VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2021

23 Meerdere keren werd hij in de voorbije jaren al eens aan zijn jasje getrokken: “Joost, wanneer word je nou eens trainer bij SVC?” Steeds kwam het er maar niet van, tot dit moment. Want komend seizoen staat Joost Hulshof dan eindelijk voor de groep bij de vierdeklasser uit Standdaarbuiten. Drie jaar lang zat hij, na zijn vertrek bij VV Noordhoek, zonder club. Stiekem begon het weer een beetje te kriebelen, de club zocht een trainer en dus keert Jerry van Huuksloot komend seizoen gewoon terug op het oude nest. “Als ikweer ergens trainer zouworden, zou het bij Noordhoek zijn.” Vroeger kwam hij er al voor de tennis, leerde er mensen kennen en ging er zelfs naartoe voor verjaardagen. Toch kwam het er voor de inwoner van Dinteloord dus nooit eerder van. “Het was eigenlijk een beetje de bedoe- ling dat ik hier ooit trainer zou worden, maar elke keer paste het net niet. Dan zat ik net er- gens en zochten ze een trainer, dan lukt het niet.” Maar nu viel alles voor de 56-jarige oefen- meester dus wel op zijn plek. “Ik stopte bij NVS en bijna tegelij- kertijd las ik dat ze bij SVC een trainer zochten. Toen heb ik ge- beld en is het snel gegaan.” MOOIE TIJD Aan de andere kant betekent zijn komst naar SVC, juist een vertrek na drie jaar bij NVS. Hulshof legt uit hoe die be- slissing tot stand is gekomen. “Meestal zit ik drie tot vier jaar bij een club, dan is het mooi ge- weest. Op zich wilden we allebei wel doorgaan, maar er waren ook twijfels van beide kanten. Toen hebben we de knoop maar doorgehakt en gezegd: dan is het beter als we beiden voor iets nieuws gaan.” Hij kijkt terug op een mooie periode bij de club uit Nieuw-Vossemeer. “In het eerste seizoen pakten we een periodetitel, maar liepen we via de nacompetitie net promotie mis. Het jaar daarop promo- veerden we wel naar de vierde klasse. Voor het eerst in, ik ge- loof, 25 jaar. Dan is het wel bij- zonder om dat mee te maken en te bereiken.” Die samenwerking had dus zomaar verlengd kun- nen worden, dat gebeurde niet, maar hij is blij met zijn nieuwe club. “Heel blij. Ik hoor van veel spelers en oud-trainers dat het een geweldige club is. Gezellig en warm, maar organisatorisch ook goed. Dat gevoel ben ik ge- wend, dus daar ga ik voor.” De twee gesprekken die hij ver- volgens met ze voerde, beves- tigden dat gevoel. “Het voelt heel warm en prettig, dan kan het snel gaan. Binnenkort ga ik daar eens heen om mijn gezicht te laten zien en verder kennis te maken, dat is door corona nog niet gelukt.” GOEDE VERHALEN Hoewel hij dat dus nog moet doen en de spelersgroep be- staat uit veel nieuwe en jonge jongens, is SVC geen onbekende voor Hulshof. “Het ligt allemaal niet ver uit elkaar natuurlijk hier in de buurt. Ik heb tegen ze gespeeld, je kent het complex. Joost Hulshof is eindelijk trainer van SVC Van Huuksloot wilde alleen terug naar Noordhoek En dat moment is nu dus aangebro- ken. Het warme gevoel voor de club heeft hij al die tijd gehou- den, vertelt hij. “Je woont op het dorp, kent iedereen. Ik zou ner- gens anders trainer willen zijn, dus toen ze mij vroegen, hoefde ik niet zo lang na te denken.” Al peilde hij wel eerst nog even de stemming bij de spelersgroep. “Die moeten het wel willen, dat is het allerbelangrijkste. Dat bleek zo te zijn, toen was het voor mij wel duidelijk.” DOOR HET VUUR Daarmee keert de 52-jarige Van Huuksloot terug op bekend terrein, na zijn eerdere periode bij de vierdeklasser. “Ik liep een halfjaar stage bij de club, om- dat ze mij hadden gevraagd de trainerspapieren te halen. Voor het geval ze een trainer achter de hand moesten hebben.” Zelf had hij nooit zo de ambitie om ergens hoofdtrainer te wor- den. “Helemaal niet zelfs. De jeugd vond ik altijd wel leuk om te doen, maar een eerste elftal zag ik niet zo zitten. Heb ik het toch gedaan, ben ik er eigenlijk heel snel ingerold, maar het is hartstikke leuk.” Na drie seizoe- nen kwam er een einde aan die samenwerking. “Het werd voor mij te druk. Mijn zoon speelt in de jeugd van FC Dordrecht, dat was niet te combineren. Nu is hij ouder, gaat hij straks in de buurt naar school, dan kan het wel.” In de tussentijd werd er wel naar hem geïnformeerd, maar toehappen deed hij niet. Nu dus wel. “Je kent die jongens, van kleins af aan. Mijn oudste zoon zit bij de selectie, dus het is ook leuk om weer wat met hem te gaan doen. Maar hij moet zich keihard bewijzen hoor”, lacht hij. Van Huuksloot, die zelf bij Spar- ta Rotterdam in de jeugd voet- balde, komt bij Noordhoek veel bekende gezichten tegen. “De groep is bijna nog hetzelfde. Ze gaan er echt voor, proberen zo hoog mogelijk te eindigen. Dat zie je terug.” Maar promoveren is geen optie. “Die derde klasse moet je niet willen, soms moet je blij zijn dat je genoeg spelers hebt.” Maar als ze er zijn, staat er een geheel. “Het zijn allemaal vrienden, die voor elkaar door het vuur gaan.” MENSEN VERANDEREN Zelf woonde hij altijd in Rot- terdam, kwam vanaf 1999 in Noordhoek wonen en stapte dan ook pas als dertiger aan boord van de club. “Ik stopte met voetballen vanwege bles- sures, daardoor heb ik alleen even in het derde gespeeld.” Door zijn voetballende zoons begon hij met het trainen van de jeugd, daar ontwikkelde zijn passie voor het trainersvak zich steeds verder. “Het leukste vind ik, dat je spelers echt ster- ker kunt maken. Het zien van die ontwikkeling. En tuurlijk, is resultaat heel belangrijk, maar ik wil ze vooral plezier in het spelletje laten hebben.” Dat heb je natuurlijk vooral als je wint, maar juist van nederlagen leer- luyten.nl| voor je scooterverzekering... r verze k ring... de hij het meest. “In mijn laatste seizoen hier, stonden we met de winterstop onderaan met drie punten. Dan moet je posi- tief blijven en het vertrouwen uitspreken. Toen zei ik: we gaan ons handhaven. Werden we ze- vende, pakten we net geen pe- riode.” Die aanpak is hem op het lijf geschreven. “Ik ben wel een echte ‘peoplemanager’.” In die drie seizoenen, deed hij de no- dige ervaring op. “Als speler heb je niet in de gaten wat een trai- ner allemaal meemaakt. Je leert omgaan met teleurstellingen en ‘druk’ van buitenaf. Mensen ver- anderen als het slecht gaat, dan moet je het samen laten zien.” Dat lukte tijdens zijn eerste periode prima en dus gaat hij daar opnieuw voor. “Ik wil meer dan handhaving. We zijn al eens vijfde en zesde geworden, dat moet nu ook kunnen. Die jon- gens zijn ook nog eens drie jaar ouder en dus beter.” Hij kan in ie- der geval niet wachten. “Lekker op het veld staan, samen dollen en resultaat halen!” R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O R O B E Y S P O R T S E A R . C O M O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Sommige jongens hier van het dorp spelen er of hebben er ge- speeld, dan hoor je alleen maar goede verhalen.” Veel tijd om na te denken of hij dit avontuur zag zitten had hij dan ook niet nodig. “Toen duidelijk werd dat ze mij wilden hebben, was het eigenlijk een makkelijke keuze.” Zo komt hij nu opnieuw in de vierde klas- se terecht, maar dan wel in een andere competitie. “Dat is voor- lopig ook wel het maximale, SVC heeft de potentie om een sta- biele vierdeklasser te worden.” Daar moet hij dus voor gaan zorgen. “Het is een jonge groep, daar moeten we een team van gaan maken. Dat kan alleen maar groeien.” Hij hoopt dat te doen met goede trainingen, zodat spelers beter worden, maar plezier is minimaal net zo belangrijk. “Er moeten leermo- menten in zitten, maar het moet ook gezellig zijn. Ik wil wel pres- teren, want ik kan ontzettend slecht tegen mijn verlies.” Dat zullen ze tijdens wedstrijden ongetwijfeld gaan merken. “Ik ben geen Simeone van Atlético Madrid, maar kan verbaal best wel een keertje aanwezig zijn.” Alles met één doel. “Om plezier te hebben, moet je ook een bé- tje winnen!”