VoetbalJournaal Etten-Leur, najaar 2020

21 Het seizoen is voor Gilles Goorden aardig begonnen. Zijn club Schijf staat na drie duels op vijf punten en hij scoorde reeds driemaal. De 17-jarige spits verwacht dat zijn team wederom kan verbazen. Gilles Goorden: de trotse spits van Schijf 1 luyten.nl | voor je inboedelverzekering... el verz ekering... Dat Schijf in de der- de klasse speelt, is al historisch. Maar volgens Gilles Goor- den kunnen de rood-gelen nóg be- ter. “We willen dit seizoen zo hoog mogelijk eindigen, het zou mooi zijn om mee te doen om promotie. Dat is met onze competitie-inde- ling ook echt mogelijk.” Hij weet hoe uniek dat is, als jongen van de club en van het dorp met ruim 1500 inwoners. “Sinds ik in het eerste speel, word ik op straat wel- eens aangesproken door mensen met wie ik nog nooit eenwoord heb gewisseld. Die beginnen dan over de wedstrijd van het weekend en mijn spel, dat vind ik heel mooi en maakt me ook echt trots.” Goorden maakte in 2018 zijn de- buut in het eerste, net na zijn zes- tiende verjaardag. “Sinds dit sei- zoen ben ik basisspeler, als spits. Ik speelde voorheen altijd op 10, maar vind dit ook wel een prettige positie. Ik ben sowieso best doel- gericht.” Hij voetbalt zijn hele leven al bij Schijf. “Na de JO15-1 werd ik doorgeschoven naar de senioren, een JO17-1 of JO19-1 hadden we niet. Dat was wel even pittig, fysiek en conditioneel moest ik heel erg aanpoten. Ik kwam in het tweede elftal terecht, daar kon ik wennen aan het seniorenvoetbal. Ik vond het heel spannend, kwamals 15-ja- rige in een teammet jongens die ik niet eens kende.” Hij keek nog even om zich heen. Lagen er bij andere clubs in de buurt geen opties om tochnog ineen JO17 of JO19 te spe- len? “Maar het bleef bij rondkijken, verder dan dat kwamhet niet. Ik wil nergens anders voetballen. Ik ben bij Schijf opgegroeidenhebhet hier altijd leuk gehad. Daarnaast spelen we ook nog eens op een redelijk niveau.” Zo kwam hij dus al vroeg bij de senioren terecht. De stap van het tweede naar het eerste vond hij wellicht nóg groter. “Dat was een serieus grote stap. Het gaat een stuk sneller en is serieuzer. We hadden Cees van Beers als trai- ner en die eiste felheid. Ik was nog best jong en fysiek had ik dus wei- nig in te brengen, daardoor vond ik dat best lastig. Uiteindelijk heb ik daar wel veel aan gehad.” Schijf is het seizoen goed begon- nen in de derde klasse, heeft nog geen enkele nederlaag hoeven slikken. “Als we deze lijn na de co- ronabreak door kunnen trekken, hebben we een prima seizoen gehad”, zo blikt Goorden alvast vooruit. “Iedereen is belangrijk voor RSV.” Daarom wil Ronald Suijkerbuijk (51) het zo min mogelijk over zichzelf hebben. En toch is hij een interessante interviewkandidaat, als jeugdvoorzitter van de club. “RSV is gezelligheid, daar staan we voor.” Nee, Ronald Suij- kerbuijk zag een interview eigenlijk niet zo zitten. Hij treedt niet graag op de voor- grond. “Of een vrijwilliger nu twee of twaalf uur per week in de club steekt en één of allerlei taken heeft: iedereen is belang- rijk. Alleen in de jeugd hebben wij al een stuk of vijftig trainers, leiders en ouders rondlopen die een handje helpen. Dan hebben we nog het hoofdbestuur, jeugd- bestuur, de vrijwilligers bij de senioren, de onderhoudsploeg en de mensen van de kantine. Ik vergeet er waarschijnlijk nog een hoop, maar wat ik wil zeggen: we hebben iedereen keihard nodig.” VES Qua vrijwilligers mag RSV niet klagen, zo is Suijkerbuijk duide- lijk. Hij kwam zelf pakweg acht jaar geleden bij RSV terecht, toen zoon Jelmer ging voetbal- len. Die speelt inmiddels in de JO19-1. “Ik kom uit Oudenbosch en heb altijd bij VES, de voorgan- selectie dan, die er wel voor de prestaties is natuurlijk. We vin- den het belangrijk dat iedereen het hier naar zijn of haar zin heeft.” Suijkerbuijk houdt zich dus vooral bezig met de jeugd. “Of teams nu in de eerste of vijf- de klasse spelen, dat is minder van belang voor ons. We hebben sowieso per leeftijdscategorie vaak maar één elftal. We zijn geen club van selecteren, hou- den daar ook niet van. Tuurlijk willen we wel presteren, zeker de oudere jeugd voelt dat zelf ook zo, maar het is niet het be- langrijkste. We vinden de on- derlinge betrokkenheid ook van belang en organiseren daarom regelmatig activiteiten.” TOEKOMST Het eerste seniorenelftal van RSV staat momenteel onderaan in de vierde klasse. Suijkerbuijk ziet een waterig zonnetje aan de horizon verschijnen. “Want we hebben een heel goede JO19-1, dat is echt een sterke lichting. Daar zitten een aantal spelers ger van Victoria’03, gespeeld.” Hij verhuisde naar Rucphen en sloot zijn voetbalcarrière ruim anderhalf decennium geleden af in Oudenbosch. Zijn zoontje wilde voetballen en ging dat doen bij de club uit hun woon- plaats, RSV. “De eerste paar jaar kon ik er nooit bij zijn van- wege mijn werk, dat vond ik heel jammer. Toen het een en ander is veranderd in mijn baan, kon ik doordeweeks training gaan geven. Uiteindelijk krijg je er dan wat taken bij op de club en ben ik jeugdvoorzitter en co- ordinator van de JO19 gewor- den.” Hij genoot vanaf dag één van de sfeer bij RSV. “Ze kenden me nog niet, maar ik werd gelijk binnen de club opgenomen. Ik voel me inmiddels echt een ver- enigingsmens.” Acht jaar later kan hij de club treffend omschrijven. “Gezel- ligheid staat voorop, dat is RSV, daar staat RSV voor. Dat is niet alleen bij de jeugd zo, maar ook bij de senioren - buiten de RSV geniet van gezelligheid én sterke lichting in die het eerste in de toekomst kunnen versterken. Ze hebben ook allemaal die prestatiedrang, het is alleen afwachten of ze dat volhouden als ze straks bijvoor- beeld gaan studeren. Het is in ieder geval een heel goede ont- wikkeling.” Suijkerbuijk tempert de verwachtingen echter: we hoeven volgend jaar nog geen grote stroom van talenten rich- ting de selectie te verwachten. “De meesten zijn nog eerste- jaars JO19, dus die moeten zich echt nog ontwikkelen. Maar de potentie is er.” Van de JO19-1 van de afgelopen twee jaar, staan er momenteel drie in het eerste. Dan weer even terug naar dat onderwerp waar Suijkerbuijk niet graag over praat: hijzelf. Wat gaat de jeugdvoorzitter doen, als zoon Jelmer door- stroomt naar de senioren? “Dan zal ik langzaam minder gaan doen in de jeugd. Het is een ge- zonde ontwikkeling dat andere mensen het dan overnemen. We zitten met zijn vijven in het jeugdbestuur, iedereen heeft een x-aantal elftallen onder zijn of haar hoede, vier van de vijf zijn ouders die onder meer het team waar een dochter of zoon in speelt coördineren. Die kinde- ren worden ook ouder en dan is het een normale ontwikkeling dat ook hun ouders doorschui- ven. Het is vooral zaak dat we bij de jongste jeugd weer iemand erbij krijgen.” 0247527.pdf 1 17-11-2020 12:26:09 DROMEN GEREALISEERD DOOR VAKMANSCHAP DROMEN GEREALISEERD DOOR VAKMANSCHAP 0239143.pdf 1 25-11-2020 15:55:29