17 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Blessure flinke streep door de rekening van Melvin Lisseveld Nadat hij in het coronaseizoen al geregeld bankzitter was sinds hij vanuit de JO19 was doorgestroomd naar de tweede selectie, pakte hij vorig jaar onder Arie van de Zouwen zijn kans. “Dat was een mooi moment. Want ik had in het begin zeker moeite om vanuit de JO19 bij de senioren aan te haken. Via het tweede elftal ben ik geleidelijk aan doorgegroeid richting het eerste en toen ik vorig jaar uiteindelijk van Arie de kans kreeg heb ik hem ook gepakt. Daarom was ik ook dit seizoen gemotiveerd om mezelf opnieuw te bewijzen en te laten zien dat ik gewoon in het elftal hoor. Dat lukte me ook, tot die bekerwedstrijd dan..” De 21-jarige Scherpenissenaar , die ooit begon bij SPS en sinds zijn twaalfde actief is bij Tholense Boys, verdraaide zijn linkerknie en hij had direct wel door dat het foute boel was. “Ik merkte het wel direct inderdaad. Het was ook erg onschuldig en vooral ongelukkig toen ik een duel aanging. Voor mij was het wel een compleet nieuwe ervaring, want in al die jaren dat ik voetbal heb ik nog nooit een blessure gehad en dan nu gelijk een naar het lijkt pittige knieblessure. Dat is wel flink balen, maar ik kan niet anders dan afwachten nu.” Een bezoek aan de huisarts én de fysiotherapeut gaven in eerste instantie nog geen uitsluitsel. De arts wilde sowieso een scan laten maken, maar die bleek uiteindelijk niet nodig. De knie voelde gewoon niet goed en ik kon ook echt niks doen, dat is nog het meest frustrerende. Wandelen ging, maar hardlopen, de trap op gaan of even bukken door mijn knieën, dat ging niet. Soms zakte ik er doorheen en hij voelde instabiel aan de buitenkant. Dat zijn geen al te fijne signalen, maar ik probeerde maar te hopen dat het wellicht toch zou meevallen. Ook heb ik natuurlijk wel zelf voor ‘Dr. Google’ gespeeld en ging opzoeken wat het zou kunnen zijn. Het kon duiden op een meniscuskwetsuur, maar die zekerheid volgde pas na onderzoek.” Die zekerheid heeft Lisseveld inmiddels en er zit inderdaad een klein scheurtje in de buitenste meniscus. Tot na de winterstop zal de aanvaller moeten toekijken vanaf de zijlijn hoe zijn ploeg het er in de derde klasse vanaf brengt. Tot op heden ziet Lisseveld een elftal dat het lastig heeft om wedstrijden over de streep te trekken. “We scoren gewoon heel lastig, een euvel dat ons ook vorig seizoen al parten speelde. We creëren voldoende kansen en mogelijkheden, alleen maken we ze niet en dan kost dat punten op dit niveau. Want tegenstanders die wel makkelijk een doelpunt maken, zie je dan soms onterecht met de punten weggaan. Dat is zonde, maar een realiteit. Ook bij mezelf is het scorende vermogen wel een ontwikkelpuntje dat beter moet. Ik heb tot nu toe twee keer gescoord en dat vind ik, zeker gezien de kansen die ik al heb gehad, gewoon te weinig.” Voor Tholense Boys is het te hopen, dat Dave den Boef weer fit wordt en zijn oude niveau kan halen, wat voor de ploeg een welkome versterking zou zijn. “Dave traint mee en wil de draad weer oppakken. Als hij weer fit raakt, dan zou hij voor ons misschien wel die scorende spits kunnen zijn die ons verder helpt. Het lijkt me geweldig om met hem samen te spelen in elk geval. Voor mij is het voornaamste doel om terug fit te worden én dan weer een basisplek te veroveren. Voorlopig zit ik even in de wachtkamer tot ik weer volledig ben hersteld.” Aanvaller Thom Luijks merkt een andere dynamiek bij Halsteren zaterdag Met een nieuwe trainer voor de groep en een aantal doorgeschoven jeugdspelers is er bij de ambitieuze derdeklasser wel het nodige veranderd. “Dat is absoluut het geval inderdaad. Er is een heel andere dynamiek merkbaar binnen de groep en ook de wisselwerking met de nieuwe trainer Eric van der Giessen bevalt perfect. Het is een selectie die nu veel beter in elkaar past dan vorig seizoen. Daar waren een aantal jongens die toch allemaal wel een sterk eigen mening hadden en dat botste dan wel eens. Nu is de acceptatie groter en dat zorgt wel voor een bepaalde rust.” Hoewel de groep jongelingen die vanuit de JO19 is doorgekomen het in de ogen van Luijks prima doen, merkt hij ook dat het tegen sommige ervaren tegenstanders nog vaak lastig is. “Dat is geen verwijt, want dat is logisch. Ervaring doe je alleen op door in bepaalde situaties te komen. Dan maken we nog fouten of spelen we zaken niet goed genoeg uit. Dan zie je dat tegenstanders soms slimmer zijn, harder in de duels gaan of fouten wel afstraffen. Dat is een proces waarin we zitten, maar dat wordt door iedereen geaccepteerd. De sfeer in het team is goed en dat zie je terug over de gehele lijn. Spelers helpen elkaar, sturen elkaar ook waar nodig. Er is een mix van wat ervaren spelers en jonge gasten, die bovendien enorm leergierig zijn. Dat werkt prima tot nu toe.” Dat het de afgelopen seizoen niet is gelukt om de tweede klasse te bereiken, wat wel het doel was toen een hoop spelers waaronder ook Luijks zelf vijf jaar geleden naar Halsteren Zaterdag 1 kwamen, heeft volgens de aanvaller een aantal oorzaken. “De coronaperiode zorgde er mede voor, dat we een paar keer stilstonden. We hadden toen écht een team om door te stoten, maar helaas werden de competities bevroren. Daarna kregen we ook met wat blessures te kampen en was de vaart er gewoon uit. Zonde maar dat gebeurt soms. Dat een hoop jongens nu voor de sportieve uitdaging elders gekozen is hun goed recht, de vriendschap die we hebben blijft sowieso bestaan buiten het veld. Alleen hebben we een ander sportief pad gekozen.” Luijks begon in de jeugd bij Halsteren en vertrok op zijn achttiende naar Steenbergen, waar hij drie jaar speelde. Samen met een groep vrienden keerde hij vijf jaar geleden terug op Sportpark De Beek om de nieuwe ambities vorm te geven. “Dat wil ik overigens nog altijd proberen hier. Want ik denk dat meestrijden voor de bovenste plekken met deze groep er zeker in moet zitten. Een kampioenschap is een brug te ver misschien, maar een periode….waarom niet? Ik voel me goed op dit niveau en vanwege mijn werk als tennisleraar heb ik ook niet de ambitie om nog veel hoger te gaan. Ik kan maar één keer per week trainen en dat doe ik bij Zondag1. Misschien zou er sportief gezien meer in hebben gezeten, als ik altijd twee keer kon trainen. Maar ik speel met veel plezier op een leuk niveau. Wellicht kunnen we dit seizoen nog verrassen en zit er wat moois in. Dat is afwachten of we over een heel seizoen daarvoor constant genoeg blijven.” THOLEN – Nu hij opnieuw bij Tholense Boys een basisplek had weten te bemachtigen in het eerste elftal, ging het voor Melvin Lissenveld mis in de bekerwedstrijd tegen MOC’17. Met een knieblessure moest de jonge buitenspeler zich al na acht minuten laten vervangen. ‘Ik wist direct wel dat het mis was, want het voelde niet prettig en instabiel allemaal.’ HALSTEREN – Net zoals een aantal van zijn ploeggenoten zou Thom Luijks (29) bij Halsteren Zaterdag 1 vertrekken naar buurman VVC’68. Waar de anderen vertrokken, kwam Luijks terug op zijn beslissing en bleef alsnog bij de zaterdag derdeklasser. ‘Toen ik er meer over nadacht kreeg ik twijfels en besloot om toch te blijven. Tot op heden voor mij een juiste beslissing.’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=