11 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Op zoek naar een baan die bij je past? Eilander volgt hart en geloof Zijn voetbalhart klopt nog even hard als in zijn jonge trainersjaren. Sinds de zomer is Wim Eilander (67) hoofdtrainer van FC Perkouw. Hij neemt zijn geloof mee. “Iedere trainer preekt zijn eigen parochie.” FC Perkouw is al blij om jaarlijks een onder 9 te hebben. Dit seizoen bestaat het team voornamelijk uit meisjes, maar die staan in het veld wel hun mannetje. En dribbelen kunnen ze. Bij Perkouw onder 9 is het dribbelen en nog eens dribbelen De oefenwedstrijd tegen het Goudse DONK is net begonnen en trainer Jos Pleune heeft het aan de zijlijn druk met het geven van instructies aan zijn spelers in het veld. “Goed zo, Winter”, roept hij als één van de twee jongens in het team de bal in de verdediging verovert en de voorwaartsen in stelling brengt. Mede-trainer Amon Massi heeft zich opgesteld achter het doel waar hij keepster Lotte aanwijzigingen geeft. “Het is dit seizoen voor het eerst dat we tegen een compleet ander meisjesteam spelen”, zegt Pleune. “Onze meiden zijn als ze tegen jongens spelen wat bescheiden. Vandaag durven ze wat meer, heb ik het idee.” Dribbelen is het devies van Pleune en Massi. Om dat kracht bij te zetten herhaalt Pleune het woord regelmatig. “Dribbelen, dribbelen, dribbelen”, roept hij Melana toe wanneer ze de bal aan ede voet heeft. Vaak wordt het advies opgevolgd. Tegenstander DONK heeft de handen vol aan het Berkenwoudense gedribbel, maar komt door een zeldzame tegenstoot wel op voorsprong. De Perkouw-ploeg laat het er niet bij zitten. Nog voor rust maakt Melana verdiend gelijk. In de rust wordt er limonade en vertrouwen getankt want volgens de trainers wordt er goed samengespeeld. Perkouw krijgt in de tweede helft de overhand en Lotte, die voor rust nog op doel stond, maakt snel twee doelpunten a vochter elkaar. Tatum legt de eindstand vast op 4-1. Het is voor Perkouw de eerste overwinning van het seizoen. “We proberen te stimuleren dat ze zelf acties maken”, zegt Pleune. “Je ziet dat dat steeds berer gaat.” In de eerste fase van de competitie werd één keer gelijkgespeeld. “De andere wedstrijden verloren we nipt, daarin zag je dat jongens net wat gehaaider waren dan wij.” Dat het team bestaat uit negen meisjes is opvallend, maar berust meer op toeval, denkt Pleune. “De meeste meiden zitten bij elkaar in de klas. Normaal gesproken zitten er ook wel één of twee meisjes bij ons in een team, maar dat is dit keer andersom.” “Ik heb niet zo veel te klagen, hoor”, zegt Raoel van der Spoel ongevraagd. De inwoner van Krimpen aan de Lek is bij FC Perkouw aan zijn tweede voetballeven begonnen. Als verdediger en als spits. Van der Spoel (27) kan het beste als een herintreder worden omschreven. Hij voetbalde in de jeugd bij Spirit in Ouderkerk, waar hij lang woonde. “Ik kon aardig mee en zat ook altijd in de selecties”, zegt hij. Tot een doorbraak in Spirit 1 kwam het niet, mede omdat er heel veel verleidingen waren buiten het voetbal om. “Ik heb een tijdje niet gevoetbald en bij Spirit heb ik voor het laatste in het zevende elftal gespeeld. Dat is geen niveau waar je stijl van achterover valt.” Dat hij nu deel uitmaakt van de eerste zestien bij vierdeklasser Perkouw is daardoor des te opvallender. “Ik ben iemand die ook op ander gebied vaak een omweg maak, zoals ik dat ook met mijn werk heb gedaan. Er spelen wat maatjes van mij bij Perkouw en ik had weer zin om te voetballen.” Trainer Wim Eilander wist dat hij geen kant-klare-voetballer bij de selectie kreeg. “Ik zit nog in de fase van optrainen. Ik ben nog bezig om conditie op te bouwen en wedstrijdfit te worden. Toen ik hier begon woog ik bijna 110 kilo. Intussen zit ik op de 100 kilo. Ik train hard, maar let ook goed op mijn voeding. Tenminste, dat doet mijn vriendin. Ze maakt thuis supergezonde en heerlijke maaltijden. We wonen sinds een tijdje samen en ik moet van haar zeggen dat we heel gezellig hebben, haha.” Honderd kilo is nog altijd pittig, ware het niet dat Van der Spoel twee meter is. Met zijn lengte kan hij een belangrijk wapen zijn voor FC Perkouw. “Ik ben al een paar keer ingevallen als tweede spits. Tot nu toe speel ik tien minuten of een kwartiertje.” Zijn trainer kan alle kanten met hem op, want hij kan naast spits ook centraal achterin uit de voeten. “Het duurt nog wel even voordat ik helemaal fit ben en het is ook weer niet zo dat ik dan meteen in de basis sta. We hebben een goede spits en goede centrale verdedigers. Maar die zullen heus niet altijd beschikbaar zijn door blessures of schorsingen.” Raoel van der Spoel is positieve herintreder De lijst van clubs waar Eilander sinds 1982 trainer was is lang en imposant. Het Leidse Lugdunum was de eerste. Als 26-jarige speler van het Rotterdamse Neptunus transformeerde hij binnen één zomer naar hoofdtrainer van de Leidse zondageersteklasser. Het was voor Eilander het begin van een mooie trainerscarrière die tot de dag van vandaag voortduurt. Hij trainde zeven jaar FC Lisse, met wie hij promoveerde naar het hoogste niveau, werd kampioen op het hoogste zaterdagniveau met het Veenendaalse DOVO, en was trainer ad-interim van Kozakken Boys, volgens hem ook al zo’n mooie club. Eilander diende inmiddels vijftien verenigingen. Lang deed hij dat op het hoogste of allerhoogste niveau, de afgelopen twintig jaar bij clubs die acteren op een bescheidener platform. “Bewust? Nou, ik heb er niet zelf voor gekozen, het overkomt je”, antwoordt hij eerlijk. “Ik was zelf wel een beetje klaar om me elke keer weer tegenover een sponsor te verantwoorden waarom de door hem betaalde speler niet in de basis stond. Inmiddels is dat allemaal beter geregeld met contracten, maar in die tijd was dat nog niet.” Eilander ging met evenveel plezier aan de slag bij een club op een wat lager niveau. Strijen, Nieuwerkerk, Forum Sport, Soccer Boys, YVV de Zwervers en NTTV uit Nieuwe-Tonge maakten gebruik van zijn diensten. Nieuwerkerk bleek achteraf een mismatch. “Ik volgde de succesvolle Wim den Besten op. Als trainer probeer je je geloof over te brengen op de spelers, maar dat lukte bij Nieuwerkerk niet. Het was niet het goede moment”, kijkt hij er nuchter op terug. Bij andere clubs beleefde hij mooie periodes omdat hij al snel aanhang kreeg voor zijn voetbalgeloof en visie. “Als je als trainer zo lang meeloopt dan heb je wel een idee van hoe het moet”, zegt Eilander zonder betweterig te willen overkomen. “Ik heb bij veel clubs gezeten, maar ik wel altijd dezelfde visie gehanteerd.” En of hij nu op het hoogste amateurniveau werkte of in de vierde klasse, Eilander genoot en geniet. “Toen ik stopte met werken als docent lichamelijke opvoeding zei mijn vrouw gelijk: ga alsjeblieft door met voetbal. Daarin had ze gelijk, voetbal is alles voor mij.” Hij trainde in de afgelopen jaren bij NTTV in Nieuw-Tonge, een kleine vereniging met zijn beperkingen. “Je leert als trainer dealen met de onmogelijkheden”, zegt Eilander. “Vergeleken met NTTV is Perkouw weer luxe, met drie senioren-elftallen.” In de polder in Berkenwoude gaat dat voetbalhart van de inwoner van Capelle nog harder kloppen. “Het complex ligt midden in de polder. We hebben al een keer getraind met de maan aan het firmament en het moment dat de zon onder ging. Elke training verdwijnen er weer ballen in de vaart. De club heeft een bootje liggen om ze eruit te halen na de training. In de zomer sprongen de jongens er vanwege warmte gewoon in.” Hij verklapt de ‘link’ waarom hij zich bij Perkouw meldde als kandidaat-trainer. “Ik heb met YVV de Zwervers en Schoonhoven in totaal negen keer gespeeld tegen Perkouw. Daarvan heb ik maar eén wedstrijd gewonnen. Dat was weliswaar een andere tijd met spelers als Elgar Mudde en Harald Vrolijk, maar het zegt ook iets over de mentaliteit.” Hij heeft nu ook weer een goede groep staan. “Eelco van Viersen, Mark van der Laan, Stef de Goede en keeper Kevin Verstappen zijn de jongens die het elftal vormgeven. Arno Verbree, die sterk speelt op het middenveld, moet op den duur het stokje van die vier gaan overnemen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=