30 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Traditiegetrouw is het bij TPO eind mei tijd voor het jaarlijkse Jan van Gils toernooi. Ter nagedachtenis aan de veel te jong overleden Moerdijker, draagt het toernooi vanaf 2015 zijn naam. Jan Eestermans is betrokken bij de organisatie en kan na twee coronajaren niet wachten. “Na de finale, samen met de kinderen van Jan, is altijd weer een bijzonder moment.” Niet alles wat Klaas Haag dagelijks moet doen bij Kogelvangers doet hij altijd met evenveel plezier, maar dan toch wel met liefde. Want ondanks dat hij zelf niet de allerbeste voetballer was, is de 60-jarige vrijwilliger onmisbaar voor de club. “Als niemand het doet, wordt het een bende.” Zelf is hij overigens, na 40 jaar bij TPO, ook ‘behoorlijk verbonden’ aan de club. “In de jeugd gevoetbald en later diverse functies. Voorzitter, als verzorger en tegenwoordig fluit ik af en toe een wedstrijdje.” Een jaar of acht geleden kwam daar ook de organisatie van het toernooi bij. “Opgezet door vrijwilligers, via Jan ben ik daar eigenlijk bij betrokken geraakt.” Veel te vroeg overleden. “Hij deed alles! Dit toernooi moest zijn naam krijgen, als eerbetoon aan hem.” SOORT REÜNIE Na twee jaar corona, is het binnenkort dus eindelijk tijd voor editie nummer zeven. “We hebben opnieuw wel even getwijfeld, maar besloten om het toch te doen. Inmiddels zitten we al op negentien aanmeldingen, twintig is wel de max. Maar we hebben ook een wachtlijst, dus de teams kunnen gewoon mailen.” De voorbereidingen voor donderdag 26 mei zijn in volle gang. “Kleedkamers, doeltjes, veldjes. Het voetballen staat echt centraal, een beetje de Olympische gedachte. Winnen is aardig, maar het gaat om meedoen.” Vanuit heel de regio komen liefhebbers die dag richting TPO, Eestermans geniet er al jaren van. “Het ontspannen samen bezig zijn. Tegelijkertijd is het ook een soort reünie, met zoveel bekenden.” Aan alles wordt gedacht. “Eén ding hebben we niet in de hand, dat is het weer. Verder is er gezelligheid, goede scheidsrechters, lekker eten, een DJ en een speeltoestel.” Wat geeft na al die edities nog steeds de voldoening? “Om half zes is de finale, dan zitten we als organisatie met een biertje en zeggen we tegen elkaar: het is weer goed gegaan. Dat blijft een mooi moment.” En dat moment wordt altijd nog net een beetje meer speciaal. “De kinderen van Jan proberen daar ook altijd bij aanwezig te zijn, dat blijft heel bijzonder.” TROTS Want dat ze Jan bij TPO nooit zullen vergeten, dat mag duidelijk zijn. “Er is altijd één team, dat heet: ‘Motte gij niet werken?’ Dat was een gevleugelde uitspraak van Jan.” Eestermans kan dan ook niet wachten om weer lekker te gaan voetballen, zeven tegen zeven. “Het is een sportieve strijd en gaat eigenlijk nooit te ver. En iedereen die eraan meewerkt, doet dat met dezelfde drive.” Het zorgt stiekem voor wat trots. “Een klein dorp, met een kleine vereniging, maar het lukt ons iedere keer weer. Spelers van overal, komen een dagje hiernaartoe. Het is dat stukje sfeer, lastig te typeren, ons kent ons.” Toch houdt de medeorganisator nog een kleine slag om de arm. “Waar ik het meeste naar uitkijk? Dat de competities beslist zijn en we precies weten wie er komen. Dan kunnen we verder met de organisatie en beginnen aan de schema’s. Die nacompetitie geeft toch een stukje onzekerheid.” En dus: “Aanmelden kan nog steeds!” Dat kan via 7tegen7@ziggo.nl En dus moet je weleens wat extra’s doen, dat weet Haag inmiddels als geen ander. “Vanaf mijn tiende kom ik al bij Kogelvangers, eerst natuurlijk als voetballer, tot mijn 40ste.” Een gezelligheidsvoetballer, zoals hij zichzelf noemt. “Altijd zo laag mogelijk, in het vierde elftal. Goed was ik niet, maar wel fanatiek. En we hadden een leuk team. De derde helft, daar deden we het om.” HANDJE HELPEN Na zijn actieve carrière op het veld, was het tijd voor die daarbuiten. Een imposant rijtje. “Ik ben scheidsrechter geweest, grensrechter bij het eerste en jeugdtrainer. Nu zit ik in het onderhoudsteam en keur ik als consul de velden.” Met een mannetje of negen, op de vrijdagmiddag. “Lijnen trekken, veldjes uitzetten, snoeien en schoonmaken. Alles om het er hier normaal uit te laten zien.” Daar zit voor Haag meteen zijn zwakke punt. “Ik kan er niet tegen als iets niet goed gaat, dan wil ik het zelf doen. Dus nu doe ik dat een beetje coördineren. Kreeg wat meer tijd van mijn werk, zag die mannen bezig en dacht: laat ik een handje helpen. Ze zijn allemaal wat ouder dan ik, die kunnen wel wat hulp gebruiken.” En dat bevalt prima. “Kogelvangers is mijn club, ik woon in Willemstad, dan groeit dat. Je kent iedereen hier.” De complimenten doen hem goed, ze weten Haag dan ook vaak te vinden. “Aan wie ‘Dat is toch altijd weer een bijzonder moment’ Klaas Haag is onmisbaar voor Kogelvangers welove wesearch wedeliver kunnen ze het vragen? Dan komen ze toch meestal bij mij. Er zijn ook nog steeds te weinig vrijwilligers, maar ze zijn wel onmisbaar.” EVEN NABESPREKEN Op zaterdag staat de clubman in hart en nieren langs de lijn bij het eerste. “Samen met het onderhoudsteam. Ook de uitwedstrijden pakken we mee als het kan. Na de wedstrijd even een nabespreking, hé?! Met een biertje.” Maar ook doordeweeks is Haag geregeld ophet sportpark tevinden. “Dan komen die kleintjes vragen of ik iets voor ze kan pakken, dat vind ik mooi om te zien. Ze kennen me inmiddels wel. Soms moet je even optreden, dan ben je de boeman, maar dat hoort er ook bij. Anders slopen ze alles of laten ze al die rotzooi liggen.” Als grensrechter van het vlaggenschip maakte hij ooit promotie naar de tweede klasse mee, was dat zijn verdienste? “Haha, soms moet die vlag wel even omhoog. Maar je probeert zo eerlijk mogelijk te zijn.” De toekomst ziet hij tot slot positief tegemoet. “Er zit echt een leuke groep voetballers aan te komen!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=