VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2021

9 of ze niet kon komen helpen. “Er stond een grote tent, maar ze hadden te weinig personeel. Toen belde hij mij op: Kom je hel- pen tappen?” MISSEN Dat liet Annie, die 30 jaar lang een eigen horecazaak had, zich geen twee keer zeggen. “Er gaat bij mij geen druppel over het glas hoor, dat kan ik wel!” Met veel plezier, maar ook veel- eisend. “Je moet toch regelmatig aanwezig zijn. Dan is het koffie- apparaat kapot, dan is er weer dit, dan weer dat.” Toch gaat ze het ontzettend missen, vertelt ze. “De mensen ga ik het mees- te missen, vooral de jeugd. Die “Ik heb het altijd heel graag ge- daan!” Is haar eerste en veel- zeggende reactie als haar werk in de kantine van Unitas ter sprake komt. En dat werk, dat bestond uit een hoop dingen. “Dat was best een behoorlijke verantwoording. Bestellingen doen, vrijwilligers inplannen en regelen, schoonmaken en acti- viteiten organiseren. Eigenlijk heb ik heel de kantine gerund, als je het zo bekijkt.” Niet zel- den stond ze ook nog achter de bar. “Dat was het leukste om te doen!” En dat allemaal begon, toen haar zoon rond het 75-ja- rig jubileum van de club vroeg Van den Broek, in- middels bezig aan zijn derde seizoen als coördinator, weet wel waardoor dat komt. “De reden is eigenlijk heel simpel: ze kunnen hier met andere meiden spelen.” En dat diemogelijkheid er is, heeft voor een groot gedeelte te maken met het werk van zijn voorgangers, maar ook zeker met het zogeheten ‘meidenbeleid’. Dat twee jaar geleden in het leven werd geroepen. “Daarin staan de doelstellingen voor een periode van vijf jaar. Waar willen we naar- toe? Zo zijn we bezigmet gerichte selectieteams, zodat iedereen op zijn eigen niveau kan spelen. Maar hebben we ook een presta- tief damesteam opgestart, daar willen we de jeugd naartoe oplei- den. Daarnaast willen we ook de recreatieve speelsters een mooi vooruitzicht kunnen bieden bin- nen onze damesafdeling. “ VRIENDINNEN Als inwoner van Etten-Leur, met een verleden en heden bij de club, was het dus niet zo verwonderlijk dat Unitas een aantal jaar gele- den bij Van den Broek uitkwam. Dat zag de 41-jarige oud-speler zelf ook wel zitten, vertelt hij. “Ik had het gevoel dat ik ze kon helpen om verder te komen, dan wil je dat natuurlijk graag doen.” Daardoor is hij nu verantwoor- delijk voor het samenstellen van selecties, het aanstellen van trainers en het bieden van een luisterend oor. “Gesprekken met ouders en trainers, ondersteunen waar mogelijk. Alles om de teams te laten draaien.” Qua ledenaan- tallen hebben ze niks te klagen. Integendeel. “Komend seizoen hebben we tien jeugdteams, van de MO11 tot de MO19. Daaronder is het nog gemengd. We hebben eerder te veel, dan te weinig mei- den. Soms moeten we iemand te- leurstellen, simpelweg omdat er geen ruimte meer is.” Ook bij de dames is de rek er nog lang niet uit. “Dames 1 en 2 spelen presta- tief, het derde is recreatief. Vanaf komend seizoen hebben we op vrijdagavond ook nog 30+, zeven tegen zeven.” Het maken van on- derscheid tussen prestatief en recreatief is een ambitie voor de komende jaren. “Je zou willen dat Het zal straks voor veel vaste voetballiefhebbers bij Unitas’30 even wennen worden. Maar na zestien jaar in de kantine, is het voor Annie Heeren echt mooi geweest. Ondanks dat ze het altijd met liefde en plezier heeft gedaan en iedereen ontzettend gaat missen, vindt ze het tijd. “Ik word straks 75, dan moet je een keer stoppen.” Een verleden bij de club en een voetballende zoon en dochter. Kortom, dat JorisvandenBroekalshoofdcoördinatormeisjes- endamesvoetbal bij Unitas’30 zijn steentje bij zou dragen, lag min of meer voor de hand. En de populariteit is groeiende, ook regionaal. “Speelsters komen zelfs van buiten Etten-Leur.” ‘Annie’ is na zestien jaar uitgetapt bij Unitas’30 ‘Voetballen met vriendinnen blijft het leukste’ luyten.nl | voor je reisverzekering... v oor je re isverzekering.. kleine kindjes in die voetbalpak- jes, dat was altijd heerlijk om te zien.” Nooit ging ze dan ook met tegenzin vanuit Hoeven naar Etten-Leur. “Ik heb er nooit een hekel aan gehad, eigenlijk alleen maar genoten. Nooit dat ik dacht: och, moet ik weer? Anders had ik het ook nooit zo lang kunnen doen natuurlijk.” Helemaal kwijt zijn ze haar niet, bij Unitas. “Ik ga nog wel naar de club hoor, als het eerste moet spelen. Dat was ook altijd zo leuk, als het rustig was konden we even snel buiten gaan kijken.” Ze zullen Annelies, zoals ze eigenlijk heet, in ieder geval niet snel vergeten. “Ieder- een kent mij als ‘Annie’, dus zeg dat maar hoor!” je per leeftijd twee verschillende teams hebt. Zodat je kan selecte- ren op basis van kwaliteit of am- bitie.” Daarbij moeten ze rekening houden met een aantal factoren. “Speelsters mogen zelf hun wen- sen aangeven. Bijvoorbeeld dat ze hoger willen spelen of juist bij vriendinnen willen blijven. Onze recreatieve teams zijn minimaal net zo belangrijk, qua aandacht en faciliteiten willen we iedereen hetzelfde positieve gevoel kun- nen geven.” Dat is wat hembetreft de verklaring voor de opmars van het vrouwenvoetbal. “Ze nemen elkaar mee, voetballen met vrien- dinnen blijft het leukste dat er is.” OPLEIDEN Sinds het nieuwe beleid, merkt hij dat ze nog meer ‘hun plekje’ binnen de vereniging hebben ver- worven. “Eerst vielen we onder ‘jongens recreatief’, nu zijnwe een aparte pijler binnen Unitas. Dat wil zeggen, eigen coördinatoren en echt voor vol worden aangezien. Dat is een goede ontwikkeling.” De prestaties onderstrepen dat. “Veel teams doen mee aan lande- lijke kampioenschappen, terwijl de eerste teams bijna allemaal op het hoogste niveau spelen.” Het beste voor de meiden, daar draait het allemaal om. “We laten talentvolle speelsters meedoen bij de jongens, om de weerstand te verhogen. Sommige meiden mogen meetrainen bij de KNVB of op stage bij Feyenoord, dat laat wel zien dat we steeds zichtbaar- der worden als club.” Maar snel te- vreden is Van den Broek niet, dus kan het altijd beter. “We willen de positie van het damesvoetbal nog steviger wegzetten. De meeste aandacht gaat nu nog naar de jon- gens, dat moet meer evenredig worden.” Op diemanier hoopt hij in de toekomst met Unitas op regio- naal gebied een opleidingsfunctie te vervullen. “Natuurlijk voor ons eigen eerste team, maar ook om talenten te helpen zo hoog moge- lijk te komen in de voetbalwereld. Daar een bijdrage aan leveren, dat je ze ziet lopen bij profclubs en denkt: kijk, dat hebben we toch mooi gedaan!” BLOEDFANATIEK Aan het fanatisme van de meiden zal het in ieder geval niet liggen. “Ze zijn bloedfanatiek. Stellen zich ook niet aan na een overtreding, het is opstaan en weer door.” Voor nu is hij druk bezig met de teams voor komend seizoen, dat doen ze op basis van interne scouting. “We kijken de wedstrijden en leggen dat, samen met de wensen en mo- gelijkheden, naast elkaar.” Voor de nieuwe tak van 30+ werd het werk al voor hem gedaan, maar daar is hij niet minder blij mee. “We werden zelf benaderd door een groep dames, die had- den alles al geregeld. Dat was alleen nog een formaliteit, ook dat is weer een mooie uitbreiding voor onze vereniging!” R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O R O B E Y S P O R T S E A R . C O M O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Foto: John van Dongen 0253795.pdf 1 12-5-2021 16:08:15