VoetbalJournaal Etten-Leur, najaar 2021

19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Na vijf operaties aan zijn knie, zat er voor Jens Huijbregts eind 2018 niets anders op dan zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. Om toch betrokken te blijven bij zijn twee grote liefdes, voetbal en Wernhout, ging hij op zoek naar een nieuwe passie. Nu komt hij als scheidsrechter fluitend naar de club. Jens Huijbregts gaat fluitend naar de top Je zou het misschien niet zeggen en ook zelf staat hij ervan te kijken, maar met zijn 30 jaar is Roy Jacobs dit seizoen de oudste binnen de selectie van derdeklasser Zundert. Juist die ervaring probeert de verdediger, op weg naar promotie, over te dragen op zijn teamgenoten. “Zewillen graag beter worden, dat is gaaf om te zien.” Hij schrikt er zelf ook een beetje van, als hij er zo eens over na- denkt. “Schijnbaar ben ik ineens alweer de oudste. Toen ik veer- tien jaar geleden bij het eerste kwam, liepen er allemaal gasten van mijn leeftijd. Nu ben je met 30 echt het opaatje van de se- lectie.” Sinds anderhalf seizoen is Jacobs, na een aantal uitstap- jes bij Baronie, Moerse Boys en in België, terug bij de club waar het begon. “Ik was een jaar of vier, toen begon ik hier bij de kabouters. Dat was toen alleen nog trainen, op mijn zestiende maakte ik mijn debuut.” DOOR DE VINGERS De inwoner van Zundert kreeg een dochtertje, keerde terug, maar moest in het begin wel weer even wennen. “Lekker dichtbij. Je bent toch een hoger niveau gewend, de intensiteit ligt lager. Gelukkig hebben we een goede groep, die echt klaar is voor een stapje omhoog.” En dus is het zaak om al die jon- gens bij elkaar te houden, weet hij uit ervaring. “Acht jaar gele- den, hadden we bij Zundert ook een heel goede groep, maar dat team viel compleet uit elkaar. Als we dat nu kunnen voorko- men, komt er echt een mooie tijd aan.” Veel bekende gezich- ten, trof hij bij terugkomst dus niet. “Een stuk of twee denk ik, de rest zijn allemaal jonge gasten.” Dat was voor Jacobs dan ook niet de belangrijkste reden om terug te keren. “Ik omschrijf Zundert altijd een beetje als een club die de gren- zen opzoekt. Spelers krijgen hier meer vrijheid om dat te doen.” Hij geeft een voorbeeld van vroeger. “Het is ook wel meer een gevoel, moet ik zeg- gen. Maar in mijn eerste perio- de, gedroegen we ons niet echt als een eerste elftal. Spelers kwamen vaak laat thuis na het stappen, maar speelden de vol- gende dag wel gewoon. Dat werd door de vingers gezien, je wordt niet in een hokje geduwd.” Zoals gezegd heeft Jacobs, vroeger middenvelder nu verdediger, on- dertussen alles wel zo’n beetje gezien. Daarmee probeert hij het team te helpen. “In België heerst een andere mentaliteit, is het al- tijd volle bak. Bij Zundert deden we het vaak wel op tachtig pro- cent, dat probeer ik nu te laten zien.” Roy Jacobs is opeens de oudste bij Zundert Kleine stappen maken grote sprongen. Want de droom van Huijbregts is groot, maar begint klein. “Om wedstrijden te mogen fluiten, moet je eerst verenigingsscheids worden. Die cursus, bij de KNVB, begint deze maand.” Na vier bijeenkomsten, vier wedstrijden onder begeleiding en online cursussen is de 26-jarige dan eindelijk officieel bevoegd om wedstrijden van Wernhout te fluiten. Al is dat pas het begin, hij is er blij mee. “Door mijn blessures mocht ik zelf niet meer voetballen. Jeugdtrainer was niet zo mijn ding, vlaggen deed ik al bij het eerste, tot ze zeiden: Is scheidsrechter niet wat voor jou?” Daar was hij zelf ook wel benieuwd naar en dus volgde Huijbregts wat cursussen en floot hij een aantal wedstrijden. “Dat beviel eigenlijk heel goed. Ik heb denk ik wel de eigenschappen om een goede scheids te zijn. Mijn conditie is goed, ik blijf rustig onder druk en door mijn werk als teamleider loop ik niet weg voor verantwoordelijkheid.” UITDAGING Maar zoals gezegd, ligt zijn lat hoger dan wedstrijden bij Wernhout fluiten, al weet hij zelf ook nog niet zo goed waar die precies ligt. “Ik sta natuurlijk nog heel erg aan het begin. Hoe gaat mijn knie het houden? Ik heb geen eindstation in mijn hoofd, het is een grenzeloze ambitie. Maar ik ga wel voor minimaal hoofdklasse.” Hij somt de vervolgopleidingen vervolgens moeiteloos op. “Dat is nog heel ver weg, maar ambitie mag er zijn toch?” Als voetballer, werd zijn interesse eigenlijk al gewekt. “Dat moet ik toch makkelijk beter kunnen? Het helpt wel als je zelf gevoetbald hebt, dan heb je toch meer ‘feeling’ met het spelletje. Als je maar consequent en duidelijk bent, accepteren spelers het veel sneller. Emotie hoort ook bij voetbal.” Tijdens wedstrijden op tv kijkt hij met interesse naar scheidsrechters, vooral die uit Spanje. “Ik heb al vaak voor de grap gezegd: met tien jaar ervaring, kan ik dat toch ook? Dat valt nog vies tegen denk ik.” Vooral de complimenten van spelers, na een wedstrijd, doen hem goed. “Zeuren hoort er ook gewoon bij, je probeert toch zo’n scheidsrechter te bespelen. Ik ben heel benieuwd hoe ik het allemaal ga vinden, kijk echt uit naar die uitdaging en moeilijke wedstrijden, dat geeft energie.” PROFESSIONELER Zelf was hij ook niet het braaf- ste jongetje van de klas, maar juist dat helpt hem nu, zo denkt hij. “Dat kan ik die jongens wel meegeven. Het is mooi om te zien dat ze er echt voor open- staan, ze willen graag en ne- men dingen van je aan. Ze heb- ben echt de intentie om beter te worden.” Dat is niet alleen op het veld het geval, heeft de rou- tinier gemerkt. “In de loop van de jaren is Zundert professio- neler geworden. Met Ruud Ver- heijen hebben we bijvoorbeeld een hersteltrainer, maar ook het bestuur heeft een nieuwe toon gezet. Anders waren we hier nu nooit geweest.” De tij- den zijn sowieso wel een beetje veranderd, vertelt hij. “Jongens lopen niet meer buiten de boot, daardoor kunnen we stappen maken, zijn we een stukje sta- bieler dan voorheen.” En dat is nodig, want de ambi- ties van Jacobs liggen hoog. “We zijn verplicht om bij de eer- ste drie te eindigen en te pro- moveren. Het allermooiste zou zijn als we aan het einde van het seizoen gewoon met die schaal staan. Op eigen kracht, dat moet voor ons de grootste drijfveer zijn.” Daar hoopt hij zelf een belang- rijke bijdrage aan te leveren, maar misschien wat anders dan hij gewend was. “Ik ben niet meer zo op de voorgrond met goals en assists, of een pass over 50 meter. Het elftal moet goed functioneren, dan ma- ken we uiteindelijk de meeste kans.”