VoetbalJournaal Bergen op Zoom, voorjaar 2021

7 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Voor Janus Roozeboom is vrijwilligerswerk vooral een eerbetoon aan zijn vader NIEUW-VOSSEMEER – Het was al in 1949 dat Janus Roozeboom (83) op zijn twaalfde lidwerd van voetbalvereniging NVS, dat vier jaar eerder werd opgericht. Vandaag de dag is hij nog altijd actief voor de vierdeklasser als vrijwilliger bij de groenploeg. “Als het had ge- kund dan was ik wel eerder lid geworden, maar vroeger mocht dat pas vanaf je twaalfde. Pas in 1950 hadden we voor het eerst een jeugdelftal en konden we wedstrijdjes gaan spelen. Mijn vader was de eerste voorzitter van NVS en is dat ze- ventien jaar lang gebleven en zelf kreeg ik van hem allerlei klussen en karweitjes die ik voor de club moest doen.” Roozeboom deed het zonder morren en was zodoende feitelijk de eerste echte en zeker jongste vrijwilliger bij de club. “We hadden destijds twee ballen, een slechte en een minder slechte. Ik moest die ballen na de wedstrijden altijd schoonmaken, afdrogen én met ledervet inschuiven. Dat waren toen van die ballen met een veter. Wij zeiden altijd: een bal van leer, die doet soms flink zeer… En zo was het absoluut ook.” Verder moest hij altijd op zes plekken inhet dorpdepamfletten ophangen waarop de wedstrij- den, zowel uit als thuis, werden aangekondigd. “Ik moest toen op de pamfletten ook de naam van de tegenstanders schrijven en het tijdstip van voetballen. Dat moest toen op verschillende plekken worden opgeplakt zodat mensen wisten wanneer er werd gespeeld en tegen wie. Maar ook ging ik geregeld met de verf- kwast in de weer om de doelen te schilderen. Het was leuk om te kunnen doen en mijn vader daar- mee te helpen. Ik ben enorm trots wat hij heeft gedaan voor NVS en dat hij ook op sommige momen- ten de club in leven heeft weten te houden met kunst en vlieg- werk. Maar het is gelukt en de club bestaat gelukkig nog altijd.” Naast Janus staken ook zijn vader én Japje Plantsoen de handen flink uit demouwen, omde velden toen- tertijd altijd speelklaar te maken. “In de begintijden huurden ze vel- den bij de boer waarop de wedstrij- den werden gespeeld. Mijn vader en Japje die moesten toen soms voor de wedstrijd nog snel de ach- tergebleven koeienvlaaien weg- halen, zodat de spelers daar niet over uitgleden haha. Mooie toch? Eén keer dreigden ze niet te kun- nen voetballen, omdat een boer ineens zijn veld niet meer wilde verhuren. Toen is mijn vader naar de geestelijke adviseur gestapt, die had je toen nog. Mensen waren toen nogal gelovig en ook die boer. De geestelijk adviseur ging langs bij de boer en het was binnen vijf minuten geregeld.. Dat zijn gouden herinneringen hoor aan deze club.” Naast dat Roozeboom van zijn ne- gentiende tot zijn vijfendertigste in het eerste voetbalde, ging hij daarna nog door in lagere teams van NVS, totdat hij op zijn zestigste stopte. Ik begon daarna nog een zaalvoetbalteam en viel af en toe nog in, maar op mijn vierenzestig- Mike van Schilt stapt met Lepelstraatse Boys over naar zaterdagvoetbal LEPELSTRAAT – De overstap van Lepelstraatse Boys naar het zaterdagvoetbal is eentje die past in de ingezette trend van de afgelopen seizoenen. Daarin maakten binnen de gemeente Bergen op Zoom ook FC Bergen, MOC’17, SC Welberg en VV Steenbergen dezelfde stap. Laatste man Mike van Schilt (21) gaat dus vanaf komend seizoen met zijn club beginnen in de zaterdag vierde klasse. De afgelopen jaren was het op sportief vlak voor de zon- dag vijfdeklasser sportief gezien niet de beste peri- ode waarin de club zich bevond. Na de degradatie naar de vijfde klasse in 2017 ging het qua punten steeds bergafwaarts. Vorig seizoen won Van Schilt met zijn ploeg slechts drie duels tot de competitie stopte en ook dit seizoen was de start matig en werd slechts één duel gewonnen. De 2-3 overwinning tegen HSC’28 is de laatste driepunter van de blauw- hemden als zondagclub, alhoewel het alleen het eerste elftal is dat vanaf komend seizoen op zaterdag actief is. Alle overige seniorenteams blijven op zondag spelen. Het zorgt wel voor een nieuwe sportieve uit- daging volgens de jonge centrale verdediger. “Dit seizoen mikten we op een plek in de middenmoot van de vijfde klasse. Realistisch ook gezien de selectie die niet heel erg groot is en het feit dat de afgelopen jaren wat ervaren spelers zijn gestopt of in een lager team zijn gaan spelen. Daardoor is het vooral erg jong in de eerste selectie en dat zie j dus ook terug in de wisselvallige resul- taten helaas. Met de stap naar het zaterdagvoetbal krijgen we er wel weer een aantal derby’s bij dus dat is natuurlijk voor zowel de spelers als ook de toeschouwers een leuke bijkomstigheid.” Een andere leuke bijkomstigheid, zij het dan op papier, is dat Lepel- straatse Boys zich weer vierdeklas- ser mag noemen. Al is dat logisch ook omdat dat het laagste niveau is dat op zaterdag competitie speelt. Van Schilt gaat, evenals de rest van de selectie, overigens wel gewoon door na de overstap waarvoor de club heeft gekozen. “Het draagvlak onder de leden was groot voor een overstap en ik vind het prima. Ik heb het goed bij Lepelstraat en woon bijna tegenover het voetbalveld, dat is natuurlijk ideaal en lekker dicht- bij. De ambitie voor mij persoonlijk zit hem vooral in het feit dat ik met Lepelstraatse Boys een zo hoog mogelijk niveau wil bereiken, maar een overstap naar een andere club daar denk ik totaal niet aan. Het be- valt me hier goed, ken iedereen en ik kan op het dorp lekker mijn hobby uitoefenen. Wat wil je nog meer?” De afgelopen periode was er overi- gens wel eentje waar Van Schilt met gemengde gevoelens op terugkijkt qua resultaten en het feit dat er al lange tijd geen perspectief is als het om wedstrijden gaat. “Het trainen is toch ook anders dan je gewend bent. Je wilt gericht naar iets kun- nen toeleven en dat is er nu niet. Je merkt dat dan toch onbewust ook de motivatie wat afneemt. Zelf ben ik overigens wel veel en vaak actief geweest op het veld, want ik help en ondersteun ook doordeweeks bij de trainingen van onze JO17. Dus on- danks dat er geen wedstrijden zijn heb ik toch vier dagen per week op het veld gestaan.” En hij kent dus ook de eerstvolgen- de lichting met jeugdspelers die er- aan zitten te komen en wat de vijver is waar Lepelstraatse Boys uit moet gaan vissen de komende jaren. “In die groep zitten een aantal jongens die in potentie zeker het eerste kun- nen halen, die al geregeld meetrai- nen en ook al wat minuten hebben gemaakt. Dus wat dat betreft denk ikwel dat we daarvan in de toekomst de vruchten kunnen plukken. Wat het nieuwe seizoen ons zal brengen, dat is nu natuurlijk wel even afwach- ten omdat het allemaal nieuwwordt. Al blijft het spelletje hetzelfde en wordt het stilaan wel weer tijd dat ik weer eens eenwedstrijd zou kunnen voetballen. En danmét publiek langs de kant én na afloop een lekker bier- tje in de kantine. Want dat zijn toch de zaken die nu door iedereen denk ik wel het meest worden gemist.” ste heb ik mijn schoenen voorgoed als speler opgeborgen, dus ik heb mijn balletjes wel getrapt.” Als vrijwilliger heeft Janus zichzelf behoorlijk verdienstelijk voor de club gemaakt, die in 2020 75-jaar bestond. “Ik ben jeugdleider ge- weest, leider bij het eerste elftal, het derde en de veteranen én heb ook nog wel wat trainingen ver- zorgd. Mijn vrijwilligerswerk zie ik ook als een soort eerbetoon aan mijn vader, die toch aan de wieg van NVS heeft gestaan.” Vandaag de dag brengt hij nog im- mer het NVS-nieuws rond op het dorp en is de NVS’er nog wekelijks op de club te vinden als lid van de groenploeg. “Iedereen heeft zijn eigen taak. Timmermannen die de boel repareren, mensen die het groen onderhouden en zelf doe ik het schilderwerk aan de accom- modatie. Het is vooral een leuke en sociale bezigheid waarvan ik geniet. Ook ga ik geregeld nog wel wedstrijden kijken, behalve als het te koud is. Dan blijf ik thuis. De af- gelopen periode mis ik die zonda- gen wel hoor, het is maar stil op het sportpark. Hopelijk kunnen we in het nieuwe seizoen weer wat meer leven in de brouwerij verwachten. En dat jubileum vieren, want dat is wel iets waar ik een beetje naar uitkijk…”