27 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Op zoek naar een baan die bij je past? Ammerstol neemt het voetballeven zoals het is Ammerstol nam dit jaar afscheid van het zondagvoetbal. Na 91 jaar wordt er door de ‘piepmuizen’ alleen nog maar op zaterdag gevoetbald. “Het is zoals het is”, stelt clubsecretaris Erwin den Hartog nuchter vast. Een handjevol mensen staat langs het hoofdveld te kijken naar de verrichtingen van Ammerstol 3, dat speelt tegen een team van SVS. De Capellenaren zijn sterker en nemen voor rust een 2-0 voorsprong. Erwin den Hartog ziet het vanuit de kantine gelaten aan. “Straks speelt ons tweede nog. We hebben vandaag een dubbelprogramma. Dat is wel een voordeel dat het team op zondag naar de zaterdag is gegaan.” Het voormalige zondagelftal is gebombardeerd tot hoogste team. Omdat Ammerstol niet meer prestatief speelt en in de reserve-klassen acteert, heeft de club geen eerste elftal meer. “De zondag is het tweede geworden”, legt Den Hartog uit. “De harde kern van het elftal bestaat uit oud- eerste elftal-spelers. Ze spelen in de reserve-zesde klasse. Ons zaterdagelftal van vorig seizoen is het derde geworden. Die pakte vorig seizoen in de zesde klasse maar vijf punten. Op een gegeven moment kom je in de situatie dat het belangrijker is om plezier en lol te hebben dan om te presteren. Je wint wat, je verliest wat. Als je veel verliest, ook al speel je in de reserve-zesde klasse, demotiveert dat en kost dat leden.” De overstap van het enige Ammerstol-team op zondag markeerde een eindpunt van een 91-jarige geschiedenis van het zondagvoetbal in het Lekdorp. De zondag was lange tijd heilig, maar de laatste jaren ook onderhevig van tanende belangstelling. Den Hartog herinnert zich nog de tijd dat er bij zijn club vier zondagelftallen waren. “Nadat we met ons eerste elftal al naar de zaterdag zijn gegaan, is er één team op zondag overgebleven. Dat heeft lang in die hoedanigheid bestaan, maar aan het einde van vorig seizoen bleek er toch behoeften om te verkassen naar de zaterdag. Als bestuur hebben we vooral een faciliterende rol. De overstap is heel geruisloos gegaan. Emoties? Nee, we zitten als club niet in de positie dat we leden dwingen, we zijn een kleine vereniging die leeft bij de dag. Of beter gezegd, van jaar tot jaar leeft. Het kwam ons wel goed uit dat de zondag naar de zaterdag wilde. Van het zaterdagteam dat we hadden zijn er nog maar dertien spelers overgebleven. Iedereen weet dat dat in huidige tijden krap is. Het Hij is al twintig jaar voorzitter van VV Nieuwerkerk. Zijn aankondiging van een vertrek trok hij enige tijd geleden in, om zijn club nóg toekomstbestendiger te maken. Hans Jeroense ademt VV Nieuwerkerk. Jeroense geeft vol gas voor Nieuwerkerk nieuwe tweede heeft twintig spelers en de afspraak is dat ze elke week één, twee of drie spelers afstaan aan het derde. Dat werkt prima.” Of Ammerstol ooit nog terugkeert op het standaardniveau durft Den Hartog niet te zeggen. “Ik zie het op korte termijn zeker niet gebeuren. We zijn een kleine vereniging. We hebben vijf jeugdteams, het dorp is vergrijsd. Leuk en gezellig voetbal, dat heeft voor ons prioriteit.” Toch gaan de gedachten van Den Hartog nog wel eens terug naar de tijd dat Ammerstol 1 nog actief was op standaardniveau. “Ik realiseerde me onlangs dat het zeven jaar geleden is dat we Bergambacht uit de beker knikkerden. We wonnen daar met 5-2. En nog geen vijf jaar geleden stonden we met Sinterklaas tweede in de competitie achter Nieuwerkerk. Na dat seizoen zijn we in één klap acht spelers kwijtgeraakt. Vijf gingen er naar Stolwijk. Toen zijn we op een glijdende schaal terecht gekomen. Als kleine club konden we dat niet opvangen.” Den Hartog ziet echter een club waar het gezellig is en leuk voetballen is. “Die honderd jaar gaan we halen. Zonder twijfel.” Voor de grote Nieuwerkerkse voetbalfamilie was het een pittige zomer. Het overlijden van ras-Nieuwerkerker René Vis, jarenlang secretaris van de vereniging, zorgde voor een schokgolf in de club. Jeroense voelt nog elke dag de pijn dat zijn voetbalvriend er niet meer is. “Een paar dagen voor zijn overlijden ben ik nog bij hem geweest in het ziekenhuis”, vertelt Jeroense met emotionele stem. “René kwakkelde vaker met zijn gezondheid, maar hoe hij toen reageerde was een afscheid. Ik heb in die jaren een speciale band met hem opgebouwd. We gingen altijd samen naar de uitwedstrijden van het tweede en het eerste elftal. Dan gebeurde het wel eens dat je eerst in Leidschendam was en vervolgens doorreed naar Zeeland waar het eerste speelde. Je zit dan heel lang in de auto en dan gaan de gesprekken niet alleen over voetbal. Ik mis René nog iedere dag. Ik ben blij dat Ed van Beuningen nu mee rijdt, want anders is het heel stil.” Het besluit om zijn eerdere aankondiging af te treden als voorzitter terug te nemen, had Jeroense al eerder genomen. “Ik ben hier nog niet klaar, de club staat voor serieuze uitdagingen”, zegt hij daarover. “We hebben 2300 leden. Dat knelt in de organisatie. Op dat vlak zullen we stappen moeten zetten, maar ook op het gebied van duurzaamheid. Het nieuwe clubgebouw is gasloos, maar voor de oude kantine en kleedkamergebouwen geldt dat niet. Die zullen moeten worden gerenoveerd.” Duidelijk is dat Nieuwerkerk de limiet qua mogelijkheden heeft bereikt. “We kunnen en willen niet meer groeien”, meent Jeroense. “We hebben zeven velden, waarvan zes met kunstgras. Het is een hele klus om iedereen trainings- en wedstrijdruimte te geven. Zoals het een uitdaging is om alle vrijwilligersposten te voorzien van mensen. We zijn bezig met een systeem waarbij elk lid een paar uur per jaar vrijwilligerstaken verricht. Als je dat niet invoert, wordt het lastig.” Jeroense werd zelf 25 jaar geleden in no-time geronseld als jeugdtrainer toen zijn jonge zoons lid waren geworden op sportpark Dorrestein. “Toenmalig voorzitter Wim Muller sprak me binnen een paar dagen aan. Hij wist dat ik trainer was geweest van Alexandria’66.” Jeroense werd al snel bestuurslid technische zaken, waarbij hij verantwoordelijk werd voor het reilen en zeilen van de selectie. Nieuwerkerk was destijds bescheiden in prestaties. “Met Willem den Besten zijn we gepromoveerd van de vierde naar de derde klasse. Later zijn we gepromoveerd naar de tweede klasse en weer een paar jaar later naar de eerste klasse. Uiteindelijk hebben we één jaar in de hoofdklasse gespeeld.” In dat jaar ontstonden de eerste scheurtjes in het zondagbastion dat Nieuwerkerk tot dan altijd was geweest. “De belangstelling van de supporters werd steeds minder, het draagvlak verdween. Als bestuur wisten we dat het onvermijdelijk zou zijn om naar de zaterdag over te stappen. We hebben één overgangsjaar gehad, met het tweede zondagelftal dat op zaterdag het eerste elftal werd. Het jaar erop zijn we definitief overgestapt. We speelden toen in de eerste klasse. We moesten helemaal onderaan in de vierde klasse beginnen. We hebben bewust gekozen voor Nieuwerkerkse jongens. Daarin doen we geen concessies, ook niet nu we in de tweede klasse spelen. Met de aanstelling van Raoul Graham als hoofd jeugdopleiding acht jaar geleden hebben we ingezet op een betere jeugdopleiding, waarbij we uiteindelijk volledig zelfvoorzienend willen zijn. Natuurlijk hopen we nog een keer op een uitstapje naar de eerste klasse, maar de ambitie om nog hoger te spelen is er niet. Bij het spelen in de vierde divisie worden weer veel meer andere dingen geëist. Daarvan hebben we gezegd dat we dat niet meer doen.” Achterweg 41 te Ammerstol 0290663.pdf 1 18-10-2023 14:51:37
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=