11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Jelte van Son heeft plannen met SVC Als keeperstrainer en lid van ‘jeugdzaken’ is Jelte van Son nauw betrokken bij het jeugdvoetbal van SVC. En dus probeert de oud-keeper, samen met Dirk van der Bom, te zorgen voor een rooskleurige toekomst van de club. “We willen ook samen een beleidsplan gaan schrijven.” Dat laatste is best hard nodig, want tot nu toe was zo’n plan er nog niet eerder. “Dat woord kenden ze hier eigenlijk niet. Ik ben ook benieuwd naar de reacties, in het begin zal het best even wennen worden.” Toch denkt Van Son, die onder meer speelde voor het eerste van SVC en RBC, dat het wel belangrijk is. “Trainers een beetje dezelfde richting opduwen qua trainen, een soort visie. Als dat duidelijk is, weet iedereen waar hij aan toe is.” GEWAARDEERD Maar behalve dat, is de oud- -doelman nog bezig met veel meer. “We regelen eigenlijk alles voor de onder- en bovenbouw. Van teamindelingen en trainers, tot aan nieuwe aanmeldingen. Met akkefietjes, komen ze bij ons.” De 31-jarige Van Son ziet een duidelijke trend. “Het komt vaak op dezelfde mensen neer, ouders die meegaan met het team. Daarom zijn we heel blij met iedereen die ons helpt.” Begonnen bij SVC op zijn vierde, kan hij het weten. “Alle mensen zijn nauw betrokken, zetten zich voor honderd procent in. Hier zijn ze echt blij met wat je voor de vereniging doet, dat wordt gewaardeerd.” Bijvoorbeeld als keeperstrainer. “Bij de jongste jeugd gaat het om spelplezier, leren vangen door middel van lummelen bijvoorbeeld. Echt spelenderwijs. Bij de oudere jongens wordt het meer tactisch en technisch. Er wordt serieus getraind.” Van Son, bezig aan zijn tweede termijn bij jeugdzaken en eerder actief voor de activiteitencommissie, ziet dat er nog wat werk te verrichten valt. “Het is lange tijd een beetje een rommeltje geweest. Moeten we dat niet eens oppakken, hoorde je dan. Voor bepaalde dingen moet je gewoon een vaste contactpersoon hebben, vind ik.” COMMUNICATIE En dus stapte Van Son maar weer eens in, vol met passie. “Voor de kindjes wat regelen, dat vind ik leuk. Heel mijn leven ben ik al met voetbal bezig, niks anders. Gewoon iets terugdoen voor de vereniging.” Maar ook voor het dorp, vindt hij het belangrijk. “We moeten de kinderen hier wel iets kunnen bieden, anders zitten ze hele dagen binnen. Dan zijn sportieve activiteiten natuurlijk veel beter.” Dat doen ze bij SVC in ieder geval in mooie kleding. “Dankzij een paar enthousiaste sponsoren, zijn alle teams weer in het nieuw gestoken. Dat is toch een bepaalde uitstraling.” De inwoner van Oudenbosch, ziet dan ook zowel de voor- als nadelen van een kleine club. “Het is lekker overzichtelijk en makkelijk aansturen, maar soms mis je natuurlijk wel wat spelers.” En dus moet daar eigenlijk iets aan gedaan worden. “Eerst was het nog een beetje de restjes oprapen, nu hebben we onszelf wel de vraag gesteld: Wat willen we?” Een van de antwoorden: proberen meer leden aan te trekken. “Met activiteiten rond de club, dat maakt het leuk en interessant.” Maar, zoals met wel meer dingen, draait alles om communicatie. “Anders loop je achter de feiten aan. Onderling moeten dingen gewoon duidelijk zijn. Als er een nieuwe aanmelding is, moet dat wel aan ons worden doorgegeven, om maar iets te noemen.” Oftewel, meer verbinding tussen de verschillende commissies. “Soms is het een beetje los zand. Dan zijn het daarna vaak dezelfde mensen die het bij elkaar proberen te vegen...” Vijf seizoenen in de jeugd van RBC Roosendaal, voetballen in Spanje en bij zijn terugkeer kampioen worden met Internos. De afgelopen jaren waren voor Moreno Mertens allesbehalve saai. En de komende maanden wacht alweer een nieuwe uitdaging: de derde klasse. ‘Via Spanje naar Internos en de derde klasse’ De nu 28-jarige Mertens had toen, net als ongeveer ieder ander jongetje van zijn leeftijd, eigenlijk maar een droom: profvoetballer worden. Bij de stadionclub uit Roosendaal leek de verdediger goed op weg, maar een faillissement gooide vroegtijdig roet in het eten. “Als je in je hoofd, eindelijk die knop hebt omgezet van ‘het zit er niet meer in’, is het best moeilijk om door te gaan.” Helemaal toen dat moment voor de rechtsback kwam tijdens zijn eindexamenjaar op de middelbare school. “Ik wist niet goed wat ik wilde gaan studeren, ben toen naar Internos gegaan en kwam vervolgens in Spanje terecht.” Via een studiebeurs en taalschool, om het toch nog een keer te proberen. “Je wilt later ook geen spijt krijgen...” DUBBEL GEVOEL Mertens speelde tijdens dat avontuur tegen een mooi rijtje Spaanse clubs, bleef hangen voor zijn studie en maakte de meest bijzondere dingen mee. “Het was echt een dorpsclub, ons complex en stadion bestond uit een veld.” Maar na een aantal fraaie herinneringen, kwam ook daar uiteindelijk een einde aan. “Ik was er wel een beetje klaar mee. Het boek van de voetbal gaat een keer dicht, dan moet je realistisch zijn.” Mertens keerde terug naar Nederland, maar niet op een voetbalveld. “Twee jaar lang heb ik niet gevoetbald, tot ik vier seizoenen geleden Rick van Oostende, een oud-teamgenoot, tegenkwam in de sportschool. Of ik het niet leuk vond om weer aan te sluiten.” De overstap van Internos naar de zaterdag trok de verdediger uiteindelijk over de streep, toch blijft het soms nog even wennen. “Haha, ik mis het leven in Spanje wel hoor. Ik heb het hier en op dit niveau goed naar mijn zin, maar het gevoel is soms een beetje dubbel.” Net als bij het kampioenschap in de vierde klasse, van afgelopen seizoen. “Het verschil in kwaliteit was heel erg groot, steeds spelen tegen ploegen die inzakken of winnen met 10-0 is niet leuk. Eigenlijk waren er met MOC’17 en Steenbergen maar twee tegenstanders waar het echt om ging. Daar leefde je naartoe.” MEER TEGENSTAND Toch zag Mertens, in het dagelijks leven werkzaam bij NOC*NSF, dat het tegen de twee grootste concurrenten niet vanzelf ging. “Precies op dat moment, gaven we niet thuis. Dat kwam hard aan. Gelukkig hebben we ons daarna, juist tegen hen, goed herpakt.” Extra knap, zo denkt de inwoner van Etten-Leur. “Mentaal speelde dat best wel een rol in het team. Weinig tegenstand, minder serieus, dan ga je toch sneller afmelden. Dat merk je aan kleine dingetjes.” Maar uiteindelijk, was er volgens hem maar een ploeg die het kampioenschap het meest verdiende. “Tegen Vrederust gaven we het bijna nog weg, maar ik vond ons afgelopen jaar de beste.” En dus mag Internos zich dit seizoen, gaan bewijzen op een niveautje hoger. In de derde klasse. “Binnen de groep hebben sommige jongens het al over promotie, ik ben zelf wat terughoudender. Vooral heel benieuwd hoe we het gaan doen met meer tegenstand.” Een voorspelling, durft Mertens voorlopig nog niet aan. “Daarvoor ken ik de competitie niet goed genoeg, maar we hebben wel een ploeg met veel kwaliteit.” VOLLE BAK Daar maakt hij zelf, als rechtsback, een belangrijk onderdeel van uit. “Een dienende speler, verdedigen is echt mijn ding. Afpakken en de bal naar de goede kleur spelen.” Al blijft hij, ook op dat vlak, zichzelf ontwikkelen en uitdagen. “Ik probeer steeds vaker aanvallend mijn steentje bij te dragen, dat lukt steeds meer, maar kan nog altijd beter.” Wonend op 200 meter van het sportpark, staat Mertens alvast te trappelen. “Echte wedstrijden en er iedere week moeten staan. De spanning om volle bak te moeten gaan!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=