R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver 5 Victoria’03 kan sprookje nog nauwelijks geloven Het doel was afgelopen seizoen eigenlijk om ‘ergens voor te spelen’. En heel misschien, als het echt allemaal mee zou zitten, een periode. Maar na 26 wedstrijden in de derde klasse, stonden Victoria’03 en Jari Voeten toch echt met de schaal. “Dit had niemand verwacht...” We zijn inmiddels een aantal maanden verder, maar de 24-jarige spits kan het nog steeds eigenlijk nauwelijks geloven. “Na de tweede periode zijn we maar gewoon doorgegaan en bleven we maar winnen en winnen. Ineens waren we kampioen”, lacht hij. “Zo simpel kan het zijn!” Simpel was het natuurlijk allesbehalve, weet ook Voeten. “We hebben een goed team, maar wel heel smal. Ik denk dat we het met een mannetje of veertien hebben gedaan, dat maakt het nog knapper.” Via hoofdtrainer Danny Mathijssen kwam de aanvaller vier seizoenen geleden terecht bij Victoria’03. Nadat hij ooit was begonnen bij De Schutters. “Ik kom oorspronkelijk van Stampersgat. Danny kende ik nog van RBC Roosendaal en wilde mij meenemen, dat kwam toevallig mooi uit. Was net verhuisd.” SAMEN GEVOCHTEN Voeten, inmiddels wonend vlak buiten Oudenbosch, zag die hereniging wel zitten. “Leuke mensen, een leuk team, dus het bevalt heel goed.” Niet zo gek ook, na een kampioenschap. “Niemand in de competitie had er rekening mee gehouden, denk ik. Opeens begonnen we een paar wedstrijden achter elkaar te winnen, vier keer met 1-0.” Victoria’03 schoot van de middenmoot naar de bovenste regionen. “Toen dachten we eigenlijk nog steeds niet aan een kampioenschap, eerder aan het winnen van een periode. Maar dromen mag.” Die tweede periodetitel werd ook veiliggesteld, pas vanaf dat moment begon het echt te leven, vertelt Voeten. “Nu zit er meer in, dachten we allemaal. Het vertrouwen, dat we kampioen konden worden, begon te groeien.” Waarom? “Omdat we echt een team zijn, zonder ego’s. Voor iedere meter hebben we samen gevochten.” Want, zo moet de goalgetter eerlijk toegeven. “Ons voetbal was echt niet het mooiste, sommige ploegen waren gewoon beter. Maar we wisten wel wedstrijden over de streep te trekken.” En dus komen ze dit jaar uit in de tweede klasse. “Veel jongens spelen voor het eerst op dit niveau. Als we met elkaar blijven vechten, is er genoeg mogelijk.” EEN PROBLEEM Toch blijft niet alles zoals het was, want Mathijssen is inmiddels vertrokken. Met Mark Schuiten staat er een nieuw gezicht voor de groep. “Eerst speelden we 5-3-2, nu weer gewoon aanvallend 4-3-3. Dat is wel even wennen.” Helemaal nu de tegenstanders voetballend nog een stukje beter zijn geworden. “We willen drukzetten, maar als ze daaronder uit kunnen voetballen, heb je een probleem. Dat moet dan echt honderd procent volle bak, met zijn allen.” Maar als het lukt, zorgt Voeten voor de doelpunten. “Afgelopen seizoen maakte ik er 21, de topscorer van de competitie had er eentje meer. Daar was ik wel tevreden mee.” Zijn kwaliteiten? “Ik ben geen diepgaande spits, maar kom graag in de bal. Behendig en niet zo groot.” Die behendigheid moet hem ook dit seizoen weer de nodige treffers op gaan leveren. “Dan ga ik voor minimaal tien tot vijftien, je moet niet te hoog inzetten.” Clubs uit de buurt, een aantal derby’s, Voeten kan niet wachten. “Tegenstanders willen, hopelijk, ook meer voetballen. Dat is leuker dan tegen teams die alleen maar inzakken en lopen te schoppen.” Voorlopig nog gewoon in het shirt van Victoria’03. “Er was wel interesse, maar ik zit hier nu goed. Lekker dichtbij en met leuke gasten. Maar die ambitie heb ik nog altijd wel.” Tijd om te voetballen, tijd voor een nieuwe verrassing. “Vorig seizoen was boven verwachting, kijken wat het nu wordt!” Na dertien jaar als jeugdtrainer bij VVR, was Rob Hanegraaf nog één keer toe aan iets anders. Die nieuwe uitdaging vond hij vorig seizoen bij Moerse Boys en trekt hij ook nu, met alle liefde en plezier, nog lekker door. “Mijn vrouw was het er eerst niet mee eens, maar is inmiddels bijgedraaid!” Rob Hanegraaf sprong bij Moerse Boys in het diepe En dat laatste is niet zo gek, want de 53-jarige Hanegraaf is wat dat betreft weer helemaal opgebloeid. “Eerst kreeg ik bijna ‘ruzie’ thuis, dat lag heel gevoelig. Maar dit geeft zoveel nieuwe energie.” Geboren en getogen in Rijsbergen, was het ook voor hem een sprong in het diepe. “Bij VVR heb ik ook altijd gevoetbald, tot ik op mijn 39ste de jeugd ging trainen.” Zijn voetballende kinderen, trainde hij in die dertien jaar, gek genoeg nog nooit. “Die vonden mij veel te fanatiek.” Hanegraaf moet toegeven, dat zou kunnen kloppen. “Meestal ben ik vrij aardig, tot ik een keer moet ingrijpen. Drie keer per jaar moet je even een punt maken.” INDRUKWEKKEND Voor het tweede jaar op rij is het voetbaldier verantwoordelijk voor de JO13 van Moerse Boys, een uitdagende lichting. “Vorig jaar hadden we een heel jong team, dat was best wel pittig. Veelal tegen tweedejaars, die fysiek een stuk verder waren, daar hebben we veel van geleerd.” Het voordeel van jeugdvoetbal, vindt Hanegraaf. “Je kunt heel veel bereiken en ziet spelers echt veranderen. Vooral het enthousiasme werkt aanstekelijk.” Net als bij de rest van de club. “Het bevalt hier heel goed. Een duidelijke structuur, taakverdeling en goede coördinatoren. De sfeer is prettig.” Inmiddels is hij er wel aan gewend, maar in het begin was dat wennen. “We hadden een BBQmet alle vrijwilligers, toen dacht ik de eerste keer: zijn het er zoveel? Dat was echt indrukwekkend.” En dat merk je aan alles, vertelt Hanegraaf. “Ondanks dat de vereniging relatief klein is, speelt het eerste op een heel hoog niveau. Op het vlaggenschip zijn ze hier echt trots.” Maar zoiets, komt natuurlijk niet vanzelf. “Je merkt dat ze heel veel dingen doen, om dat voor elkaar te krijgen. Een voetbalschool, met veel spelers van ‘een’, het is bijzonder om die binding te zien.” Wat te denken van het camerasysteem, boven het hoofdveld. “Die kunnen we gebruiken voor analyses. De club staat wat dat betreft heel erg open voor vernieuwing.” GEDULD HEBBEN Na dertien jaar bij VVR, dus een nieuwe omgeving. “Als ik nog eens wat anders wilde, moest ik het nu doen. Moerse Boys was wat dat betreft een makkelijk bruggetje, veel van mijn jeugdvrienden zaten daar.” Toch heeft Hanegraaf nog altijd een warm gevoel bij zijn vorige vereniging. “Op het moment dat ik door Rijsbergen loop, kom je een hoop jongens tegen die je training hebt gegeven. Dat is wel leuk. Die heb je toch op een andere manier leren kennen.” Vooral tijdens het trainen, volgens een duidelijk structuur. “Veel positiespel en partij. Altijd positiegericht.” Maar een ding, blijft natuurlijk het belangrijkste. “Oog hebben voor spelers, ze moeten het vooral heel erg leuk vinden.” En dus voert de trainer veel gesprekken en niet alleen over voetbal. “Ook over andere dingen, zoals de Formule 1. Als ze het maar naar hun zin hebben.” Resultaten helpen daarbij, maar zijn niet heilig. “Ik vind het belangrijker hoe ze voetballen, daar moeten we stappen in maken.” Want uiteindelijk, hebben ze maar een doel: “Op langere termijn, moet het niveau omhoog, zodat spelers de stap naar het eerste kunnen maken. We zijn op de goede weg en moeten soms ook gewoon een beetje geduld hebben.” Hanegraaf is er in ieder geval bij. “Werken met een groep die echt wil, dat hoop ik zeker nog een aantal jaar te doen!” Foto: Mariella Aarsman
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=