30 Doelman Bastian Spriel geniet van het voetballen in de regio bij HSSC’61 Veel supporters, beladen potjes en derby’s. Het zijn de wedstrijden die het amateurvoetbal leuk maken. Er wordt niet altijd geweldig gevoetbald, maar de beleving is er altijd. Vindt ook HSSC’61doelman Bastian Spriel (25) ,,Het voetbal leeft hier echt’’. Spriel begon op zijn achtste met keepen. Het zat al in zijn genen, want ook zijn vader was keeper. Hoewel zijn vader ook nog wel eens opdook in de spits. Dat doet hij overigens nog steeds, want zijn vader speelt in ‘Het ouwe lullenteam’. Dat is ook het elftal waar Spriel zelf meedoet als voetballer om tijdens de zomerstop een beetje in beweging te blijven. De 25-jarige doelman is goed met zijn voeten en houdt het team op de been met zijn coaching. In de één op één is hij sterk en in een goede flow pakt hij alles wat op hem af komt. Al heeft hij naar eigen zeggen ook nog genoeg verbeterpunten. ,,Vooral de hoge ballen en afstandsschoten zijn ontwikkelpunten’’. HORT EN STOOT De sluitpost heeft er in zijn nog jonge loopbaan al een aantal clubs op zitten. In de jeugd speelde hij altijd bij Vriendenschaar. Via vier jaar bij Brederodes in de tweede klasse, vertrok hij naar Deltasport in Houten, om vervolgens terug te keren bij Vriendenschaar in het derde elftal. Dat ging niet zonder hort of stoot, want bij Deltasport raakte hij in zijn tweede jaar zwaar geblesseerd. Hij scheurde zijn buitenste meniscus af, tijdens een potje voetballen in de zomerstop met het team van zijn vader. Op het moment dat hij weer fit geraakte, had Deltasport alle elftallen reeds voorzien van een keeper. ,,Dat was lastig, ik raakte het plezier kwijt, terwijl ik tot nog toe altijd eerste keeper was bij een tweede- of derdeklasser’’, vertelt Spriel. EXTRA BELEVING Hij vertrok naar zijn jeugdclub Vriendenschaar en ging daar met vrienden voetballen. Het plezier vond hij ook terug. Dat plezier bracht hem zo ver dat hij het weer wilde proberen in een eerste elftal, dat werd HSSC. ,,Ik heb het hier goed naar mijn zin’’, zegt de doelman. ,,In deze regio ken ik veel andere clubs, het zijn allemaal kleine dorpjes hun eigen vereniging, dat is gewoon mooi’’, aldus de meevoetballende goalie. Hij merkt dat dit stuk voor stuk verenigingen zijn met eigen vrijwilligers. ,,De mensen doen veel voor de club en het voetbal leeft hier echt’’, benadrukt hij. Er komen veel mensen kijken bij de wedstrijden, en dat is iets waar de doelman echt van kan genieten. ,,Het brengt een extra beleving met zich mee’’. NIEUWE UITDAGING Dus is hij blij dat hij de stap naar HSSC heeft gezet. ,,Ik wilde graag weer eerste keeper worden en ik was klaar voor een nieuwe uitdaging’’, zegt Spriel. Hij had namelijk ook voor Vriendenschaar kunnen kiezen, waar ze hem ook als eerste doelman wilde hebben. ,,Toch koos ik voor deze uitdaging, het was iets nieuws en HSSC zag er goed uit vanaf de buitenkant. Het voelde goed’’. Bij de club uit Hei- en Boeicop is hij goed begonnen. ,,Ik denk dat ik wel veel punten pak’’, meent Spriel. Al heeft hij dat nog niet genoeg gedaan, want de vereniging is nog niet zeker van handhaving. Met de zware degradatieregeling speel je voor promotie of vecht je tegen degradatie. Het is namelijk zo dat de helft van de competitie degradeert naar de vijfde klasse. ,,We moeten de rust bewaren en niet in paniek raken’’, beseft Spriel zich. ,,En het is heel simpel, maar we moeten gewoon zo veel mogelijk punten pakken’’, zegt hij. R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Foto: Susanna Leidelmeyer De 37-jarige tweelingbroers zijn onlangs gejubileerd bij VV Schelluinen, de vereniging waar ze beiden op hun twaalfde kwamen voetballen. Nu zijn ze 25 jaar lid en spelen ze samen in het derde elftal. Op hun hoogtijdagen schopten ze het zelfs tot het eerste elftal. De één meer dan de ander, maar wat maakt het ook uit. Arjan en Peter De Ruiter: De Twin Towers van vv Schelluinen De Twin Towers, zo worden ze genoemd. Dat komt uiteraard door hun postuur, want ze tikken allebei de twee meter wel aan. Ook lijken ze op elkaar, zoals de Twin Towers dat ook deden. Gelukkig voor hen hield de tweeling het langer vol dat 11 september 2001. Ze voetbalden lange tijd in hetzelfde elftal. Toen de tweeling twaalf jaar oud was, sloten de Twin Towers zich aan bij onze club, nadat ze waren verhuisd van Boven-Hardinxveld naar de Haarweg. Als verse aanwinsten begonnen ze hun Schelluinen-carrière bij de D-tjes, waar ook het hele elftal blij mee was. Want, uiteraard waren de twee voetballer welkom bij het team, maar ze bleken ook nog eens lekker te kunnen voetballen. VASTE KERN Arjan en Peter doorliepen vervolgens alle jeugdelftallen, die altijd bestonden uit de vaste kern van Schelluinse talenten: Tom Peverelli, Emiel Duyzer, Dennis Beumken, Tom Kroon, Inge Both, Tom Brokking, Tijmen Staal en Frank van den Heuvel. In het begin was het voor velen een uitdaging om de twee uit elkaar te houden, maar gelukkig luisterden ze allebei zowel naar Peter als naar Arjan. Ook in de B’tjes en A’tjes speelden ze op een leuk niveau (tweede klasse en zelfs een halfjaar in de eerste klasse richting Tiel en omgeving), mede dankzij de talenten van de tweeling. Arjan stond steevast in het centrum van de verdediging, terwijl Peter zich centraal op het middenveld bevond. Het bestuur van Schelluinen weet nog goed hoe de twee kritisch op elkaar waren op het veld, maar na de wedstrijd direct alles weer vergaten. Niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten waren de voetbalvrienden onafscheidelijk. Op dagen zonder wedstrijden was hun vriendschap net zo hecht. Ze waren te vinden op het trapveldje of op het schoolplein, en op zaterdagavond trokken ze samen naar de Ponderosa. En nog steeds, want ze hielpen elkaar met verhuizen. ,,Ik heb twee linkerhanden, dus ik kon de hulp van Peter wel gebruiken. Hij heeft gelukkig twee rechterhanden’’, grapt Arjan. ,,We komen nog steeds regelmatig bij elkaar op de koffie’’. DEUR OP SLOT Toen ze de overstap maakten naar de senioren, bleef het team grotendeels intact en ging het over naar het tweede, onder leiding van trainer Teus Jakobs. Peter speelde zelfs een aantal seizoenen in het eerste elftal. Arjan kwam net te kort, maar wist toch een wedstrijdje of vijftien te spelen in de hoofdmacht. Hij speelde in de seizoenen daarna in het derde of vierde team, om later onder Jerome Ceton terug te keren naar het tweede. Ondertussen speelt Arjan zo vaak als zijn drukke leven het toelaat, werkend als teamleider bij het Xenos Distributiecentrum in Waalwijk en met een gezin van twee zoontjes in Arkel, bij Schelluinen 3. Peter bleef het langst van de twee fanatiek. In de senioren werd hij al snel omgevormd tot een hardwerkende voorstopper, met succes. Peter heeft nu drie kinderen en werkt in als zelfstandige in de bouw en kan zijn eigen tijd indelen. Door de verbouwing van zijn huis moest hij echter tijdelijk in het derde team spelen. Toen de verbouwing klaar was, sloot hij weer aan bij het eerste team onder leiding van Ger Klop, waar hij zo’n drie jaar speelde. Nu speelt hij ook in het derde elftal van Schelluinen. Regelmatig spelen de voetbalbroers samen in het elftal en proberen ze de deur op slot te houden voor de tegenstanders. ,,Ik sta eigenlijk overal in de verdediging. Ik moet het niet van mijn voetballende kwaliteiten hebben’’, is Arjan eerlijk. ,,Het is leuk om nog steeds samen te voetballen’’, sluit hij af.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=