19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 Hijvoetbaldeernooit,maarkwamervaak.DustoenArionStevensmeertijd over had en regelmatig bij Be Ready langs de lijn stond, moest het er toch maar eenkeer vangekomen. Endat heeft hij geweten. “Aandebar hebben we allemaal dingen bedacht, zo kwam ik in de activiteitencommissie.” Inmiddels alweer zo’n 34 jaar geleden, vertelt de 58-jarige Stevens. “Toen riepen we tegen elkaar: Dinsdagavond vergaderen, jij komt ook! Zo is de activiteitencommissie eigenlijk bij elkaar gekomen.” Maar na al die jaren, is de spirit er wel een beetje uit, merkt hij. “Ik denk dat dit het laatste jubileumfeest is, wat ik heb georganiseerd. Meehelpen wil ik nog wel, maar niet meer als voorzitter. Daar komt heel wat bij kijken, hoor.” VEEL TIJD Want behalve het verkopen van lotjes en het draaien aan het rad, hield Stevens zich ook altijd bezig met het organiseren van de feestweek. Onlangs nog in het kader van het 95-jarig jubileumvan de club. “Dat is best een zware opgave. Een jaar van tevoren ben je al bezig met vergunningen aanvragen, daarna begint het eigenlijk pas.” Als eenmaal het balletje gaat rollen, moeten er mensen worden opgetrommeld. “Voor de tent, de wijkcompetitie, de muziek en het entertainment. Noem maar op.” Al is dat nog lang niet alles. “Er moet ook beveiliging zijn, iedereen wil een shirtje hebben en financieel moet je het plaatje ook nog rond zien te krijgen.” Stiekem kost het dus behoorlijk wat tijd, rekent Stevens voor. “In het begin kom je één keer per twee maanden bij elkaar, later wordt dat iedere maand en in het laatste deel iedere week.” Al stopt de clubman in hart en nieren, die er met alle liefde in. “Het is gewoon leuk omwat te organiseren. In het begin ging dat ook op zijn ‘Janboerenfluitjes’. Van zeskamp tot een bingo. En soms gingen we met een varken langs de deur, wie kon raden hoeveel hij woog, mocht hem hebben.” Hij had er vooral altijd zelf veel ‘schik’ in. “En er was weer wat te doen op het dorp. Die jubileumfeesten ook, die waren schitterend.” Met toch wel één hoogtepunt. “Koeschijten op het hoofdveld!” KOPZORGEN Maar behalve plezier, leverde het ook geld op. “Al die activiteiten brengen centjes in het laatje voor de club, daar ging het mij eigenlijk om.” Al draagt hij daar zelf, tijdens de feestweek, weinig aan bij, vertelt Stevens lachend. “Dan drink ik geen druppel! Iemand moet de boel een beetje in de gaten houden. Als ik geen gezeur heb gehad, is alles weer goed gegaan.” Zo ook tijdens de afgelopen festiviteiten. “Iedereen was tevreden, dan ben ik het ook. Is het in ieder geval niet voor niks geweest.” Want zo’n week, laat zijn sporen na, vertelt hij. “Ik ben nu nog niet honderd procent fit. Je hebt in aanloop toch behoorlijk wat kopzorgen en weinig slaap, dat zit in mijn aard.” Die slaap levert Stevens overigens graag in. “Het ‘clubje’ moet gewoon blijven bestaan in het dorp. Als we daar allemaal wat voor doen, heb je een hele hoop mensen. Die wil ik allemaal bedanken. Het dorp bloedt al een beetje dood, dat wil je niet.” En dus hoopt hij, na zijn eigen ‘voetbalpensioen’, dat de jeugd op gaat staan. “Het wordt voor mij steeds zwaarder, de jongere generatie moet het nu oppakken. Festiviteiten moeten ook meegaan met de tijd.” Bang dat hij het gaat missen, is Stevens niet, want helemaal van hem af zijn ze voorlopig niet. “We hebben tijdens dit jubileum geprobeerd om wat centjes te verdienen, zodat we bij honderd jaar extra uit kunnen pakken. Dan ga ik ook echt nog wel dingetjes doen!” Arion Stevens is bij Be Ready bijna uitgefeest Jubilerend Be Ready voelt als familie Van de 95 jaar die Be Ready dit seizoen bestaat, maakte Donald Hijmans bijna de helft mee. Dus als er iemand is die tijdens dat jubileum aan het woord moet komen, dan is hij het wel. En gelukkig wordt zijn liefde er niet minder om. “Die hele club voelt voor mij gewoon als een familie.” Die liefde is er met de paplepel ingegoten, vertelt Hijmans. “Mijn vader was jeugdtrainer, dus ik mocht al vroeg mee. Vanaf mijn vijfde denk ik.” Iets later begon de nu 54-jarige clubman ook zelf echt met voetballen. “Op mijn vijftiende in het eerste en doorgegaan tot 36. Altijd bij Be Ready, op één seizoen bij Altena na. Ik was snel weer terug, haha!” Heel snel was hij overigens als speler zelf niet. “Ik begon nog wel als rechtsbuiten, maar ging steeds een beetje verder naar achter. Eerst verdedigend op het middenveld en later centraal achterin.” MET LIEFDE Maar natuurlijk is Be Ready voor Hijmans meer dan voetbal. “Het is een echte dorpsclub. Mijn ouders, zussen en ik hebben daar allemaal wat gedaan. Dat gaat door heel de familie, die club betekent heel veel.” Daar doet hij dan ook graag alles voor. “Lange tijd heb ik de jeugd getraind en tegenwoordig val ik in, als ze me ergens nodig hebben. De afgelopen weken heb ik nog het eerste gedaan. Dan blijf je toch jong, hè?” Geen bestuursfunctie, maar wel al twaalf jaar lid van de technische commissie. “Dat is puur voor de eerste en tweede selectie. We hebben hier niet altijd genoeg eigen jeugd, dus dan moet je spelers ergens anders vandaan halen.” Behalve voor het aantrekken van nieuwe spelers, houdt Hijmans zich ook bezig met het samenstellen van de staf. Met alle liefde. “Het is mijn club, daar doe je graag iets voor.” Het 95-jarig jubileum is voor hem dan ook iets om ontzettend trots op te zijn. “Ik denk dat het heel bijzonder is. Het wordt voor een dorpsclubje toch steeds lastiger. Het aantal jeugdleden loopt niet voor niks terug.” Toch is het dus gelukt. “We zijn de grootste in het dorp, dat trekt wel aan. We hebben ook gewoon enorm veel vrijwilligers. Op maandagochtend loopt er nog steeds een grote groep om de boel schoon te houden.” TOEKOMST Het allerbelangrijkste blijft de kantine, weet Hijmans. “Dat is onze grootste bron van inkomsten. Als dat zo blijft, is het financieel goed te doen.” Toch maakt hij zich ook wel een beetje zorgen, is de oud-speler eerlijk. “Jeugd is steeds minder geneigd om te gaan voetballen, er zijn zoveel andere dingen. Voor ons is het lastig om die te blijven binden. Er worden hier ook bijna geen nieuwe woningen gebouwd, daardoor verliezen wij potentieel goede voetballers.” En, hoelang blijven ze nog op de zondag voetballen? “Over vijf jaar is alles op zaterdag, denk ik. Dat is onvermijdelijk.” Maar tegelijkertijd is hij toch vooral trots. “We speelden in de kelder van de laagste KNVB-competities, toen hebben we tegen elkaar gezegd: Wat willen we nog?” Een nieuwe start was het antwoord. “Met een nieuw bestuur en een sponsorcommissie. Anders hadden we daar nu nog gespeeld. Samen zetten we de schouders eronder en houden het toch maar mooi vol, dat maakt mij trots.” En dus, met enige twijfel, op naar de honderd. “Het zou heel mooi zijn als we dat halen, dan gaan we het nog groter vieren!” Gefeliciteerd met het 95-jarige jubileum
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=