VoetbalJournaal Breda, najaar 2021

R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 23 YassineAzzagari debuteerdeals tiener inheteersteelftal vanNAC.Waar hij afgelopen seizoen hoopte op een definitieve doorbraak, moest hij genoegen nemen met weinig speelminuten. Hij zat zelfs met regelmaat niet bij de selectie. Hoe anders is het nu, onder trainer Edwin de Graaf is hij het seizoen gestart als basisspeler. BREDA - “Na regen komt zonneschijn, zeggen ze.” Azza- gari zegt het met een grote glimlach op het ge- zicht, kort na een training op het trainingscomplex in Zundert. De zon schijnt op dat moment echt hoog aan de hemel. Maar ondanks een zomer waar de zon zich amper liet zien, straalt Azzagari al weken. “Men- taal was afgelopen seizoen heel zwaar. Als je dat vergelijkt met nu, is dat een wereld van verschil. Maar het was ook een leerzaam jaar.” Hij sprak veel. Met zijn zaak- waarnemers. En ook met trainer Maurice Steijn. “Maar dat ligt natuurlijk net iets anders.” Ook met toenmalig ploeggenoten Hu- seyin Dogan, Mounir El Allouchi, Jan Paul van Hecke en Sydney van Hooijdonk – inmiddels alle- maal vertrokken uit Breda - had hij veel gesprekken. Zorgen over zijn instelling hoefde niemand te maken in de fase waarin hij niet aan spelen toekwam. “Sowieso nooit, ik moet vaker afgeremd worden dan dat ik gestimuleerd wordt. Dat is ook een kritiekpunt, ik ben soms te enthousiast. Maar ik vind voetbal gewoon te leuk. Natuurlijk gaat het op een gege- ven moment wel knagen. Eerlijk is eerlijk, maar ik probeer er dan echt het beste van te maken.” Dat hij na de voorbereiding in de competitie een basisplaats had zorgde voor opluchting bij de Zeeuw. “Ik voelde het wel een beetje aankomen, maar neem mezelf dan ook in bescherming. Wil niet te vroeg juichen. Vorig jaar speelde ik ook veel in de voorbereiding, maar zat ik de eerste competitiewedstrijd ge- lijk op de bank.” LEKKER Terug naar het hier en nu, het hui- dige seizoen. De speeltijd is fijn, toch is er nog wel een kritiekpunt- je vanuit de middenvelder zelf. “Het is extra lekker als je goede re- sultaten haalt. We hadden al meer punten moeten hebben.” Azzagari heeft er echter vertrouwen in dat die punten gewoon gaan komen. Mede door de aanwezigheid van de fans, die afgelopen seizoen bij- na volledig moesten missen. “Dat is lekker om weer te voelen. De uitwedstrijden met al die fans die tegen je zijn. En thuis, bizar. We spelen uit eigenlijk ook bijna thuis trouwens, want onze fans komen er in het uitvak vaak gewoon bo- venuit.” Het woord ‘lekker’ valt een paar keer. Wanneer kan hij die term op het seizoen plakken als de laat- ste wedstrijd gespeeld is. “Ik wil zelf belangrijk zijn voor het team. Yassine Azzagari krijgt eindelijk deminuten waar hij op hoopt Promotie-expert Erik van Rooij hoopt met DIA op succes: “Het went nooit” DIA won in het bekertoernooi dit seizoen met maar liefst 11-0 van ADVENDO. Trainer Erik van Rooij was er blij mee, al kreeg hij eenmaal thuis van zijn vrouw met een knipoog te horen dat het ook wel iets meer had mogen zijn. Los van de doelpunten zag hij in dat duel wat hij de rest van het seizoen wil zien, de juiste intentie. En als die goed is, kan het eerste elftal van DIA een mooi jaar tegemoet zien. TETERINGEN – Poppelaars is begonnen aan zijn dertiende seizoen in het eerste elftal van DIA. Hij begon ooit als vijfjarige met voetballen. “En ik ben nooit meer weggegaan, ik heb hier altijd met plezier gespeeld. Een vertrek is wel eens voorbij ge- komen op de achtergrond. Maar we hebben hier altijd echt een leuke groep, voor mij was er geen reden om weg te gaan. Zolang het leuk is en op een leuk niveau, dan ben ik dik tevreden. Liever lekker voetballen met gasten die ik heb zien komen, dan een niveautje hoger bijvoorbeeld. Presteren en lekker lol maken.” Van de spelers van het eerste uur is er niemand meer actief in het eerste van DIA. “Nee, helemaal niemand meer. Ik denk dat de laatste twee jaar geleden gestopt is. En van die generatie voetballen er nog een paar die uitgewaaierd zijn. Ik ben dertig en al jaren de oudste. We hebben echt een jong team, het gros is dik onder de 25. De meeste spelers zijn rond de 20, 21 jaar. En daar voetbal ik al bij- na vier jaar mee, die lopen al een tijdje mee. We hebben er nu overi- gens wel een paar oudere spelers bijgekregen, dus ik hoeft niet alles te doen qua senioriteit”, zegt hij lachend. KUNSTGRAS DIA staat al jaren bekend als een voetballende ploeg. Dat is een mooi compliment, maar ook een klein probleemvoor de vierdeklas- ser. “Dat krijgen we er in sommige wedstrijden moeilijk uitgehamerd. Clubs die wat meer vechtvoet- bal spelen, op halve akkers, daar hebben we het altijd lastig mee. Als het echt om voetbal gaat, zijn we één van de beteren van de competitie als het lekker loopt. Qua mentaliteit moet het kwartje misschien een keer de goede kant opvallen.” “Weet je wat het ook is, de jeugd groeit allemaal op met kunstgras. Daar trainen we ook twee keer per week op. Dat is fantastisch om op te voetballen. Maar dan speel je bijvoorbeeld uit bij Irene ’58, op een hoofdveld waar een pass over vijf meter niet kan. Dan blijft er weinig over van het mooie kunst- grasvoetbal.” Als laatste man heeft hij er overigens weinig moei- te mee om niet op kunsgras te spelen. “Ik lig nog wel eens op de grond, mijn knieën liggen wel eens open na de kunstgraswedstrijden. Geef mij maar gewoon een mooie grasmat. Maar de meesten vinden het wel lekker.” “Na regen komt altijd zonneschijn” Ik heb een moeilijk jaar achter de rug en heb nu nog niet op mijn best gespeeld. Maar ik wil aan het einde van het seizoen kun- nen terugkijken en zeggen: dat is de Yassine Azzagari die echt is gegroeid en een meerwaarde is geweest.” PROMOTIE Als het over het team gaat valt natuurlijk het woord promotie. Daar moet NAC voor gaan, ook al is de concurrentie moordend. De ogen van de twintigjarige Azza- gari beginnen meteen te stralen. “Ik hoor er leuke verhalen over. Toen ik nog in Zeeland voetbal- de ging ik wel eens naar NAC toe. Die sfeer was mooi. Maar ook de filmpjes en de verhalen die ik hoor van mensen van het feest van de promotie, dat is bizar en dat ik wel een keer meema- ken. Als we op de parkeerplaats staan en in de stad, dan zijn we geslaagd. Dan maakt het niet uit hoe, als we maar promoveren.” Het is nog ver weg, promotie. Het seizoen is net begonnen en de competitie heeft veel ploegen met hetzelfde doel, weet ook Azzagari. “De competitie is heel gek. Het gaat alle kanten op, dat maakt het zo leuk. Maar wemoe- ten meedoen om te promoveren, daar moet NAC ook altijd voor staan.”