VoetbalJournaal Breda, najaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Voetbalkampen, ze zijn er in allerlei soorten en maten. En er worden herinneringen voor het leven gemaakt. Hans Schaerlaeckens maakt het bij vv Bavel allemaal van dichtbij mee, inmiddels al 42 jaar. Dit keer was het kamp niet in het voorjaar, maar begin september. Het belangrijkste ingrediënt omer een geslaagd kamp van temakenwas er echter ook nu gewoonweer: de lachende gezichten van de kinderen. Mildred Baal heeft al een rijk voetballeven achter de rug. Zo was ze Nederlands international en later als trainster met eerste elftallen actief op verschillende niveaus. Sinds dit seizoen is er weer een nieuw hoofdstuk bij, ze is nu eindverantwoordelijke bij de MO17-1 van de Boeimeer Girls Soccer Academy. BAVEL – Het is maandagochtend als Schaerlaeckens vertelt over het laat- ste kamp. Eerst zijn er bijna ver- ontschuldigingen, hij is net uit bed. “Het was toch weer pittig”, zegt hij lachend. Zondagavond lag hij er al om negen uur ’s avonds in. Niet gek, de twee dagen daarvoor was het kwart voor vier voordat hij ging sla- pen. “Ik wil de laatste zijn, zien dat alles op bed ligt. En om half zeven à zeven uur is alles weer wakker. Het was pittig.” Ruim veertig jaar geleden stroom- de Schaerlaeckens in als leider op het kamp, dat heeft hij vijf of zes jaar gedaan. “En vanaf toen had ik de eindverantwoording. Ik zet het meeste in elkaar, wat ik dan nader- hand verdeel. Sinds kort werk ik wel met coördinatoren, ik word er ook niet jonger op”, zegt de man die in september 61 werd. GROOT PLEZIER Dat het pittig is en dat hij eigenlijk even moet bijkomen is geen pro- bleem, Hans heeft het er graag voor over. “Het mooiste? De lachende ge- zichten, dat ze laten zien dat ze het naar hun zin hebben. Als ik op Bavel fiets of rijd, dan kom ik kindjes tegen met hunmoeder. Dan zeggen ze ‘hoi Hans’ of ik hoor dan: ‘Hee, dat is die meneer van het kamp’. Schaerlae- ckens geniet daar wel van, al staat hij het liefst niet al teveel ‘in the picture’. “Ik doe andere activiteiten bij de voetbal, zoals de zaalvoetbal- toernooien, bingo, chocolade-actie. Maar het liefste uit het zicht, niet op de voorgrond. De donderdag voor het kamp stond er op de paarkeerplaats van de voet- balclub een vrachtwagen die gevuld werd met allerlei spullen voor het kamp. De avond voordat zo’n 140 kinderen naar De Mussenberg in Loon op Zand kwamen, waar het voetbalkamp van Bavel volgend jaar voor de twintigste keer plaats zal vin- den, reed de vrachtwagen vol spullen al richting die locatie. Het is tot in de puntjes geregeld. Schaerlaeckens, die in het verleden ook onder meer leider en jeugdvoorzitter bij Bavel is geweest, doet het allemaal nog met veel plezier. “Het is nog steeds heel leuk. Ik denk dat ik sowieso nog een paar jaar door ga. Maar dat roep ik al heel lang. Mijn vrouw zegt wel eens: is het geen tijd om het over te dra- gen? Maar op de een of andere ma- nier lukt dat nog niet.” VERANDERINGEN Normaal gesproken begint de voorbereiding op een kamp met de nieuwjaarsreceptie, omdat het kamp vaak in maart of april is. Vier maanden van tevoren begin je. Mensen zoeken, het programma in elkaar zetten, schema’s maken. Ik deed het voorheen alleen, nu zijn er ook jonge gasten die dingen willen doen. Die zeggen: waarom laat je ons dat niet doen. Ik probeer daarom wat dingen door te schui- ven, zodat ik er nog meer van kan genieten. Al komt dat meestal pas echt als het zondagmiddag is en al- les en iedereen is terug. Dan kan ik ontspannen.” Schaerlaeckens zag in veertig jaar tijd veel veranderen, maar het voet- balkamp is nog steeds het voetbal- kamp. “De hoofdmoot is voetbal. Nu heb je bijvoorbeeld opblaasbare spellen, dat haddenwe vroeger niet. En toen gingen we een midweek en toen ik begon waren we met veertig kinderen. Maar het draait nog steeds om voetbal. En aan het einde van het kamp is iedereen af- gebrand.” Van een penaltybokaal tot een voetbalcompetitie en van span- doeken schilderen tot het spel ‘op de stropdas’, de kinderen hebben zich vermaakt. “En daar gaat het om, dat ze echt genieten.” BREDA – Baal staat nu elke dag op het voetbal- veld, omdat ze ook hoofdtrainer is van JEKA Vrouwen 1. Het is druk, maar vooral ook leuk. Ze is geen on- bekende bij Boeimeer, waar ze in het verleden mee heeft gelo- pen bij de JO19. Ze heeft altijd contact gehouden met de club. Nadat ze gestopt was bij SC ’t Zand kwam er vanuit de Bre- dase club de vraag of ze wilde komen praten. Op dat moment stonden er al gesprekken ge- pland bij DVVC en Saestum. “Bij de ene club was ik in beeld als assistent, een soort verbin- dingsofficier tussen vrouwen 1 en 2. Dat was niet mijn ding. Bij DVVC wilden we ook een mei- denacademie oprichten, maar het aantal aanmeldingen was nihil. Dus heb ik ‘nee’ gezegd tegen die clubs, om vervolgens bij Boeimeer te komen.” Bij Boeimeer klopte het plaatje wel. “Omdat het een groep en- thousiaste meiden is. Aan de ene kant heb ik JEKA, waar het met plezier voetballen is. Wel serieus bezig zijn, maar op een ander niveau. Aan de andere kant wilde ik meer excelleren en meer verdieping in mijn trai- ning.. Bij de Academy is er een bepaalde ambitie. Ze willen hogerop, het zijn ge- dreven speelsters. Ik weet dat ‘Meneer van het kamp’ Hans Schaerlaeckens geniet al 42 jaar van lachende gezichten Mildred Baal werkt bij Boeimeer met ‘enthousiaste en leergierige groep meiden’: “Dat past bij mij” ik met die enthousiaste meiden de ambities waar kan maken, ieder op haar eigen niveau.” “Er zijn meerdere meiden met kwaliteiten, zo is de keepster uitgenodigd om bij ADO te gaan trainen. Meiden die het topni- veau willen halen. Ik kan mijn steentje bijdragen en kan ze begeleiden met al mijn kennis en ervaring”, vervolgt Baal haar verhaal. De ontwikkeling staat centraal, Baal wil de meiden naar een hoger niveau brengen. “Met alles wat daarbij hoort. Je bent opvoedkundig bezig, je werkt individueel aan de kwali- teiten, zorgt dat ze fysiek voor- uit gaan. Je moet het totaalpla- tje hebben.” Zo’n jonge groep is wel anders dan een eerste elftal dat bij- voorbeeld Hoofdklasse speelt. Al heeft Baal daarbij ook altijd naar de jeugd gekeken, om die er op tijd bij te betrekken. “Maar dit is een team dat kneedbaar is, be- reid om te leren. Om er voor te gaan. De meiden zijn heel leergie- rig, dat past wel bij mij.”Wennen is het overigens niet voor Baal, zo’n jonge of nieuwe groep. “Het is so- wieso altijd een verschil met een groep die je hebt gehad. Je hebt altijd weer andere speelsters voor je, die je anders moet bena- deren. Het zijn allemaal verschil- lende karakters, de mentaliteit en instelling is overal wel anders. Danmoet je gaan kijken: hoe ga ik dat benaderen. Je kunt niet met een kant en klaar-pakket begin- nen. Belangrijk is dat er een klik is tussen trainster en speelsters. Want het is het spel van de speel- sters. Ik sta niet vooraan, het gaat om die meiden!” Belcrum Industriekade 10 4815 HD BREDA 076 – 581 04 91 Fax: 076 571 13 68 info@monne-zorgenbeweging.nl 0237646.pdf 1 4-12-2019 14:57:33 29