R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 23 Rob IJpelaar van assistent- naar hoofdtrainer van Waspik De 36-jarige assistent-trainer maakt na drie jaar de stap naar het hoofdtrainerschap. Als rechterhand van hoofdtrainer Emiel Heefer kon IJpelaar al proeven aan het seniorenvoetbal en is hij nu klaar voor het echte werk. ,,De grootste uitdagingen zijn het mooist’’. Hij was altijd al jeugdtrainer bij Waspik. Als hoofdtrainer van het hoogste jeugdelftal binnen VV Waspik zat hij vast in ontwikkeling. Dat was dan ook de grootste reden van zijn sprong naar het seniorenvoetbal in de rol van assistent-trainer. Jarenlang coachte hij de hoogste jeugd van Waspik. Hij heeft ondervonden hoe groot het verschil tussen de jeugd en senioren is. Om zelf een stap te maken wilde hij zich wagen aan het trainersvak in de senioren. ,,Ik kan meekijken over de schouder van de hoofdtrainer en zie hoe het trainerschap bij de senioren er uit ziet’’, zegt de jonge coach. Dit seizoen was het binnen Waspik de vraag of hoofdtrainer Heefer door zou gaan aan het roer. Waspik had IJpelaar al in gedachte als opvolger van Heefer. IJpelaar had hier wel oren naar. ,,Ze kwamen bij mij uit, wat ik ook wel zag zitten’’, aldus de nieuwe hoofdcoach. DOELSTELLINGEN Op dit moment werkt IJpelaar hard aan zijn TC-2-diploma. Zijn TC-3, het diploma wat hij nu bezit, is genoeg voor het trainerschap in de vierde klasse. Waspik werkt hard aan promotie naar de derde klasse, wat ook betekent dat IJpelaar zijn papieren op tijd moet halen. Hij hoopt dat beide doelen dit seizoen nog worden behaald. ,,We gaan met Waspik voor promotie naar de derde klasse en voor mezelf werk ik aan mijn eigen doel’’, zegt de ambitieuze IJpelaar. LUISTEREND OOR Zijn rol binnen het eerste elftal van Waspik zal behoorlijk veranderen, want als assistent-trainer is hij vooral een luisterend oor en een tussenpersoon van de speler en trainer. Als trainer is hij eindverantwoordelijke en heerst er meer afstand tussen de selectiespelers en de hoofdcoach. Hij ziet deze uitdaging wel zitten. Daarnaast hoopt hij zijn trainerskwaliteiten dus de ontwikkelen in de derde klasse. ,,De grootste uitdagingen zijn het mooist’’, zegt hij. Op voetballend vlak is hij het grotendeels al eens met de huidige hoofdman. ,,Iedere trainer heeft zijn eigen ideetjes’’, weet IJpelaar, die deze zelf ook heeft en niet kan wachten om dit door te voeren op zijn spelers. Hij weet ook dat de manier van spelen zal veranderen als Waspik gaat acteren in de derde klasse. ,,In de vierde klasse zijn we vaak de bovenliggende partij. We zetten de tegenstanders graag onder druk en we laten zien dat we met de drie punten naar huis gaan. Dat zal wel anders zijn mochten we verkassen naar de derde klasse, waar de tegenstanders sterker zijn en we niet altijd de bovenliggende ploeg zullen zijn’’. TRAINER OP HET VELD Als voetballer moest de ambitieuze trainer het ook altijd al hebben van zijn coachende kwaliteiten. Bij ‘The White Boys’, de club die nu failliet is, speelde hij tot zijn vijftiende op hoog niveau. Vervolgens ging hij naar Waspik, waar hij niet meer vertrokken is. Al op zijn zestiende maakte hij zijn debuut, als centrale verdediger. Op zijn dertigste stopte hij met voetballen, aangezien de kinderwens aanwezig was en hij focuste op een carrière als jeugdtrainer. Als centrale middenvelder en verdediger speelde hij het meeste van zijn wedstrijden in het eerste elftal van Waspik. ,,Ik had alle lopers en technische spelers om mij heen. Ik coachte hen aan, want zelf moest ik het niet van snelheid of techniek hebben. Ik was op het voetbalveld eigenlijk al een soort van trainer’’, grapt IJpelaar, die zijn laatste tien seizoenen in het eerste van Waspik aanvoerder was. De verzorger van het eerste elftal van VV Berkdijk is niet alleen belangrijk voor de vereniging door de elftalspelers te masseren. De 58-jarige clubman is er voor heel de club en zet zich in voor alle spelers binnen de vereniging. ,,Iedereen is belangrijk op zijn of haar eigen manier’’. Al zes jaar is hij actief als verzorger van het eerste elftal. Iedere dinsdag en donderdag is hij aanwezig om de spelers uit het eerste elftal te behandelen en masseren. ,,Voornamelijk de jongens van het eerste komen op mij af, maar eigenlijk ben ik er voor iedereen binnen de vereniging’’, zegt de sportmasseur, die naast het zijn van verzorger van Berkdijk ook zijn eigen praktijk aan huis heeft, genaamd ‘Massagepraktijk Marco van de Ven’. MILITAIRE WERELDSPELEN Voor dat hij zes jaar geleden aan trad als verzorger van het eerste, was hij sportmasseur bij andere clubs in de regio. Ook wilde hij nog weleens zijn trainerschap oppakken en heeft hij verschillende jeugdelftallen getraind. In zijn twintigerjaren haalde hij zijn papieren als sportmasseur. Dit leverde hem veel op, want in 1995 mocht hij mee met de Militaire Wereldspelen. Hij was masseur van het Nederlands wielerteam en voetbalelftal. Spelers als Jaap Stam waren toen in dienstplicht en mochten meedoen met de spelen. Ze speelden in Rome. In 1999 mocht Van der Ven nog een keer mee, dit maal in Kroatië. Italië was altijd heel sterk volgens Van der Ven. ,,In dat elftal speelden zelfs spelers die ook in het nationale elftal speelden’’, vertelt hij. ,,Dat was heel leuk om mee te maken’’. FEYENOORD VAN DE AMATEURWERELD Naast sportmasseur, is de clubman ook degene die alle kleding regelt binnen de club. Een aantal jaren geleden is hij met sportmerk Robey rond te tafel gaan zitten voor een samenwerking met Berkdijk. Alle teams worden voorzien van de juiste kleding en daar is Van der Ven een belangrijke schakel in. En naast kledingbaas en masseur zit de beste man ook nog in de technische commissie. ,,Ik probeer de club samen met de rest van de technische commissie in goede banen te leiden’’, aldus Van der Ven. Iedereen binnen de vereniging krijgt dezelfde aandacht van de technische man. ,,Iedereen is belangrijk op zijn eigen manier. Zo komen de mannen van Zondag 3 iedere week naar de eerste selectie kijken. Ze zorgen op deze manier voor veel gezelligheid en omzet voor de vereniging’’, zegt hij. ,,Ik zeg altijd dat wij een beetje het Feyenoord van het amateurvoetbal zijn. Iedereen is hier welkom en wordt gelijk behandeld. We werken hard om ons kleine clubje naar een hoger niveau te tillen’’. ,,HET BLIJFT EEN LEUK SPELLETJE’’ Het is voor Van der Ven fantastisch om nog altijd betrokken te zijn bij Berkdijk. Het is namelijk de club waar hij vroeger altijd voetbalde tot hij in militaire dienst trad. Voetballen en doelpunten maken waren niet de grootste kwaliteiten van hem. Desondanks speelde hij wel altijd als spits. Met zijn fysieke kracht en kopsterke kwaliteiten werd hij gebruikt als aanspeelpunt en doorgeefluik op de snelle buitenspelers van toen. Als verzorger maakt hij nu mee hoe de tijden zijn veranderd en de spelers van het huidige Berkdijk zich inzetten voor de club. ,,Als verzorger van het eerste ben ik een soort tussenpersoon tussen de spelers en de trainers. De fysioruimte is ook een beetje een vertrouwelijke plek waar iedereen voor de training of wedstrijd samen komt. Het gaat in deze ruimte vaak over andere dingen dan voetbal’’, vertelt Van der Ven. ,,Het werken met de jongens houdt mij ook jong. Het praten over voetbal is ook gewoon het leukste wat er is. Het blijft een leuk spelletje voor mij’’. Marco van de Ven is een echte teamspeler
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=