9 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Conditioneel misschien nog niet helemaal op orde, maar met de honger om te scoren is niks mis. Want voor spits Luuk Veltmeijer van vijfdeklasser Melissant is één ding zeker: dit moet zijn jaar gaan worden. “Vorig seizoen was ik niet topfit, dat wil ik nu omdraaien!” Veltmeijer praat en ademt voetbal Al is zijn start, een valse, vertelt de pas negentienjarige Veltmeijer. “Ik heb veel gewerkt, in de haven. Dan is het lastig om altijd te trainen. Maar daar heb ik straks geen last meer van.” En dat is maar goed ook, want zijn liefde voor Melissant is behoorlijk. “Sinds dat ik vijf of zes was, voetbal ik hier. Saamhorigheid, niet zo groot en dus heel gezellig. Het is echt één grote groep met vrienden, iedereen is goed met elkaar.” KLEIN JOCHIE Een groep waar Veltmeijer, die op een paar straten van het sportpark woont, sinds afgelopen seizoen daadwerkelijk onderdeel van uitmaakt. “Niet altijd basis, wel vaak invallen. Het was best wel een grote stap, een flink stapje hoger.” Een groot verschil met de jeugd dus. “De eerste keer meetrainen, was zeker zwaarder! Vooral qua snelheid, fysiek en conditie.” Gelukkig gaat dat nu een stuk beter. “Het was in het begin lastig bij te houden, maar je leert het niveau kennen. Nu wil ik écht proberen om mijn plekkie op te eisen.” En mocht het lukken, zou dat voor hem toch wel een soort droom zijn, vertelt hij. “Vroeger stond ik als klein jochie altijd langs de lijn te kijken. Tuurlijk hoop je daar dan ooit zelf te spelen.” Ook al is dat, na de degradatie van twee jaar geleden, nu dus in de vijfde klasse. “We hebben een topseizoen gedraaid, als je het vergelijkt met het jaar daarvoor. Misschien zat er wel promotie in.” Al was dat misschien een klein beetje te snel geweest, is Veltmeijer eerlijk. “Bovenin was het wel echt spannend. We hopen nu opnieuw op een plek bij de eerste vier. Er zit genoeg potentie in.” Toch kwam dat er naar eigen zeggen niet helemaal uit. “Wedstrijden die we gewoon moeten winnen, moeten we nu ook gewoon gaan winnen. We hebben te vaak onnodig punten laten liggen.” Desondanks werd de nacompetitie voor promotie weldegelijk gehaald. “Maar het kan nog beter!” PODCAST Op welk vlak? Veltmeijer weet het precies. “Meer trainen, fitter worden en er allemaal met zekerheid en vertrouwen staan. Dat het niet uitmaakt tegen wie we spelen. Als het dan gaat lopen...” Net als zijn doelpuntenteller, lacht de aanvaller. “Ik had er nu een stuk of vijf, dus het was voor mij niet zo’n doelpuntrijk jaar. Dat hoop ik nu natuurlijk wel te verbeteren.” Met een voorspelling, durft Veltmeijer nog niet te komen. “Lastig te zeggen, even kijken hoe het loopt. Ik ben niet zo van de aantallen. Het is vooral hopen dat ik veel mee mag doen bij het eerste, daar ga ik voor!” Zijn kwaliteiten, kunnen ze in ieder geval goed gebruiken. “Echt een teamspeler. Iemand die zoekt naar de ander. In de diepte of de bal in de voeten, ik kan het op zich allebei. Met mijn snelheid zit het wel goed, helemaal als ik straks topfit ben.” Want, zo weet Veltmeijer ook: “Mijn conditie is het grootste verbeterpunt. Plus balcontrole en constant passen.” Geïnspireerd door zijn voorbeeld, Erling Haaland. “Ik vind het leuk om de Premier League te kijken. Hij scoort weinig wereldgoals, maar staat altijd op de goede plek. Dat kan ik heel erg waarderen.” Hopelijk voor Melissant, staat hij zelf de komende jaren ook nog geregeld op de goede plek. Om dat balletje net even binnen te tikken. “Het liefste blijf ik mijn club zo lang mogelijk trouw, ik zou hier nooit weg willen.” En dus kunnen ook de liefhebbers van zijn podcast, opgelucht ademhalen. “Samen met Robbie Mijnders nemen we vaak na de wedstrijd een podcast op. Met de trainer of een speler, dat is leuke ‘inside info’. Gewoon om een beeld te geven.” Het levert de heren veel positieve reacties op, en dus kan Veltmeijer de mensen geruststellen: “Ik denk dat er nog wel een paar afleveringen gaan komen!” Met een vader als secretaris, is de liefde voor Melissant er bij Kees van Dam met de paplepel ingegoten. En dus is ook de vrijwilliger en oud-speler zelf na al die jaren niet meer weg te slaan bij de club. “Het is gewoon de gezelligheid en de mensen om je heen.” ‘Gezelligheid en de mensen om je heen’ Vanaf zijn zesde, weet de inmiddels 53-jarige Van Dam eigenlijk niet beter. “Altijd alleen maar daar!” Ingegeven door zijn vader dus. Al zat de liefde voor het spelletje hemzelf ook diep, vertelt hij. “Eén jaartje als rechtsback in het eerste, op mijn negentiende.” Want al snel, sloeg het noodlot toe. “Ik ben vijf keer geopereerd aan mijn kruisbanden en kniebanden, ging er elke keer doorheen.” En daar was ook zijn toenmalige baas, niet al te blij mee. “Kwam ik elke keer, weer die knie kapot...” VERBOUWEN Een jaar of vier geleden probeerde Van Dam het nog wel een aantal maanden bij de veteranen, maar ook dat huwelijk was geen lang leven beschoren. “Toch te veel last.” Maar stilzitten? Dat is niks voor de inwoner van Melissant. “Het is een klein dorpje, dus ik was toch altijd al verbonden. Die binding met de club, die heb je.” Als grensrechter, assistent-trainer, lid van de activiteitencommissie én als secretaris. “In 1992 kwam ik in het bestuur, mijn vader stopte, dus ze waren op zoek.” Sinds die tijd, is het allemaal een stuk makkelijker geworden, lacht Van Dam. “Alles gaat digitaal, vroeger moest je nog schrijven. Nu stuur je alles gewoon door. Alleen nog even drie of vier keer per jaar vergaderen.” Al is dat niet het enige, wat de vrijwilliger tegenwoordig bij de club doet. “Ik zit vanuit mijn werk ook nog in het onderhoud en sta in de kantine.” En dus is Van Dam bijna iedere avond op de club. “Helemaal nu we bezig zijn met het verbouwen van de kleedkamers. Dat heb ik samen met de gemeente opgezet en vanuit de vereniging probeer ik dat te coördineren.” Klinkt veel, maar voelt vooral als ontspanning. “Gewoon de gezelligheid, de mensen om je heen. Het is leuk om dingen te doen en een stukje verantwoording te dragen.” Van het één, komt heel vaak het ander. Weet Van Dam inmiddels uit eigen ervaring. “Vrijwilligers zijn natuurlijk hartstikke belangrijk voor de voetbal. Maar bij Melissant hebben we geen klagen hoor”, stelt hij. “Een groepje ‘oudere mensen’ doet veel in het onderhoud, van maaien tot opruimen. Dat is allemaal geregeld. En ook de begeleiding voor de jeugd is geweldig.” EIGEN JONGENS Alleen de bezetting in de kantine, is een klein probleempje. “Daar is het heel lastig om structureel mensen te vinden, men heeft het druk in de samenleving. Nu sta ik zelf vaak achter de bar.” Met alle liefde. Want zijn passie voor Melissant, is nog altijd even groot. “Thuiswedstrijden kijk ik altijd, uit zelden of nooit. Dan regel ik dingen voor lagere elftallen op de club. Ook daar moet iemand van het bestuur voor aanwezig zijn, vind ik.” Na 32 jaar als secretaris, ziet Van Dam wel een verandering van mentaliteit. “Makkelijker afmelden of individueel dingen gaan doen. Om een bepaalde verplichting, staan weinig mensen meer te springen. Scheidsrechters vinden, is bijvoorbeeld ontzettend lastig.” Toch mag dat, ook voor hem, de pret niet drukken. “Het is heel gezellig nog steeds!” Vanuit zijn huis, op 200 meter van het sportpark, droomt hij soms van vervlogen tijden. Zoals van dat kampioenschap, een jaar of tien geleden. “Toen kwam Lee Towers hier optreden! Dat is toch wel een hoogtepunt.” Stiekem hoopt Van Dam in de toekomst dan ook op een nieuw stukje geschiedenis. “Afgelopen jaar pakten we een periode, dus dat zou leuk zijn.” Al is dat voor hem, eigenlijk niet het belangrijkste. “We moeten het doen met eigen jongens van de club. Dan maar wat lager en bovenin meedoen, dat is veel gezelliger.” Met hem in ieder geval als supporter langs de lijn. “Zolang als ik er plezier in heb, blijf ik lekker doorgaan. Wel hoop ik een deel van mijn activiteiten af te kunnen staan, want een beetje verjonging is altijd goed!” Foto: Bert Spits Foto: Robbie Mijnders
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=