‘Ik heb het in jaren niet zo naar mijn zin gehad’ De eerste periode, een voorsprong op de concurrentie en een scorende spits. Kortom, alle ingrediënten zijn aanwezig. Maar of vierdeklasser Stellendam ook daadwerkelijk kampioen gaat worden, durft Arie Bravenboer niet te zeggen. “Het is een goed teken dat we eerste staan, toch ga ik dat nu nog niet roepen...” En dat terwijl het vertrouwen toch groot is bij de koploper van de vierde klasse. “We zijn echt een team, ook buiten het veld. Weinig goals tegen en lastig te verslaan.” Daar hebben ook de gebroeders Bredius een belangrijk aandeel in, vindt de 31-jarige Bravenboer. “De trainers zorgen ervoor dat wij als spelers er echt allemaal in geloven. We kunnen dit seizoen gewoon iets moois neerzetten.” Wat dat betreft valt de doelpuntenmaker met zijn neus in de boter, want de spits is namelijk bezig aan zijn eerste jaar bij Stellendam. “Ik woonde in Rockanje, maar ben onlangs verhuisd naar Dirksland en zocht een club in de buurt. Dennis (Bredius) is de man van mijn zus, dus dan kom je automatisch hier terecht.” Alhoewel. “Eerst dacht ik nog bij mezelf: moet je daar wel aan beginnen, is dat niet lastig? Je zwager is dan toch je trainer...” CENTJES Maar al snel maakte die twijfel plaats voor wederzijds vertrouwen, vertelt hij. “Ik heb een aantal gesprekken gehad, ook met de voorzitter, dat was hartstikke leuk. Ze wilden er heel graag een spits bij hebben, want scoren was toch wel een probleem.” Eenmaal de keuze gemaakt, kwam Bravenboer terecht in een warm bad, of eigenlijk een vriendenteam. “Dat maakt het makkelijker om in te rollen, iedereen was meteen enthousiast en stelde zich open.” Hij heeft, met acht treffers in de beker, wel een idee waarom. “Goals helpen in het begin altijd mee, haha!” Doelpunten die de ervaren topschutter in zijn carrière, voor een flink aantal verschillende clubs, veelvuldig heeft gemaakt. Er klinkt een lach. “Heb je even?” Rustig de tijd genomen, begint hij aan zijn opsomming. “Ik ben bij Rockanje in de jeugd begonnen, later heb ik nog bij Spijkenisse, PFC, OHVV en Nieuwenhoorn gespeeld.” En nu dus bij Stellendam, in een heel andere wereld. “Vroeger keek ik vooral naar de centjes. Je bent jong en zit nog op school, dan is het best wel lekker om met de voetbal wat extra geld te verdienen. Dat is toch zo?” Maar bij de vierdeklasser, zit Bravenboer maar voor een ding: presteren. “Ik had vooraf toch wel een beetje gehoopt dat we voor plek één tot en met vijf zouden kunnen spelen. Afhankelijk van hoe je start. Mijn eigen doelstelling was het stelen van een periodetiteltje, dat is al gelukt!” LEEFT ENORM Desondanks blijft de aanvaller met beide beentjes op de grond. “Ik ga nu niet ineens roepen dat we kampioen moeten worden, je kunt in deze competitie echt tegen iedereen punten verspelen. Dat zag je vlak voor de winterstop wel tegen ‘Fortuna’.” Wat dat betreft is het goed dat Bravenboer, die vlak voor de onderbreking kampte met een blindedarmontsteking, weer helemaal fit is. “Daardoor heb ik vier wedstrijden gemist...” Een aderlating, gezien zijn kwaliteiten. “Ik loop heel weinig, maar kan wel een doelpunt maken. Soms speel ik echt een heel slechte wedstrijd, toch scoor ik er twee. Zo’n type spits eigenlijk.” Inmiddels staat de teller dan wel al op meer dan tien treffers, de lat ligt nog veel hoger. “Tussen de twintig en 25 moet wel lukken, anders zou ik teleurgesteld zijn.” Want dat Bravenboer na een aantal omzwervingen helemaal op zijn plek zit, dat mag duidelijk zijn. “Het is echt een ontzettend gezellige vereniging, altijd druk en het leeft enorm in het dorp. Zelfs tijdens uitwedstrijden. Als ik eerlijk ben, heb ik het in jaren niet zo naar mijn zin gehad.” En dus kunnen ze in Stellendam nog wel even van hem genieten. “Het is eigenlijk de bedoeling om hier af te sluiten. Die promotie wil ik nog een keer meemaken!” Even iets harder doorhalen, elkaar de waarheid vertellen of de ander een panna uitdelen. Het leven van twee voetbalbroers gaat niet altijd over rozen. Dat weet het duo Mees en Jort Vroege sinds een jaar als geen ander, toch genieten ze samen op het middenveld van Flakkee. “We hebben eigenlijk nooit écht ruzie...” ‘Als we samen voetbalden, was ik beter!’ 19 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Ook niet vroeger, op de pleintjes? “We hebben niet heel veel op pleintjes gevoetbald, vanwege het leeftijdsverschil. Als we het deden, was ik beter hoor”, lacht Mees (26). De 21-jarige Jort reageert meteen: “Ik vond mezelf natuurlijk beter, haha!” Genoeg over de straat, terug naar het veld. Want daar begon het tweetal ongeveer gelijktijdig met voetballen. Bij Flakkee natuurlijk, vertelt de jongste van de broertjes. “Volgens mij waren we allebei vijf of zes. Onze vader voetbalde hier ook altijd, dus dan heb je weinig ‘keuze’.” ELKAAR AANVULLEN Mees maakte op zijn twintigste nog een uitstapje naar Den Bommel, maar keerde een seizoen of drie geleden weer terug op het oude nest. Sinds vorig seizoen zijn de gebroeders Vroege ploeggenoten bij het eerste. Bijzonder en mooi, vindt Mees. “Je kunt veel makkelijker op de ander vloeken, dat is onderling toch anders. Je bent harder voor elkaar, vooral tijdens trainingen. Even doorhalen of een panna uitdelen.” Jort moet lachen. “Ik geef de meeste panna’s!” De dynamiek tussen de twee voetballers van Flakkee, geeft een mooi inkijkje in hoe het er thuis ongetwijfeld dagelijks aan toe moet gaan. “Het gaat altijd veel over voetbal. In het weekend over ons eigen team en anders over Ajax of Europese wedstrijden.” Die gezamenlijke liefde voor de club uit Amsterdam, komt gelukkig goed uit. “Dat is natuurlijk wel fijn, anders zou het lastig worden.” Want, zo vullen ze elkaar bijna tegelijk aan. “We hebben een klein beetje het idee dat onze vader steeds meer voor Feyenoord aan het worden is. Hij juicht ineens wel heel hard voor ze...” Ook binnen de lijnen vult het tweetal elkaar moeiteloos aan, als middenvelders dus. “Jort is meer verdedigend, ik juist aanvallend. We zijn allebei niet echt snel en moeten het vooral hebben van inzicht.” TE FANATIEK Toch is er één ding, waar Mees wel een beetje jaloers op is. “Zijn linkerbeen, die zou ik wel willen hebben!” En andersom? “Zijn inzet en felheid, dat mis ik dan weer een beetje.” Dat laatste heeft indirect invloed op de resultaten van dit seizoen, in de vijfde klasse. “Ik ben met mijn 26 de oudste in het team, de rest is rond de twintig. Die moeten wennen aan het seniorenvoetbal, dan krijg je meer blessures. Daar gaat het wel een beetje fout, we hadden allemaal meer BESTEL ONLINE OP SMULEXPRESS.NL 0281163.pdf 1 13-2-2023 10:57:59 PAMPUS 4B, 3251 ND STELLENDAM WWW.ROBSPERSONALTRAINING.NL 06-30218586 - 24/7 FITNESS - PERSONAL TRAINING - GROEPSLESSEN - BEDRIJFSFITNESS 0281188.pdf 1 30-1-2023 15:54:06 verwacht.” Toch blijft Mees positief. “Als iedereen de volle honderd procent geeft, dan gaan we meedraaien voor die laatste periode. Maar de echte wil ontbreekt bij ons soms een beetje. Om te winnen of om beter te worden.” Ook voor hemzelf, wel even schakelen. “Het is jammer dat veel oudere spelers naar het derde zijn gegaan, daar ben ik zelf nog veel te fanatiek voor. Al speel ik nu met veel maatjes van mijn broertje, dat is ook wel weer leuk!” Elkaar even opzoeken of op de plek zetten, Jort geniet van het voetballen met zijn broer. “Ik had het niet meer verwacht, toen hij naar Den Bommel ging, maar het blijft natuurlijk wel iets unieks. Je weet wat je aan hem hebt, kunt onderling ook net iets meer hebben.” Dat zit bij hem sowieso wel goed, vertelt hij. “Ik voetbal al jaren met dezelfde jongens, dat zijn allemaal vrienden. Daarom is het hier ook zo gezellig.” En dus zijn de inwoners van Sommelsdijk voorlopig niet weg te slaan, bij Flakkee. “We hebben het hier enorm naar ons zin en zijn ieder weekend samen!” Foto: Bert Spits
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=