R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M John van Geel maakte jarenlang furore als volleyballer, begon pas laat met keepen, maar is inmiddels ‘thuis’ bij vierdeklasser The Gunners. Dus als er iemand is die tijdens het 70-jarig jubileum van de club terug kan blikken, dan is hij het wel. “Het is een volksvereniging, één grote familie, dat is onze kracht.” John van Geel: ‘Als ik los riep, stopten verdedigers met lopen’ En van die familie, maakt de boomlange Van Geel (59) inmiddels alweer ruim 30 jaar deel uit. Minder logisch dan het daadwerkelijk klinkt. “Ik heb daarvoor altijd handbal en volleybal gespeeld op hoog niveau, volgens mij ging ik pas keepen op mijn 27ste.” Een bijzonder verhaal. “We deden met een groepje vrienden altijd mee aan zomeravondvoetbal, hadden geen keeper, dus kwam ik op doel. Het was de eerste keer, maar allerlei trainers vroegen waar ik speelde, nergens dus.” Van Geel schreef zich vervolgens toch maar ergens in en kwam niet veel later via vrienden bij The Gunners terecht. “Daar ben ik eerst nog begonnen in het vierde, een vriendenteam, maar al snel kwam de toenmalige trainer van het eerste: ‘Wat doe jij in het vierde?’ Toen ben ik toch maar weer overgestapt.” STEENTJE BIJDRAGEN Toch gooide een slechte knie vroegtijdig roet in het eten. “In militaire dienst heb ik een knieblessure opgelopen, daar heb ik altijd last van gehouden. Daardoor stond de volleybal ook een tijdje stil en moest ik wat anders.” Toch maakte de doelman van het eerste, jarenlang de nodige indruk. “Ik ben vrij lang, bijna twee meter, dus als ik ‘los’ riep, stopten de verdedigers alvast met lopen. Die hoge ballen had ik allemaal.” Ook buiten het veld konden ze altijd op hem rekenen. “Als jeugdtrainer, lid van de jeugdcommissie en de technische commissie. Ik ben eigenlijk altijd wel voor de club bezig, ook zonder functie.” Inmiddels als technische man binnen het bestuur, een perfect gegoten jas. “Ik voel me betrokken bij The Gunners, praat veel en neem graag visies van andere mensen mee. Het is druk, maar wel leuk.” Leuk is ook het 70-jarig bestaan van zijn club, vertelt hij. “Dat is iets om heel trots op te zijn. Er zijn bij iedere club problemen, maar daar moet je samen mee om zien te gaan.” Van Geel probeert er zijn steentje aan bij te dragen. “De mentaliteit van tegenwoordig is heel anders, we kenden vroeger heel het programma uit ons hoofd, dat is een ander soort beleving. Op een training haalden we er alles uit, daarna zaten we tot één uur in de kantine. Dat was minder, maar is nu gelukkig weer helemaal terug.” DUBBELDEKKERS Dus was het tijd voor verandering. “Het eerste bestond uit eilandjes. Inmiddels zijn die jongens weer trots om het shirt te dragen.” Want stiekem, begint het daar toch wel mee. “We moeten het hier echt samen doen. Gelukkig is de club weer in trek, dat is een mooie constatering. Veel inschrijvingen en een hoop jeugdleden.” Het zorgt bij Van Geel voor gepaste trots. “Er is een groep trouwe supporters en sponsoren, waar we als vereniging altijd op kunnen rekenen. Dat vind ik mooi.” Hij geeft een voorbeeld. “Afgelopen seizoen speelde het eerste in de nacompetitie, als je dan ziet hoeveel publiek er komt kijken. Twee dubbeldekkers vol, met ereleden maar ook jeugdspelertjes”. Het tweede promoveerde uiteindelijk wel, het eerste niet. Al maakt dat weinig verschil. “Alle spelers werden alsnog toegezongen, we hadden een prachtige avond. Dat is het mooie aan The Gunners.” Van Geel hoopt dat het binnen afzienbare tijd alsnog gaat gebeuren. “Promotie naar de derde klasse zou het mooiste cadeau zijn voor ons 70-jarig jubileum. Dat is goed voor de uitstraling van de club.” De inwoner van de Haagse Beemden ziet sowieso nog wel wat ruimte voor verbetering. “Mensen aan de club binden. Als nieuwe spelertjes zich aanmelden, moeten we die ouders warm krijgen om iets voor de vereniging te doen.” Voorlopig nog mét Van Geel. “Iedereen is hier gelijk, dat spreekt me aan. Dat is ook altijd zo gebleven, het voelt echt als thuiskomen. Voor mij is er geen andere club!” Na drie jaar als trainer van de JO17, was het tijd voor een nieuwe stap. Dus toen bij Baronie de JO19 vrij kwam en ze bij de club aan hem dachten, was voor Tim Lamme de keuze snel gemaakt. En die nieuwe uitdaging bevalt de jongeling tot nu toe prima. “Je kunt nog meer echt over voetbal praten.” ‘Soms moet je ze een spiegel voorhouden’ BEN JE MONTEUR? GA ERVOOR! WANT TOPMONTEURS VERDIENEN BETER! Wij zijn van mening dat goede monteurs meer verdienen. Dat gaat niet alleen over salaris, maar ook over zaken als doorgroeimogelijkheden, plezier en ontwikkeling. Topmonteurs verdienen gewoon beter. Punt. Bekijk de beschikbare vacatures op Topmonteurs.nl en vind de baan die jij verdient! Fellenoordstraat 86, Breda info@topmonteurs.nl 076 548 7373 een label van Trinamics 22094_Trinamics_Topmonteurs ADV_A4.indd 1 26-08-22 BEN JE MONTEUR? BEN JE MONTEUR? GA ERVOOR! WANT TOPMONTEURS VERDIENEN BETER! Wij zijn van mening dat goede monteurs meer verdienen. Dat gaat niet alleen over salaris, maar ook over zaken als doorgroeimogelijkheden, plezier en ontwikkeling. Topmonteurs verdienen gewoon beter. Punt. Bekijk de beschikbare vacatures op Topmonteurs.nl en vind de baan die jij verdient! 0275556.pdf 1 29-8-2022 14:23:10 Want ondanks dat de pas 24-jarige Lamme het bij twee leeftijdscategorieën jonger ook uitstekend naar zijn zin had, is dit toch weer net even wat anders. “Je merkt een verschil in de gesprekken, een stukje volwassener. Daardoor kun je meer de diepte in én echt over voetbal praten.” Dat gaat de enthousiaste jeugdtrainer sowieso goed af. “Ik klik goed met jongens uit de bovenbouw, daarom is dit voor mij een mooie leeftijd om mee te werken.” En dat begon, al heel wat jaren geleden. “Voor mijn stage van school, acht jaar terug. Nog gewoon bij SCO in Oosterhout, mijn eigen voetbalclub.” Maar al snel werd dat meer dan een simpele stage. “Toen begon ik het trainer zijn toch wel heel leuk te vinden.” TEAMPROCES Vol met ambities, begon Lamme aan een nieuw avontuur. “Twee seizoenen als assistent bij NAC Breda, en nog eentje bij Dordrecht. Eigenlijk met maar één droom: hoofdtrainer worden in de jeugdopleiding van een Betaald Voetbal Organisatie (BVO).” Hoe? “Door ervaring op te doen.” Bij Baronie dus. “Ik ben heel blij dat ik, een jaar of drie geleden, hier die kans heb gekregen.” Toch wordt het dit seizoen voor de inwoner van Den Hout wel even wennen. “Het was kiezen tussen trainer zijn of zelf voetballen, afgelopen zomer ben ik gestopt als doelman.” Hoewel Lamme ook daar wel talent voor bleek te hebben. “Voornamelijk bij SCO, een jaartje in de jeugd van TSC, selectie Boeimeer en de laatste drie seizoenen bij Irene’58.” Is die ervaring een voordeel? “Als keeper heb je natuurlijk wel altijd het overzicht en ben je druk bezig met observeren, maar je ontdekt het pas echt als je het zelf gaat doen. Als trainer.” Dat is inmiddels ruimschoots het geval, zo vertelt hij. “Met name de omgang met die jonge gasten. Ze zijn zo ambitieus en willen ontzettend hard werken. Gezamenlijk een doel bereiken, dat is een mooi teamproces.” Maar niet altijd makkelijk. “In de emoties van winnen en verliezen, dat is af en toe best intens.” Juist dan, moet je rustig blijven. “Soms moet je hard zijn of een spiegel voorhouden. Wat kan er beter? Vaak is het jeugdvoetbal een wereld van uitersten. Goed is heel goed en slecht is heel slecht, daar moet je een beetje realistisch naar kijken.” GAS GEVEN Als dat lukt, is de voldoening groot. “Een hele groep, die werkt voor hetzelfde doel, dat geeft een kick.” Niet alleen op voetballend gebied. “De focus ligt op het leveren van prestaties, daar horen ook mentale tegenslagen bij. Als ze straks doorschuiven naar de senioren, zitten ze vast een keer op de bank, daar moet je e om kunnen gaan.” Helemaal nu het eerst elftal van de club is gepromoveerd naar de derde divisie. “Als jeugdopleiding moeten we streven naar dat niveau. We zijn goed bezig en zetten steeds weer een stapje.” Al blijft de overstap naar het vlaggenschip groot, weet Lamme. “Daardoor is een tussenstap ideaal. Hoe hoger het eerste speelt, hoe aantrekkelijker het is om gas te geven.” Toch is dat, wat betreft jeugdvoetbal, niet altijd makkelijk. “Het aantal vrijwilligers blijft een lastig dossier. We zien en willen veel, maar je moet er wel de handjes voor hebben.” Als trainer doet hij daar zelf in ieder geval alles aan. “Veel omschakelen en een hoge intensiteit. Ik sta echt tussen de jongens, wil weten wat er speelt.” Met zijn TC3 op zak en TC2 in de agenda, kijkt Lamme ambitieus vooruit. “Met jeugd werken blijft voor mij het leukste. Dat geeft zoveel energie.” Ooit in de profwereld, nu nog bij Baronie. “Dan moet je wel echt iets toe kunnen voegen, voorlopig heb ik hier nog genoeg stappen te zetten!” BREDA WWW.SCHOUWENPALEIS.NL 0272489.pdf 1 13-7-2022 11:24:16 Foto: Marcel Mol 7
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=