VoetbalJournaal Etten-Leur, najaar 2021

13 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Mo Amin Chaali wil de mensen laten genieten Hij speelde in de eredivisie van het zaalvoetbal voor Feyenoord enTPPRotterdam, woont nog altijd in de havenstad, maar is dit seizoen voor het tweede jaar op rij te bewonderen in het shirt van Kogelvangers. En na een opnieuw afgebroken seizoen, is Mo Amin Chaali klaar om de mensen te laten genieten. “Ik kan leuke dingen met een bal, dat gaan ze hopelijk zien.” Eerlijk als hij is, moet de 26-jari- ge balkunstenaar toegeven dat hij voor zijn komst naar Willem- stad nog nooit van Kogelvan- gers had gehoord. Maar toen Brian Roquas, die hij nog kende van Spartaan’20, hem een jaar geleden vroeg er toch eens over na te denken, was hij om. “Dat was twee weken voor de overschrijving. Brian kende ik goed, door hem zit ik hier.” En dat bevalt Amin Chaali, die hier- voor bij Coal speelde, prima. “Het klikte meteen, ik ben fan- tastisch opgevangen door die jongens.” WARME CLUB Ook over het niveau bij de der- deklasser heeft de aanvallende middenvelder weinig klagen. “Dat heeft mij positief verrast. Ik weet natuurlijk hoe Brian graag speelt, aanvallend en at- tractief, dat past bij mij.” Toch waren zijn eerste stappen in een nieuwe omgeving best spannend, moet hij bekennen. “Ik heb altijd in Rotterdam ge- speeld, dus dit is wel uit mijn comfortzone. Het zijn vooral Nederlandse jongens, de hu- mor is een beetje anders, maar kleedkamerhumor snapt ieder- een. En voetbal blijft voetbal.” Buiten het veld heeft de Rotterdammer het ook uitstekend naar zijn zin. “Het is meer dan voetbal. Ik had niet verwacht dat het zo’n warme club zou zijn.” Nadat het afgelopen seizoen vroegtijdig werd onderbroken, hoopt hij de mensen bij Kogelvangers dit jaar echt te kunnen laten genieten van zijn spel. “Zo wilde ik de club niet verlaten, dus ik heb ondanks interesse van hoger spelende clubs, besloten om te blijven. Eigenlijk heb ik nog niks laten zien.” VOLLE BAK Zijn trainer speelde daarbij een belangrijke rol. “Hij geeft mij vertrouwen en vrijheid. Ik moet niet te veel nadenken als ik voetbal, gewoon lekker op gevoel.” Tot twee jaar geleden deed hij dat ook in de zaal, op het hoogste niveau, nu kiest hij bewust voor het veld. “Dat was best pittig om te combineren. De zaal is wat intensiever en iedere fout is een tegengoal. Je merkt dan toch dat je op zaterdag iets minder scherp bent. Nu kan ik elke training en wedstrijd gewoon volle bak gaan.” En dan kunnen de mensen mooie dingen verwachten van de creatieve middenvelder. “Door de zaal heb ik een goede techniek, neem de bal op kunstgras vaak onder mijn voet aan. Als het kan zet ik graag een mannetje vrij voor de goal.” Waar ze dit seizoen gaan eindigen, vindt hij lastig te zeggen. “De tegenstanders ken ik eigenlijk nauwelijks, dus dat is lastig in te schatten. Top vijf en een periodetitel? Ik hoop gewoon betrokken te zijn, met goals en assists.” Met een vader, een zus en een broertje die bij RSV voetbalden, was het voor de zeventienjarige Gijs Mol niet echt moeilijk om op zijn vierde een club uit te kiezen. Inmiddels is hij doorgeschoven naar de eerste selectie en dus komt hij iedere week met veel plezier op het fietsje naar sportpark De Molenberg. Nooit voetbalde de linkspoot in die dertien jaar ergens anders, al had het zomaar gekund, ver- telt hij. “Er zijn wel clubs ge- weest die vroegen of ik daar kwam voetballen, Alliance was heel serieus. Bij Roosendaal mocht ik meetrainen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik had het hier te veel naar mijn zin, dit voelt toch als thuis.” Al op jonge leeftijd begon Mol bij RSV, hij moest wel, lacht hij. “Anders had ik thuis een pro- bleem, haha!” Hij memoreert nog maar eens aan die tijd. “Ik ging altijd bij mijn vader en zus kijken, dan vroegen ze natuur- lijk: Wil Gijs niet een keertje meedoen?” VROLIJKE PRATER Hij deed een keertje mee en met succes. Dit seizoen werd de JO19 doorgeschoven naar de senioren, met een duidelij- Gijs Mol pakt zijn kans bij RSV tempo in en het is heel fysiek. Sommige te- genstanders zijn soms twee keer zo oud als ik, die zijn een stuk slimmer. Even- tjes vasthouden of een tikje uitde- len, ze proberen die jonge gasten ke reden. “Zodat we twee se- lectieteams hebben en altijd genoeg spelers.” Tijdens de oefenwedstrijden in de voor- bereiding kreeg iedereen zijn kans, Mol pakte die met beide handen aan. “Sindsdien sta ik eigenlijk altijd in de basis. Mede door blessures, dat gun je niemand natuurlijk. Maar dat heeft voor mij wel goed uitge- pakt.” De eerstejaars-A had eerlijk gezegd zelf ook niet verwacht dat hij zo makkelijk zou aanha- ken. “Ik had het er met vrien- den best al vaak over ge- had: hoe zou dat gaan? Zou ik het überhaupt wel aankunnen? Dat valt niet tegen!” De praatgrage jonge- ling maakt het ver- gelijk met de jeugd. “Voetballend is het voor mijn gevoel niet veel hoger, er zit alleen meer altijd wel te bespelen, heb ik gemerkt.” LEERGIERIG Ondanks dat hij dus zelf meer dan tevreden kan zijn over zijn start bij de senioren, geldt dat voor de resultaten van zijn ploeg een stukje minder. RSV kent namelijk een nogal moei- zaam begin van het s e i z o e n in de vier- de klasse. “Gelukk ig pakken we nu wat pun- ten, maar het was niet best.” Hij deelde zelf mee in de malaise, in de wedstrijd te- gen METO. “Ik haalde er een gevaarlijke aanval uit, met een ‘Ekkelenkampje’, kijk om- hoog en krijg ineens rood van die scheids. Dat was echt on- terecht, maar ik heb nog twee wedstrijden schorsing gekre- gen ook. We zijn in beroep ge- gaan.” Toch heeft Mol wel een verklaring voor het beperkte aantal punten. “Er stond altijd wel een vaste groep, maar nu hebben we veel nieuwe jon- gens en natuurlijk een andere trainer. Dat was wel even wennen.” Die andere trainer, Jaimy van Wortel, is enthousiast over zijn pupil. “Gijs heeft veel potentie, een mooi linkerbeen en schuwt de duels niet. Hij ziet het spel- letje. Nu moet hij wat slimmer in de duels worden en voetbal- lend stappen maken, maar hij staat zijn mannetje en is heel leergierig.” Andersom is Mol ook te spreken over zijn trainer. “Hij stelt mij op, dus dat is goed, haha! Jaimy steekt er heel veel tijd in en weet altijd alles van de tegenstander. Zijn trainingen zijn goed en nooit hetzelfde.” SLIMMER WORDEN Met het vertrouwen zit het bij de inwoner van Rucphen wel goed. “We moeten ons zeker kunnen handhaven, dat gaat lukken. Het gaat nu steeds beter, dus de punten moeten gaan komen.” Op welke positie hij daarvoor moet gaan zorgen, is nog even de vraag. “Het liefste speel ik als linkshalf, omdat je dan het meest betrokken bent bij het spel. Maar ondertussen heb ik al linksback, op ‘6’ en als centrale verdediger gespeeld.” In de nieuwe 532 formatie zal het aan zijnwerklust niet liggen. “Ik werk graag hard, zoek best wel het randje op. Daarnaast probeer ik ook voetballend iets toe te voegen.” Hij weet precies wat er nog beter moet. “Slimmer worden. Net zoals die rode kaart, eigenlijk mag je niet in die situatie komen. En ook af en toe wat meer de rust behouden.” Dan hoopt hij ook volgend seizoen weer ‘gewoon’ vierde klasse te spelen, aan een vertrek denkt hij sowieso nog niet. “Eerst hier maar eens bewijzen. Het is de club waar ik sinds klein kom, het voelt als een tweede thuis, dat ruil je niet zomaar in. Ik ben ook geen Messi of Ronaldo, hé?!”