VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2021

11 Is na drie seizoen de klik niet een beetje weg en de magie uitgewerkt? Dat is de vraag die Marco van Dijnsen zichzelf stelde toen hij na begon te denken over zijn toekomst bij VV Klundert. Al vrij snel was het antwoord daarop ‘nee’ en dus staat hij ook volgend jaar weer voor de groep bij de derdeklasser. “In deze groep zit nog zoveel potentie.” Van Dijnsen ziet nog genoeg potentie bij Klundert En dat het jongens zijn die heel graag willen, bleek de af- gelopen weken wel. Want ondanks dat er geen wed- strijden waren, werd er gewoon ge- traind. “Twee keer per week, goed en scherp. Het is zo’n gretige groep, er staat altijd wat op het spel voor ze.” Als trainermoest hij zich in deze periode wel een beetje aanpassen, vertelt hij. “Je speelt wat meer en langere partijvormen, maar je wilt het ook weer niet helemaal anders gaan doen. Onderling spelen we af en toe een wedstrijd, om toch dat gevoel te hebben.” BELEVING Maar na drie seizoenen in Klun- dert, had hij het dus nog niet ge- Internos heeft sinds kort een ‘nieuwe’ Accommodatiecommissie. Alhoewel, helemaal nieuw is het ook weer niet. Twee jaar geleden hadden Gijs Veltman en Mike Knubben namelijk al het idee om de kantine te renoveren, dat gebeurde door omstandigheden niet, de afgelopen drie maanden maakten ze een herstart. Misschien was dat plan ook wel een beetje té ambitieus, moet de 26-jarige Knubben bekennen als hij zo eens terugdenkt. “We dachten even heel de kantine aan te pakken. Daar was eigenlijk te weinig budget voor, dus dat hield op. Toen kwam corona en lag alles stil.” Maanden gingen overeen, de club zat op slot en echt veel te verbouwen viel er niet. Tot ze de afgelopen maanden de handschoen weer oppakten. “Een nieuwe start kan je het wel noe- men.” Samen voetballen ze bij In- ternos 9, een vriendenteam op de zaterdag, het was Veltman (28) die als eerste werd benaderd om eens na te denken over een zogeheten ‘Accommodatiecommissie’, vertelt Knubben. “Dat leek hem wel wat, toen vroeg hij aan mij of ik het ook zag zitten. Ik werk zelf in de bouw, als projectmanager, dus dat trok mij ook wel.” BEHOEFTE Dat ze samen voetballen klinkt overigens logischer dan het daad- werkelijk is. “Gijs heeft altijd al bij de club gevoetbald, ik zat eigenlijk op handbal. Puur door vrienden ben ik hier gekomen.” En dus vor- men ze nu ook buiten de lijnen een team. “Gewoon twee jongens die wat extra’s doen voor de club. We vinden het leuk en het is ook wel een beetje ons werkterrein.” Want ook Veltman, werkzaam in de au- diovisuelewereld, is niet onbekend met het ophangen van bijvoor- beeld een geluidsinstallatie. Maar vraag Knubben niet om te timme- ren. “Ik regel dagelijks de mensen die het wel kunnen, zelf kan ik het echt niet, haha.” Voor de jongens is het nu vooral inventariseren en plannen maken. “We praten met mensen binnen de club. Waar is behoefte aan, wat missen ze en wat kunnen wij betekenen? We maken een soort bedrijfsplan om invulling te geven aan onze taken.” Uiteindelijk is het de bedoeling dat ze verantwoordelijk worden voor alles op en rond het sportpark. “Gaat er een doel kapot of is het belijningsapparaat stuk? Pakken wij dat op.” Maar de jongste van de twee trekt het graag nog een stukje breder. “Er is vooral behoef- te aan structuur binnen de vereni- ging. We willen mensen stimuleren om actief betrokken te zijn, zodat we het samen op kunnen pakken.” AANWAKKEREN Mensen met ideeën of behoeftes zijn dan ook van harte welkom. “Draaghet aan! Alswebijvoorbeeld iets willen doen met de brandvei- ligheid, is er vast iemand die daar verstand van heeft. Zo hopen we dat enthousiasme aan te wakke- ren.” Bij een deel is dat al gelukt, hebben ze gemerkt. “We hebben ‘de mannetjes’, de oudere mannen binnen Internos, gevraagd wat zij ‘Daar bij Internos gebeurt wat!’ luyten.nl | voor je inboedelverzekering... el verz ekering... zien. “Die jongens groeien ieder jaar weer, dat is zo heerlijk ommee te werken. En ik zie dit seizoen ook wel een beetje als een verloren jaar, dus die tel ik niet mee.” Een- tje waarin ze hadden gemikt op een plek bij de eerste vijf, maar zo ver kwam het dus bij lange na niet. “Ik ben vanaf mijn derde op een voetbalveld te vinden, van top tot teen ben ik voetbal. Vroeger was ik al chagrijnig als er één wedstrijd werd afgelast, nu speel je maan- den niet. Als sportliefhebber doet het natuurlijk pijn, maar je begrijpt het ook wel.” Na de degradatie uit de tweede klasse van vier jaar geleden, hopen ze in de toekomst wellicht weer terug te keren, maar voor nu is dat echt nog te vroeg. “We zullen het echt met eigen jon- gensmoeten doen en dan is de ene lichting beter dan de andere. Voor nu is de subtop van de derde klas- se wel het maximale.” Daarbij zijn sfeer en gezelligheid belangrijke factoren, maar Van Dijnsen is te veel een winnaar om alleen daar- mee genoegen te nemen. Toch zit hij sinds zijn aanstelling, die voor hem een overstap naar het zater- dagvoetbal betekende, enorm op zijn plek. “Mijn eerste zaterdag- club, je merkt toch dat er op za- terdag iets meer beleving is. Meer traditionele clubs, als ik het zomag zeggen.” BLIJVEN UITDAGEN Na al die jaren voelt het voor Van Dijnsen (54) nog alsof het alle- maal nieuw is. “Dat is goed, want dat houdt het fris en scherp. Daardoor heb ik eigenlijk ook niet getwijfeld om te blijven.” De wis- selwerking met zijn spelers is er nog steeds, voelt hij. “Daar heb je het natuurlijk wel over met elkaar. Als je langer met een selectie werkt, moet je vernieuwen. Het moet niet zo zijn dat ze op een ge- geven moment denken: Nu weten we het wel.” Doorgebroken jeugd- spelers zorgen voor nieuw élan. “Daardoor is het geen uitgebluste groep. De eerste twee jaar wa- ren we blij met een paar wissels, nu trainen we iedere keer met achttien man. Het zorgt ook voor gezonde concurrentie.” Die uitda- ging houdt hem zelf ook bij de les, heeft hij gemerkt. “Je moet varië- ren met de oefenstof, dat ze iede- re keer weer uitgedaagd worden. Daar heb ik mezelf wel alert op gemaakt.” En om dat voor elkaar te krijgen, speurt hij het internet af op zoek naar trainingen van profclubs. “Dan kijk ik naar dingen van Bayern München, Sevilla of Atlético Madrid. Zou dit iets voor Klundert kunnen zijn? Ik zeg het er ook altijd bij op de training: dit is een oefening van Bayern. Moeten ze toch vaak een beetje lachen.” Volgend seizoen krijgt de inwo- ner van Prinsenbeek assistentie van Hans Korteweg, oud-trainer van Noordhoek. “Twee weten meer dan één. Ook om individueel meer met die jongens te kunnen trainen.” De doelstelling blijft het- zelfde. “Klundert is absoluut nog een derdeklasser. Nu moeten we gaan groeien in volwassenheid en stabiliteit.” Hij voelt zich in ieder geval als een vis in het water. “Als die jongens straks allemaal drie jaar verder zijn, moet je dan eens kijken!” vinden dat er beter kan. Die waren heel blij dat we dat vroegen, omdat nog nooit iemand dat had gedaan. Dat soort mensen zijn onmisbaar voor de vereniging.” Het opknappen van de kantine speelt nog steeds in het achterhoofd, maar is voorlopig niet aan de orde. “Het moet realis- tisch, maar vooral nuttig zijn.” Toch is die kantine prioriteit nummer één. “Het is de belangrijkste inkomsten- bron van de club, als je daar meer omzet kunt genereren, kun je pas echt gaan groeien. We moeten zor- gen dat we de mensen langer kun- nen binden, bijvoorbeeld met een breder assortiment of een biertje van de maand.” Maar voor nu is het voor het Etten-Leurse twee- tal nog even geduld hebben. “Het is eerst in stand houden, voordat we kunnen nadenken over verbe- teringen.” Aan het fanatisme zal het in ieder geval niet liggen. “Daar zit voor ons ook wel een beetje de valkuil, het moet wel beheersbaar blijven. Het is zoeken naar de tijd, het blijft natuurlijk vrijwilligers- werk.” Ze nodigen dan ook ieder- een nog een keer uit mee te den- ken. “Mocht iemand iets hebben of wat kunnen betekenen, geef het aan. Zo maken we mensen enthousiast voor Internos, dat ze denken: Daar gebeurt wat, daar wil ik bij betrokken zijn!” R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O R O B E Y S P O R T S E A R . C O M O B E Y S P O R T S W E A R . C O M