier seizoenen. Ik ben een clubman geworden en wil zo lang mogelijk doorgaan bij Kozakken Boys.” De accommodatie van GDC ligt er goed bij en de club mag daar de werkploeg dankbaar voor zijn. Loyale vrijwilligers van die groep onderhouden namelijk doordeweeks het sportpark met veel liefde, zodat de velden er op ‘zaterdag voetbaldag’ picobello bijliggen. Trouwe werkploeg staat altijd klaar voor GDC Dat er op het hoofdveld van GDC een wedstrijd aan de gang is, hoor je al van ver buiten het sportpark. Harde stemgelui- den en het getik van de bal ver- raden dat er een fanatiek duel bezig is en niets blijkt minder waar wanneer Het Voetbal- Journaal deze zaterdagmid- dag de ijzeren poort aan de Nieuwe Steeg is gepasseerd. Terwijl de teams van GDC 3 en SSC’55 3 een vermakelij- ke wedstrijd spelen, genieten Arie Smits, Dick Bouwman en Arie Brienen binnen in de bestuurskamer van een bak- je koffie. En gelijk hebben ze, want hun wekelijkse missie is alweer volbracht. De leden van de klusclub hebben namelijk doordeweeks het sportpark grondig onderhanden geno- men, zodat de voetballers van- daag weer lekker achter de bal aan kunnen hollen op de fraaie velden. BREED TAKENPAKKET “In totaal zijn we met een man- netje of zeven”, zegt Brienen, die zijn bezoek vriendelijk ver- welkomt in de knusse ruim- te. “En iedereen heeft zo zijn eigen specialisme. We heb- ben een grasexpert, iemand anders heeft de leiding over het schilderwerk en weer een ander neemt het voortouw als we moeten klussen. We zijn allemaal belangrijk en samen krijgen we veel voor elkaar”, zegt hij, terwijl zijn kamera- den instemmend knikken. Op elke doordeweekse dag is er wel een delegatie van de on- derhoudsploeg te vinden op de velden van GDC. Ze maaien het natuurgras, rapen het afval op rondom het sportpark, borste- len het kunstgras, trekken de kalklijnen, pompen de ballen op in het materiaalhok en snoeien de struiken. En dat is nog lang niet alles. “Er is altijd wel iets te doen”, zegt Bouwman, die net als het gros van de onder- houdsclub al tientallen jaren lid is van de Genderen Drongelen Combinatie. “We hebben als club het sportpark volledig in eigen beheer en dat betekent dat de gemeente hier niets doet aan onderhoud. In ruil daarvoor krijgt GDC een vergoeding, dus de vereniging is blij met ons werk. Gelukkig krijgen we ook regelmatig complimenten.” KOFFIE Een paar uurtjes per doorde- weekse dag laten leden van de onderhoudsploeg hun handjes wapperen op het sportpark. De taken worden netjes afge- werkt, maar uiteraard nemen de mannen ook de tijd voor een paar bakjes koffie en een goed gesprek. “We staan altijd klaar voor GDC, want we houden van de club”, zegt Brienen. “Maar de gezelligheid speelt ook een rol. “Het is fijn om lekker buiten op de velden bezig te zijn, we dollen veel en onze vrouwen vinden het ook prettig dat we regelmatig van huis zijn”, zegt hij lachend. De eerste dag van het weekend is heilig voor de onderhouds- ploeg. “Op zaterdag voetbaldag moet alles tiptop in orde zijn”, zegt Smits. “Iedereen kan hier dan lekker voetballen op ons mooie sportpark en wij genie- ten langs de lijn van het spel- letje en de sfeer. In de kantine is het naderhand ook vaak nog gezellig.” Zondag is een rust- dag, maar op maandag meldt de onderhoudsploeg zich weer bij de club. Dan zijn ze present om daar zoals elke week het sportpark stevig onder handen te nemen. Foto: Marcel van Dorst