R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Voor Bruggeman is Advendo zijn tweede thuis Aanvoerder van het eerste elftal, kind van de club en trainer bij de JO12. We kunnen rustig stellen dat Kevin Bruggeman bij Advendo helemaal op zijn plek zit. En zelfs na een jaartje of 25, gaat dat nog altijd niet vervelen. “Veel teamgenoten heb ik zelf nog training gegeven!” Want behalve voetballer, is de 29-jarige Bruggeman dus ook jeugdtrainer. Een dankbare taak, zo vertelt hij. “Het is leuk om die kleine mannetjes stappen te zien maken, daar wil ik graag onderdeel van zijn.” Terwijl hij daarover praat, tovert het een glimlach op zijn gezicht. “Kinderen met een verschillende achtergrond kunnen helpen en plezier laten beleven, dat vind ik persoonlijk een mooi iets.” Ook voor Advendo zelf. “Eigenlijk vind ik dat iedereen zijn steentje bij moet dragen en wat terug moet doen voor de club.” KLANKBORD Bruggeman is daar zelf, letterlijk en figuurlijk, mee opgegroeid. “Mijn hele familie voetbalde hier altijd al. Mijn vader, oom en neef. Dan rol je er vanzelf in.” Want met een betrokken vader, was er voor de centrale verdediger eigenlijk weinig keuze. “Het is een soort tweede thuis voor mij, van oudsher is het ons kent ons. Dan wil je ook nooit meer weg.” Een jaar of vijf geleden, werd hij zelfs aanvoerder van zijn ‘thuisclubje’. “Dat is natuurlijk wel een mooi extraatje, gewoon captain van het vlaggenschip. Een beetje de verbinding leggen tussen spelers en trainer, een klankbord zijn, dat vind ik mooi.” En dat is nodig ook, lacht Bruggeman. “Momenteel is er maar één speler ouder dan ik. Sterker nog, veel van die jongens heb ik zelf nog training gegeven. Zijn even weggeweest, maar nu weer allemaal terug. Het is leuk om daarmee samen op het veld te staan.” Gelukkig zit die jas hem als gegoten. “Ik ben altijd wel een leider geweest, ook zonder band. Dus wat dat betreft is er weinig veranderd.” MOOI VOETBAL Toch zal Bruggeman hopen dat er dit jaar op het veld wel wat gaat veranderen, want afgelopen seizoen was allesbehalve gelukkig. “Een twaalfde plek, gewoon een negatief tussenjaar. Met jonge gasten in een stugge competitie, dat is lastig. Voor veel jongens was het de eerste keer bij de selectie, dat is wennen.” Maar met een aantal versterkingen, gokt hij dit jaar op een hogere notering in de vijfde klasse. “We hebben nu meer ervaring én voetbal in de ploeg, het ziet er voor mijn gevoel beter uit.” Toch wil Bruggeman niet meteen al te hoog van de toren blazen. “Middenmoot moet lukken, we gaan mooi voetbal op de mat leggen. Daar ben ik zeker van.” Met hem als centrale verdediger. “Een laatste man, die graag de voetballende oplossing zoekt. Balletjes afpakken en verdelen, af en toe met een lange pass in de benen. Het overzicht is in ieder geval nog aanwezig.” En ondanks dat de inwoner van Breda, op steenworpafstand van Advendo, ooit allebei zijn kruisbanden afscheurde, denkt hij nog lang niet aan stoppen. “Ik heb het nog altijd naar mijn zin en voel me fit, hier ga ik in ieder geval nooit meer weg!” Hier en daar een handje helpen. Dat is het bescheiden antwoord van Gilby Dekkers, als je hem vraagt naar zijn vrijwilligerswerk bij WDS’19. In werkelijkheid maakt de speler van het vierde heel wat uurtjes voor zijn club, zowel binnen als buiten het veld. “In de vrije tijd die ik heb, doe ik het graag!” ‘Heerlijk ontladen van de stress’ Met liefde en plezier, toch begon zijn carrière, heel ergens anders. “Bij Boeimeer!” Al duurde dat niet bijzonder lang. “Op mijn achttiende ben ik gestopt, ik was het beu. Toen begon voor mij het stapleven.” Maar nadat de 33-jarige Dekkers daar ook weer een beetje op was uitgekeken, begon het voetballen toch wel weer te kriebelen. “Dat was een jaar of zeven geleden, ik wilde het toch weer proberen.” Dat werd dus WDS’19. “Een paar vrienden speelden hier, zo is het eigenlijk gekomen.” EIGEN PROJECTJE Die keuze bevalt hem vooralsnog meer dan prima. “Het is een beetje een dorpsclub, iedereen kent elkaar. En ons vierde, is een hartstikke gezellig team.” Niet alleen als speler, maar ook als leider. “Dat doe ik een beetje samen met Maikel van Alphen, als er hulp nodig is, ben ik er.” Net als met de seniorencommissie. “Eigenlijk zijn wij samen een beetje de communicatie tussen het bestuur en de teams. Ze vertellen het tegen ons en wij zorgen dat het wordt geregeld. Probleempjes, een tekort aan ballen, sleutels voor de kleedkamer, dat soort dingen.” Maar natuurlijk, is dat nog lang niet alles. “Ik ben ook wedstrijdsecretaris, samen met Maikels vriendin. Als Jadrana niet kan, doe ik het.” Met een pasgeboren tweeling én een eigen bouwbedrijf, al druk genoeg. Zou je zeggen. “Bij de bouw van de nieuwe dug-outs, hebben ze mij benaderd. Ik zou in eerste instantie alleen de profielen stellen voor de metselaar en het dak dichtbranden, maar uiteindelijk is het de volledige dug-out geworden.” Zijn eigen projectje dus. “Dat was eigenlijk niet de bedoeling, maar zo is het wel gegaan. Daar probeer je dan alles voor te regelen.” Gelukkig samen met Curtis, zijn nieuwe teamgenoot. “Die heeft ook een bouwbedrijf, dus weet waar hij over praat.” AVONDJE WEG Dat is overigens niet het enige dat ze onlangs hebben vervangen bij WDS’19. “Er ligt ook een nieuw kunstgrasveld, dat was hard nodig. Bij de cornervlag was het veld vaak drassig en het liep een beetje bol.” Toe aan vervanging dus. “Meer ruimte om te trainen en het kan altijd doorgaan. Dat is met veel seniorenteams, ook wel lekker.” Een klein beetje eigenbelang dus, lacht hij. “Ik heb altijd wel plezier gehad in voetballen, maar op mijn achttiende waren er voor mij gewoon andere dingen. Dan heb je minder tijd, eigenlijk best zonde.” En dus begon hij het spelletje toch alweer snel te missen. “Je zit thuis, dan wil je dat verenigingsleven weer opzoeken. En tot nu toe, bevalt het heel goed.” Helemaal in het vierde, een volledig vriendenteam. “Dat is meer dan voetballen, het is een soort uitje, een avondje weg. Thuis en op je werk is het druk, dan is het die donderdagavond heerlijk ontladen van de stress.” Ook als vrijwilliger. “Die zijn ontzettend belangrijk voor een club, daarom doe ik het ook met liefde en plezier.” De inwoner van Zundert, is voorlopig dan ook niet weg te slaan. “Zolang het vriendenteam bestaat, blijf ik betrokken. Dat is de bedoeling.” Straks, misschien wel samen met zijn zoon. “Ik hoop dat ‘die kleine’ het ook leuk gaat vinden, dan kunnen we samen naar de club!” 0274903.pdf 1 22-8-2022 15:11: BREDA WWW.SCHOUWENPALEIS.NL 0272490.pdf 1 13-7-2022 11:22:25 11
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=