VoetbalJournaal Altena, najaar 2019

19 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 1 Tot tweemaal toe raakte Frank Verbruggen zwaar geblesseerd aan zijn linkerknie, maar de negentienjarige liet zich hierdoor niet uit het veld slaan. De verdedigende middenvelder knokte zich terug en is door zijn goede vorm uitgegroeid tot een vaste waarde in het eerste van Sparta’30. Frank Verbruggen behoorde tot een select gezelschap van spelers die in de eerste competitiewedstrijden van Sparta’30 nog geen minuut misten. Voor veel spelers die een aardig balletje kunnen trappen is dat de gewoonste zaak van de we- reld, maar Verbruggen is blij en op- gelucht dat hij in het eerste kwart van het seizoen alles speelde bij de zaterdagderdeklasser. “Ik ge- niet met volle teugen van de duels, ben echt heel blij om terug om het veld te staan met de jongens”, zo zegt de opgetogen middenvelder. “Ik ben fit, sta in de basis en kan als verdedigende middenvelder be- langrijk zijn voor het team, dat doet me heel wat. Dat we ook nog eens een goede competitiestart hadden, is helemaal mooi meegenomen.” TWEE KNIEBLESSURES De verdedigende middenvelder is pas negentien jaar oud, maar de clubjongen van Sparta’30 liep tot tweemaal toe een zware blessu- re op. In 2015 bleef zijn voet staan tijdens een wedstrijd op kunstgras terwijl zijn knie wel draaide, waar- door hij een breuk in zijn knie opliep. Hierdoor moest hij een jaar lang toekijken vanaf de zijlijn. En in zijn laatste jaar als jeugdspeler scheur- Frank Verbruggen heeft nog heel wat in te halen bij Sparta’30 De voetbalkooi is nu al een groot succes bij VV Almkerk. Kinderen genieten met volle teugen van het afgeschermde kunstgras en voor de club is het een mooie extra faciliteit. Genieten van voetbalkooi bij Almkerk Eric van Wijk, René van Haaften, Bart Monster en Jan Snij- ders zijn de mannen achter de realisatie van de fonke- lende, nieuwe voetbalkooi van voet- balvereniging Almkerk. Een klein veldje van kunstgras, met minidoel- tjes en afgeschermd door middel van hekken. Het heeft meerdere voordelen: kin- deren kunnen daar elke dag voet- ballen en dus in beweging zijn, de club heeft een extra faciliteit om le- denmee aan te trekken en niemand heeft meer last van de spelende jeugd langs de lijn. “Die kinderen hebben nu een leuke plek om zelf te voetballen tijdens wedstrijden van bijvoorbeeld het eerste, dat vinden de oudere toeschouwers toch ook wel fijn”, aldus Snijders. OPPERVRIJWILLIGER Die laatstgenoemde is een belang- rijk en gewaardeerd gezicht binnen Almkerk. Hij draait een volle werk- week op het sportpark om allerlei klusjes op de velden en in het com- plex te verrichten. “Een oppervrijwil- liger”, zo noemt René van Haaften van de Almkerkse jeugdcommissie hem. Van Haaften is samen met Bart Monster, die verantwoordelijk is voor de gebouwen en terreinen, namens het bestuur betrokken ge- weest bij de realisatie van de voet- balkooi. “Met deze nieuwe faciliteit zijn echt heel veel mensen blij. Zo kunnen we zaterdags meer kinde- ren bezighouden.” De kooi heeft de club zo’n 2500 tot 3000 euro ge- kost, maar een groot deel daarvan kon bekostigd worden dankzij het opdelen van het veld in kaveltjes, zo legt het commissielid jeugd uit. “Voor tien euro kon iemand eige- naar worden van een klein stukje, we hebben 180 mensen bereid gevonden om ons te steunen en daarmee 1800 euro opgehaald.” Daarnaast heeft Snijders een hoop materialen gratis gekregen. “Men- sen die zeiden: ‘Jij doet zo veel vrij- willig voor de club, dan mag je dit ook voor niets meenemen.’” Van Wijk is met zijn bedrijf De Groene Mat het brein achter de totstandko- ming van de voetbalkooi. Hij is naast eigenaar van die onderneming ook lid van Almkerk en vond dat die club een voetbalkooi moest krijgen. ICT-partner in de regio ICT-partner in de regio ICT-partner in de regio 0236860.pdf 1 21-11-2019 10:56:39 0 23252.pdf 1 27-9-2019 12:47:23 V . V . S P A R T A ‘ 3 0 A N D E L Dankzij zijn netwerk en een bijdrage vanuit De Groene Mat, kon de club voordelig aan het veldje komen. “Het is de bedoeling omer in de toe- komst ook verlichting voor aan te schaffen, dan zouden de mini’s er zelfs op kunnen trainen.” DONKER Snijders zag hoe enthousiast de kinderen werden van de voetbal- kooi. “Ze hebben me zo vaak ge- vraagd wanneer ze erop mochten, dat ik hemnog voor de officiële ont- hulling al heb geopend voor ze. Dat was op een vrijdag, toen het veld en de doeltjes al wel af waren, alleen de buitenkant nog niet helemaal. Die kinderen hebben er die dag tot het donker werd op gespeeld, dat was echt heel mooi om te zien.” de hij in de derde competitiewed- strijd bij de JO17-1 een kruisband af in dezelfde knie, waardoor hij weer een lang revalidatieproces moest afwerken. “Revalideren is eentonig en saai, maar ik wilde wederom zo snel mogelijk herstellen. Ik hou van voetbal en vind het prachtig om bij mijn club Sparta’30 met mijn vrien- den te kunnen spelen. We werden kampioen en de laatste drie duels kon ik nog meespelen, dat was ge- nieten.” BASISPLAATS In de jeugd werd Verbruggen ge- coacht door Mark van Noorloos, dezelfde trainer die hem afgelopen zomer bij het eerste elftal haalde. Vorig seizoen, het jaar van zijn defi- nitieve comeback, deed Verbruggen veel wedstrijdritme op in het twee- de. Vanaf de start van dit seizoen achtte de coach, met wie hij een goede band heeft hem klaar voor een basisplaats in het vlaggenschip van de geel-zwarten. “Vorig jaar schommelde ik tussen het tweede en eerste, maar nu heb ik een ba- sisplaats in het eerste en daar ben ik blij om. Mark heeft vertrouwen in me en ikmerk dat ikmijn oude vorm te pakken heb.” In de derde klasse wordt er fysiek voetbal gespeeld en sowieso is Sparta’30 een club die het volgens Verbruggen van hard werken moet hebben. “We hebben een hecht team, iedereen gaat voor elkaar door het vuur en na de wedstrijd maken we er in de kantine altijd een gezellige boel van”, zegt hij. “De laatste jaren is het eerste steeds nipt aan degradatie ontsnapt, maar dit seizoen mikken we minimaal op de vijfde plaats.” De angst om nog- maals zwaar geblesseerd te raken kende Verbruggen eventjes, maar inmiddels is die nare gedachte ver- dwenen. “Ik focus me alleen op de wedstrijden en dat gaat goed. Ik wil de komende jaren zo veel mogelijk voetballen, want ik heb nog flink wat duels in te halen.” Bart Dirven (24) is aardig op schot sinds hij vier jaar geleden bij Almkerk kwam. Hij is bezig aan zijn vijfde seizoen in dienst van de eersteklasser, waar hij bijna elk jaar de dubbele cijfers haalt. De aanvallend ingestelde voetballer voelt zich dan ook thuis in Almkerk. We spreken Bart Dirven terwijl hij in de auto zit, op weg naar Almkerk. Hij gaat assisteren bij een nieuw initia- tief van de club: een voetbalschool. “De aanmeldingen stroomden binnen, het overtrof de verwach- tingen. Ik help graag mee, zo kan ik iets terugdoen voor de club.” Dirven is een jongen van Veerse Boys, maar hoefde niet lang na te denken toen Almkerk in 2015 aan de lijn hing. “Ik kende al wat spelers die daar speelden en het was een niveau hoger. Ik wilde graag onder- vinden waar mijn plafond lag.” ACHTTIEN Vier jaar later heeft hij dat plafond nog niet gevonden. Dirven scoort er lustig op los bij Almkerk, als nummer 10 of spits. “Ik heb me hier direct welkom gevoeld, alles is goed geregeld. Het niveauver- schil was wel wennen in het begin, dat merkte je vooral aan het tem- po. Gelukkig had ik spelers om me heen met ervaring op dit niveau, waardoor ikzelf ook al snel beter ging voetballen. Ik scoorde in mijn eerste seizoen al achttien keer, als nummer 10. Ik had een vrije rol, kon vaak diep en voor mijn eigen actie gaan. Die vrijheid had ik vorig sei- zoen weer en ook toen scoorde ik veel.” Wat heet! De 24-jarige aan- valler maakte er in het eerste jaar in de eerste klasse na het kampi- oenschap van Almkerk weer acht- tien in de competitie. In de twee tussenliggende sei- zoenen had Dirven vaak een wat meer controlerende rol. De nieu- we trainer Ad van Seeters zette hem voor dit seizoen weer in de spits. “Ik heb het op deze positie goed naar mijn zin, maar mag nog wel wat meer scoren. Ik maak, net als mijn teamgenoten, nog te vaak de verkeerde keuze voor het doel. Daardoor valt het doelpuntenaan- tal tot dusverre tegen.” PLAFOND De eerste periode van het seizoen was wisselvallig voor Almkerk, maar daar heeft Dirven een goe- de reden voor. “We zijn mannen kwijtgeraakt die al flink wat jaren samenspeelden op dit niveau, daar zijn nieuwe jongens voor ge- haald. We moeten op elkaar inge- speeld raken, het is weer wennen. Daarnaast hebben we veel last van blessures gehad in de voorberei- ding en het begin van dit seizoen. We hebben veel moeten wisselen, waardoor het lastiger wordt de vaste patronen in te slijpen. Te- genstanders kennen ons inmid- Bart Dirven doet graag wat terug voor Almkerk Foto: Jan Noorloos dels natuurlijk ook beter dan vorig jaar, ze weten waar onze zwakke plekken liggen.” Hij verwacht dat Almkerk dit sei- zoen eindigt als middenmoter. “Als iedereen fit is en we op elkaar inge- speeld raken, zijn wij goed genoeg voor dit niveau. We hebben fijne trainers voor de groep staan, met wie het klikt. Die punten komen vanzelf wel.” En waar zijn plafond ligt, dat weet hij dus nog steeds niet. “Als er een mooie uitdaging komt, dan ben ik bereid om te luisteren. Maar ik heb het heel goed naar mijn zin bij Almkerk, dus het moet wel een heel aantrekkelijk aanbod zijn ommij hier weg te krijgen.”