VoetbalJournaal Bergen op Zoom, najaar 2021

19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Voor Pascal Zwegers is zijn club Vosmeer nog altijd heel belangrijk Doelpunten maken niet langer hoofdzaak voor Sander van ’t Hof Edwin Andriesse hoopt nu eindelijk met SPS de stap omhoog te maken OUD VOSMEER – “Het is gewoon enorm jammer, dat er destijds noodgedwongen moest worden beslist om te stoppen met het standaardelftal. Er waren sim- pelweg te weinig spelers om een representatief elftal op de been te kunnen brengen. En zelfs in de reserveklasse is het soms nog wel eens lastig. Want ook ik heb op mijn eenenveertigste zelfs nog wat wedstrijden met het eerste team meegedaan. Puur om de club te helpen, want ik heb daarna een lang last van pijntjes, de reden ook waarom ik uiteindelijk ben ge- stopt.” Zwegers maakte nog mooie spor- tieve tijden mee met zijn club, waarbij hij twee keer nacompetitie speelden en promotie meemaak- te naar de vierde klasse. Inmiddels is hij in ze 7x7-competitie actief met de veteranen en dat bevalt hem goed. “Lekker met oud-spe- lers een potje voetballen op half veld en daarna een gezellig sa- menzijn in de kantine. We hebben voor de veteranen vijfentwintig man, dus altijd voldoende spelers gelukkig.” De clubman is overigens ook al ja- ren jeugdtrainer en leider bij twee jeugdteams van Vosmeer en staat dus nog twee avonden én op za- terdag op het veld om de jeugdige spelers het plezier in het spelletje over te brengen. “Want plezier SINT MAARTENS- DIJK – Hij beleefde jaren geleden bij SV Smerdiek een wereldseizoen door als spits in de reguliere competitie 48 en in de beslissingswedstrijd nog eens 3 goals te maken. Ineens kende iedereen Sander van ’t Hof als ‘doelpuntenmachine’. De jaren erna wist hij nog vaak het net te vinden, maar het aantal van dat bewuste seizoen heeft hij niet meer gehaald. “Nee, dat zou ook wat zijn als je zo’n huzarenstukje nogmaals zou kunnen herhalen. Dat jaar kende niemand mij nog goed, dus kon ik redelijk onbevangen spelen. Dat was daarnawel anders natuurlijk en kreeg ik, net zoals ook nu nog altijd, te maken met extra dekking tijdens wedstrijden. Dan is het logisch dat je de doelpunten niet meer zo mak- kelijk maakt.” Van ’t Hof droegvervolgens ooknog het shirt van WHS en Bruse Boys, waarmee hij ook in de eerste klasse uitkwam. “Dat was een fiks niveau hoor en dan had je ook te maken met hele sterke en vooral slimme tegenstanders. Die stap was gigan- tisch, maar wel eentje waarvan ik heel veel heb geleerd en waarvan ik nu nog altijd profijt heb. Want die ervaring neem je toch mee en helpt me nu om bij Smerdiek jongere medespelers te sturen en coachen wat ook een mooie rol is.” Bij Bruse Boys had de spits het moeilijker om het net te vinden, al was hij wel doel- puntenmaker tegen de amateurs van Feijenoord op Varkenoord. Een onvergetelijk moment. “Dat zijn wel de leuke herinneringen natuurlijk om tegen zo’n ploeg daar te scoren. Al ben ik momenteel niet een spits die zich daar nog zoveel mee bezig- houdt. Het gaat er mij vooral omdat we als ploeg goed spelen en wed- strijden winnen. Wie dan uiteindelijk de trekker overhaalt dat is niet be- langrijk. Al moet ik zeggen dat een goaltje meepikken op zijn tijd wel lekker blijft….” Inmiddels isVan ’t Hof, die opgroei- de op een koeienboerderij nabij Stavenisse, bezig aan zijn tweede seizoen terug op het ‘oude nest. Al woont hij tegenwoordig overigens in het Brabantse Woensdrecht. “Ik heb daar een varkensboerderij overgenomen en woon bij het be- drijf. Maar ik heb nooit overwogen om in de buurt een club te zoeken. Weloverwogen heb ik de beslis- sing genomen om terug bij Smer- diek te gaan voetballen met mijn vrienden en dat blijf ik doen. Ik sla af en toe eens een training over, maar ik heb dagelijks bijna twin- tigduizend stappen op de teller dus beweging krijg ik voldoende. Hopelijk kan ik het combineren en nog wat jaartjes lekker bij Smer- diek voetballen. Want dat is toch inmiddels wel echt mijn cluppie geworden.” POORTVLIET – In tegenstelling tot zijn jongere broer Walter, ging Edwin Andriesse pas op latere leeftijd in clubverband voetballen. Hij sloot zich als zeventienjarige aan bij SPS uit Poortvliet waar hij inmid- dels alweer zo’n elf seizoenen een vaste waarde is bij het eer- ste elftal. Een aantal keren was hij dichtbij promotie of lag het op koers voor de prijzen. Maar steeds lukte het niet om uit de vierde klasse van het zaterdag- voetbal te komen. “Het is ons tot op heden niet ge- gund lijkt het soms wel. Eén jaar gooiden we onze eigen kansen weg door de titel uit handen te geven op de allerlaatste speeldag. En tijdens het eerste ‘coronaseizoen’ stonden we zeven punten los met nog een paar wedstrijden te spelen toen de KNVB de competitie in het slot gooide…. We kwamen toen een paar doelpunten te kort, waardoor niet wij maar Zeelandia-Middelburg pro- moveerde.. Dus nu wordt het einde- lijk wel eens tijd omde stap omhoog te maken met SPS.” Andriesse (28) zag in het tussen- seizoen twee ploeggenoten de overstap maken naar Halsteren zaterdag , waardoor de toch al niet heel brede selectie nog wat verder uitdunde. “Dat is wel een dinge- tje bij ons vind ik. We hebben een goede, maar wel een heel smalle groep. Dan moet er niet heel veel gebeuren qua blessures of schor- singen of je levert kwalitatief te- veel in. Dat die jongens de stap wilden maken om een nieuwe uit- daging aan te gaan op een hoger niveau, dat snap ik wel. Al zou ik persoonlijk niet snel SPS verlaten om elders te gaan spelen. Ik zit hier op mijn plek en wil gewoon probe- ren om met deze groep een klasse hoger te bereiken.” De linksback is overigens wel re- alistisch genoeg om te weten, dat dit niet een simpel Abc’tje zal wor- den. Mede ook omdat de huidige selectie erg jong is en men bij SPS dus wel wat kwaliteit en ervaring is kwijtgeraakt. “We zitten al een aantal seizoenen tegen de top aan en willen heel graag de stap maken. Maar dan moet je wel waken dat je niet teveel onnodige punten laat liggen in de race om een periode of zelfs de titel. Ik voetbal nu elf jaar in het eerste en heb nog nooit een nacompetitieduel gespeeld. Dat wordt wel eens een keer tijd, al zou een keer kampioen worden natuur- lijk ook welkom zijn haha. Al waren we daar qua spelersgroep een paar jaar geleden meer klaar voor, dan dat we nu zijn schat ik in. Er zit- ten een aantal heel sterke teams in onze klasse zoals Kruiningen, FCWesthoek en SKNWK. Maar daar vlak achter komen wij, dus wie weet wat er gedurende het seizoen alle- maal nog mogelijk blijkt te zijn...” Vanwege een tekort aan spelers bleef het avontuur als van voetbalverenigingv.v. Vosmeer inhet zaterdagvoetbal beperkt tot twee seizoenen. Inmiddels is de club alweer sinds 2019 actief in de reserve vijfde klasse. Pascal Zwegers zag de dalende lijn met lede ogen aan. De oud-speler van het eerste is nog altijd actief bij de veteranen, terwijl hij met veel plezier jeugdtrainer/ leider is van zowel de JO7 en de JO9. moet altijd leidend zijn. Binnen de jeugd doen we daar enorm ons best voor, want dat moet op termijn toch de levensader blijven voor de vereniging. En dan hopen dat ze ook op latere leeftijd de club trouw blijven en doorstromen naar de se- nioren. Dat is hetgeen waar we op lange termijn op insteken.” Als vrachtwagenchauffeur maakt hij lange dagen en dan zijn de trai- ningsavonden welkome ontspan- ningsmomenten in de buitenlucht. “Dat is heerlijk. Als je dan die blije koppies ziet genieten op het veld, het contact met de trainers on- derling en de andere sociale con- tacten die je hebt. Ik zou dat voor geen goud kunnen en ook niet willen missen. Hopelijk kunnen we iedereen uiteindelijk binnenboord houden en op termijn terugke- ren met een standaardteam. Hoe lang dat gaat duren daarvan heb ik geen idee. Zolang de club maar blijft bestaan, dat is het allerbe- langrijkste.”