R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 21 Van Ginneke is nu speler én hoofdsponsor van SAB De grootste vraag blijft, hoe komt iemand die voetbalde op Schiermonnikoog, bij OJC Rosmalen en in Dronten, terecht bij SAB. Het antwoord is eigenlijk vrij simpel. “Mijn vader is hier voorzitter, hij vertelde een jaar of zes geleden dat ze een tweede elftal wilden gaan maken. En ik had toch wel weer zin om te gaan voetballen.” Dat was minder logisch dan het lijkt, voor de 38-jarige Van Ginneke. “Vanaf mijn zestiende ben ik aan het kloten met mijn knieën. In totaal ben ik zes keer geopereerd.” FIT BLIJVEN Inmiddels woonde hij weer in de buurt van Breda en dus zag de oud- -speler van onder meer De Monnik het wel zitten. “Uiteindelijk zijn we een aantal seizoen het tweede geweest, inmiddels zijn we een vriendenteam geworden. Ik ben nog een tijdje assistent van de hoofdtrainer geweest en trainer bij ons team.” Met het derde staan ze nu aan kop van de vijfde klasse, maar dat is voor Van Ginneke vanzelfsprekend niet het belangrijkste. “Het is gewoon een gezellig klein clubje, iedereen kent elkaar. Onze groep bestaat uit allemaal vrienden, de jongste is negentien en ik ben de oudste.” Dat gevoel werd onlangs nog maar eens bevestigd tijdens het trainingskamp in Torremolinos, Spanje. “Daar doen we natuurlijk meer dan trainen, haha! Toen hebben we nog tegen elkaar gezegd: hoemooi zou het zijn als iedereen er straks op mijn leeftijd nog steeds bij is en ik er dan ook nog ben?” Daar doet hij zelf in ieder geval alles aan. “Een jaartje of acht geleden had ik mijn laatste operatie, voor mijn 40ste zou ik een kunstknie hebben, dus daar zijn we bijna. Sindsdien volg ik drie keer in de week personal training, om toch fit te blijven.” Toch is het nietmeer zoals vroeger, vertelt Van Ginneke. “Ik was een soort ‘10’. Niet de snelste, maar wel iemand met inzicht en een steekpass. Nu is het vooral hard werken en de oudste uithangen.” Dat nuanceert hij meteen. “Ik denk dat ik qua conditie bij de vijf beste hoor!” MEER AANWAS Maar niet alleen randzaken, ook de belangrijke zaken werden besproken onder de zon. Want na jaren als sponsor van zijn eigen team, was het tijd voor een volgende stap. “Dat contract hebben we in Malaga ondertekend. SAB zat moeilijk qua Hij voetbalde door heel Nederland, scheurde drie keer zijn kruisband af en belandde op zijn 32ste bij SAB. Het klinkt misschien als een slechte film, maar voor Michael van Ginneke is het de pure realiteit. Inmiddels is de inwoner van Dorst niet alleen speler van het derde, maar misschien nog wel belangrijker, ook hoofdsponsor van de club. ‘Een uur na mijn geboorte was ik al lid van SAB’ Heel gek is dat ook niet, want de 23-jarige Van den Muijsenberg is hoogstwaarschijnlijk langer lid dan andere clubgenoten van zijn leeftijd. “Een uur na mijn geboorte was ik al lid van SAB. Op mijn vierde begon ik bij de kabouters, tot op de dag van vandaag ben ik nooit ergens anders geweest.” Hij weet dan ook precies waarom. “Het is een gezellig ploegje bij elkaar, iedereen blijft hangen en het is altijd een feestje.” NAPRATEN Met vader Maurice, onder andere jeugdtrainer bij de club, worden nog altijd de nodige wedstrijden en trainingen geëvalueerd. “Inmiddels woon ik niet meer thuis, maar op zondag blijf ik na de wedstrijd vaak eten. Als we gewonnen hebben, is het dan een stuk gezelliger, haha! Ook op donderdag is hij er na de training vaak nog wel bij, eigenlijk is hij er altijd.” Ergens anders gaan voetballen, had Van den Muijsenberg dan ook niet moeten proberen, lacht hij. “Ik had niet echt een keuze, he? Dat had ik ook niet gewild hoor, ik zal hier altijd blijven voetballen.” Dat voetballen zat er de voorbije maanden even een stuk minder in, een hard gelag voor de inwoner van Oosterhout. “Opeens zie je al die gasten bijna niet meer. Normaal zit je met elkaar in de kantine, doe je samen een biertje, dat schept een band. Soms kom je elkaar dan wel tegen, maar het is toch anders.” En dus is de speler van het eerste elftal blij dat het allemaal weer begonnen is. “Lekker met die jongens genieten, op en buiten het veld. Daar gaat het uiteindelijk wel ombij ons.” Met frisse tegenzin hield Van den Muijsenberg zichzelf fit in de afgelopen periode. “Je moet wat, anders heb je alleen jezelf er maar mee. Dan ga je naar de sportschool of af en toe een rondje hardlopen.” ALLES GEVEN Toch heb je er meer mee, dan alleen jezelf. “We hebben dit seizoen best wel wat last gehad van blessures of jongens met corona. Daardoor is het soms schuiven.” Een plek in de middenmoot van de vierde klasse valt dan ook een beetje tegen. “Stiekem had ik wel verwacht dat we hoger zouden staan. Het is iedere week keihard knokken voor elkaar, dat moeten we blijven doen. De onderlinge band is ook goed, dus daar ligt het niet aan.” Van den Muijsenberg hoopt met die instelling nog een aantal plekken te stijgen, maar weet ook dat het een onvoorspelbare tweede seizoenshelft gaat worden. “Er vallen nu steeds wat spelers weg, dat is onmacht. We moeten het doen met de jongens die er zijn, maar een paar keer met de vaste elf spelen zou wel lekker zijn. Dan raak je toch wat meer op elkaar ingespeeld. Soms is het hopen dat je er genoeg hebt.” Aan zijn eigen mentaliteit zal het in ieder geval niet liggen. “Ik ben iemand die altijd alles geeft om te winnen. Na negentig minuten moet je gewoon leeg zijn.” Dat doet de centrale verdediger, zoals gezegd, voor de rest van zijn leven bij SAB. “Hier zitten al mijn vrienden, dus ik zou nooit ergens anders willen spelen. Voor mij is er geen andere club.” En dus praat Van den Muijsenberg, ondanks dat hij op zichzelf is gaan wonen, voorlopig nog lekker na met vader Maurice. “Af en toe een belletje of een appje, we zien elkaar genoeg, dus er is zat tijd om te praten!” Met een vader die kind aan huis is bij de club, stond één ding voor Dylan van den Muijsenberg al heel vroeg vast: voetballen doe je bij SAB. En dus is de centrale verdediger van het eerste elftal inmiddels alweer bezig aan zijn negentiende seizoen, van een vertrek moet hij dan ook niks weten. “Waarom zou ik dat willen?” sponsoring, dus nu ben ik hoofdsponsor.” Met een bedrijf dat zich richt op gezond oud worden, zowel fysiek als mentaal. “Voorkomen is beter dan genezen, zeggen ze altijd. Ik denk dat fysiotherapie in de huidige vorm over een jaar of tien niet meer bestaat. Hoe kun je klachten voorkomen? Bijvoorbeeld door goed en gezond te eten, te sporten, maar ook op sociaal vlak actief te zijn.” Van Ginneke steunt zijn clubje maar al te graag. “Er zijn een paar grote clubs in Breda met veel geld, maar dit zijn de echte volksclubjes. Je kent elkaar, dus daar wil je graag wat voor doen. Het is ook een stukje maatschappelijk ondernemen.” De fysiotherapeut hoopt dat met zijn steun SAB kan blijven groeien. “Ik hoop vooral dat er vanuit de jeugd wat meer aanwas komt. We trainen op donderdag vaak tegelijk met het eerste en tweede, die staan er dan net als wij met een mannetje of twaalf. Dat is natuurlijk heel weinig. Dus een beetje aanvulling zou niet verkeerd zijn.” Tot slot ziet hij nog een mooie ontwikkeling, in de afgelopen paar jaar. “Vroeger had de club niet echt een goede naam, nu is het veel gemoedelijker. Daar heb je SAB weer, denken sommige tegenstanders nog steeds. Maar na afloop drink je samen een biertje.” Financiële zorgen? Tijd om deze zorgen eens te delen. Tel. 076-8883800 www.jdfinancialcoaching.nl 0259951.pdf 1 30-11-2021 14:46:52
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=