VoetbalJournaal Bergen op Zoom, najaar 2022

30 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Advertentie in krant bracht Remi Lindhoud nieuwe uitdaging bij Vosmeer Het huidige damesteam herbergt vooral heel veel jonge speelsters, die voorheen actief waren bij de meisjes binnen Vosmeer. “Daar hadden ze in het verleden twee andere trainers, maar ze wilden graag een nieuw gezicht voor de groep. Toen ik een advertentie in de krant zag, dat de club op zoek was naar trainers voor zowel de heren als de dames heb ik contact opgenomen. Ik ben op gesprek gegaan waar beide opties werden besproken, want ik had geen voorkeur. Uiteindelijk zijn we eruit gekomen om trainer van de dames te worden. Tot op heden een juiste beslissing, die me uitstekend bevalt.” Zelf voetballen bij SPS doet hij niet meer, mede ook omdat de dames ook op zaterdag actief zijn. “Ik vind dat je maar één ding echt goed kan doen en dan heb ik gekozen voor het trainerschap. Daar heb ik goed over nagedacht, maar ik vind training geven en als coach proberen om een team te smeden en beter te maken gewoonweg leuker dan zelf voetballen. Dus die keus heb ik weloverwogen gemaakt.” De student Sportkunde aan de HZ in Vlissingen gebruikt de kennis die hij in zijn opleiding opdoet en de bagage die hij inmiddels als voetballer heeft opgedaan allebei in zijn rol als trainer. “Ik heb in het verleden ook wel de keepers bij de jeugd getraind, maar dat is een andere dynamiek. Dames zijn sowieso anders in de benadering dan mannen. Ze hebben een duidelijke mening, maar als ik dan aangeef waarom we bepaalde zaken trainen of waarom we kiezen voor een bepaalde tactiek dan staan ze daar ook voor open. De dames zijn ongeveer ook allemaal even oud dan ik ben en dat schept automatisch wel een band. Je zit in dezelfde levensfase en hebt daardoor veel raakvlakken.” De afgelopen twee seizoenen heeft Lindhoud ook wel in het trainerschap flinke stappen voorwaarts gezet is hij van mening. “Zonder twijfel! Ik was altijd als speler een timide ventje, maar als trainer moet je leidinggeven en de boel aansturen. Je bent uiteindelijk eindverantwoordelijk voor een hele groep, ook al spelen we maar vijfde klasse. In het begin had ik ondersteuning van wat mensen, maar toen die wegvielen moest ik het écht alleen doen en dat is wel een goede leerschool. In Devie Lobbezoo heb ik ook een heel goede assistent en die samenwerking loopt prima.” Vorig jaar was het allemaal aftasten voor iedereen. Het was de eerste keer voor Vosmeer dat het toen uitkwam bij de senioren. “Dat was wennen, voor mij maar ook voor de speelsters zelf. Nu merk je dat ze daarin zijn gegroeid en doen ze het goed. We worden zeker niet weggespeeld. De verliespartijen zijn met miniem verschil en we hebben ook al een keer dik gewonnen. Dat is ook goed voor het vertrouwen bij de ploeg, want het blijft natuurlijk nog wel erg jong in vergelijking met sommige andere teams. Maar dat is voor mij als trainer juist leuk. Samen toewerken naar resultaat en speelsters individueel en als groep beter maken. Het trainerschap leek me wel leuk en dankzij die advertentie heb ik nu de uitdaging gevonden waar ik naar op zoek was.” Marcel Marijnissen en Carlo Bolders jarenlang samen jeugdtrainer bij METO “Dat is niet altijd even gemakkelijk hoor, want je bent soms wel eens extra kritisch op je eigen zoon te opzichte van de rest. Dat beseffen we ons wel, maar we willen ook niet het idee geven dat ze worden voorgetrokken. Iedereen is bij ons gelijk en dat werkt perfect. We zijn vanaf de JO12 samen verantwoordelijk voor deze groep en steeds met ze meegegaan. Zelf train ik deze groep nu inmiddels alweer voor het negende jaar”, zegt Marcel, die in het verleden als speler actief was bij v.v. Bavel. Bolders heeft als speler één seizoen bij Meto gespeeld, waar hij op zijn vijftiende debuteerde in het eerste. Daarna speelde hij nog hoofdklasse met RKSV Halsteren en was actief bij Vivoo. “Ik heb daarna nog wel eens bij de veteranen meegedaan hier, maar de enkels en knieën vonden dat niet zo leuk. Toch blijft zelf voetballen het allerleukste spelletje. Maar voor mij is het nu wel klaar. Ik besloot om dit seizoen bij de 7x7 mee te gaan doen, maar de eerste keer scheurde ik direct mijn kruisband af en nu is het welletjes en hou ik het wel bij een rol als jeugdtrainer….” En in die rol voelen beide heren zich prima op hun plaats. Ze kunnen er hun energie in kwijt én proberen hun visie op voetbal al een aantal seizoenen lang over te dragen op de spelersgroep. “We kennen de spelers doordat we al een paar leeftijdscategorieën met ze zijn meegegaan dan ook van haver tot gort. En we zien ze nog altijd stappen vooruit maken in hun ontwikkeling. Daarin proberen we ze als trainers op onze eigen manier te laten doorgroeien en beter te maken. Dat is een prachtig proces, maar nu ze ouder worden merk je ook dat het soms lastiger wordt. Want ze worden mondiger en hebben ook hun eigen ideeën. Je moet op een gegeven moment ook met elkaar bespreekbaar maken of het niet eens goed is om andere gezichten voor de groep te zetten. Dat kan ook verfrissend zijn misschien.” Toch zien beide bevlogen jeugdtrainers nog voldoende potentie en uitdagingen om aan te werken bij hun spelers. “We spelen in de eerste klasse en daar doen we het prima. We vinden dat uitdaging en plezier altijd hand in hand moeten gaan. Jongens moeten willen presteren, maar moeten vooral ook lol hebben met elkaar. En lol tijdens de trainingen. Daar zijn we samen erg scherp op. We proberen altijd leuke en uitdagende trainingen te geven en volgens ons lukt dat aardig. We hebben een trainingsopkomst van zo’n vijfennegentig procent, dus dat is niet slecht’, zeggen ze beiden. Door de jaren heen is de huidige JO15 in de ogen van hun trainers geworden tot een echte vriendengroep, zowel op als buiten het veld. “Dat is prachtig om te zien. Die jongens hebben echt een ongekende rotperiode gehad tijdens de coronapandemie. Er mocht niks, kon niks… máár voetballen mocht wel! Daar hebben we gretig gebruik van gemaakt. We zijn altijd twee keer per week door blijven trainen en ze bleven gemotiveerd. Daar plukken we nu in mijn ogen nog steeds de positieve vruchten van. En het heeft de boel nog hechter gemaakt. Dat is voor ons als trainers prachtig om te zien en dan ben je trots als je ziet hoe ze in de loop der jaren zichzelf hebben ontwikkeld. En dat wij daar toch met z’n tweeën onze bijdrage in hebben gehad en nog altijd met veel plezier hebben. Want voetballen is en blijft het mooiste spelletje wat er bestaat.” OUD-VOSSEMEER – Hij was zelf dertien jaar lang speler bij SPS uit Poortvliet, maar een advertentie in de krant bracht hem uiteindelijk bij zijn huidige rol als trainer bij de dames van v.v. Vosmeer/ Noad’67. Daar is Remi Lindhoud (21) bezig aan zijn tweede seizoen en vond hij de nieuwe uitdaging waar hij naar op zoek was. HOOGERHEIDE – Als je zelf altijd hebt gevoetbald en je krijgt later kinderen die ook op voetbal gaan, dan is de stap naar een rol als leider of jeugdtrainer vrij snel een ‘logische’. Zo was het ook bij Marcel Marijnissen en Carlo Bolders. Beiden oud-spelers wiens zoontjes bij Meto gingen voetballen. Voor ze het zelf wisten stonden ze als jeugdtrainers op het veld, inmiddels alweer voor het negende seizoen. Nu trainen ze samen de JO15, waar ook hun zoons actief zijn.

RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=