VoetbalJournaal Etten-Leur, najaar 2021

11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M HethadnietveelgescheeldofKevinvanAndel stondditseizoenhelemaal niet meer op een voetbalveld. Want nadat hij vorig seizoen opnieuw geblesseerd raakte en ook coronaweer roet in het eten gooide, zakte bij de aanvaller van Klundert wel een beetje de moed in de schoenen. Maar nu is hij terug en klaar om het nog één keer te laten zien. Kevin van Andel is eindelijk weer fit Zijn terugkeer bij de club waar hij op zijn tiende begon, had Van Andel zich on- getwijfeld anders voorgesteld. Een snelle blessure deed hem twijfelen. “Het begin was drama, daardoor was de motivatie om door te gaan ook wel een beetje weg.” Heel gek was dat overigens niet, want ei- genlijk dacht de 29-jarige doelpun- tenmaker al eerder aan stoppen. “Na die twee seizoenen bij MOC’17, vond ik het wel mooi geweest. Maar vrienden vroegen of ik terugkwam naar Klundert, toen heb ik het maar gedaan.” RECHTSBACK De inwoner van Roosendaal ver- ruilde Klundert, een jaar of vijf geleden, voor RBC. Daar had hij het drie seizoenen op zich prima naar zijn zin. “Ik won de Zilveren Schoen en spelen in een stadion was mooi. Toch miste ik daar de gezelligheid, die derde helft vind ik ook heel belangrijk.” Vervolgens kwam hij bij MOC terecht. “Daar Hij voetbalde in de jeugd van RBC Roosendaal en NAC Breda, vertrok jaren later naar Dosko en via omzwervingen bij Rood Wit en Halsteren keerde Sven van Zwamafgelopen zomer bij Internos terug op de plek waar het voor hem allemaal begon. En dat doet hij in de vierde klasse zeker niet om af te bouwen. “Ik ben pas 25, binnen drie jaar moeten we twee keer promoveren!” De aanvaller met een gouden linker- been zag, ondanks zijn nog jonge leeftijd, dus al een hoop van het Brabantse voetbalwereldje. Toch keert hij nu dus alweer terug, hij legt uit waarom. “Zeker bij Halste- ren was het echt investeren om basisspeler te worden. Mede door corona heb ik daar de afgelopen twee jaar nauwelijks gespeeld, dat zag ik niet nog een seizoen zitten. Uiteindelijk ben je als klein jonge- tje op voetbal gegaan om lekker plezier te hebben.” MOOISTE TIJD En waar kun je dat beter vinden, dan de club waar je bent opge- groeid? “Dat maakte het voor mij ook niet echt een moeilijke keuze. Veel vrienden voetballen hier en het plan om terug te komen in die tweede klasse, sprak mij wel aan.” Want nadat Internos de stap van de zondag naar de zaterdagmaak- te, moest het weer onderaan be- ginnen. Een verschil met zijn vorige clubs. “Bij Dosko speelde ik in de hoofdklasse en heb ik, ondanks dat we degradeerden, wel een leuk jaar gehad. Rood Wit was mijn mooiste tijd, in de eerste klasse.” Bij Halste- ren ging hij in de hoofdklasse ver- volgens op zoek naar zijn plafond. “Ik weet zeker dat ik dat niveau aankan, maar uiteindelijk heb ik door omstandigheden weinig kan- sen gehad. Dat maakt het wel jam- mer.” Vooral op zijn tijd in Sint Wil- lebrord kijkt hij dus met een grote glimlach terug. “We promoveerden toen bijna naar de hoofdklasse, dat had niemand verwacht.” En ondanks dat hij nooit met tegen- zin naar de trainingen ging, heeft hij nu bij Internos het echte plezier weer terug. “Ik wilde niet nog een seizoen hebben waarin het net wel of net niet spelen zou zijn. Na ongeveer anderhalf jaar amper voetballen, had ik het gevoel dat ik dit moest doen.” De uitdaging sprak Van Zwam aan. “Ons sportief omhoog werken. Het niveau op de trainingen is hoger dan in de com- petitie, dat zie je ookwel aan de uit- slagen, maar we gaan niet zomaar kampioen worden.” ‘HALLERTJE’ Sinds zijn vertrek vijf jaar geleden is er het nodige veranderd, zo ver- telt hij. “Het is een minder grote clubgeworden. Zezijnookniet voor niks van zondag naar zaterdag ge- gaan, anders waren de problemen nog groter geweest. Unitas is nu de grootste club van Etten-Leur, aan ons om Internos weer op de kaart te zetten.” En dat de aanvaller, die Sven van Zwam is niet gekomen om af te bouwen had je die sfeer wel, maar als bui- tenstaander merkte je wel dat het een andere cultuur is.” Niet alleen de cultuur was anders, ook zijn positie in het veld. “Als aanval- ler was ik het plezier kwijt, altijd maar die trappen tegen je poten. Laatste man vond ik altijd leuk, dus kwam ik in de verdediging.” Door zijn ‘drive’ naar voren, werd Van Andel rechtsback, een soort Denzel Dumfries, lacht hij. “Dat be- viel goed eigenlijk. Als buitenspeler wist ik natuurlijk wat het was, daar kon ik voor mezelf veel uithalen. Aanvallers vonden het denk ik niet leuk tegen mij.” Inmiddels is hij weer terug op zijn vertrouwde plek voorin. “Ik had tegen de trainer ge- zegd dat ik het liefste achterin wil- de spelen, maar hij wil mijn snelheid in de aanval gebruiken, dat snap ik ook wel weer.” Dat Van Andel die snelheid weer kan gebruiken, klinkt logischer dan het in werkelijkheid is. “WHS, 3 oktober vorig jaar, was mijn laatste wedstrijd. Daarna heb ik niet meer gevoetbald. Ik had een zware verrekking in mijn bovenbeen en dat kwam steeds weer terug. Toen de competitie werd gestopt, had ik weinig mo- tivatie meer om terug te komen. Het was wachten op een nieuw seizoen.” MENTAAL ZWAAR Dat kwam er en dus ging hij hard aan de slag. “Met fysio’s ben ik be- zig geweest omweer fit te worden, de laatste weken gaat dat goed.” Mentaal was het zwaar. “Je vraagt je bijna iedere week af: heeft het nogwel zin?Als je iedere keerweer opnieuw moet beginnen. Als ik nu weer last krijg, is het wel einde ver- haal.” Vanaf dag één in de voorbe- reiding was Van Andel erbij, in zijn achterhoofd klinkt nog altijd dat stemmetje. “Bij elk pijntje, ben je bang dat het weer die blessure is. Je bent er continumee bezig. Wan- neer gebeurt er wat?” De koude winterdagen zijn voor een explo- sieve speler als hij extra gevaarlijk, toch geniet hij van zijn terugkeer. “Er heerst een bepaalde sfeer bij Klundert en je kent iedereen. Ik sta voorheen ook regelmatig centraal achterin speelde, niet is gekomen om uit te voetballen, dat mag dui- delijk zijn. “We zijn verplicht om te promoveren. Het liefste speel ik hier weer gewoon op hoger niveau. Daarom heb ik gezegd: binnen drie jaar moeten we weer in die tweede klasse zitten, gelukkig waren ze dat met mij eens.” De grote uitsla- gen geven niet altijd evenveel vol- doening, maar als spits probeert hij er natuurlijk zoveel mogelijk tema- ken. “Ik zak veel in, de ‘10’ vind ik ei- genlijk de leukste positie, dus daar kom ik zo best vaak uit.” Bij Dosko was dat heel anders, weet hij nog. “Die zagen in mij de ideale ‘cv’, maar zelf speel ik liever wat dichter bij de goal.” Inmiddels staat de tel- ler op zes treffers, Van Zwammikt op de twintig. Al is de inwoner van Etten-Leur vooral blij dat hij weer mag voetballen, want dat was nog maar even de vraag. “Ze hadden mij niet goed aangemeld, daardoor mocht ik de eerste vier officiële wedstrijden niet meedoen. Een ‘Hallertje’...” Hij voelt zich tot slot weer als een vis in het water. “Het is zo heerlijk om weer op het veld te staan, lekker met je vrienden. We zijn allemaal nog best jong, dus als we bij elkaar blijven, kunnen we straks een leuke rol spelen in die tweede klasse!” Ik wil mijn huis verkopen. Zevenbergsepoort 3 | 4791 AD Klundert | (0168) 40 14 67 | vanwensenmakelaars.nl ... hoe zi dat bij jou? We denken graag me je mee! 0262543.pdf 1 1-11-2021 10:08:45 nu met ‘jonge gappies’ op het veld, die ik vroeger nog training heb ge- geven.” Top vijf is de doelstelling, maar een promotie ziet hij niet ge- beuren. “We hebben echt nog een jonge groep, dan leg je het soms af tegen dat ‘beukvoetbal’. Als ieder- een fit blijft, moet dat wel lukken.” Van Andel maakte zelf de eerste klasse nog mee bij Klundert. “Dan zag je de envelopjes bij tegenstan- ders gewoon over de tafel vliegen, wij zijn een dorpsclub, zonder dat geld.” Hij hoopt zelf vooral fit te blijven, lekker te voetballen en het team te helpen. Is dit dan zijn laat- ste seizoen? “Misschien plak ik er nog wel een jaartje aan vast, als ik in een flow zit. Als ik weer gebles- seerd raak, is het: hier heb je mijn schoenen, zoek het maar uit!”