R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 5 V. V. SPARTA ‘ 30 ANDEL V. V. SPARTA ‘ 30 ANDEL www.vpo.nl ICT-partner in de regio 088 876 0000 | 0274725.pdf 1 29-11-2022 13:57:57 Sparta’30 heeft zijn eigen Lewandowski Met een wereldberoemde landgenoot in je schaduw, zijn de verwachtingen meteen hoog. Dus toen de Poolse spits Lukasz Junatowski afgelopen zomer de overstap maakte naar Sparta’30, begonnen ze daar alvast met het tellen van doelpunten. En nu, een aantal maanden later, blijkt die veronderstelling meer dan terecht. Want de teller van de 30-jarige Junatowski is aardig beginnen te draaien. Al denkt hij daar zelf toch anders over. “Het kan nog beter hoor”, is de aanvaller kritisch. “Echt een doel heb ik niet, maar ik kan nog genoeg leren. Het gaat om de drie punten, daar denk ik iedere wedstrijd aan.” Onlangs lukte dat, met de winnende goal, vrij aardig. “Dan ben je blij, dat is voor mij het belangrijkste!” ZELFSTANDIG WORDEN Eigenlijk precies de reden waarom Junatowski Wilhelmina’26 na drie seizoenen verruilde voor derdeklasser Sparta’30. “Daar zat ik vooral wissel, dus zocht ik een nieuwe uitdaging. Op een wat lager niveau.” De ervaren spits dacht tijdens de winterstop na en kreeg halverwege februari een belletje uit Andel. “Eigenlijk ook een beetje door Hans (de Jong), die was vorig jaar nog mijn trainer. Ik ben op gesprek geweest, dat voelde goed. Het belangrijkste? Ze wilden mij echt graag hebben.” En dus was de keuze snel gemaakt. Junatowski voelt zich na zes jaar sowieso meer dan thuis in Nederland. “Samen met mijn vriendin, inmiddels vrouw, was ik op zoek naar iets nieuws. We wilden de wereld ontdekken. Het bevalt heel goed. In het begin was het wel even wennen, vooral het zelfstandig worden, dat was lastig voor ons. Waar vind je bijvoorbeeld een huis, of werk?” Maar inmiddels gaat alles voor de wind. Sterker nog: “In maart word ik vader!” BIJNAAM In zijn thuisland deed de Poolse voetballer, die inmiddels uitstekend Nederlands spreekt, jaren geleden de nodige voetbalervaring op. “Daar heb ik vooral op tweede of derde klasse niveau gevoetbald. Een beetje te vergelijken met Sparta.” Toch is het voetballen hier anders, heeft hij gemerkt. “In Polen is het veel fysieker, hier wil iedereen opbouwen over de grond. Het is vooral een stukje verschil qua techniek, denk ik.” Junatowski, fan van Legia Warschau, heeft het ook bij Sparta’30 meer dan goed naar zijn zin. “Ik sta in de basis, de mensen zijn aardig en het is een leuke vereniging. Iedereen wil zich hier ook ontwikkelen.” En dat is nodig ook, vindt hij. “Ik verwacht dat we bij de top vijf kunnen eindigen. Als we niet te veel blessures krijgen, weet ik zeker dat het ons gaat lukken.” Daar zal Junatowski als ‘nummer negen’, zijn steentje aan bij willen dragen. “De bal vasthouden, koppen en in de ‘16’ gevaarlijk zijn.” Die kwaliteiten klinken bekend en dus begint de doelpuntenmaker zelf al een beetje te lachen. “Bij Wilhelmina’26 noemden ze mij vaak ‘Lewa’, bij Sparta doen ze dat nog iets minder. Maar dat komt vanzelf als ik er twintig inschiet.” Als het aan hem ligt, blijft dat voorlopig dan ook nog wel even zo. “Ik ben verhuisd naar Rijswijk, dus woon nu lekker dichtbij, dat is een voorbeel. Ik heb plezier, er zijn leuke mensen, dus ik ben heel tevreden en blij hier!” Jong geleerd, is oud gedaan. Dat spreekwoord nemen ze bij Sparta’30 graag maar al te letterlijk. Want wie de kaboutertjes van de club uit Andel iedere zaterdagmorgen zo bezig ziet, kan niet anders dan stiekem mee genieten. “De spanningsboog is niet zo groot, dan moet je een beetje geduld hebben.” ‘Het hoogtepunt van de week’ Geduld is met de fanatieke voetballertjes van 3,5 tot 5 jaar, misschien wel het allerbelangrijkste. Arwin Verhoeven, trainer van de kabouters, weet er inmiddels alles van. “Ze zijn natuurlijk super snel afgeleid, helemaal zoals nu met Sinterklaas. Of iemand moet plassen, staat ‘ie opeens in de bosjes...” Toch is het voor hem, en zijn drie collega-trainers (Bertil van Bergeijk, Arie Bouman en Frank Jiskoot), misschien wel het hoogtepunt van de week. “Het is zo mooi om ze bezig te zien, wat ze dan allemaal doen. Dat is puur plezier.” ENTHOUSIASME Verhoeven (41), zelf al lid bij Sparta’30 sinds zijn zevende, raakte vorig seizoen betrokken bij de jongste leeftijdscategorie. “Mijn dochtertje wilde op voetbal, op die manier kwam ik erbij. Het is leuk om die kleintjes te helpen.” En dat was best hard nodig, vertelt hij. “Op papier hebben we er nu zeventien, gemiddeld zijn er zo’n dertien jongens en meisjes per training.” Wat ze vooral doen? “Dribbelen en spelletjes als slingertikkertje of ‘Schipper mag ik overvaren’. Allemaal dingen met bal. Aan het einde sluiten we altijd af met een partij.” Al komt daar nog best wat bij kijken, weet Verhoeven. “De verschillen in leeftijd zijn soms best groot, dat merk je in de duels. Dan splitsen we ze op.” Hoe anders was dat in zijn eigen tijd. “Toen ging je pas op voetbal als je zeven was, nu beginnen ze veel eerder.” En dus is de ene training, absoluut niet de andere. “Dan is het een stukje lastiger om de aandacht vast te houden.” Maar één ding, blijft altijd hetzelfde: “Hun enthousiasme! Ze hebben er iedere keer weer zoveel zin in.” HANDEN VOL En dat merk je aan de opkomst. “Wat voor weer het ook is, ze zijn er bijna allemaal. Dat vind ik wel heel bijzonder. Van de zeventien, zijn er een stuk of twaalf zeker al meer dan tien keer geweest. Het is echt een vaste groep kinderen.” Een groep, nu nog bestaande uit veertien jongens en drie meisjes, die steeds groter wordt. “In de kleuterklas gaat dat natuurlijk snel rond. Dan komen ze een keertje kijken en er is altijd wel iemand die ze kennen van school. We hopen dat er nog een paar meer bij komen.” Al is twintig wel ‘de max’, voegt Verhoeven snel toe. “Zeker voor hier in het dorp, maar ook voor ons als trainers om alles in de gaten te kunnen houden. We zijn per training met zijn tweeën, dan heb je echt je handen vol hoor.” Ook thuis. “Haha! Het is heel bijzonder en leuk om je eigen dochtertje te trainen. We hebben het niet te veel over voetbal, af en toe schieten we nog een balletje. Zaterdag is ook voor haar toch wel het hoogtepunt van de week.” Net als voor de rest van het team. “We krijgen alleen maar enthousiaste reacties. Na de training komen die kids ons bedanken en krijgen ze een stukje fruit. Dan hebben we weer lekker getraind!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=