VoetbalJournaal Bergen op Zoom, voorjaar 2021

25 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Voor verdediger Tomlin Smits is een vaste basisplek het sportieve doel bij WVV’67 Raf Melsen is trots op aanvoerderschap bij ‘zijn’ ODIO WOENSDRECHT – Woonachtig in Hoogerheide, maar nooit droeg hij het shirt van v.v. METO. Tomlin Smits speelt al sinds zijn zesde voor WVV’67 uit het naastgelegen Woensdrecht. ‘En daar zie ik mezelf ook nooit weggaan’, aldus de 21-jarige verdediger. OSSENDRECHT – De club bestaat dit jaar 90 jaar, maar écht feestelijk kan het jaar sportief gezien vanwege de pandemie niet worden genoemd. AanvoerderRafMelsen (28)wilmetODIOgraagboveninmeestrijden,maar deafgelopen tweeseizoenenzagenze inOssendrecht die kansen in spreekwoordelijke coronarook opgaan. “We waren in die twee afgebroken competities ove- rigens ook veel te wisselvallig. Het is heel raar dat we soms in een wedstrijd twee gezichten laten zien of dat we een reeks goede wedstrij- den afwisselen met een serie slechte. Want ik vind dat we ze- ker een ploeg hebben die kwali- teiten heeft maar dat we onze selectie veel te smal is om echt een rol van betekenis te kunnen spelen. Er zijn wel wat jongeren doorgekomen, maar je mag niet verwachten dat die direct het verschil gaan maken. Voor de echte hoofdprijs doen we niet mee, want daarvoor zijn een aantal teams die sterker zijn en daar meer aanspraak op ma- ken. Meer dan een hoge subtop plaats zie ik voor ons realistisch kijkend niet weggelegd. Het pri- maire doel is elk seizoen om zo hoog mogelijk te eindigen, maar minstens zo belangrijk is het wel om de beste ploeg van de Zuid- westhoek te zijn. Maar dan mag je wedstrijden zoals tegen VI- VOO bijvoorbeeld niet verliezen, dat doet dan even extra pijn.” Waar de centrale middenvelder wel blij van wordt, dat is van zijn rol als aanvoerder, die hij nu voor het derde seizoen vervult bij de Ossendrechtse vierdeklasser. Een rol waarop hij bovendien ook trots is als ‘kind van de club’. “Ik speel hier al mijn hele leven en ben al een flink aantal seizoenen lid van de eerste se- lectie. Ik speel vrijwel wekelijks alles al jaren en laat me altijd wel horen in het veld. Wellicht dat de trainer daarom de keuze heeft gemaakt me tot aanvoerder te benoemen. Niet dat in het veld ik me nu anders gedraag, al geeft het je wel wat meer verant- woordelijkheid. Qua spel ben ik sowieso iemand die voorop gaat in de strijd en altijd mezelf kapot werk. Dat probeer ik ook over te laten stralen op de rest door het voortouw te nemen. Het is een manier van spelen die het beste bij me past.” De jubilerende vereniging be- schikt over een spelersgroep die al de nodige seizoenen bij elkaar speelt en ziet slechts mondjes- maat jeugdspelers doorstromen en nauwelijks spelers van bui- tenaf komen. “Hoe dat komt is me een raadsel, maar misschien is het omdat we zo’n hechte groep zijn dat spelers het gevoel hebben dat ze niet de stap willen maken. Gelukkig zienwe nu dat er langzaam ook uit eigen jeugd wat jongens aansluiten zoals Timo de Hoogt die nu doorkomt. Dat het is voor ons ook noodzaak willen we de groep op peil houden en een stabiele vierdeklasser kunnen blijven. Het liefst zou ik nog een keer een kampioenschap willen vieren, maar of dat er nog ooit in gaat zitten dat durf ik niet te voorspellen.” De sportieve ambitie die Melsen zelf als speler heeft, die leeft naar zijn zeggen niet direct binnen de club. “Dat denk ik niet, want de club is liever actief in een vierde klasse met een aantal aansprekende der- by’s waarin we meespelen in het linkerrijtje dan onderin de derde klasse spelen. En daar valt nog wel wat voor te zeggen uiteraard want het is altijd een stuk gezelliger als er wordt gewonnen, al moet je als speler altijd proberen te streven naar het hoogste. We waren top- fit in oktober en hadden een goed gevoel, maar toen was het ineens voorbij. In de winter hebben we even een paar maanden stilgele- gen en hebben we voor onszelf getraind. Maar verder zijn we de gehele coronaperiode altijd be- zig gebleven. Gelukkig mag er nu qua trainen wel weer wat meer en kunnen we straks hopelijk weer toewerken naar een compleet seizoen, want dat heb ik als aan- voerder nog maar een keer mee- gemaakt haha…” Dat hij nooit, zoals zijn vader wel deed in het verleden, het tricoloreshirt van de lokale trots uit Hoogerhei- de heeft gedragen, dat heeft voor Smits een hele simpele reden. “Op de basisschool speelden al mijn vriendjes bij WVV’67 en dus was het voor mij heel logisch dat ik ook daar ging voetballen. En dat is dus inmiddels alweer vijftien seizoe- nen. Al is het jammer natuurlijk dat de laatste twee seizoenen voortij- dig zijn afgebroken. En ik hoop dat er nog een hele hoop seizoenen in het groenzwart bijkomen.” In de senioren begint de verdedi- ger na de zomer aan zijn vierde seizoen bij de eerste selectie, al heeft hij voor zichzelf een heel hel- dere doelstelling voor ogen: een basisplaats. “Ik heb de afgelopen jaren wel al heel wat wedstrijden gespeeld en minuten gemaakt. Maar toch ben ik nog geen onbe- twiste basisspeler. En dat is toch wel de sportieve ambitie die ik heb. Ik voetbal in een echte vrien- dengroep, maar ik ga er alles aan doen dat na de zomer de trainer niet meer om me heen kan en ik niet steeds heen en weer pendel tussen basis en bank. Het is tijd om constanter te worden in mijn spel en er daardoor voor te zorgen dat ik een vast waarde word.” Want niet alleen het spel van de jonge verdediger is wisselvallig, de prestaties van de Woensdrechtse vierdeklasser is dat ook te noe- men. Een periode goed, dan weer een aantal wedstrijden minder of zelfs tijdens een wedstrijd veldspel laten zien met twee gezichten. “Dat komt denk ik toch ookwel om- dat we over een heel jonge selectie beschikken. Alleen onze doelman is zevenentwintig, de rest zit daar allemaal onder. En we zijn ook echt een vriendengroep, dus dat maakt het wel eens lastig om elkaar écht de waarheid te durven zeggen. Daarin moeten we nog stappen maken en dan ben ik er van over- tuigd dat we de komende jaren een stuk stabieler worden.” Al wil Smits wel aangegeven, dat door de komst van een aantal nieu- we gezichten én het gegeven dat er wat geschoven is met de veld- bezetting, het elftal nu wel meer in balans is. Ook zijn eigen positie is in de tussentijd veranderd. “Dat klopt en dat was een idee van de trainer. Ik ben van origine een centrale middenvelder. Maar Gerard wilde me eens proberen als rechtsback en dat ging best goed in een reeks oefenwedstrijden. Sindsdien is dat vooral de plek waarop ik me moet richten. Voor mij geeft het wel een goed gevoel, want ik heb nu meer mogelijkheden om mezelf in de ploeg te kunnen spelen. We heb- ben allemaal één op één gesprek gehadmet de trainer en daarin heb ik dat ook aangegeven. Hij gaf aan dat het nu soms te wisselvallig is. Ik heb heel vaak een zeven, maar nog te vaak een vijf of minder als je het in cijfers uitdrukt. Als het me lukt om altijd minimaal een zes te halen dan kan ikmeer waarde heb- ben voor het elftal. Maar ik ben nog jong dus voldoende jaren om daar- aan te werken.” Ondanks de coronamaatregelen en alle beperkingen, heeft Smits bij WVV’67 wel altijd doorgetraindmet de selectie. “In tweetallen, viertal- len en nu dus ook weer in groep. Dat iedereen bij ons jonger is dan zevenentwintig is een groot voor- deel. Wij kunnen met de gehele selectie nu trainen, al is het enorm jammer dat het échte doel in de zin van wedstrijden én het competitie- ve aspect ontbreken. We willen ko- mend seizoen graagmikken op het linkerrijtje en daar hebben we ook de groep wel voor denk ik en die blijft ook helemaal intact gelukkig.” En dan kloppen er nog een aantal jongens uit de JO19 op de deur, een elftal dat Smits bovendien ook erg goed kent. “Daar zitten een aantal spelers in die nu al ge- regeld meetrainen en die zeker potentie hebben. En ik zie ze ook vaak aan het werk want samen met Stijn Prop, die ook in het eer- ste speelt, train ik dat elftal. Dus ondanks dat we geen competi- tie spelen heb ik de gehele co- ronaperiode wel heel veel op het veld kunnen staan. Dat was toch heerlijk. Al kan ik niet wachten om weer een echt doel te hebben om voor te trainen. Enombasisspeler te worden natuurlijk, maar daar- voor moeten we eerst wel weer wedstrijden mogen spelen…”