26 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Misschien nog wel beter dan bij een BVO’ Na een aantal maanden inventariseren, kwam Peter Drijver als Hoofd Jeugdopleiding bij Kozakken Boys in 2020 met een plan. En nu, bezig aan zijn derde seizoen bij de club, maakt de bevlogen voetballiefhebber de balans op. “We doen hier dingen, die zie je niet bij een BVO hoor!” Daar later meer over, want we beginnen bij het begin. Met een goed en doordacht plan. “We wilden de opleiding van onderaf beter maken. Dus spelers ontwikkelen, maar ook trainers de gelegenheid bieden om cursussen te volgen.” Dat was voor Drijver, die onder meer bij FC Dordrecht, Norwich City en Sunderland ervaring opdeed in het profvoetbal, af en toe even schakelen. “De instelling is natuurljk anders. Bij amateurs staat plezier altijd voorop.” Maar ook dan, kun je ambitieus zijn, weet de 72-jarige ‘HJO’. “We hebben een spelervolgsysteem geïntroduceerd, zodat je alles in de gaten kunt houden. Hoe goals ontstaan, op welke posities spelers spelen en hoe vaak ze aanwezig zijn. Dan heb je een mooi overzicht en kun je daar samen over praten.” GEEN EXCUSES Al is dat nog lang niet alles. “Video-analyses en sinds dit seizoen ook mental coaching.” Vooral aan dat laatste, was veel hehoefte, merkte hij. “Spelers zitten, zeker na corona, minder lekker in hun vel. Door ze daarin te begeleiden, zie je ze gewoon weer gelukkiger worden en meer zelfvertrouwen krijgen.” Persoonlijke aandacht staat bij Drijver sowieso hoog op het lijstje. “We geven ook specifieke training en helpen trainers met teambuilding, dat is ontzettend belangrijk.” Als het aan hemzelf lag, deed hij alle oefeningen nog allemaal voor, maar dat gaat niet meer. “Ik voel me nog 25, alleen mijn benen willen niet meer zo...” Want als iemand weet hoe belangrijk sport is, dan is het Drijver wel. “Voor het plezier, het samenzijn. De jeugd is anders dan vroeger, zeggen een stuk makkelijker af. Ik wil eigenlijk geen excuses om niet te komen.” Daar doen ze bij Kozakken Boys in ieder geval alles aan, om dat te voorkomen. “Misschien nog wel meer en beter dan bij een BVO.” Toch heeft de club te maken met een mogelijk gevaar, weet hij. “De onderbouw groeit ontzettend hard, maar de bovenbouw moet breder worden. Daar hebben we nu eigenlijk te weinig teams.” Want om het doel (meer jongens uit Altena in het eerste) te bereiken, moet er hard gewerkt worden. “Voetbal is mijn passie. Daardoor heb ik bijna heel de wereld gezien, veel gelachen en ook gehuild. Dat gun ik iedereen. Uiteindelijk heeft toch ieder kind die droom? Daar wil ik bij helpen.” WARM MAKEN Zes dagen per week. “Het belangrijkste is een goede communicatie. Dus we overleggen veel, bekijken de statistieken en organiseren activiteiten.” Wat er sinds zijn aanstelling is veranderd? “Eigenlijk alles! Dit was er allemaal eerst nog niet. Van video-analyse tot spelervolgsysteem en specifieke trainingen.” Behalve het faciliteren van de trainerscursus, probeert Kozakken Boys ook op een andere manier trainers te ondersteunen. “Door op dezelfde manier te trainen, maar dat valt niet mee. Eerst waren het echt aparte eilandjes.” En dus wordt het tijd voor de volgende stap, want ook die heeft Drijver al in zijn hoofd. “Uitbreiding van spelers uit de regio. Zonder te ronselen, moeten we die toch warm zien te maken. Bijvoorbeeld door te laten zien wat we doen bij Kozakken Boys.” Al zit daar wel meteen een probleem. “Dan hebben we meer velden nodig. Anders hebben we niet genoeg ruimte om iedereen minimaal twee keer per week te laten trainen.” Alleen dan, komt de eigen jeugd terecht in het eerste. “Daarom zijn we ook begonnen met een O23, dat is een mooie manier om de afstand te verkleinen. Daar krijgen jongens twee of drie jaar de kans om te wennen aan het mannenvoetbal en zich te bewijzen voor het eerste elftal.” Maar zo’n plan kost tijd, weet Drijver ook wel. “Het was in eerste instantie al een vijfjarenplan, dit is de derde, maar we gaan zeker nog drie jaar door.” Want de Zwijndrechtenaar, geniet nog altijd als nooit tevoren. “Dan sta je te kijken, de ontwikkeling is genieten. Het straalt ervan af. Ik vind jeugd fantastisch om te zien, daar gaat mijn hart van open!” Woudrichem voelt nu als thuis voor Duyzer Richter 8 - Werkendam T. 06 46066525 - tuin-totaal.com TUIN-TOTAAL Met TuinTotaal heeft u alles in één hand. Wij ontwerpen tuinen, leggen tuinen aan, onderhouden tuinen. Tuinoverkappingen maken wij écht op maat en wij verzorgen straatwerk. ALLES IN 1 HAND A Garden like never before TUINAANLEG EN ONDERHOUD TUINONTWERP STRAATWERK TUINOVERKAPPINGEN OP MAAT 0270917.pdf 1 16-11-2022 17:09:23 Al 40 jaar uw partner binnen Groen, Grond, Infra en Machineverhuur! www.allgroenbv.nl - Tel: 078 616 2837 0270894.pdf 1 16-11-2022 17:11:12 Toen hij in 2016 verhuisde naar Woudrichem en daar samen met zijn vriendin een eerste woning kocht, besloot Yoeri Duyzer om maar meteen lid te worden van de plaatselijke voetbalclub. Nu, zes seizoenen later, zit de aanvaller er nog steeds. En niet voor niks. “Het leeft hier enorm, dat maakt het toch wel heel leuk.” Geboren in Schelluinen, inmiddels dus beland in Woudrichem. Een voor de 30-jarige Duyzer logische route. “Als je hier dan komt wonen, wil je ook een beetje binding krijgen. Waar kan dat beter dan bij de voetbal?” Helemaal onbekend, was hij er overigens ook niet. “Twee vrienden voetbalden bij Woudrichem én het was voor mij een stapje hoger. Ideaal dus.” Spijt heeft de spits dan ook absoluut niet. “Een gezellig team, een goed niveau en veel derby’s. Het totaalplaatje op de zaterdag. Tweede klasse, dus we willen ook echt presteren.” VERLOREN SEIZOEN Al lukte dat vorig seizoen, met een tiende plek, niet helemaal. “We speelden ons pas laat veilig, dus dat was even aanpoten. Dat terwijl we het jaar daarvoor bovenin meededen.” Een verklaring, die heeft Duyzer wel. “Een aantal jongens gestopt, dan lever je kwaliteit in. Maar vooral met corona, was het lastig om je niveau vast te houden. Langere tijd geen vast ritme, daar hadden we moeite mee.” Hijzelf ook. “Ik liep te kloten met blessures, bleef maar last houden. Irritatie aan mijn knie en later hamstring. Het voelde voor mij als een verloren seizoen.” Tevredenheid overheerst dan ook absoluut niet. “Met een tiende plek kunnen wij moeilijk tevreden zijn. Uiteindeijk maak je het wat betreft degradatie zelfs nog onnodig spannend. Dat moet gewoon beter.” Toch probeert Duyzer de positieve punten er nog wel uit te halen. “We hadden een smalle ploeg, met veel blessures, dan krijgen jonge jongens de kans. Als ik zelf drie of vier hele wedstrijden heb gespeeld, is het veel. Die ervaring nemen die gasten wel weer mee.” Naar hopelijk een beter seizoen, al zorgt de start nog niet voor al te veel vertrouwen. “Onze doelstelling is directe handhaving, dat wordt met die versterkte degradatie al spannend genoeg.” En dus wordt het tijd om de weg omhoog in te zetten, vindt Duyzer. “Het begin was lastig, daarna hebben we ons wel enigszins herpakt. Dat is nodig ook, als we ons doel willen behalen.” KAPSTOK Maar vanzelf, gaat dat natuurlijk niet. “We moeten leren voetballen naar onze nieuwe rol. Voor corona konden we hoog drukzetten en aanvallend voetbal spelen, nu moeten we meer op restultaat spelen. Realistischer, drukzetten op een andere plek en vooral punten pakken.” Hij vervolgt. “We zijn niet meer die uitdager van de top, zo van: kom maar naar Woudrichem, zullen we het wel even laten zien. Nu moeten we naar onze directe concurrenten kijken.” Ook zijn eigen rol als spits, is daardoor een klein beetje anders. “Echt de kapstok van het team, het aanspeelpunt. Met een dynamisch middenveld en rappe buitenspelers, moeten we er dan snel uit kunnen komen.” Allemaal om als team in die tweede klasse te blijven, daar moet alles voor wijken. “Ik heb niet een bepaald aantal doelpunten in mijn hoofd, als we winnen en ik heb niet gescoord, is dat ook goed. Bal vasthouden en op die manier van waarde zijn, is prima.” Hoelang Duyzer dat nog blijft doen, is nog maar even de vraag. “Dat bekijk ik echt per seizoen. Het blijft het mooiste spelletje wat er is en ik haal er nu nog ontzettend veel plezier uit, maar het kost veel tijd en er zijn ook andere dingen. Dat heb ik tijdens die lange onderbreking wel gemerkt, toen dacht ik wel een paar keer: het is goed zo.” Toch was dat het nog niet en dus wil de inwoner van Woudrichem voorlopig nog gewoon lekker vlammen. “Weer helemaal fit, dus we kunnen gas geven!” Foto: Bruis de Kock
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=