R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Van Hooijdonk is harde werker van beroep Een harde werker, op en buiten het veld. Met een kwekerij in champignons weliswaar een andere tak van sport, maar voor Ruud van Hooijdonk niet minder intensief. En na een dag lang plukken, maakt hij zijn kop leeg bij Bavel. “Dat werkt heel goed, ik moet niet steeds stil gaan zitten.” Met zijn 36 jaar is Joop Verbeucken bij Boeimeer met afstand de oudste van de groep. Maar voor wie dacht dat je daar bij hem ook maar iets van merkt, heeft het goed mis. Want van een tandje minder, heeft de doelman nog nooit gehoord. “Tot voorheen liep ik elke week nog twintig tot dertig kilometer extra hard.” Verbeucken nog vol passie: ‘Ik voel me twintig’ En dus is het ook niet zo gek dat we Verbeucken treffen, net na een fitnesstraining. “Dit doen we met een paar stel vrienden, al jaren iedere dag. Elke ochtend, lekker om mee te beginnen. Na een tijdje wordt het een verslaving, een soort gewenning.” Topfit dus, zou je zeggen. “Afgelopen seizoen heb ik mijn bovenbeen bijna volledig afgescheurd, dus ik ben nu herstellende, maar dat gaat de goede kant op. Ik heb geen last meer en inmiddels hebben we het lopen ook weer opgepakt.” MINDER TROTS Verbeucken maakte, voordat hij terechtkwam bij Boeimeer, een aardig rondje langs de Brabantse velden. Te beginnen bij SAB. “Daarna ben ik naar NAC gegaan, ondanks dat ik een proeftraining had bij Willem II.” Een opmerkelijk verhaal, zo blijkt. “In Breda was ik al aangenomen, eigenlijk om te voorkomen dat ik naar Tilburg zou gaan. Zonder dat ik daar had getraind.” Maar na twee jaar vond de doelman het welletjes. “Ik houd niet van vriendjespolitiek en ben niet op mijn mondje gevallen, dan krijg je dat.” Via opnieuw SAB, WDS’19 en TSC, streek de keeper neer bij Boeimeer. “Nog even gestopt en gevoetbald in een vriendenteam, tot ze twee jaar geleden opnieuw een keeper zochten bij het eerste...” En ondanks dat hij vijf jaar niet had gekeept, deed hij het toch. Voor zijn club. “Het is een soort automatisme, als thuiskomen. Je kent de mensen, het klikt gewoon.” Ook met zijn, toch veelal, veel jongere teamgenoten. “Ik voel me nog twintig hoor, dus dat is geen enkel probleem.” De resultaten afgelopen seizoen, waren dat wel, weet ook Verbeucken. “Dat was een stuk minder. Nieuwe trainer, andere spelers, dat is wennen. En in één jaar, twee verschillende trainers, ook dat helpt niet mee.” Met een elfde plaats in de vierde klasse tot gevolg. “Toen wij vroeger bij het eerste mochten spelen, was je daar echt trots op, dat is nu verre van. Dan spelen ze liever in een vriendenteam, om lekker te kunnen drinken.” PASSIE EN PLEZIER Toch ziet hij de laatste jaren genoeg positieve ontwikkelingen bij Boeimeer. “Het totaalplaatje eromheen. Meer structuur en een duidelijke trainer, die iedereen op dezelfde manier behandelt.” Die aanpak moet uiteindelijk gaan leiden tot betere resultaten, hoopt Verbeucken. “Met een grote selectie, starten vanaf nul en bouwen aan de toekomst. Het belangrijkste? Plezier en passie hebben.” Een doelstelling plakt hij er voor dit seizoen in ieder geval nog niet op. “We moeten leuk gaan voetballen, de gezichten dezelfde kant op en allemaal blijven komen. Dan kunnen we in de winterstop altijd nog eens kijken.” Vooral dat laatste, is een belangrijk verbeterpunt. “Je moet het wel samen doen, als team. Dat was de afgelopen jaren niet echt het geval. De groep bij elkaar zien te houden.” Niet alleen als aanvoerder, maar ook voetballend probeert Verbeucken, die op 200 meter van de club woont, daar zijn steentje aan bij te dragen. “Ik heb op hoog niveau in de zaal gevoetbald, dus ben vooral een meevoetballende keeper. Een extra mannetje achterin.” Maar zoals gezegd, begint het met pas0274904.pdf 1 6-9-2022 13:39:0 BAVEL-BREDA - Nijverheidsweg 22 - Tel.: (0161) 43 12 05 BINNEN- en BUITENZONWERING, ROLLUIKEN HORREN en TERRASOVERKAPPINGEN E-mail: INFO@ADVOESENEKZONWERING.NL Website: WWW.ADVOESENEKZONWERING.NL Ad Voesenek Zonwering BAVEL-BREDA - Nijverheidsweg 22 - Tel.: (0161) 43 12 05 BINNEN- en BUITENZONWERING, ROLLUIKEN HORREN en TERRASOVERKAPPINGEN E-mail: INFO@ADVOESENEKZONWERING.NL Website: WWW.ADVOESENEKZONWERING.NL s ri 0273065.pdf 1 13-7-2022 11:41:22 sie en plezier. “Voor heel de groep. Anders stond ik zelf nu ook niet meer te keepen. Als je het leuk hebt, komt het voetbal vanzelf.” En dus is de taak voor trainer Tom Looijmans, bezig aan zijn tweede seizoen, wat hem betreft duidelijk. “Hij is leergierig en weet het goed over te brengen op de groep. Als we hem de kans geven, kan het echt iets leuks worden!” Foto: Marcel Mol Foto: Saskia Jongma-Faber Thuis, samen met zijn vader en broer in het eigen bedrijf. De 26-jarige Van Hooijdonk vermaakt zich buitenom de voetbal prima. “We werken voor de versmarkt, dus dat is iedere dag handmatig champignons plukken. In een schuur, met twaalf cellen, daar bootsen we de herfst na.” En dat gaat, nadat in 2017 een groot deel van de loods was afgebrand, inmiddels weer voorspoedig. “Toen ben ik ook twee jaar gestopt met voetballen, in 2019 zijn we weer opnieuw begonnen.” Want zonder Bavel, kan Van Hooijdonk toch eigenlijk niet. “Ik ben hier op mijn vierde of vijfde gaan voetballen, dat is dik twintig jaar. Tussendoor ook nog even in het vriendenteam van mijn broer, maar toen miste ik toch wel het selectievoetbal.” OP DE TENEN Op een uitstapje naar Molenschot na, is de verdediger aardig honkvast. “Het is echt een dorp, iedereen kent elkaar. Al moet ik zeggen, het wordt hier steeds groter, dus je ziet wat meer nieuwe gezichten.” Het bevalt hem allemaal maar wat goed. “Het zijn de jongens waar je ook mee op stap gaat. Een grote club is anders dan een dorpsclub, de mensen en vrijwilligers eromheen, het is gewoon gezellig.” Ook langs de lijn. “Er staat altijd veel volk, dat is natuurlijk wel leuk.” Al stond Van Hooijdonk daar afgelopen seizoen, zelf ook iets te vaak. “Ik ben een half jaar geblesseerd geweest aan mijn enkel, een scheurtje in het bot. Daarna ben ik eigenlijk nooit meer echt fit geworden.” Die blessure kwam voor hem, op een wel heel ongelukkig moment. “Drie weken voor carnaval, de polonaise ging gelukkig nog wel.” Vanaf de kant zag hij de degradatie met lede ogen aan. “Er zijn voor corona een paar gasten gestopt, daardoor hadden we een vrij nieuw team. Iedereen liep enorm op zijn tenen, dat kost gewoon even tijd.” En dus spelen ze bij Bavel dit jaar niet in de tweede klasse, maar een niveautje lager. “Dat is misschien nog niet zo gek voor ons. Kampioen zie ik ons niet worden, als we maar leuk meedoen en onze wedstrijdjes winnen.” WERKPAARD Al had het ook zomaar anders kunnen zijn, denkt Van Hooijdonk. “Ik had de laatste wedstrijden echt nog wel hoop, de verschillen waren klein. Als we toen van Uno Animo hadden gewonnen...” Waar het uiteindelijk aan lag? “Nieuwe spelers, veel blessures en het was net niet allemaal. Vaak met één doelpunt verschil.” Dat moet dit seizoen anders. “Top vier moet zeker lukken, hoop ik. Of we meteen terug gaan promoveren, weet ik niet. Een periode zou mooi zijn.” Naar een paar duels kijkt de inwoner van Bavel in ieder geval al uit. “Tegen DIA, Terheijden en Madese Boys, dat zijn altijd mooie potjes.” Maar voor het zover is, moet er nog wel het één en ander gebeuren, bekent hij. “Vooral conditioneel, er zit nog wat pap in de benen. Vaak roep ik: dan ga ik echt hardlopen, maar komt het er toch niet van.” Aan zijn mentaliteit zal het in ieder geval niet liggen. “Ik ben een echte rechtsback, geen Johan Cruijff. Hard werken, duels spelen en het balletje inleveren. Sierpaarden en werkpaarden, geen gekke dingen doen.” Hij staat zijn mannetje. “Ik laat m’n eigen niet zomaar nat pissen. Ook in de rust moet je gewoon kunnen zeggen waar het op staat, dan moet je eerlijk tegen elkaar zijn.” Kortom, Van Hooijdonk weet wat hij wil. “Samen met mijn broer het bedrijf overnemen, maar blijven voetballen. Lekker die kop leegmaken!” 29
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=