R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 7 Heel even, niet echt lang, dacht Bart Jelle van Dam toch daadwerkelijk aan een vertrek bij ‘zijn’ DVV’09. Want nadat hij op zijn zevende was begonnen bij voorloper DES’67, had hij nooit ergens anders willen spelen. Tot de aanvaller buiten het eerste viel en geen kans leek te krijgen. Maar toen ging de knop om. Het begon voor René Smit een aantal jaar geleden gewoon met schoolvoetbal en wat vriendinnen bij zijn dochter in de klas. Maar inmiddels is dat groepje bij DVV’09, uitgegroeid tot een serieus damesteam. En met het winterkampioenschap op zak, barsten ze van het enthousiasme en de gezelligheid. Bij Van Dam ging net op tijd de knop om ‘De gezelligheid blijft het leukste’ Nu, achteraf bezien, is Van Dam (23) daar maar wat gelukkig mee. Al voelde hij dat toentertijd dus helemaal niet zo. “Ik zocht het niet genoeg in mezelf. Het lag aan mijn eigen motivatie, fitheid en spelinzicht. Vanaf dat moment heb ik de knop omgezet.” Want, zo was eigenlijk vanaf het eerste moment dat hij begon te voetballen duidelijk. “Dit is mijn club, hier wil ik in het eerste spelen!” Aan het begin van vorig voetbaljaar werd die droom werkelijkheid, maar niet zonder slag of stoot. Vooral tijdens de coronaperiode ging de inwoner van Dirksland hard aan de slag. “Heel veel hardlopen. Ik voelde me fit, het ging lekker!” NUTTIG GEWEEST Tijdens de eerste wedstrijd van afgelopen seizoen, kwam de beloning. “John (Kleijn), de trainer, zei ineens: ‘Je start zaterdag’. Hard gewerkt, nu wordt het beloond, dacht ik.” Sterker, het werd allemaal nog mooier. “Ik scoorde en we wonnen met 1-2 van Herkingen!” De overstap van het tweede, waar Van Dam tot op dat moment zijn minuten maakte, leek hem dus makkelijk af te gaan. Al was dat toch niet helemaal het geval, is hij eerlijk. “Daar heb je veel meer tijd, bijvoorbeeld om een bal aan te nemen. Hier moet je veel sneller schakelen. Gelukkig is ons tweede ook goed, dus het was geen bizar niveauverschil.” De stap naar de senioren, viel de spits wat dat betreft zwaarder. “Ik baalde dat ik niet bij één kwam, dat wilde maar niet lukken. Uiteindelijk is het heel nuttig geweest, dat ik ben ‘klaargestoomd’ bij het tweede. Vooral op fysiek vlak.” Na het kampioenschap van vorig seizoen, leven ze bij derdeklasser DVV’09 natuurlijk op een roze wolk. Ook Van Dam zweeft daar lekker op mee. “We spelen al jaren met dezelfde lichting, dat zijn vrienden of misschien wel broers zelfs. Het is echt heel hecht. Voor mij is deze club een soort familie.” En dat blijkt. “Ik geef ook training aan de JO16. Ze mogen best van je verwachten, dat je iets doet voor de vereniging, vind ik.” ROTPLOEG Maar ook binnen het veld loopt het bij DVV’09 allemaal soepel. Want zelfs in de derde klasse, doet de ploeg bovenin mee. “Eerst was de doelstelling om niet te degraderen, omdat we niet wisten wat we precies konden verwachten. Uiteindelijk willen we een stabiele derdeklasser worden.” De competitie bevalt hem tot nu toe in ieder geval uitstekend. “Er zit veel meer ‘voetbal’ in deze afdeling. Dan speel je zelf ook lekkerder.” Kortom, het kan in Dirksland eigenlijk niet op. “Met vijf of zes jongens, heb ik ook nog in de jeugd gespeeld. Onderling is er weinig irritatie en gunnen we elkaar de wereld. Ook als het niet lukt, blijven we gaan, een rotploeg om tegen te spelen. Andere teams gaan misschien sneller zeiken.” De spits, die ook als ‘nummer tien’ uit de voeten kan, denkt stiekem al aan een periode, maar wil vooral zelf ook stappen blijven maken. “Ik ben iemand die altijd onderweg is en in de gaten duikt. Mijn spelinzicht kan nog beter, continu om je heen kijken.” Maar uiteindelijk blijft scoren voor een spits, natuurlijk het allerbelangrijkste. “Het doel is twaalf, dan loop ik één op twee.” En dus moet er ook fysiek nog wel een schepje bovenop, vindt hij zelf. “Ik heb een abonnement bij de sportschool, maar ik ga eigenlijk nooit. Een soort rustend lid, haha!” Aan het vertrouwen zal het in ieder geval niet liggen. “John heeft altijd tegen mij gezegd dat het wel goed zou komen.” Mooie woorden van een echte clubman, net als Van Dam. “Ooit hoop ik hier in die tweede klasse te spelen!” Hijzelf misschien wel voorop, want Smit (57) is na jaren als trainer bij het damesvoetbal niet meer weg te slaan. “Inmiddels alweer een behoorlijke tijd, vier seizoenen. En daarvoor ook al een jaar of wat.” Heel gek is dat niet. “Eerst ging mijn ene dochter voetballen, later ook die andere.” Maar het begon dus allemaal twaalf jaar geleden, met schoolvoetbal. “Binnen ‘no-time’ hadden we twintig meiden, toen hebben we later bij de D tot en met de B-jeugd, vier teams gemaakt.” UITBLINKERS Smit, die inmiddels al meer dan vijftig jaar bij DVV’09 komt, geniet van zijn rol. “Bij jongens is het toch vaak: Waarom? Meiden doen gewoon wat je zegt, die zijn veel meer gedisciplineerd.” En hij kan het weten. “Ik ben als trainer begonnen bij de F’jes en ben daarna doorgegroeid naar de ‘A’.” Maar ook zelf trapt hij nog zo nu en dan een balletje. Nadat de inwoner van Dirksland tot zijn 37ste in het eerste heeft gespeeld. “Bij de 35+, als ik er tijd voor heb!” Want stiekem kost het trainen van de dames, toch behoorlijk wat tijd. Maar die steekt Smit er met alle liefde in, vertelt hij. “In elke linie hebben we wel een paar uitblinkers. En, misschien wel het belangrijkste, we blijven altijd voetballen.” Gelukkiger kun je hem dus eigenlijk niet maken. “We hebben een fantastische groep, de meeste meiden zijn al lang samen.” Dat blijkt wel, als Smit de leeftijden van zijn selectie eventjes langsloopt. “De oudste is 38 en de jongste vijftien, daar zit best een groot verschil tussen. Maar we hebben genoeg ervaring hoor!” Sowieso hebben de vier trainers, ze doen het samen, een hoop om uit te kiezen. “De speelsters van één en twee, trainen allemaal samen, dat zijn er een stuk of veertig.” Genoeg dus voor een paar mooie oefeningen. “Kaatsen, doorspelen en de derde persoon zoeken. Dat zijn dingen die we veel doen. Of beginnen met een ingooi. Vooral het coachen en om je heen kijken, vind ik heel belangrijk.” ZELF NADENKEN Misschien wel, zodat Smit het zelf ietsje minder hoeft te doen. “Voorheen was ik als trainer héél aanwezig, stond ik over het hele veld te roepen. Dat is nu wat minder.” Ingegeven door de vader van oud-prof Oscar Moens. “Die vroeg aan mij: Waarom doe je dat? Als je ze het zelf laat doen, worden ze pas echt beter. Dan moeten ze nadenken en oplossingen gaan zoeken. Je moet het eigenlijk niet te veel voorzeggen.” En dat begint al in de jeugd, zou je zeggen. “Meisjesteams hebben we niet, dus ze spelen bij de jongens tot de JO15, dan gaan ze naar de dames.” Dat zorgt zo nu en dan, voor wat problemen, vertelt Smit. “Voor een derde team hebben we er net te weinig, dus in het weekend, kunnen er soms best een paar een snipperdag nemen!” Al doen de meesten, dat toch liever niet. “De gezelligheid blijft het leukste. Onderling is het zo’n leuke groep, dat hebben we hier jaren niet gehad.” Toch, als hij dan kritisch moet blijven. “Is het soms iets té gezellig. Zelf was ik als speler helemaal ziek als ik verloor, dat hebben die meiden niet. Ook wel weer mooi.” Verliezen doen ze bij DVV’09 trouwens sowieso maar weinig én dat is maar goed ook. “We willen doorstomen naar die derde klasse. Het winterkampioenschap is binnen, nu nog promoveren. Dat is de doelstelling. Als we dit jaar bovenin meedoen, ben ik tevreden.” Bouwen, zodat het volgend seizoen nóg beter is. “Dan ben ik er gewoon weer bij!” De fotograaf voor ondernemend Goeree-Overflakkee 0272373.pdf 1 30-1-2023 14:26:24 Vroonweg 26 • 3247 CG Dirksland • Tel: 06 18 29 18 77 • www.detimmerberg.nl BETAALBAAR & BETROUWBAAR RAMEN | METSELWERK | BESLAG | DEUREN | ONDERHOUD | OVERKAPPINGS | TIMMERWERK | VELUXDAKRAMEN | DAKEN | GLASWERKEN | TRAPPEN | ERKERS | AAN– & VERBOUW | HOUTEN- OF KUNSSTOFKOZIJNEN 0281560.pdf 1 9-2-2023 10:03:28 Foto: Marjo Smit
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=