R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Je moet echt Jip-en-Janneke-taal gebruiken’ Teamindelingen maken, trainers begeleiden en een extra oogje in het zeil houden. Als jeugdcoördinator bij TVC Breda heeft Frank Pals het er, met alle liefde, maar druk mee. “We willen de vereniging weer echt op de kaart zetten.” Te beginnen bij de onderbouw. Want als coördinator van de JO7 tot en met de JO13, is dat vooral het werkterrein van de 44-jarige Pals. “Dat doe ik nu sinds een jaar of twee. Ik ben gymdocent op de school naast de velden, dan vragen ze al snel: ‘Wil jij niet wat komen doen met al die ervaring?’ Dat leek me wel wat.” Nadat zijn zoon een jaar of vijf geleden bij TVC ging voetballen en hij zelf jeugdtrainer werd, kan de voetbalvader eigenlijk niet meer zonder. “Je loopt rond, dan zie je dingen gebeuren. Op het gebied van opleiden en begeleiden, kon er nog wel wat gewonnen worden.” MINDER SPELERS En dus is het tijd voor verandering, vertelt Pals. “Er moet meer aanwas komen. Wat dat betreft is het wachten op een nieuwe golf kinderen, dat zie je op de basisschool ook. Het wordt steeds moeilijker om de teams vol te krijgen.” De vrijwilliger weet wel een beetje hoe dat komt. “Ze beginnen vaak heel enthousiast, maar daarna komen er ook andere dingen. Als gymdocent juich ik andere sporten natuurlijk toe, maar voor de voetbalclub is dat minder.” Als trainer van de JO12, ziet hij het gebeuren. “Steeds minder spelers. We hebben nu zelfs geen JO7 meer, daar hadden we er maar twee voor.” Niet heel gek dus, dat Pals besloot de handen eens uit de mouwen te steken. “Ik wilde graag meer doen met mijn sportachtergrond. Als je dan gevraagd wordt en ziet dat er winst te behalen is, geeft dat energie.” En dat was nodig ook. “Sommige randvoorwaarden bij de jeugd zijn een beetje verwaterd, zoals bijvoorbeeld het materiaal.” Maar naast flyeren, is daar meer voor nodig. “De organisatie moet goed staan, duidelijkheid en continuïteit. Dan komt de aanwas vanzelf.” Al begint daarna pas eigenlijk het echte werk. “Hoe ga je met kinderen om? Soms hoor ik trainers dingen roepen, dan denk ik: dat snappen ze nog helemaal niet. Je moet echt Jip-en- -Janneke-taal gebruiken.” EIGEN TOERNOOI Aan de passie voor voetbal zal het niet liggen, weet Pals. “Het is ook sociaal met elkaar bezig zijn, als spelertjes daardoor stoppen, is dat ontzettend zonde.” Maar om een vereniging te kunnen laten draaien, heb je natuurlijk vooral leden nodig. Dat beseffen ze ook bij TVC. “Die moeten we gaan verwelkomen, met proefochtenden of inloopdagen. Ze kennis laten maken met ons als club.” Als dat eenmaal zover is, kan het vizier worden gericht op het begeleiden van trainers. “Hoe deel je een training in en hoe breng je iets over?” Al dat allemaal is gelukt, droomt Pals eigenlijk nog maar van één ding. “Een eigen toernooi voor de jeugd organiseren. Daarmee zet je ook jezelf als vereniging op de kaart.” Hij weet als geen ander hoe belangrijk dat is. “We hebben de jeugd nodig om het eerste draaiende te kunnen houden. Er is echt veel doorstroming naar de senioren, dat is goed om te zien. Aan ons om kwaliteit te leveren.” Te beginnen bij de basis. “Daarom starten we met de onderkant, de onderbouw. Daarna kunnen we verder gaan kijken.” De belangrijkste doelstellingen zijn in ieder geval duidelijk. “Meer leden, aanwas voor de JO7 en aanvulling bij de JO12. Dat laatste is een grote uitdaging.” Een hopelijk succesvol eigen toernooi en meer vrijwilligers, maar eigenlijk doet Pals het allemaal maar voor één ding. “Om die kinderen plezier te laten hebben en leuke teams op de been te brengen. Het is zo belangrijk dat ze zich ook sociaal kunnen ontwikkelen!” Of ze bij TVC Breda al een beetje bezig zijn met komend seizoen? Nou, eigenlijk niet. Want na het kampioenschap in de vijfde klasse, droomt Tony Damen af en toe nog van afgelopen jaar. “Ik kijk nog steeds foto’s en filmpjes terug, daar kan ik van blijven genieten.” Bij TVC Breda genieten ze nog even na Dat goede gevoel, is bij de achttienjarige Damen dan ook prima blijven hangen. “We hebben in totaal maar drie keer verloren, dus er valt weinig te klagen.” Met een kampioenschap tot gevolg. “Om eerlijk te zijn, had ik het wel een beetje verwacht. Het seizoen daarvoor waren we ook goed bezig en aan het begin van dit jaar, kreeg je al wel het gevoel dat het kon.” Het beslissende moment? “De overwinning bij Neerlandia’31. Toen we daar wonnen had iedereen al wel een beetje dat feestgevoel van ‘we zijn er’.” THUISKOMEN Dat gevoel bleek achteraf te kloppen, Damen weet wel waarom. “In de vijfde klasse is het vooral fysiek en vaak de lange bal, wij moeten het meer hebben van het voetballen. En het is een hechte groep.” Ook de spits loopt alweer een aantal jaar rond, op sportpark de Kwakkelhut. “Vanaf mijn dertiende. Ik ben op mijn vierde begonnen bij The Gunners, ging als elfjarige naar WDS’19 en kwam via een kennis bij TVC.” Na die overschrijving kon Damen zijn geluk niet op. “Ik liep het complex op, dat voelde als thuiskomen. Gewoon een warm en goed gevoel.” En precies dat, heeft hij altijd gehouden. “Als je dan bij het eerste komt, leer je ook de mensen van het bestuur kennen. Met iedereen maak je een praatje. Het is hier altijd gezellig, helemaal als je wint.” Dat gebeurde afgelopen jaar dus meer dan genoeg, een mooie bekroning voor Damen, die zich terugknokte na lang blessureleed. “In totaal heb ik een goed jaartje niet kunnen voetballen. Last van mijn knie, van een pees en mijn meniscus.” En dus was het weer even wennen. “Helemaal in het begin, dan heb je totaal geen ritme. Dat is een wereld van verschil met hoe het nu is.” In het begin als rechtsbuiten, aan het einde van het seizoen in de spits. “De laatste zes of zeven weken denk ik. Dat is toch wel echt mijn positie.” VOOR GEK VERKLAREN Zijn huiswerk doet Damen in ieder geval goed. “In totaal heb ik er twaalf gemaakt, dat houd ik echt bij. Ik wilde er minimaal tien maken, na mijn blessure, dat is gelukt. Dus ik kan er wel mee leven.” Toch ligt de lat voor dit jaar nog hoger. “Nu hoop ik toch wel rond de twintig, dat zou heel mooi zijn.” Want na zijn eerste volledige seizoen bij de senioren, waarin dus de titel werd gepakt, zijn de verwachtingen opnieuw hoog. Ook in de vierde klasse. “Mensen zullen me wel voor gek verklaren, maar ik denk dat we weer gaan promoveren. Een plek bij de eerste drie moet sowieso lukken.” Denken zijn teamgenoten dat ook? “Haha, de meeste jongens wel! Volgens mij is dat een mooie doelstelling.” Daar moet hij, als sterke en balvaste spits, een belangrijke bijdrage aan gaan leveren. Net als zijn voorbeeld al jarenlang doet op tv. “Ik ben groot fan van Ibrahimovic. Hoe hij speelt, dat vind ik geweldig om te zien.” En dus probeert Damen daar stiekem een bétje op te lijken. “Leven voor doelpunten, als spits moet dat. Ik heb liever een goal, dan een assist.” Maar om echt op ‘Zlatan’ te gaan lijken, moeten er nog wel wat dingetjes beter, zo vindt hij zelf. “Balvaster, meer overzicht en een beter schot. Dat zijn de belangrijkste dingen.” En als dat allemaal lukt, kunnen ze bij TVC nog lang van hem genieten. “Ik zit hier helemaal op mijn plek!” 15 0264690.pdf 1 8-9-2022 15:51:58
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=