R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M 5 your partner in liquid transport geelhoedtransport.nl your partner in liquid transport geelhoedtransport.nl 0273354.pdf 1 30-1-2023 14:58:41 Julian Nieuwland: scout van de derde klasse Verre uitwedstrijden en lang in de auto zitten, het zijn dingen waar menig voetballer een hekel aan heeft. Maar niet bij het G-team van De Jonge Spartaan. Want daar is, zo vertelt begeleider René van der Groef, iedere zaterdag een feestje. “Lekker lang op pad samen, het voelt voor mij als een dagje weg!” Van der Groef: ‘Het voelt als een dagje weg’ En aan dat laatste is geen woord gelogen, zo blijkt als de 58-jarige Van der Groef begint met vertellen. “Het is geweldig wat een plezier de spelers hebben. Net als vroeger, toen je met de jongste jeugd op stap ging.” Maar wel op tijd, te laat komen schept verwarring, lacht hij. “Het omkleden duurt bij sommigen iets langer en we willen ons wel goed voorbereiden op de wedstrijd. Dus zorgen we dat alles altijd goed geregeld is!” Getuige ook het samengestelde team van stafleden. “Chris (van der Weele) is de hoofdcoach, ik ben de assistent en daarnaast hebben we nog acht man begeleiding. Tijdens een training zijn er altijd drie of vier mensen aanwezig.” ZELFBEELD Toch, hoe hard ze ook allemaal hun best doen, er blijft maar één echte trainer. “Als ik wat zeg, kijken ze allemaal naar Chris: ‘Klopt dat wel?’ Zoiets blijft mooi.” Donderdagavond trainen, zaterdag spelen. Ook dat is bij De Jonge Spartaan allemaal netjes geregeld. “Het vervoer wordt ‘gesponsord’, dus daar maken we ons nooit zorgen om. Verzamelen bij de Zuidwester, daar wonen veel spelers. Komen ze lopend of op het fietsje naartoe en dan gaan we op pad.” Van der Groef, die zelf heeft gevoetbald bij DES’67 en inmiddels al ruim 30 jaar in Middelharnis woont, zet zich ook als bestuurslid in voor het G-voetbal bij zijn club. “Mijn twee jongens gingen voetballen bij Spartaan, zo ben ik eigenlijk betrokken geraakt. Dan word je trainer en een paar jaar later zit je in het bestuur. Eerst voor de sponsoring, nu voor ‘voetbalzaken breedte’, daar vallen wij met het G-team ook onder.” En dat is te merken. “Het wordt altijd meegenomen in de bestuursvergadering en alle bestuursleden zijn ontzettend betrokken. Er zijn er zelfs een paar die ons in de beginjaren training hebben gegeven.” De begeleider weet als geen ander, hoe belangrijk dat is. “Voor hun zelfbeeld en het vertrouwen. Iedereen moet van voetbal kunnen genieten, dus het hoort gewoon thuis bij onze vereniging.” Al had het niet veel gescheeld, of dat was een aantal seizoenen geleden niet meer zo geweest. “Toen ging het team bijna ter ziele, omdat kaderleden stopten. We zijn toen de ledenlijst afgegaan, om samen met Chris het G-voetbal te kunnen blijven aanbieden.” TE FANATIEK Die aanpak heeft zijn vruchten afgeworpen, want aan spelers geen gebrek. “We hebben er nu achttien, waarvan twee alleen doen trainen. Op zaterdag nemen we er elf mee.” Voor een wedstrijdje negen tegen negen. Plezier, gezelligheid en een dagje weg. Al is dat niet altijd. “Er is een gevaarlijke trend in het G-voetbal gaande, dat het te fanatiek gaat worden. Het gaat steeds minder om het spel(plezier) en dat is zorgelijk.” Dus benaderde De Jonge Spartaan de KNVB. “Die zijn daar nu druk mee bezig. Er zijn ook richtlijnen, zoals: beide teams scoren altijd, iedereen in hun waarde laten en niet met meer dan vier of vijf doelpunten verschil winnen. Laatst verloren we met 18-1, daar is toch geen lol aan?” Aan de trainingen zal het in ieder geval niet liggen. “Veelal in speelvorm. Pionnen omschieten, dribbelen, voet op de bal en een afsluitend partijtje. Dat soort dingen.” Het enthousiasme spat ervan af. “Zolang als ik dit kan blijven doen, doe ik dit. Ik vind het zó geweldig.” En dat geldt niet alleen voor Van der Groef. “Spelers van de selectie komen ons soms ook training geven, dat vinden ze natuurlijk fantastisch. Andersom, gaan wij dan weer bij het eerste kijken. Dat is toch mooi?” Kortom. “Het kan eigenlijk niet beter!” Na veertien jaar in de jeugd van De Jonge Spartaan, besloot Julian Nieuwland een seizoen of vijf geleden toch om de sprong in het diepe eens te wagen. De middenvelder kwam terecht bij Bruse Boys, had het daar goed naar zijn zin, maar keerde deze zomer toch weer terug op het oude nest. “Mijn beste vrienden voetballen hier nog steeds.” Bas Driece Marietjespad 39 3241 BN Middelharnis 06 40 05 48 29 basdriece@ziggo.nl 0280324.pdf 1 23-1-2023 16:59:17 Vrienden die de 25-jarige Nieuwland dus achter moest laten, toen hij op zijn achttiende de overstap maakte naar Zeeland. Of ‘de overkant’, zoals ze in Middelharnis zeggen. “Het is bij De Jonge Spartaan eigenlijk niet gebruikelijk om weg te gaan, het is nogal hecht allemaal.” De inwoner van Rotterdam deed het dus toch, na zware onderhandelingen. “Mijn vriendin komt van Bruinisse, dus dan sta je daar wel eens in de kroeg. En ze praten graag, vooral Michel Maaskant (toen nog speler, nu de huidige trainer). Dan is het natuurlijk: Waarom kom je niet op ‘Bru’ voetballen? Zo is het uiteindelijk gegaan.” Een flinke stap voor iemand die op zijn vierde al begon met voetballen bij derdeklasser De Jonge Spartaan. “In de kaboutertjes! Maar Bruse Boys speelde op dat moment nog eerste klasse, dus dat was het proberen waard.” BRUTAAL ZIJN Inmiddels zijn de twee competitiegenoten, want Nieuwland keerde dus terug. Na vijf seizoenen in ‘Bru’ en eentje bij DOSKO. “Dat viel vorig jaar helemaal uit elkaar en voetballen op de zondag lag mij toch niet echt.” En met een grote groep vrienden ‘hier’ draaide ook de propaganda in Middelharnis weer op volle toeren. “Kom je niet lekker terug, vroegen ze dan. Ik ging op zaterdag altijd al kijken, ken iedereen, dus ik had eigenlijk maar weinig bedenktijd nodig. In die jaren daarvoor, dacht ik er al eens vaker aan.” Maar nu gebeurde het dus echt. “Ze hikken tegen die tweede klasse aan, daar wil ik graag bij helpen!” En voorlopig gaat dat, met een plek bij de bovenste drie ploegen, meer dan aardig. Nieuwland weet wel waarom. “Alles is netjes geregeld. En ook de jeugd, speelt al jaren op hoog niveau, die jongens spelen nu bij de senioren. Dan gaat de kwaliteit vanzelf omhoog.” Dus kan de in Middelharnis geboren voetballer niet anders dan gelukkig zijn. “Ik vind het echt heerlijk, kom met ontzettend veel plezier en frisse zin naar de club. Leuke mensen, met vrienden voetballen en veel publiek. Voor mij voelt dit echt een bétje als thuiskomen.” Maar niet om af te bouwen, maakt Nieuwland meteen duidelijk. “We mogen daarin best ook een beetje brutaal zijn: met deze groep hebben we de ambitie om te promoveren. Dan moet je minimaal voor een periode gaan. En als alles goed valt, waarom kunnen we dan niet bovenaan eindigen? Aan ons om te laten zien dat het kan.” SOORT GLUURDER In een taaie competitie, maar wel eentje die Nieuwland op zijn duimpje kent. Hoe gek het ook klinkt. “Ik volg alles. In de bespreking zeg ik soms: jongens, let op die nummer tien. Hij kan dit, of dit heel goed. Dan kijken ze me allemaal zo aan...” Want ondanks dat het ‘maar’ derde klasse is, laat hij niks aan het toeval over. “Samenvattingen op Youtube kijken, of op Social Media. Ik vind dat gewoon leuk, een soort gluurder, haha! Mijn vriendin wordt er soms gek van.” Voor de tegenstanders die daar iets minder mee bezig zijn, geeft hij van zichzelf nog even een introductie. “Een middenvelder die trainers graag in hun team hebben, denk ik. Snot voor de ogen lopen en hard in de duels.” Maar ook aan de bal is Nieuwland ‘een soort Frenkie’. “Als ik dat nu zeg, ga ik dat waarschijnlijk nog héél vaak horen. Natuurlijk op een heel ander niveau, maar met mijn passing en techniek probeer ik altijd wel wat te creeren. Nu alleen nog wat vaker scoren.” Want alleen dan, komt die promotie pas echt dichtbij. “Dat is voor mij nu het belangrijkste, omhoog met Spartaan, dat staat op één!” Zelfs als hij daarvoor moet verhuizen. “We spieken wel om weer terug te gaan naar Flakkee of ‘Bru’, lekker naar onze vertrouwde omgeving.” Over thuiskomen gesproken... Foto: Peter Prins
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=