VoetbalJournaal Breda, najaar 2019

21 Puur. Voetbal. Teamkleding met de perfecte pasvorm. Tonie Snoeren voelt zich weer kind bij SAB Jarenlang speel- de Tonie Snoe- ren voor SAB. Hij groeide op bij die club en speelde er in het eerste. Tot hij in 2011 de kans kreeg eens te ruiken aan het hogere niveau, bij Unitas’30. Dat beviel hem echter niet. “Ik miste SAB al heel snel.” Hij vertrok na drie maanden uit Etten-Leur, om het seizoen in België af te ma- ken. Daarna keerde hij weer te- rug op het sportpark Ruiters- boslaan. “SAB was toen net met stevige cijfers gedegra- deerd uit de derde klasse. We hebben vervolgens een heel zwaar jaar gehad, konden ons ternauwernood handhaven in de vierde klasse. Ik ben daarna helemaal gestopt.” SAVI Niet per se omdat de midden- velder het niet meer naar zijn zin had, maar vooral door de geboorte van zijn zoontje Savi. Hij wilde graag meer tijd ma- ken voor zijn kind. Zes jaar lang speelde Snoeren geen voet- balwedstrijd meer. In de eerste twee seizoenen ging hij nog weleens kijken bij SAB, de af- gelopen vier jaar kwam hij nooit meer op het sportpark. Tot hij Joris van de Lande en Max Na zes jaar niet te hebben gevoetbald, keerde Tonie Snoeren afgelopen zomer weer terug bij sv SAB. Hij wilde graag nog eens voetballen voor de ogen van zijn inmiddels 7-jarige zoontje Savi, maar werd de afgelopen maanden ook weer een gewaardeerde kracht op het middenveld van de Bredase vierdeklasser. Kaboutervoetbal SAB: voetballol vanaf 3 jaar “Als ze pamper- vrij rondlopen, zijn ze welkom bij ons”, vertel- len Dre Ruskus en Maurice van de Muysenberg trots. De twee clubmannen van SAB organi- seren het Kaboutervoetbal bij de club. “Het bijzondere is dat kinderen bij ons op hun der- de al kunnen beginnen, dat is echt uniek. Op hun vijfde mogen ze pas lid worden bij de KNVB, ter- wijl sommigen op hun derde al continu met een bal aan de voet thuis rondlopen. Die kun- nen hun ei dan nergens kwijt, maar bij ons Kaboutervoetbal dus wel. Wij vinden het gewel- dig om met die kleine mannen en vrouwen aan de gang te zijn, zodat ze niet voor die rot- dingen (spelcomputers, red.) gaan zitten.” OPRICHTING De vader van Van Muysenberg richtte het Kaboutervoetbal bij SAB op, maar na diens overlij- den lag het even stil. Ruskus pakte de handschoen pakweg zes jaar geleden weer op, sa- men met Dennis van Eenen- aam. Toen die laatstgenoemde er in 2016 mee stopte, nam de 50-jarige Van Muysenberg het over. Hij kon zo de belofte aan zijn vader inlossen, om het Kaboutervoetbal ooit eens te gaan organiseren. De kinderen krijgen iedere zaterdagochtend tussen sep- tember en de winterstop en vanaf half januari tot en met mei training van Ruskus en Van Muysenberg. Dat gebeurt dus op het sportpark Ruiters- boslaan van SAB. “Als wij in de middencirkel staan en één van ons fluit, komen de kinderen Als het eerste fluitje van Dre Ruskus of Maurice van de Muysenberg klinkt, komen uit alle hoeken van het sportpark opeens kinderen het hoofdveld van SV SAB op gestormd. Dan weten ze: het is weer tijd voor het Kaboutervoetbal. Ruskus en Van de Muysenberg genieten enorm van dat enthousiasme. als bijen op de honing op ons af. Dat is een enorm mooi mo- ment. Vervolgens doen we bij- na altijd dezelfde oefeningen, om de structuur te bewaken. En zo veel mogelijk met de bal, denk aan dribbelen, schieten op het doel en af en toe tikker- tje.” De 60-jarige Ruskus merkt dat de ouders enthousiast zijn. “Die vinden het heel leuk en blijven ook altijd kijken. Veel ou- ders vinden het ook prettig dat wij natuurgras hebben.” LID De vrouwen van Ruskus en Van de Muysenberg wassen de shirtjes van de kinderen, die daarna netjes in de speci- ale container van het Kabou- tervoetbal worden gehangen. Ieder kind heeft zijn eigen rug- nummer. Ook voor SAB is het een geweldig initiatief. “Kin- deren kunnen drie keer proef- Wigman tegenkwam. “Dat was afgelopen zomer. Ik was net 15 kilo afgevallen en gestopt met roken, voelde me dus echt fit. Zij zeiden: ‘Kom weer eens bij ons meedoen.’ Ik dacht: waar- om niet. Daarnaast kon Savi mij zo nog eens zien voetballen. Ik ben weer gegaan en het voelde gelijk als thuiskomen.” Snoeren merkte wel dat het weer even wennen was. “In de sportschool train je toch heel andere lichaamsdelen dan die je gebruikt op het voetbalveld. Ik had veel spierpijn in die eer- ste weken en merkte daarna dat ik toch nog niet zo fit was. We moesten in een van de eer- ste trainingen acht sprintjes van zestien naar zestien trek- ken. Ik dacht dat het wel lekker ging, maar toen ik naast me keek, bleek ik ergens achter- aan te lopen.” LIEFDE Inmiddels groeit Snoeren weer naar zijn oude niveau toe. Hij merkte dat het kind in hem als 34-jarige wakker werd, toen hij het gras weer onder zijn voe- ten voelde. “Dat deed bij de eerste training toch meer met me dan ik had verwacht, dan merk je pas hoe diep de lief- de voor het voetbal ziet.” Het eerste elftal is onherkenbaar geworden voor hem. “Ik speel nu met gasten die ik niet eens meer herkende, dat zijn echt mannen geworden.” Hij merkt dat de spelers bij SAB soms wat te lief zijn voor elkaar. “In mijn vorige periode ging het er regelmatig hard aan toe onderling en dat was dan na de wedstrijd klaar. Nu wordt er weinig gecoacht. Ik doe dat wel, maar moest mezelf eerst laten zien. Dat is wel gelukt en ik merk dat ze nu veel van me aannemen.” Hij vindt dat SAB het beste voetbal van de vierde klasse C speelt, maar wel erg afhanke- lijk is van de doelpunten van Van de Lande. “We hebben echt moeite met wedstrijden tegen teams die met negen man op eigen helft staan.” Hij vindt dat SAB sowieso in de top drie moet eindigen en hoopt persoonlijk weer naar zijn oude niveau toe te groei- en. Veel voetballers denken op hun 34ste wel langzamer- hand aan een afscheid, maar Snoeren is pas net weer be- gonnen. “Als mijn lichaam het goed houdt, ga ik sowieso door.” trainen bij ons voor ze lid moe- ten worden. Daarna betalen ze gewoon contributie en je ziet vaak dat ze dan lid blijven van SAB. We hebben al wel vijftig kabouters onder onze hoede gehad, die inmiddels zijn door- gestroomd. Momenteel trainen we elke zaterdag met vijftien tot twintig kinderen.” De club- mannen, die ook op andere fronten hun bijdrage leveren binnen SAB, genieten zelf ook enorm van de ochtenden met de kabouters. “Het is geweldig om te zien met hoeveel plezier die kinde- ren voetballen.” Soms zien ze een kind rondlopen dat direct een groot talent heeft, maar de zoon van Van de Muysenberg bewijst dat het altijd nog goed kan komen. “Hij zat vroeger ook bij het Kaboutervoetbal, maar wilde continu de speel- tuin in. Nu speelt hij in het eer- ste van SAB. Als ouders zich zorgen maken over hun kinde- ren, haal ik dat voorbeeld altijd aan.” Interesse? Iedere jongen of meisje van tussen de 3 en 7 jaar mag zich op zaterdagoch- tend melden om eens mee te trainen. De trainingen duren van 10.15 tot 11.15 uur. Uw schoen en voet specialist