VoetbalJournaal Breda, najaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Peter Remie met ‘pijn in het hart’ alleen nog als supporter naar The Gunners “Het een driedimensionale puzzel, waarbij de stukjes gedurende het puzzelen bewegen en wegspringen” De voorbereiding op het nieuwe seizoen ging bij The Gunners zoals andere jaren. Trainen, oefenwedstrijden spelen en kort voor het begin van de competitie een serie bekerwedstrijden. Maar voor de daadwerkelijke start gebeurde er iets wat weinig mensen aan hadden zien komen. Trainer Peter Remie maakte bekend niet door te gaan. Een beslissing die hij heeft genomenmet pijn in het hart, maar ook een beslissing die de club in zijn ogen verdiend. Na een lange tijd vol trainen en onderlinge wedstrijden maakt de jeugd zich bij alle voetbalclubs op voor een echt seizoen, een vol seizoen. En dus was er de afgelopen periode weer veel werk voor technische commissies. Zo was het ook bij The Gunners, waar het weer ouderwets puzzelen was. BREDA – Maar liefst twaalf jaar lang schitterde Remie in het geel- zwart van NAC, de club waar hij uitgroeide tot icoon. Ook als jeugdtrainer zette hij daar stap- pen. Later was hij hoofdtrainer bij amateurclubs als Oisterwijk, JEKA en Unitas ’30. Hij was net begon- nen aan zijn tweede jaar toen dui- delijk werd dat een heel seizoen trainen eigenlijk niet te combine- ren was met een project dat nog niet zo heel lang geleden gestart is: Café Breda aan de Haagweg, BREDA – Luuk Kessels richt zich vanuit de techni- sche commissie van The Gunners op de jeugd van 4 tot en met 9 jaar en door een vacante positie heeft hij daar nu tot en met 13 ook nog bij. “De helft van alle teams van de club”, zegt hij lachend als hij net klaar is met training geven. De afgelopen weken stonden in het teken van het maken van de teams, omdat er in de zomer toch nog wat veranderingen zijn geweest. “Er zijn teams bijna helemaal intact gebleven, maar er zijn ook teams waarbij door corona en ook de leeftijd een gedeelte in de loop van het seizoen of tijdens de zomer- stop toch besloten heeft te stoppen met voetbal. Dan kom je voor dilemma’s te staan. Teams zijn hecht geworden, je wil kinderen zoveel mogelijk bij elkaar houden. Aan de andere kant wil je dat teams op basis van voetbalkwaliteiten tech- nisch mooi in balans zijn. En dan dat hij samen met vriendin Marian Kromhof runt. “Ik heb het café wel een beetje onderschat”, zegt Remie eer- lijk. “Het blijkt drukker dan we gedacht hebben. De combinatie is niet meer te maken voor mij. En ik doe dit met veel pijn in mijn hart, voetbal is toch waar je al je hele leven lang mee bezig bent.”In februari zette Remie nog een handtekening onder een con- tractverlenging. “Toen zat in mijn achterhoofd het café natuurlijk ook al, daar hadden we in no- BREDA WWW.SCHOUWENPALEIS.NL 0257633.pdf 1 13-8-2021 9:45:10 vember een contract voor gete- kend. Ik dacht dat het makkelijk te combineren was, ook met het koeriersbedrijf dat ik nog heb. Ik dacht dat ik er wel ruimte voor vrij kon maken. Dat was in het begin ook, door corona liep het allemaal nog niet zo. Maar ik heb nu met de vriendschappelijke wedstrijden en bekerduels ervaren hoe het is. Dan is het zaterdagmiddag voet- ballen en moet ik daarna meteen haasten naar het café, dat dan al halfvol zit. Het is voor mij moeilijk om mijn vriendin alleen te laten staan. Ik heb getwijfeld. Maar ik moet mezelf én de club niet voor de gek houden. Ik heb te weinig tijd. Ga ik met alles door, dan doe ik het elftal en de club tekort. Het is een fantastische club, waar ik een jaar fantastisch gewerkt heb. Maar voor nu ging het niet meer.” “Ik ga het zeker missen, dat weet ik al op voorhand”, zegt Remie, die de ploeg wel blijft volgen. “Mijn zoon speelt nog in de selectie. Als ik dan een keer kan gaan kijken, is het puur even als vader én sup- porter. En dan snel terug naar het café. Dat ik stop is echt met pijn in mijn hart.” Zoon Paulo zag het wel aankomen, al had hij het niet zo snel verwacht. “Ik wilde het voor de competitie beslissen, nu kan de nieuwe trainer gewoon zijn eigen visie inzetten en gaat het ook niet over eventuele resultaten.” Het voetbal helemaal loslaten gaat niet gebeuren. Remie sluit ook niet uit dat hij ooit weer stappen zet als trainer. “Zeg nooit nooit, misschien als we wat beter afgestemd zijn op elkaar dat het wel te combineren is. Maar nu is alles nieuw, we hebben het café vier maanden. Maar ik ben nu 57 jaar, voetbal zit er al 52 jaar in. Dat gaat er ook nooit meer uit.” En als NAC-icoon spelen de wed- strijden van de Parel van het Zui- den ook een rol in het café. “Als NAC thuis speelt, zie je niemand. Maar na een wedstrijd, rond kwart over tien, half elf, zit heel het café vol. Ik heb een stoel bij NAC, ga kij- ken. Maar om kwart voor tien ga ik als een speer terug naar het café. Dan is het ook echt leuk om te wer- ken. De uitwedstrijden zend ik wel uit, dan zitten er zeker een aantal NAC-supporters.” heb je nog de wensen van ou- ders. Dat maakt het een driedi- mensionale puzzel, waarbij de stukjes gedurende het puzze- len bewegen en wegspringen.” Bij veel clubs is de mening van ouders een zorg bij het be- kendmaken van (voorlopige) indelingen. Kessels ziet dat bij The Gunners anders. “Dat is het goedrecht van een ouder, om er iets van te vinden. Het hoort ook, als ouder moet je staan voor het belang van je kind, vanuit jouw perspectief. Dat vind ik ook gewoon goed. Ik ga graag met ouders in gesprek. Maar dat doe ik ook al aan de voorkant. Als je het gesprek opzoekt, voorkom je aan de achterkant een hoop discussie. Dat is mijn ervaring tot nu toe.” Daarnaast is het toegeven van een verkeerde inschatting of beslissing ook niet iets waar men bij de Bredase club wakker van ligt. “We nemen de ouders dan mee in wat we hadden be- dacht en waarom het nu anders is. Dan voelen ouders zich ge- zien, gehoord en begrepen. En dat is precies wat we proberen. Dat lukt niet altijd perfect, er glipt soms iets of iemand tus- sendoor. Maar wij zijn ook net mensen zeg ik dan. En allemaal vrijwilligers.” Alles doet Kessels met de an- dere vrijwilligers in ieder geval met hoorbaar enthousiasme. Ook het kaboutervoetbal dat nu weer is opgestart. “Dat was er in het verleden ook al. De oudste is nu elf jaar, die is ook al als mini-pupil begonnen. Het is vanuit de club een tijdje het beleid geweest om te beginnen met teams vanaf de JO8. Maar de jeugd heeft de toekomst. En hoe eerder je begint, hoe beter het is voor de ontwikkeling van het balgevoel, het spelgevoel en het kind zelf. Het is mooi dat er weer mensen opstaan om dit op te pakken.” 7