VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2020

7 Het jeugdkamp van DSE is inmiddels al 33 jaar een groot succes. De organisatie is in de gedreven handen van Petra de Klepper, Pjotr Hendrickx, Tomas Krak en Werner Martens. Zij bezorgen de jongens en meisjes van de Onder 11 tot en met de Onder 15 elk jaar weer een fantastisch pinksterweekend. De Blue White Army is sinds de kampioenswedstrijd van vorig seizoen een fenomeen geworden binnen DSE. De twintigers zorgen voor sfeer rondom de wedstrijden van het eerste, met spandoeken en gezang. Zij hebben het naar hun zin langs de lijn en de spelers voelen een spreekwoordelijk duwtje in de rug. Petra de Klepper is inmiddels al 28 jaar lid van de or- ganisatie van het jeugdkamp van DSE, maar vroeg toch Stephan van Ginneken om haar te assisteren bij dit inter- view. Haar vijf jaar oudere club- genoot, 46 om 51 jaar, gaat na- melijk nog langer mee: al sinds de eerste editie, 33 jaar geleden. “In de jaren voor dit kamp orga- niseerde DSE elk seizoen iets soortgelijks in Arcen. Een week lang gingen we dan op kamp. Petra en ik zijn toen zelf als jeugdleden meegegaan. Maar dat stopte na vijftien jaar, nadat de laatste editie door noodweer halverwege moest worden af- gebroken.” Van Ginneken en De Klepper kregen daar echter wel het kampvirus te pakken. “Dat ene jaar zonder kamp voelde als een gemis.” Gerwin Foesenek (27) en Sven Klijs (28) behoren tot dé supporters- groep van DSE. Althans, ze bagatelliseren zelf hun fana- tisme, maar het wordt binnen De Sportvriend Etten zeker gewaardeerd. “We hadden niet echt de bedoeling om iets offi- cieel op te richten, maar zijn ge- woon heel betrokken bij DSE”, zo vertelt Foesenek. “Ik heb ook in de selectie gespeeld, maar ben gestopt nadat ik mijn voorste kruisband twee keer had afge- scheurd. De jongens uit onze groep zijn eigenlijk ook allemaal bevriend met de spelers van het eerste, dus die connectie is er sowieso al.” De meeste leden van de Blue White Army voet- ballen zelf overigens ook nog: in Zaterdag 3 en 5. SPANDOEK Gemiddeld staat de Blue White Army met zo’n tien tot vijftien mannen langs de kant bij de wedstrijden van het eerste. De leeftijden variëren tussen de 20 en 28 jaar. “Het idee is ont- staan in de winterstop van vorig seizoen. Toen was wel duidelijk dat het eerste kans maakte op het kampioenschap. Wij wilden ze een steuntje in de rug ge- ven, zijn gaan brainstormen met een groep vrienden. Uiteindelijk besloten we van de potentiële kampioenswedstrijd echt een feestje te maken. We hebben een groot spandoek ontworpen, met daarop onze verzonnen naam: de Blue White Army.” Klijs herinnert zich de reacties van de spelers nog goed, na dat gewonnen kampioensduel tegen NSV. “Ze vertelden dat ze met kip- penvel op het veld stonden, dank- zij alle fans langs de lijn, maar ook ons spandoek, de vlaggen en muziek. We trokken dat span- doek omhoog alsof het een echte sfeeractie in een stadion was.” BUS De Blue White Army bestaat nog altijd en staat elke wedstrijd langs de lijn. “Maar eigenlijk zijn we gewoon successupporters hoor. Het is pas sinds het zo goed gaat met het eerste dat we elke uitwedstrijd meegaan. Nu moet ik zeggen dat de der- de klasse ook een veel leukere competitie is dan de vierde. Voor iedere uitwedstrijd regelt DSE een bus, voor de selectie, maar ook de supporters. Die zit nage- noeg altijd vol, daarnaast gaan er nog wat mensen met eigen vervoer mee. Die hebben niet zo veel behoefte aan een derde helft, wij blijven altijd nog wel een paar uur hangen.” Van een nieuwe sfeeractie is het nog niet gekomen, vertelt Foe- senek. “Tegen Unitas’30 voor het bekertoernooi hadden we wel weer het spandoek bij ons, maar het moet iets bijzonders blijven. We kiezen de potjes uit, voor een leuke derby doen we graag iets ex- tra’s. We kijken al met een schuin oog naar de uitwedstrijd tegen Hoeven.” 10 mei, noteer dat maar alvast in je agenda. Dan belooft de Blue White Army weer spektakel. Het succes van het kamp kun- nen de twee wel verklaren. Het is authentiek en laagdrempe- lig. De kinderen zijn weg van de schermen, doen lekker spel- letjes in het bos, genieten van een typische bonte avond en een voetbaltoernooitje. “De teams maken wij, kinderen van alle leeftijden worden bij el- kaar ingedeeld. Dat zorgt voor de rest van het jaar ook voor binding binnen de club. Speler- tjes die bij elkaar in het team zaten op kamp, komen elkaar later weer tegen bij DSE.” Je kunt zes jaar meedoen aan het kamp en de meesten gaan ook echt alle keren mee, vertelt De Klepper. “Velen worden daarna begeleider.” De inschrijffor- mulieren zijn twee weken ge- leden uitgedeeld en ze heeft nu alweer een volle bak met aanmeldingen. Van Ginneken BED, BOS, BAL Van Ginneken werd benaderd om mee te denken over de in- vulling van dat gat. “Dat werd een jeugdkamp van een week- end. Het ene jaar met Pink- steren, het andere met He- melvaart. Uiteindelijk zijn we gegroeid naar een jeugdkamp van vrijdag tot en met maan- dag en altijd met Pinksteren.” Waar bij de eerste editie 22 kinderen meegingen, heeft De Klepper 33 jaar later de verantwoordelijkheid over 86 DSE-jeugdleden, plus pakweg 40 begeleiders. “We hebben een vaste verblijfplaats in Lier- op.” Het belangrijkste aan zo’n accommodatie? “Het moet vlakbij een bos zijn voor de bosspellen, stapelbedden heb- ben en een voetbalveld. Daar- naast is een goede keuken ook niet onbelangrijk.” Jeugdkamp van DSE: genieten voor jong én oud De twaalfde man van DSE: Blue White Army luyten.nl | voor je hypotheek... . n | voor je hypotheek. en De Klepper genieten allebei ook enorm van het pinkster- weekend. “Als je ziet hoe leuk die kids het vinden, wat je later terugkrijgt van de ouders en de verhalen die jaren later nog opgehaald worden: dat is echt prachtig. Maar we zijn ook blij als het weer maandagavond is en we moe maar voldaan op de bank ploffen, de organisatie van het kamp is toch ook een enorme verantwoordelijkheid.” SYRIË Van Ginneken kon het kamp zelf toch ook niet missen. Hij was er een paar jaar tussenuit, maar had met zijn dochter een goed excuus om weer mee te gaan. “Die wilde gaan voetballen en ook mee met het jeugdkamp. Ik heb me gelijk aangemeld voor de keukenploeg. De organisatie is in goede han- den, daar hoef ik me niet meer mee te bemoeien.” Zijn mooiste herinnering aan het kamp van de afgelopen jaren? “Het verhaal van een vluchteling uit Syrië. Dat jon- getje kende een leven vol angst in Syrië, had zo’n weekend als dit nog nooit meegemaakt. Hij keek zijn ogen uit, genoot echt enorm.” Foto: Elly Jansen