R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 7 Na iets meer dan een half seizoen voetballen, heerst er bij derdeklasser DVV’09 vooral ‘redelijke tevredenheid’. Want nadat de ploeg zich als doel stelde om niet te degraderen, durft Jens Mastenbroek na een moeizame start stiekem naar boven te kijken. “We hopen nu gewoon zo hoog mogelijk te eindigen.” Lekker voor je ‘cluppie’ bezig zijn en de boel gezellig maken. Dat is precies wat Ilonka Stoop als vrijwilliger bij DVV’09 doet. Want ondanks dat ze zelf onlangs besloot te stoppen met voetballen, is haar liefde voor het spelletje geen moment minder geworden. “Samen zorgen dat mensen met plezier naar de club komen.” Mastenbroek kijkt met DVV’09 stiekem omhoog Ilonka Stoop geniet van het spelletje bij DVV’09: ‘Dat gun ik een ander ook’ Toch liep het bij de club uit Dirksland aan het begin van het seizoen, met acht punten uit de eerste zeven duels, allesbehalve als een geoliede machine. Op de vraag hoe dat komt, moet de negentienjarige Mastenbroek het antwoord schuldig blijven. “Het begin was moeizaam. Waarom? Ik weet het niet zo goed.” Gelukkig keerde daarna het tij en vinden we DVV’09 ondertussen terug in de subtop van de derde klasse. “Daar zijn we voor nu redelijk tevreden mee.” Helemaal als je kijkt naar gestelde doelstelling vooraf. “We wilden uit de degradatiezone blijven. Dus wat dat betreft gaat het goed.” VEEL VERTROUWEN Al blijft het met twee directe degradanten en drie teams die via de nacompetitie moeten strijden voor lijfsbehoud, ook voor DVV’09 oppassen. “Toch kijken we wel echt naar boven.” Bij de club waar Mastenbroek zich sinds vier jaar helemaal thuis voelt. “Ik ben begonnen bij De Jonge Spartaan, maar kwam op mijn vijftiende naar hier.” Een bewuste keuze. “Bij ‘Spartaan’ liep het niet meer echt. Ik was altijd de kleinste, dus duels waren moeilijk. Op een gegeven moment stond ik liever wissel dan dat ik speelde. Toen dacht ik echt aan stoppen.” Niet veel later, besloot Mastenbroek dat ook daadwerkelijk te doen. Al duurde die periode niet lang. “Ik ging mee met een vriend, om te kijken. Die speelde bij DVV’09. Zijn trainer vroeg of ik het toch niet zag zitten. En stiekem miste ik het voetballen wel...” Mede door zijn vader, lacht hij. “Van hem moest ik wel wat qua sporten blijven doen. Uiteindelijk heeft dat maar een halfjaartje geduurd.” En met succes. “Het plezier is weer helemaal terug en ik heb het hier enorm naar mijn zin. Leuke jongens én ik ben goed ontvangen.” Ook door trainers John Kleijn en Ruud Wiltschut. “Sinds ik bij de selectie zit, hebben ze mij heel veel vertrouwen gegeven. Als jeugdspeler mocht ik al invallen, later werd ik ook voor de nacompetitie gevraagd en nu speel ik eigenlijk alles in de basis. Het is voor mij persoonlijk dan ook jammer dat ze na dit seizoen weggaan.” Tijdens zijn eerste seizoen bij de senioren, doorgestroomd vanuit de JO19. “We trainden al wel eens samen, dus zo rol je er alvast een beetje in. Ik vind het tot nu toe hartstikke leuk, ook met die jongens.” ERVARING Een mooie uitdaging, vertelt Mastenbroek. “Vooral fysiek en qua baltempo.” Maar gelukkig, is de aanvaller gegroeid, lacht hij. “Ik ben een stuk groter dan in de jeugd!” Al moet hij het nog steeds niet van zijn kracht hebben. “Een technische speler. Ik zie het spelletje denk ik goed. Snel en kan heel behoorlijk afwerken.” Het bezorgde hem bij DVV’09 een plekje als linksvoor. “Eerst begon ik als spits, nu sta ik daar. Op zich vind ik het wel fijn. Veel acties maken, alleen krijg je wat minder de bal.” En dus, als Mastenbroek mag kiezen: “Sta ik het liefste in de spits. Dan kom je toch vaker voor de goal én kun je scoren. Dat is uiteindelijk het leukste, daar draait het om.” Toch heeft hij geen doel qua aantal in zijn hoofd. “Zó gretig ben ik ook weer niet. Het belangrijkste is winnen. En assists zijn ook mooi.” Misschien een klein beetje geïnspireerd door Thiago Alcántara van Liverpool, een speler waar hij graag naar kijkt. “Die is zo technisch!” Zaak voor de inwoner van Sommelsdijk om daar dus een beetje bij in de buurt te komen. “Het is altijd mooi om op een hoger niveau te gaan spelen, maar eerst wil ik hier een paar jaar blijven en ervaring opdoen. Als die kans daarna komt, zou ik dat wel leuk vinden!” Iets wat ze zelf ondertussen al meer dan dertig jaar doet. “Op mijn 21ste vroegen ze of ik wilde helpen met het clubblad, omdat ik handiger was met de ‘typemachine’. Niet veel later ben ik bij het jeugdbestuur aangesloten. Daar groei je vanzelf in. En het is leuk om te doen!” Net als zelf voetballen, overigens. “Ik ben ooit begonnen bij Dirksland. Toen was ik veertien jaar oud. Een vriendin wilde op voetbal, zo is het balletje gaan rollen. Hebben we zelf meiden gezocht en een team opgericht. Mijn moeder werd leidster en ik heb zelfs nog met haar gevoetbald!” OUDE RUGNUMMER De inmiddels 52-jarige Stoop maakte vervolgens uitstapjes naar SNS en Melissant, voordat ze opnieuw als speelster bij DVV’09 terechtkwam. “Dat kriebelde toch, voetballen op eigen dorp. In de tussentijd ben ik ook nog moeder geworden, maar acht weken later voetbalde ik weer.” Toch is de ‘laatste vrouw’ en middenvelder, onlangs dus gestopt. “Ik liep al jaren met een brace, had ooit mijn knie verdraaid. Mijn meniscus zat dubbel, die kregen ze niet meer recht.” Sterker nog. “Mijn kruisband bleek ook af. En de hechting van mijn meniscus hield het niet. Lag ik er anderhalf jaar uit.” Dit seizoen kwam er een einde aan haar tijd bij de Vrouwen 30+, die ze samen met haar schoonzusje had opgericht. “Een tegenstander verdraaide haar knie, dat was foute boel. Toen dacht ik wel bij mezelf: wat als er bij mij ook weer iets gebeurt? Dat risico vond ik te groot.” En dus speelde ze afgelopen november, haar laatste toernooi. “In het oude Dirksland-tenue, met mijn oude rugnummer. Dat was zo mooi!” Een prachtig afscheid, maar natuurlijk niet voor altijd. “Iedereen kent iedereen. En iedereen doet zijn ding. Met z’n allen proberen we het leuk en gezellig te maken.” Als leider, supporter én begeleider van het schoolvoetbal, droeg Stoop de voorbije jaren haar steentje bij. “Je wilt die ‘kids’ leuk leren voetballen en met plezier naar de club laten komen.” SOCIAAL BEZIG En dus heeft ze het er als wedstrijdsecretaris voor de jeugd, lid van de jeugdcommissie en als coördinator, maar druk mee. “Gelukkig kun je sommige dingen ook vanuit huis doen. Appen en mailen, gaat soms toch makkelijker.” Al is Stoop natuurlijk geregeld, wél op de club. “Op donderdag hang ik altijd de indeling op, zodat iedereen dat weet. En ik ben natuurlijk vaste supporter van het eerste én van het tweede, het team van mijn zoon Mike. Vanaf dat hij bij de F’jes zat, ga ik al met hem mee. Ook als leidster. Dan is het leuk om van al die jongens hun ontwikkeling te zien.” Genieten, doet Stoop sowieso wel. “Je moet iets doen in je vrije tijd. Ik ben gewoon graag sociaal bezig. Het geeft ook veel voldoening als alles op rolletjes loopt.” Zoals het gametoernooi voor de jeugd of LED-voetbal op de maandagavond. “We hebben een leuke groep vrijwilligers, vol met enthousiaste heren en dames. Vooral dat laatste vind ik heel gezellig.” Haar inzet en dat van man Lex, voormalig voorzitter van Dirksland, wordt dan ook gewaardeerd. “Hij is erelid en ik ben lid van verdienste.” Toch blijft Stoop zelf vooral nuchter. “We proberen het zo goed mogelijk te doen. Sinds vorig seizoen hebben we ook een Hoofd jeugdopleiding, die probeert de jeugd qua structuur steeds meer op poten te zetten.” En ook op haar, kunnen ze bij DVV’09 voorlopig rekenen. Gewoon op het fietsje. “Je moet wel blijven sporten, hè? Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik het doen. Ik kan het gewoon niet laten.” Dus geniet ze nog altijd net zo van het spelletje. “Ik heb het zelf altijd met zoveel liefde, passie en plezier gedaan. Dat gun ik een ander ook!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=