VoetbalJournaal Etten-Leur, voorjaar 2020

17 Flinke blessures maakten veel te vroeg een einde aan zijn voetballoopbaan, maar Renier van der Poel (25) keerde SV Sprundel niet de rug toe. Sterker nog: de clubjongen is enorm blij dat hij als elftalleider volop betrokken is bij het tweede elftal, waarin zijn vrienden spelen. Er was een perio- de dat Renier van der Poel een beet- je klaar was met voetbal. Althans: zijn liefde voor de prachtige sport is nooit helemaal weggeweest. Maar hij vond het moeilijkomwedstrijdentebekijken, zowel op televisie als gewoon langs de lijn bij ‘zijn’ SV Sprundel. Dat heeft alles te maken met het flinke blessureleed dat hem als speler van de dorpsclub meerdere malen trof. “In de A-jeugd scheurde ikmijn enkelbanden af”, zegt Van der Poel. “Na mijn comeback speelde ik een tijdje best goed in zowel het twee- de als in het eerste team, maar tijdens een training ging het wéér mis. Daarin scheurde ik zowel mijn voorste als achterste kruisband af en hierna ben ik gestopt. Een flinke poos kon ikmoeilijk naar voetbal kij- ken. Met name van sommige bles- surebehandelingen kreeg ik echt de kriebels.” GESLAAGDE TERUGKEER Na een tijdje kreeg Van der Poel andere kriebels: hij miste de ge- ervoor zorgt dat de tenues en materialen in orde zijn. “Ik sta tussen de spelers en de trai- ner in. Ook probeer ik jongens te motiveren die afvallen bij het eerste en bij ons terecht- komen. Ik weet hoe die spelers zich voelen, want als voetballer heb ik vaak in die situatie geze- ten. Ik vertel ze dat ze hun kop niet moeten laten hangen, maar alles moeten geven voor het team. Bij Sprundel is de band tussen het eerste en tweede gelukkig heel hecht, dus zo vaak is dat niet nodig.” De dinsdagtraining slaat Van der Poel altijd over, maar op donder- dagavond meldt hij zich vaak op sportpark De Kerlinge. De techni- sche staf komt dan even bijeen en uiteraard is er hierna tijd om een biertje te doen met zijn kamera- den als zij klaar zijn met trainen. Trapt Van der Poel zelf nog wel- eens tegen een bal? “Soms in de zomer met vrienden. Ik houd me dan wel in, maar vind het spel té leuk om nooit meer te doen.” zelligheid die er altijd heerst op sportpark De Kerlinge in Sprundel en de saamhorigheid die bij een elftal hoort. Hij keerde terug in de selectie als elftalleider van het tweede team, waar hij de rechter- hand is van Geert van Koulil. “Het voelde direct heerlijk omweer on- derdeel uit temaken van het elftal vol jongens die ik al sinds jaar en dag ken”, aldus Van der Poel. “Het mooie van het tweede is dat we een vriendenteam zijn, dat naast de gezelligheid ook optimaal wil presteren.” TWEEDE KLASSE Sprundel 2 boekte vorig sei- zoen ook daadwerkelijk succes. Het elftal promoveerde via de nacompetitie naar de tweede klasse, waarin het nu meedraait in de middenmoot. “We heb- ben een behoorlijk elftal, maar kampten in de eerste seizoens- helft helaas met veel blessures. Als we compleet zijn, kunnen we bijna van iedereen winnen.” Als teamleider is Van der Poel meer dan alleen de persoon die luyten.nl | voor je hypotheek... | voor je hypot eek... Renier van der Poel (25): ‘SV Sprundel 2 is een vriendenteam dat ook wil presteren’ 0238286.pdf 1 18-2-2020 15:3 Peter Bakx geniet nog elke zaterdag enorm als hij met de MO19-1 van DSE op pad gaat. Hij traint het team van zijn dochter Lott al zo’n zeven jaar, heeft de ontwikkeling van de meiden meegemaakt én gestimuleerd. Komende jaren wacht een belangrijke beslissing voor de voetbalsters. Gaan de mei- den naar de da- mes of vragen ze voor enkele speelsters dispensatie aan om toch de MO19-1 te blijven? Het vriendinnenteam waar Pe- ter Bakx trainer van is, staat komende maanden voor een lastige beslissing. Ze genieten enorm van het samenspelen en de kans is groot dat ze niet in hetzelfde seniorenteam te- rechtkomen. “Gezelligheid is voor ons heel belangrijk”, zo vertelt Elvi Dir- ven, die het best is op het mid- denveld of in de aanval, maar zichzelf ook weleens terug- vindt tussen de doelpalen met keepershandschoenen aan. “De stap naar het eerste is heel groot, die spelen in de hoofd- klasse. Maar weinigen kun- nen dat niveau gelijk vanuit de jeugd aan”, is Bakx realistisch. DHV, VCW EN DSE Bakx speelde zelf jarenlang in de selecties van DHV en VCW, maar kwam met zijn dochter bij DSE terecht. Hij woonde inmiddels al een tijd in Etten- Leur en zij wilde graag in de buurt voetballen. “Ik vind de sport ontzettend leuk en ben altijd met haar meegegaan. In eerste instantie puur als toeschouwer, maar later werd ik door de toenmalige trainer gevraagd het van hem over te nemen. Dat doe ik nu al zes of zeven jaar en ik ben het eigenlijk steeds leuker gaan vinden.” DSE was een logische keus: de club heeft een goede damesafdeling. Inmiddels speelt het team van Lott, Elvi en Peter in de eerste klasse, een taaie competitie voor de meiden. “Maar we spelen zulke leuke wedstrijden, ze doen het Peter Bakx geniet van ‘zijn’ MO19-1 bij DSE echt goed. Ik ben al redelijk fanatiek, maar die meiden zijn dat nog een tandje extra”, ziet de 52-jarige trainer. De 17-jarige Dirven constateert ook dat haar team steeds beter is gaan spelen. “We stonden eerst altijd maar wat te prullen, maar laten nu soms echt goed voetbal zien. Daarnaast hebben we het buiten het voetbalveld ook heel leuk met elkaar.” TROTS Bakx geniet van de afwis- seling tussen gezelligheid en prestaties. Het kampi- oenschap van enkele jaren geleden, toen nog als MO17- 1, staat hem vers op het netvlies. Wat de toekomst brengt, is afwachten. “Ze mo- gen nu al weleens meedoen met de Dames 2 en dan sta ik trots langs de lijn hoor. Het voelt toch als mijn team.”