7 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Knippen, baarden en authentiek scheren zoals het hoort! Nieuwe Kerkstraat 50B 4873 CD Etten-Leur 076 - 88 97 779 info@barbershopettenleur.nl www.barbershopettenleur.nl Monkbarber BarberRonny Knippen, baarden en authentiek scheren zoal het hoort! Nieuwe Kerkstraat 50B 4873 CD Etten-Leur 076 - 88 97 779 info@ba bershopettenleur. www.ba bershopettenleur Monkbarber BarberRonny Knippen, baarden en authentiek scheren zoals het hoort! Nieuwe Kerkstraat 50B 4873 CD Etten-Leur 076 - 88 97 779 info@barbershopettenleu .nl www.barbershop tte leu .nl Monkbarber BarberRonny 0262319.pdf 1 4-11-2021 10:02:37 Dat een loopbaan in de voetballerij onverwachtse wendingen kan nemen, dat is bij iedere liefhebber wel bekend. Voor Willem Lambregts is dat niet anders. De inwoner van Etten-Leur ging van hoofdtrainer van het eerste, naar trainer van de JO7. Of zoals hij het zelf met gevoel voor humor zegt: “Van het hoogste naar het laagste.” Maar voor wie denkt dat de 33-jarige oefenmeester daar problemen mee heeft, die heeft het behoorlijk mis. Want tijdens zijn eerste seizoen bij ongeveer de jongste jeugd kijkt hij zijn ogen uit. “De kinderen zijn ‘voetbalgek’, willen alleen maar voetballen. Ze hebben geen andere zorgen, het is puur plezier.” Maar hoe raakte Lambregts daar opeens verzeild? “Het zoontje van mijn vrouw ging altijd mee naar DSE, dus wilde hij op een gegeven moment natuurlijk zelf ook op voetbal. Maar, zei hij: Wil jij dan training geven? Daar kon ik geen ‘nee’ op zeggen.” GEEN VERWACHTINGEN Een hele omschakeling, lacht de oud-trainer van het eerste elftal. “Daar had ik me natuurlijk wel op ingesteld. Hier ben je echt bezig met de beginselen van het voetbal. Aannemen, passen en schieten, dat soort dingen.” Maar als het goed is, zie je dat later terug, hoopt Lambregts. “Door daar nu aandacht aan te besteden, is de basistechniek in ieder geval goed. Van dribbelen tot overspelen.” Want schieten, dat doe je met de wreef, toch? “We noemen dat nu ‘met de veters’, dan weten ze precies wat we bedoelen. Je ziet dat de kindjes die er vanaf het begin al bij waren, dat nu echt onder de knie beginnen te krijgen.” Maar één ding blijft ook voor hem nog wel even wennen. “De concentratie! Na een paar minuutjes moet je echt wat anders gaan doen.” Als bonusvader geeft hij dus ook het zoontje van zijn vrouw training, hoe is dat? “Tot nu toe heel leuk, al is het soms ook wel lastig. Thuis moet hij natuurlijk al naar mij luisteren en nu ook nog op de training, haha!” Trainingen die iedere keer weer anders zijn, vertelt Lambregts. “Je moet eigenlijk geen verwachtingen hebben, want vaak gaan ze niet zoals je wilt. Dan zijn ze moe, van school of een kinderfeestje.” COMMUNICEREN Die vermoeidheid ligt voor hemzelf ook op de loer, want het aantal spelertjes is exorbitant gestegen. “We begonnen met zes kindjes, nu zijn er 26 lid en komen er nog zes op Willem Lambregts ging van het hoogste naar het laagste proef. Met 32 hebben we echt een probleem.” En dus moest er naar ondersteuning worden gezocht. “Inmiddels hebben we er twee ouders bij en drie jongens van de JO15, anders is het niet te doen. Vijf spelers per trainer is wel demax.” Helemaal omdat er natuurlijk wel wat geleerd moet worden. “Aan het einde van het seizoen ga je echt zien dat ze in een jaar veel gegroeid zijn. De bal aan kunnen nemen, schieten en een goede techniek. Die groei zie je nu al.” Heel anders dan bij de senioren, vertelt Lambregts. “Dan ben je veel meer bezig met het team en de tactiek.” Daar was hij, na drie jaar als trainer van het vlaggenschip van DSE, stiekem een beetje klaar mee. “De jongste werd geboren en die kleine wilde voetballen, dan zou ik nog een dag extra op de voetbal zijn. Doordeweeks, maar ook het hele weekend was ik dan weg. Die motivatie had ik niet meer, het was mooi geweest.” Hij blikt terug op die periode. “Daarvoor zat ik natuurlijk ook nog vier jaar bij het tweede, dus voor mijn gevoel zat ik aan mijn houdbaarheidsdatum. Eigenlijk was het eerste seizoen bij één, meteen het beste. Daarna kwam corona.” Wat heeft hij, behalve van het gloriejaar en promotie naar de derde klasse, geleerd van zijn tijd als hoofdtrainer? “Vooral het communiceren, dat is bij de senioren eigenlijk het allerbelangrijkste. Waarom iemand niet of juist wel speelt, vooral heel veel praten en uitleggen.” UIT HET WERELDJE En hoewel Lambregts vanuit zijn eigen carrière allesbehalve een trainingsbeest was, geniet hij daar als trainer juist ontzettend van. “Het leukste vond, en dat vind ik nog steeds, dat je iets van de training terugziet in de wedstrijd. Dat is bij die kleintjes hetzelfde, maar dan op een ander niveau.” Dat geldt eigenlijk hetzelfde voor zijn eigen prestaties binnen de lijnen. “Ik heb twee keer mijn kruisband gescheurd en de tweede keer heb ik hem niet meer laten maken. Daarom speel ik nu op een lager niveau, dat gaat prima.” Het hoofdtrainer zijn bij de senioren, mist Lambregts verrassend genoeg allerminst. “Als trainer was ik altijd te bereiken, daar zit enorm veel tijd in. Ik heb natuurlijk wel gedacht: wat wordt het, ga ik het missen? Maar met die kleine mannetjes is er gewoon weer iets voor in de plaats gekomen.” De kans lijkt dan ook niet heel groot, dat hij ooit weer terugkeert. “Ik had mijn UEFA C, moest mijn UEFA B halen, maar daar had ik geen motivatie voor. Inmiddels heb ik dat diploma ook laten verlopen. Voorlopig heb ik die ambities niet en vind ik het wel goed zo, anders ben je ook te lang uit het wereldje.” Met de JO7 is dat duidelijk anders. “Ik ga wel mee naar de JO8, maar daarna is het denk ik wel tijd voor een andere trainer. Weet je wat het ook is? Elke vereniging heeft moeite om vrijwilligers te krijgen, als je zoon dan gaat voetballen, ben ik iemand die graag wil helpen.” Het plezier maakt het dat allemaal meer dan waard. “Je ziet die ventjes genieten. Voetbalvriendjes maken, dat is het mooiste wat er is!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=