VoetbalJournaal Altena, voorjaar 2021

9 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 0228381.indd 1 2-5-2019 13:57:11 0228381.indd 1 2-5-2019 13 DejongewerkploegvanNOAD‘32somtalleverrichtewerkzaamheden van de laatste tijd op. Een flinke lijst, waarbij regelmatig een ‘owja, dat was ik alweer vergeten’ te horen is. Je kunt bijna praten over een compleet nieuw sportpark. “Dat hadden we misschien beter kunnen doen, een nieuw complex bouwen. Maar dit kun je wel een flinke renovatie noemen.” Werkploeg van NOAD ’32 rolt van ene klus in de andere: “Doen het voor de club” “Ik denk dat NOAD ’32 rijk gezegend is” Secretaris en penningmeester Henri Raams WIJK EN AAL- BURG - Het is alsof een gezellig voetbalteam na afloop van een wedstrijd ou- derwets gezellig in de kantine zit na te praten met een biertje in de hand. Er wordt veel gela- chen en met regelmaat wordt er iemand belachelijk gemaakt. Het is de werkgroep, vol plezier praten ze over de ontwikkelin- gen op Sportpark ‘t Korenzand. Wanneer ze precies begonnen zijn wordt niet helemaal duide- lijk. De een zegt met het maken van het terras, de ander heeft het over de aanpassing van de fietsenstalling een paar jaar geleden. Duidelijk is wel dat ze allemaal al langere tijd aan WIJK EN AALBURG – “Ondanks coro- na gaat het goed”, zegt Raams op de dag dat er eindelijk weer wedstrij- den gespeeld worden bij de jeugd. “Vorige week hebben we het terras al open gegooid, numogen we echt open. We zijn bijna een jaar dicht geweest, maar we mogen niet klagen. Alle leden zijn ons trouw gebleven. In januari hebben we de contributie geïnd, niemand heeft gezegd: ‘ik betaal niet’. Bijna alle sponsoren hebben ook al betaald.” NOAD ’32 maakte gebruik van ver- schillende regelingen, dat was ook nodig. “De onkosten gaan gewoon door. Gas, licht en ook water, want je moet iedere week spoelen. An- ders heb je straks legionella. Maar bijvoorbeeld ook verzekeringen en een abonnement op een digitaal kassasysteem. Maar wij mogen zeker niet klagen.” Zelfs niet on- danks tegenslagen als het com- pleet moeten vervangen van het plafond en een kapotte boiler. “Dat was afgelopenwinter, eerst 12.000 euro. Daarna 7.000 euro. Hup, weg. Als je dan kijkt hoe we er toch nog voor staan, dan zijn we een hele gezonde club.” GEZELLIGHEID Dat er op de velden weer wedstrij- den gespeeld worden en dat er op het terras weer mensen zittenmet een drankje in de hand zorgt ech- ter wel voor opluchting bij Raams. “Het werd tijd. We hadden het nog wel eventjes vol kunnen houden, maar dan zou het wel op zijn. Nu staan we ervoor zoals normaal aan het begin van een seizoen.” En dat terwijl het seizoen eigenlijk ten einde loopt en er gewoon veel te doen is geweest op het sportpark. “We hebben de jeugd iedere zater- dag bezig gehouden. Er was iedere week iets te doen. Jemerkt dat dat gewaardeerd wordt. Ik denk dat wij rijk gezegend zijn.” Eigenlijk gaat het prima, dat blijkt uit het hele gesprek. De club van zo’n 430 leden leeft. “Gezelligheid, saamhorigheid en sportief, daar staan we voor. En dat iedereen hier kan en mag komen. Of het nou geel, bruin, zwart of wat dan ook is. Klein of groot. Echt iedereen is wel- kom. Iedereen die hier komt moet zich thuis voelen. Er kwam hier een trainer terug en die vertelde dat het gewoon was alsof hij thuis kwam. Als je dat hoort van een trai- ner, dan doe je het goed.” SPORTIEVE AMBITIE Raams omschrijft NOAD ’32 als een sociale gelegenheidsclub, we zit- ten hier echt in het dorpsgebeuren. Natuurlijk wordt er ook gekeken naar prestaties. “Maar ik denk dat de derde klasse de max is. Je kan een keer een uitstapje maken naar de tweede klasse, maar dan knik- ker je er ook zo weer uit. We hoe- ven ook niet naar de Hoofdklasse ofzo, dat is onze cultuur niet.” het klussen zijn. “Met het ter- ras zijn we een week of twaalf bezig geweest”, zegt John van Bergeijk. “Er moest zestig kuub grond bij. Voordat alles uitge- vlakt is, terwijl je alleen op za- terdag en soms doordeweeks een avondje werkt, ben je we- ken verder. En dan sta je soms in de kou en in de regen. Maar je doet het voor de club.” Daarna volgde een pannakooi, een tegelpadje en een parkeer- plaatsje. “Er worden steeds meer ideeën naar onze kop geslingerd als het ware”, zegt Maikel Mouthaan lachend. “Een heel hekwerk maken aan de achterkant van het sportpark, hebben we ook gerealiseerd.” Van Bergeijk vult aan. “Dat was 120 meter! En dan ook de bo- men snoeien, heggen knippen.” Tussen wat plaagstootjes naar elkaar toe door geeft Kees Ver- steeg aan dat het elkaar iedere keer opvolgt. Is het ene klaar, dan begint het volgende. “Dat tegelpadje hebben we gemaakt zodat ouders droog kunnen kij- ken naar hun kinderen, geen natte en koude voeten krijgen. Dan ben je bezig en denk je: het is leuk om er een reclamebord- je bij te maken. Dan loopt er een sponsor en die zegt: als je dat maakt, wil ik daar hangen. Het was de bedoeling om een tegel- padje van 10 meter te maken, het zijn er 25 geworden.” En zo gaat het vaak. “Je hebt eigen- lijk geen idee wat er achteraan komt. We beginnen aan iets, maar een week later kan het zo- maar weer groter worden.” Een paar keer gaat het over het Mouthaan-trapje, bij het water. “Vernoemd naar Maikel”, lacht Versteeg. “Het beestje moet een naam hebben”, zegt Ste- fan Timmermans vervolgens. Versteeg: “Het moet nog offici- eel geopend worden, maar dat gaan we doen en dan rekenen we erop dat Maikel een barbe- cue regelt.” Iedereen lacht. Dat is ook de kracht van de groep, ze doen het met plezier. “Abso- luut. En we kunnen elkaar ook goed voor de gek houden”, zegt Van Bergeijk. Maar het is niet dit groepje al- leen dat zorgt dat het complex van NOAD ’32 er goed bij ligt. “De jeugd komt ook. Ze zien dat het goed gaat en sluiten ook aan, hebben ook plannen”, zegt Van Bergeijk. Henri Raams vult aan. “We hebben altijd een club- dag aan het einde van het jaar. Meestal komen er dan een man of tien à vijftien. Op een gege- ven moment kwamen er veer- tig.” Volgens Timmermans zegt dat genoeg over hoe de club nu in elkaar steekt. “Het is leuk dat op zaterdag ook alles door el- kaar heen staat, jong en oud. De club leeft echt.” NOAD ‘32 heeft echt wel een tik gekregen in de coronacrisis. Maar in al die maanden zonder echt voetbal werd er veel georganiseerd voor de jeugd, onderging het sportpark een soort renovatie en bleven sponsoren en leden de club trouw. Penningmeester en secretaris Henri Raams spreekt mede daardoor over een gezonde club waar het goed mee gaat.