19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Niet zomaar een kantine: ‘Dan duik ik lekker de keuken in’ Inkopen doen, personeel indelen, maar vooral héél lekkere broodjes maken. Jan Bastiaansen is als kantinebeheerder bij Wernhout uitstekend op zijn plek. En ook ‘zijn spelers’ kunnen hem maar al te goed waarderen. “Als ik op donderdag mijn droge worst niet mee heb, raken ze in paniek!” Want dat het assortiment in de kantine van de derdeklasser de laatste jaren enorm is uitgebreid, is eigenlijk een beetje zijn schuld. Bastiaansen (54) is dan ook schuldbewust. “Ik doe graag koken, dan duik ik lekker de keuken in. Harde broodjes afbakken, met zalm, brie of salade. En natuurlijk een broodje gezond. Zo proberen we elke keer weer iets anders, kleine dingetjes om het aanbod beter te maken.” Ook de broodjes met zelfgemaakte eiersalade zijn mateloos populair. “Daar vragen ze ieder weekend weer om!” BEKEND GEZICHT Dat begon allemaal een jaar of zeven geleden. Minder logisch dan het daadwerkelijk klinkt. “Ik kom eigenlijk uit Rijsbergen, woon nu in Zundert en zit bij Wernhout. Volg je het nog?” Een seizoen of elf geleden kwam Bastiaansen, nadat zijn dochter ging voetballen, terecht bij de club. “Zelf heb ik tot mijn 24ste bij VVR gevoetbald, toen scheurde ik mijn enkelbanden af.” Carrière in het veld voorbij, daarbuiten juist net begonnen. “Eerst heb ik een tijdje achter de bar gestaan, daarna werd ik kantinebeheerder. Al sta ik op zondag altijd nog zelf achter de tap, dat blijft toch het leukste wat er is.” Hij begint dan ook meteen te lachen. “Zo is het eigenlijk begonnen, bij de wedstrijd tussen Wernhout en VVR. Of ik niet achter de bar wilde staan, zodat de bezoekers ook een bekend gezicht zouden hebben en konden roepen. Zo ben ik er ingegroeid.” Al ging dat niet helemaal vanzelf, vertelt hij met een knipoog. “Het zijn heel gemoedelijke mensen en je wordt snel geaccepteerd, maar in het begin hoor je dan nog wel: Je komt uit Rijsbergen, wat moet dat boertje hier?” Als leider van de meiden, kwam Bastiaansen een oude ‘vriend’ tegen. “Vroeger hadden we nog tegen elkaar gevoetbald, dat ging niet zo lekker. Nu klikte het meteen!” BEETJE VOEDEN En dus voelt de kantinebeheerder, die met zijn schildersbedrijf ook sponsor is, zich inmiddels helemaal thuis. “Ik ben nu wel echt één van hen geworden, dat durf ik wel te zeggen.” Dat is te merken. “Alles wat ik doe, doe ik voor de club. Het gevoel van samen.” Samen met Joke Anthonissen bijvoorbeeld. “Ik doe de kantine echt niet alleen! Joke neemt de zaterdag voor haar rekening en stopt er ook heel veel tijd in.” Al leeft datzelfde gevoel nog niet bij iedereen, vertelt Bastiaansen. “Er zouden eigenlijk nog wel wat vrijwilligers bij moeten, zodat het makkelijker indelen wordt. Nu sta ik op zondag ook bijna altijd achter de bar, omdat er anders geen mensen zijn. Elftallen doen het al om de beurt, dat vind ik mooi om te zien.” Sowieso geniet hij daar eigenlijk het meeste van. “Het omgaan met de mensen, er gewoon bij zijn. Interactie tussen oud en jong. Je kent ze nu bijna allemaal van gezicht, dan maak je een praatje, ze hebben altijd wel iets te zeggen.” Net als de ‘oude mannen’ op hun vaste plekje in de kantine. “Die zijn het altijd aan het uitleggen, hoe het allemaal moet. Die ben je dan een beetje aan het voeden, haha!” En dus weet Bastiaansen eigenlijk niet van stoppen. “Ik dacht altijd dat ik dit tot mijn 50ste zou blijven doen, dat is niet gelukt. Nu zou dit seizoen mijn laatste zijn, maar misschien blijf ik toch langer. Ik kan het maar moeilijk loslaten.” Want de kantine bij Wernhout, is helemaal zijn plekje. “Het belangrijkste, is om elkaar te helpen. Als je wat doet, krijg je er altijd iets voor terug. Die waardering en het respect, voel ik hier!” Wederom in de buurt, maar toch een stapje hoger. Want ondanks dat Jan Hereijgers met Zundert in de competitie speelt tegen zijn oude club Schijf, ziet de trainer zijn overstap naar de rood-zwarte formatie toch wel degelijk als promotie. “Ze hebben hier echt de ambitie om naar die tweede klasse te gaan.” Hereijgers droomt met Zundert van de tweede klasse Nadat de 37-jarige Hereijgers zo halverwege november bij Schijf had aangegeven toe te zijn aan een nieuwe uitdaging, begon het balletje te rollen. “Ik had voor mezelf een lijstje gemaakt met clubs, waar ik wel zou willen werken, daar stond Zundert ook op. Dus toen ik werd gebeld, ging ik meteen op gesprek.” Na twee van die gesprekken, was hij er eigenlijk snel over uit. “Dan moet je het ook gewoon doen. Ik ben niet iemand die gaat wachten op iets anders, als het gevoel goed is.” Waar dat goede gevoel vandaan kwam? “Het feit dat ze mij hebben benaderd, alles bij elkaar, maakte het plaatje compleet. Een goede organisatie, een groep met kwaliteit en potentie, maar ook de aanstormende jeugd.” AMBITIE Na drie jaar bij Schijf, een nieuwe omgeving. “Een vierde jaar, wel of niet? Ik bleef twijfelen, dan moet je het niet doen. De selectie bleef daar ook grotendeels hetzelfde, dan is het best een risico. Straks sluit je op een mindere manier af...” Gelukkig voor Hereijgers, is Zundert voor hem allesbehalve een onbekende. “Ik woon er, dus kwam soms al bij het eerste kijken. Dan hoor je ook weleens wat. Toch moest ik de meeste spelers ook gewoon leren kennen.” Dat proces van kennismaken is inmiddels achter de rug, vertelt de trainer. “Het bevalt prima, de eerste indrukken zijn goed. Het is een gretige groep, dat is altijd fijn werken.” Bij dus opnieuw een derdeklasser, toch merkt Hereijgers een duidelijk verschil. “Schijf is ook een dorpsclub, dus wat dat betreft zijn ze wel met elkaar te vergelijken. Maar de ambitie van Zundert is veel groter, dat merk je echt binnen de vereniging. De selectie is breder, er zijn meer opties, dus ligt het gemiddelde niveau ook wat hoger.” Want dat hij bij een ambitieuze club terecht is gekomen, mag duidelijk zijn. “We willen echt meedoen voor die tweede klasse, dat is toch wel onze doelstelling. Maar uitspreken is één, je moet er ook naar handelen.” Een mooie uitdaging. “Ik denk dat de spelers, maar ook de club, er klaar voor zijn. Al moet je ook realistisch zijn, je promoveert niet zomaar.” AUTOMATISMEN En dus gaat Hereijgers daar de komende maanden, alles aan doen. “Als trainer probeer ik altijd duidelijk te zijn naar spelers toe. In afspraken en de manier van spelen. De Hollandse School, 4-3-3, drukzetten en het heft in handen nemen.” Juist ook als het even niet loopt. “Daar moet je aan vast blijven houden, alleen dan komen er automatismen in een team. Iedereen moet weten wat de taken zijn, zodat je altijd een bepaald niveau kunt halen.” Gericht op de lange termijn. “Als trainer kijk je naar de ontwikkeling van de speelwijze, dat levert uiteindelijk succes op.” Hopelijk voor hem, ook tegen Schijf en Wernhout. “Het is wel bijzonder en apart om daar dan tegen te moeten spelen. Ik weet natuurlijk als geen ander hoe moeilijk het is om daar op bezoek te gaan. Mijn neef is trainer bij Wernhout en mijn vader is daar voorzitter, dat zijn mooie potjes.” Hereijgers, die sinds een tijdje ook jeugdscout is bij NAC Breda, kan in ieder geval niet wachten. Want stiekem, droomt hij al van spelen in de tweede klasse, al denkt de voetballiefhebber nóg groter. “Assistent bij een hoofdklasser of ergens Hoofd Jeugdopleiding worden, mijn interesses zijn vrij breed. Misschien ga ik dan ook wel mijn UEFA A doen!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=