Boudewijns lost belofte aan PCP eindelijk in Een jaar of vijf geleden, beloofde hij het eigenlijk al. Want na een gesprek met de voorzitter van vierdeklasser PCP, zag Lorenzo Boudewijns het stiekem best wel zitten. Heel wat seizoenen later, is het er dan toch echt van gekomen. “Nu viel alles goed, dit was hét moment.” Want na anderhalf jaar, letterlijk en figuurlijk aan de zijlijn, begon het bij de 38-jarige Boudewijns toch wel weer te kriebelen. “Je houdt de voetbal natuurlijk wel in de gaten, PCP was behoorlijk aan de weg aan het timmeren.” En als inwoner van ‘de wijk’, is die connectie dan snel gelegd. “Jaren geleden ben ik al eens op gesprek geweest, toen heb ik min of meer beloofd dat ik er ooit trainer zou worden.” Dat moment is nu. Na een korte sabbatical. “Met de geboorte van ons tweede kindje, wilde ik eens kijken hoe dat zou gaan. Harstikke goed dus. In die tijd heb ik wel wedstrijden gekeken en gevoetbald bij de veteranen van Molenschot, dat heeft me goed gedaan. Lekker het koppie leegmaken.” IN DE SPIEGEL Maar Boudewijns deed meer dan dat. “Je gaat ook jezelf als trainer analyseren. Wat kan er beter?” Op die vraag kreeg de oefenmeester, voor zichzelf, een duidelijk antwoord. “Ik ben heel sociaal, maar dat kan ook averechts werken. Soms is het goed om wat strenger te zijn en echt boven de groep te staan.” Zijn visie, die eveneens onder de loep werd genomen, moet hij nu dus overbrengen bij PCP. Boudewijns kijkt er naar uit. “Het is natuurlijk vleiend voor een trainer dat ze opnieuw terugkomen. Ik kreeg meteen een heel positief gevoel bij de club. Een kleine vereniging, maar met veel publiek en sfeer.” En op twee minuten van zijn huis, een ideale stap. “Mijn steentje bijdragen aan het bereiken van een hoger niveau, dat is mijn doel.” Dat begint met een andere uitdaging, zo schetst hij. “Ze pakken veel kaarten, door commentaar op de scheidsrechter. Daar houd ik helemaal niet van. Maar als we voetballend beter worden, wordt dat ook vanzelf minder.” Afgelopen seizoen greep PCP met een vijfde plek net naast de nacompetitie en dus zijn de verwachtingen voor dit jaar hoog. “We willen opnieuw mee gaan spelen voor een periode en zo hoog mogelijk eindigen.” MEER VOETBAL In een leuke competitie, met regioclubs en veel publiek. De voortekenen zijn in ieder geval goed. “Tot nu toe hebben we gemiddeld 24 man op de training, dus dat gaat hartstikke prima.” En dat is nodig ook. “Er zit veel voetbal en potentie in de groep, maar de eigenwijze dingen moeten eruit. Onnodig dribbelen, verkeerde keuzes maken. De neuzen moeten nog meer dezelfde kant op, dan gaan wij een leuk seizoen tegemoet. Daar ben ik honderd procent van overtuigd.” Aan zijn manier van spelen zal het in ieder geval niet liggen. “Een trainer die verzorgd voetbal wil spelen, maar ook veel waarde hecht aan afspraken. Dan moet je op je strepen staan.” Want snel tevreden, is Boudewijns niet. “Als die jongens een hoger niveau hebben gehaald, is het geslaagd. Moeten we daar een prijs aan hangen? Nu nog niet. Het eerste jaar gaan we vooral dingen veranderen.” Zoals bijvoorbeeld het systeem. “Veel meer voetbal, dat is wennen voor ze. Je moet anders lopen, anders dekken. Maar als dat erin komt, kunnen we volgend seizoen voor de prijzen spelen.” Eén belofte doet hij dan ook alvast. “We gaan met PCP heel leuk voetbal op de mat leggen, dat kost kracht en energie.” Behalve het weerzien met Molenschot, kijkt Boudewijns nog ergens anders ontzettend naar uit. “Thuis stond ik al te stuiteren, dan weten ze hoe laat het is. Ik sta te popelen om het gras te ruiken en met die jongens aan de slag te gaan!” Twee jaar geleden maakte Jaap Berendschot de overstap naar UVV’40. Niet om in het eerste te spelen, maar samen met zijn vrienden. Na een goed seizoen en een kampioenschap, is de middenvelder nu toch overgeheveld naar de selectie. “Conditioneel was het wel even wennen.” ‘Van vriendenteam naar eerste elftal’ Al moet de 22-jarige Rechtenstudent erkennen: “In ons vriendenteam was het niveau ook heel behoorlijk. Jongens die bij Willem II, NAC of Baronie hebben gespeeld. Het was een beetje uit de hand gelopen.” Een ploeg waar Berendschot sinds twee seizoenen onderdeel van uitmaakte. “Ik ben hier vroeger bij de F’jes nog wel begonnen, maar heb vanaf de D-jeugd bij Bavel gespeeld. Tot ik weer terugkwam.” Met een stel vrienden dus. “Die voetbalden hier al vier jaar, lekker laagdrempelig.” Voor Berendschot kwam dat precies goed uit. “Vanwege een hernia heb ik een tijd lang niet kunnen voetballen, dus op dat moment was een stapje terug wel lekker.” Inmiddels is dat probleem helemaal verholpen. “Met een operatie. Dat doen ze niet zo snel, maar nu gelukkig wel. En eigenlijk heb ik nergens last meer van.” VERTROUWD Een mentaal lastige periode, zo geeft hij toe. “Je denkt er constant aan en voelt ook continu die pijn. Vaak stekend in mijn bovenbeen.” Maar niet alleen binnen, ook buiten het veld is Berendschot op zijn plek. “Het is een lekker klein clubje en iedereen kent elkaar. Dat spreek mij heel erg aan. En voor mij, voelt het heel vertrouwd. Eigenlijk nog precies hetzelfde als vroeger.” Ook het vriendenteam, was daarom een soort van reunie. “Met je beste vrienden en alle ouders die komen kijken, dat voelde weer een beetje zoals bij de F’jes.” Toch maakte de nummer ‘6’ afgelopen seizoen al deel uit van het vlaggenschip. “Sinds de winterstop. Ze hadden spelers nodig, maar nu zit ik officieel bij de groep.” Berendschot weet dan ook precies wat het grootste verschil is. “Vooral conditioneel, al was het ook bij ons serieus hard rennen. Maar hier heb je wat minder rust en gaat het iets sneller.” Hoewel het voor hem met een kampioenschap een mooi seizoen was, liep het bij het eerste van UVV’40 een stuk minder soepel. De ploeg degradeerde uiteindelijk zelfs naar de vierde klasse. Berendschot zag het gebeuren. “Het zegt ook wel wat dat ik mee moest doen, heel breed was de selectie niet. Met blessures kom je dan al snel in de problemen.” En dus was degradatie uiteindelijk onvermijdelijk. “Het liep gewoon niet en we kregen dat niet omgedraaid.” AANPOTEN Toch leek het vier wedstrijden voor het einde nog goed te komen. “We hadden nog maar één punt nodig. Twee keer ging het vlak voor tijd mis, het was allemaal net niet. Typerend voor afgelopen seizoen.” Uithuilen en opnieuw beginnen, in de vierde klasse. “Ik denk dat we de kwaliteiten hebben om dit jaar bij de bovenste drie te eindigen. Dat moet ook het doel zijn, daar heb ik wel vertrouwen in.” Voor Berendschot zelf, wordt het een interessante nieuwe uitdaging. En niet alleen op het veld. “Zoveel mogelijk spelen, maar ook afstuderen. Ik studeer Rechten aan de ‘Uni in Tilburg’, dus dat wordt even aanpoten.” De inwoner van Breda moest dan ook wel even goed nadenken, voordat hij daadwerkelijk besloot aan te sluiten bij het eerste. “Uiteindelijk heb ik besloten het toch lekker wel te doen. Ik heb er ook gewoon heel veel zin in.” Voor de mensen die hem nog niet zo goed kennen, geeft Berendschot een introductie. “Ik heb eigenlijk altijd op het middenveld gespeeld, maar kan ook centraal achterin uit de voeten. Iemand die houdt van de voetballende oplossing.” Wat dat betreft past zijn nieuwe trainer, Marco van Dijnsen perfect bij hem. Hij begint dan ook meteen te lachen. “Ik ben wel fan van Marco, het is een heel leuke man om contact mee te hebben. Boven de groep, maar ook meedenkend en iemand die grapjes maakt.” Gelukkig denkt niet alleen hij er zo over. “Een goede trainer en dan spreek ik namens het team!” Theorie zoals theorie bedoeld is! WWW.HVTC.NL Ook voor persoonlijke begeleiding. 0264572.pdf 1 31-8-2022 11:03:43 74904.pdf 1 6-9-2022 13:39:07 Foto: Mariella Aarsman 34 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=