VoetbalJournaal Etten-Leur, najaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 29 Voetballen tot na je 45ste, wie wil dat nou niet? Zoiets moeten ze ook bij voetbalclub RSV gedacht hebben en dus kwamen ze een aantal maanden geleden op het idee van Walking Football. Niet alleen om lekker op het veld te staan, maar vooral om gezellig bezig te zijn. Want dat is misschien nog wel veel belangrijker, vertelt voorzitter John Woestenberg. In de jeugd werkten ze al eens succesvol samen en na de terugkeer van Ad Palings als hoofdtrainer van De Fendert, is de samenwerking tussen hem en Floris van Dis weer in ere hersteld. De jongeling hoopt op nieuw succes, als linksback heeft hij in ieder geval al een basisplaats veroverd. De doelgroep die ze bij de vereniging uit Rucphen aan pro- beren te spreken, is duidelijk. Ontstaan vanuit het Spor- takkoord van de gemeente. “Het zijn eigenlijk de mensen die achter de gordijnen zitten, omhet even oneer- biedig te zeggen, zo is het natuurlijk niet bedoeld. Die groep is vaak best eenzaam, op deze manier proberen wij ze een activiteit te geven. Want sporten en bewegen blijft natuurlijk gezond.” En dus draagt RSV daar graag aan bij, gestimuleerd door de gemeente. “Het Sportakkoord zet zich in voor doelgroepen binnen het dorp. Niet alleen om te kunnen sporten, maar vooral om in contact te komen met elkaar.” KIJK OM JE HEEN En dus keek Woestenberg, samen met zijn team aan vrijwilligers, eens om zich heen. “Wat kunnen we doen? Toen zagen weWalking Foot- ball.” Reinald Boeren, een bekende naam in de Brabantse voetbalwe- reld, houdt zich daar al langere tijd mee bezig. “Reinald geeft trainingen bij Cluzona en DWO, van daaruit heb ik hem benaderd. Hoe werkt dat? Waar moeten we rekening mee houden?” Dat gesprek beviel goed en dus stelde hij het voor aan het bestuur, inmiddels is de aanvraag al ingediend bij de gemeente. “Daar hebben we al een positief antwoord op gekregen. Ze zullen ons gaan ondersteunen, zodat we dit kunnen gaan opzetten binnen Rucphen.” De plannen worden in ieder geval al ge- maakt. “We hebben een schema en een richtdatum, wezoudengraagop de woensdagmorgen spelen. Maar dat is natuurlijk wel afhankelijk van wanneer iedereen kan.” Iedereen klinkt alsof er al tientallen aanmel- dingen zijn binnengestroomd, maar dat ligt even anders, moetWoesten- berg bekennen. “Tot nu toe hebben we één aanmelding. We hebben flyers in de kantine en willen ook nog langs winkels gaan, maar tot nu toe krijgen we weinig reactie. Dat is nog wel een probleem.” Toch maakt de voorzitter daar zich voorlopig nog niet al te veel zorgen om, hij benadrukt liever het belang van dit soort activiteiten. “Het is als vereni- ging belangrijk om ook aan de men- sen te denken die wat ouder zijn en misschien een beetje eenzaam. Het gaat niet altijd om je eigen belang, kijk om je heen!” DERDE HELFT Naar die gemeenschap kijkt Woestenberg zelf dus zeker wel, maar hoe ga je ze bereiken? “Dat is nog wel een groot vraagstuk. De vraag is ook hoe ze komen, Walking Football moet nog gaan lopen bij RSV Van Dis vreet iedere meter op bij De Fendert hebben ze daar hulp bij nodig? Het is voor sommigen wellicht best een stap.” Maar dat er be- hoefte is aan het spelletje, ziet hij ook binnen zijn eigen vereni- ging. “We hebben binnen RSV een grote groep oud-spelers die nu op vrijdagavond competitie spelen. Dat zijn een man of 30.” Hij ziet het zelf al helemaal voor zich. “Ze krijgen een kopje koffie, een koekje, kunnen een potje bil- jarten, een eigen ‘derde helft’. Ik denk dat we die mensen echt een leuk dagdeel kunnen bezorgen.” Maar om dat voor elkaar te krij- gen, moet alles eerst goed gere- geld worden, daar zijn ze nu druk mee. “In het voorjaar zouden we graag echt beginnen, rond maart of april. Dan is het ook lekker weer. Reinald heeft al toegezegd om de trainingen te komen ge- ven, die wil ons graag vooruithel- pen.” Om nog wat aanmeldingen binnen te halen, vertelt Woes- tenberg nog maar eens waarom Walking Football zo leuk is. “Je bent in beweging, samen en met elkaar. En de kans op blessures is er nauwelijks.” Voor numikken ze bij RSV op deelnemers vanaf een jaar of 45, aan alles is gedacht. “In samenwerking met fysioprak- tijk Dynamico hebben we gere- geld dat iedereen een bodyscan krijgt, zodat we zeker weten dat ze fit zijn. We willen niet voor ver- rassingen komen te staan.” Zelf kan hij in ieder geval niet wach- ten. “We hebben wel een man- netje of tien, vijftien nodig om te kunnen starten. Ik hoop dat we straks gewoon lekker samen op het veld staan!” Na een goede start met twee overwin- ningen op rij, begon de motor van de derdeklasser toch even te haperen. Vooral de nederlaag tegen Seolto was een bittere pil diemoest worden doorgeslikt, vertelt de twintigjarige Van Dis. “We speelden slecht, maar hadden alsnog moeten winnen. Dat is altijd extra teleurstellend.” Teleur- stellingen die hij sinds zijn start bij De Fendert, niet al te vaak heeftmoeten slikken. “Ik was vier jaar, toen ik hier kwam voetballen. Je woont hier, het is dichtbij en heel gezellig, dus dan is de keuze makkelijk. Op mijn negen- tiende maakte ik mijn debuut.” Hij weet het nog precies, misschien om- dat hij er af en toe nog zwetend van wakker wordt ‘s nachts. “We speel- den tegen WHS en ik stond uitgere- kend op dat moment tegen de beste buitenspeler van de competitie. Dat werd helemaal niks.” HARDEWERKER Omdat de linksbackpositie op dat moment, door blessures en stop- pende spelers, vaak een vraagte- ken was, stond Van Dis al vrij snel in de basis. En met succes. “Prin- senland uit, mijn tweede pot. Ik scoordemeteen!” Vanaf dit seizoen heeft hij, naar eigen zeggen, echt zijn plekje veroverd. De overstap naar de senioren ging hem dan ook redelijk gemakkelijk af. “Fysiek vond ik het wel meevallen, maar dat komt ook omdat ik wel van die du- els houd. Hard spelletje, dat is wel mijn ding.” Toch had hij wel eventjes de tijd nodig omtewennen, moet hij bekennen. “Het tempo, maar vooral de slim- migheidjes. Of eigenlijk de viezig- heidjes. Je ineens naar beneden trekken, dat soort dingen, dat was niet zo prettig kennismaken.” Dat soort dingen leer je alleen maar door wedstrijden te spelen, aan zijn inzet zal het in ieder geval niet liggen. “Ik ben een harde werker, vreet iedere meter op, tot aan het laatste fluitsignaal. Van mijn voet- balintelligentie moet ik het niet per se hebben.” De verdediger ziet zichzelf steeds weer een beetje beter worden. “Vooral verdedigend heb ik stappen gemaakt. Ik weet van mezelf dat ik vrij wild ben, dan ga ik te veel happen. Doet iemand een kapbeweging, lig ik drie meter verder. Daar ben ik rustiger in ge- worden. Aanvallend maak ik ook mijn doelpuntjes of geef ik assists, dus dat gaat goed.” Er zit nog meer in het vat, zo voelt hij. “Ik heb mijn snelheid mee, maar moet nu vooral aan de bal meer durf hebben. Ge- woon ballen inpassen.” JONGE HONDEN Maar hoe goed hij ook wordt, De Fendert blijft zijn thuis. “Hopelijk kunnen we met deze jongens ho- ger gaan spelen. Er zit echt veel talent in de groep.” De doelstelling is wat Van Dis betreft dan ook dui- delijk. “Eigenlijk horen we gewoon in die tweede klasse te spelen. De tegenstanders ken ik niet zo goed, maar we moeten van onze kracht uitgaan.” Die kracht zit hem mis- schien wel in de onderlinge band. “Je merkt dat we allemaal jonge honden zijn, willen heel graag. In de jeugd hebben veel gasten sa- mengespeeld, daardoor ben je toch beter op elkaar ingespeeld.” In de JO17 deed hij dat dus al onder Palings. “Toen hadden we mooie resultaten, Ad is een goede trainer. Vooral veel bezig met teambuil- ding, om een hecht team te wor- den, dat is denk ik wel belangrijk.” Hoewel zijn trainer eigenlijk het- zelfde is als in de jeugd, merkt Van Dis toch een verschil. “Het leeft meer bij de senioren. Ik zou het geen prestatiedruk willen noemen, maar eigenlijk is het dat wel.” Met Palings voelt hij in ieder geval het vertrouwen. “Dat was bij de vorige trainer wat minder, dan voel je toch continu die ogen in je nek. Dan ga je zenuwachtig voetballen en daar word je niet beter van.” Ook buiten het veld zit het wel goed. “Don- derdagavond is de kantine altijd lekker vol en op zaterdag is de ge- zelligheid niet kapot te krijgen, we doen het echt met elkaar.” Kortom, alle ingrediënten om te promove- ren zijn aanwezig.