VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2021

21 Jarenlang werden klusjes bij VV Schijf gedaan door ‘een paar bestuursleden’, maar toen de gemeente moest bezuinigen en het sportpark voor het grootstegedeelte ineigenbeheer kwam, was dat geen oplossingmeer. Een vrijwillige klusploegwas dat wel, inmiddels bestaat de groep uit veertien fanatieke en handige mannen. Klusploeg van Schijf zit vol kennis en kunde luyten.nl | voor je inboedelverzekering... el verz ekering... De werkzaamhe- den uitbesteden? Dat was eigenlijk geen oplossing, weet ook Bart Kerstens, die als één van de voortrekkers van de ploeg gezien kan worden. Al vindt hij dat zelf een beetje te veel eer. “Als je dat gaat doen, wordt het veel te duur. Dan moet je de con- tributie gaan verhogen, dat wil je niet.” Maar de behoefte aan een permanente en structurele op- lossing bleef onverminderd groot. En dus kwamen ze bij hem uit. “Ik heb altijd bij Schijf gevoetbald en op dat moment was ik nog elftal- leider van de veteranen. Daar wil- de ik mee gaan stoppen, toen zei het bestuur: Jij bent de aangewe- zen persoon om die klusploeg op te pakken.” KLUSZATERDAG Zo gebeurde het. Al snel werd het meer dan het coördineren van wat opruimwerkzaamheden. “Vanuit het bestuur kregen we verschil- lende signalen over wat er gedaan moest worden. We waren toen met een man of vijf, wilden een hoop doen, maar dan hadden we echt meer mensen nodig.” En dus kijk je dan om je heen, op zoek naar versterking. “Bijna iedereen heeft wel een band met Schijf. Er zitten oud-leden bij, jongens die hier zelf gevoetbald hebben.” Ook de 66-ja- rige Kerstens loopt er al een aardig tijdje rond. “Alweer een jaar of 25 nu. Als voetballer, maar ook als lei- der. En nu dit.” Voorheen werden de grote klussen nog gedaan tijdens de zogeheten ‘kluszaterdag’, maar dat bleek toch niet zo goed te wer- ken. “Het bestuur merkte natuurlijk al snel dat er een hoop aangepakt moest worden, maar dat zoiets niet te doen is voor een paar be- stuursleden. Op zo’n dag nodigden we dan de leden uit: kom eens een verfkwast of een schop vasthou- den. Dat was altijd maar heel mi- nimaal, eigenlijk werkte dat niet.” Sinds de klusploeg in het leven werd geroepen, gaat dat een stuk beter, vertelt hij. “We doen het nu om de twee weken, op de dinsdagochtend. Eerst was het wekelijks, omdat we de achterstand in moesten halen.” Hij neemt ons mee tijdens een nor- male dag op het sportpark. “Kleed- kamers controleren, prullenbakken legen, het complex ‘zuiveren’ van bladeren en de tribune schoonma- ken. Maar ook de AED controleren, die moet wel te vertrouwen zijn.” Sommige werkzaamheden komen ietsminder frequent voor. “Rond het complex liggen sloten, dus we con- troleren zo nu en dan de bruggetjes. Daar moet natuurlijk niet iemand doorheen zakken. Ook de afraste- ring lopen we geregeld even langs.” CLUBLIEFDE De ploeg, de oudste is 77 en de ge- middelde leeftijd ligt een paar jaar lager, kent verschillende ‘specialis- ten’. “We hebben een oud-loodgie- ter, een oud-elektricien, maar ook iemand die veel weet over het aan- leggen van sportcomplexen.” Maar dat is natuurlijk niet de belangrijkste reden waarom ze het doen, vertelt hij. “Dit is gewoon clubliefde. Het gaat om het voortbestaan van de vereniging, het is een aanslag op de financiën als je voor zulk werk moet gaan betalen.” Door corona zagen de werkzaamheden er de laatste maanden een beetje an- ders uit. Vooral veel buiten, weinig binnen. “We moeten ook aan onze gezondheid denken natuurlijk. Veel snoeiwerk, om het complex ope- ner te maken. Maar we hebben ook nestkastjes en een insectenhotel opgehangen, die hadden de jeugd gemaakt.” Het werk wordt gewaar- deerd, weet Kerstens. “Hey, jullie zijn weer actief geweest! Horen we dan, dat is mooi. Vanuit het bestuur mo- genwie ieder jaar eenuitjeorganise- ren, als bedankje.” Hij benadrukt nog maar eens dat ze het samen enmet liefde voor de club doen, ze kunnen dan ook niet wachten tot de voetbal weer echt gaat beginnen. “Dat merk je enorm! Veel van ons zijn ook vaste supporters van het eerste, die bele- ving wil je weer voelen. Ook omdat we de verantwoordelijkheid voelen voor ons sportpark, dat moeten de mensen zien!” 0248028.pdf 1 17-11-2020 17:07:55 Sponsorbord “Wij wensen iedereen een sprankelend EK ” 0255258.pdf 1 3-6-2021 11:03:09 Aanstaand voorzitter Ron Hofman sprak eerder al over de waarde van vrijwilligers. Wat dat betreft is Ron Wiersma een man naar zijn hart. Maar hij is zeker niet de enige, benadrukt de jeugdvoorzitter van DSE zelf. “Het team is belangrijker dan de aanvoerder.” Aanvoerder inder- daad, want met de term ‘jeugdvoorzit- ter’ moet je bij de 54-jarige Wiersma niet aankomen. “Dat is veel te zwaar. Het is een team, bestaande uit zes coördina- toren, waar ik dan de aanvoerder van ben. Maar zij doen het echte veldwerk, zij verdienen de ‘credits’.” Toch is ook zijn rol als verbindende factor er natuurlijk eentje die niet onderschat mag worden. “Samen probeer je de jeugd een zo goedmo- gelijke toekomst te bieden.” VERBONDENHEID Die verbondenheid is volgens Wiersma toch echt dé kracht van DSE. “We doen echt alles als één vereniging, dat vind ik ook het mooiste. Elkaar echt leren kennen.” Hij geeft meteen een voorbeeld. “We organiseren al tientallen ja- ren kampen voor de jeugd. Dat zijn weekenden vol met activiteit, waar doen. Onderlinge toernooitjes, boot- camps of ‘fundagen’.” Ook de trai- ningen gingen gewoon door en dat zijn er nogal wat. “Alle teams trainen bij ons twee keer, dus ook de lagere teams. Dat is best wel uniek, voor ons zijn ze allemaal even belangrijk.” En die benadering werpt zijn vruch- ten af. “Volgend seizoen hebben we 26 teams, ruim 300 jeugdleden. Ge- lukkig hebben we er een veld bijge- kregen.” GLIMLACH Ook de laatste tijd bleef de instroom toenemen. “Onze goede naam loopt ons wat dat betreft een beetje voor- uit. Mensen hebben toch het ge- voel dat ze ook in een moeilijke tijd bij DSE terecht kunnen.” Daarvoor moet hij de complimenten geven aan trainers en begeleiders. “Het is heel lastig om het zonder wedstrij- den leuk en uitdagend te houden. De kinderenwaren daar ook wel aan toe, dat merkte je aan alles.” Maar alle teams door elkaar worden ge- husseld. Leiders van oudere teams doen mee, soms zelfs spelers van het eerste elftal. Verbinden staat bij ons echt hoog in het vaandel.” Een mooi tafereel, vertelt hij. “Dan komt zo’n F’je na de vakantie iemand te- gen, dan is het: Hey, jou ken ik nog!” De kans is groot dat de mensen Wiersma ondertussen ook vrij aar- dig kennen, want de geboren en ge- togen Etten-Leurder loopt er inmid- dels al een flink aantal jaar rond. “Ik voetbalde altijd bij Internos, tot ik 30 jaar geleden met een vriendenteam lid werd bij DSE. Vanaf dat moment werd ik ook jeugdleider.” Dat vond hij zelf een logisch gevolg. “Als je ergens een mening over hebt, moet je er ook wat mee doen.” Zijn huidi- ge rol vervult hij sinds een seizoen of tien. Dat was tijdens corona best een uitdaging. “We zijn lange tijd terughoudend geweest met activi- teiten, maar toen het eenmaal ging lopen, was er elke zaterdag wat te ‘Het team is belangrijker dan de aanvoerder’ ook hij ziet, als hoofd van de jeugdaf- deling, dat het verzamelen van vrij- willigers steeds lastiger wordt. “Ie- der seizoen is het weer passen en meten. We moeten toch vaak een beroep doen op de ouders, dan zeg- gen we: wij doen dit ook vrijwillig en we kunnen gewoon echt niet zonder jullie.” Wiersma weet in ieder geval heel goed uit te leggen waarom hij het graag doet. “De glimlach van die kinderen, of een leuke opmerking.” Tijdens het praten, merk je hoeveel het met hem doet. “Ik krijg er ge- woon kippenvel van.” En dus hoopt hij dat er in de toekomst nog meer georganiseerd kan worden voor de jeugd, bijvoorbeeld met verenigin- gen uit de omgeving. “Waarom gaan we niet meer samenwerken? Toer- nooien organiseren of misschien zelfs wel met andere sporten?” Toch gaat het vooral om het voelen van die waardering. “Het derde of vierde team is misschien nog wel belangrijker dan de eerste twee. Het is moeilijker om die vast te houden, dat maakt je club juist zo sterk.” En dus moet de jeugd de komende ja- ren gewoon op een leuke en spor- tieve manier bezig kunnen zijn met voetbal en alles eromheen. Niet dankzij hem, maar door de inzet van het hele team. Zijn laatste zin is wat dat betreft allesomvattend. “Als het maar niet te veel over mij gaat.”