11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M Boompjes 1 3253 AC Ouddorp Telefoon 0187 68 14 37 E-mail info@hotelakershoek.nl voor een heerlijke kop koffie, een speciaal biertje, of gewoon een uitgebreid diner in ons restaurant! www.hotelakershoek.nl “Akershoek” Hotel - Café - Restaurant 0280960.pdf 1 23-1-2023 16:56:32 Dijkstelweg 26 3253 TB Ouddorp T: 0187 687052 E: info@krepidoma.nl 0280766.pdf 1 30-1-2023 14:54:44 Wegereef voelt zich thuis tussen de ‘boeren’ In een team vol met spelers uit de eigen jeugd, is Max Wegereef op het eerste oog een klein beetje de vreemde eend in de bijt. Toch, is niets minder waar. De doelman van WFB voelt zich als ‘overkanter’, meer dan thuis tussen de ‘boeren’. “Daar maken we natuurlijk altijd grapjes over, maar het is hier heel saamhorig!” Als jongste lid van de vereniging verzorgde hij in de jaren’70 de aftrap voor het duel tegen het Feyenoord van onder meer Willem van Hanegem en Wim Jansen. Vanaf dat moment begon het balletje bij WFB voor George Pape niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk te rollen. “Volgens mijn vrouw doe ik veel vrijwilligerswerk...” ‘Mijn vrouw heeft stiekem wel gelijk’ En nadat Pape (55) is begonnen met het opsommen van zijn taken, kunnen we haar niet anders dan gelijk geven. “Ik ben teammanager van het eerste, fluit wedstrijden, help scheidsrechters, loop mee met de consul en draai samen met mijn vrouw diensten in de bestuurskamer. En ik vlag ook nog bij één!” Zelf begint hij al te lachen. “Nu ik ze zo op zit te noemen, zijn het er eigenlijk best veel. Mijn vrouw heeft stiekem wel gelijk, haha!” Gevoetbald bij de jeugd, de senioren en bij de selectie. Maar ook nu, weet de vrijwilliger dus nog van geen ophouden. “Heel af en toe trap ik nog een balletje bij de veteranen, al lukt dat vanwege die andere functies niet vaak.” VALKUIL Want als teammanager is de inwoner van Ouddorp vaak iedere dinsdag, donderdag én zaterdag op de club. Vooral in het weekend, maakt de vrijwilliger lange dagen. “Op zaterdag is het meestal van half zeven ‘s ochtends, tot half zeven ‘s avonds.” Het wassen van de kleding, want dat doet hij samen met zijn vrouw ook nog, is Pape in de gauwigheid even vergeten te vermelden. “Als ze dan de tas komen brengen, blijven die jongens vaak nog even zitten, doen we samen een wijntje.” Hoe hij het allemaal volhoudt? Een goede vraag. “Het is een hobby, of eigenlijk een passie. Ik haal er veel voldoening uit. Ontstressen, maar soms ook stressen...” Toch blijft iedere dag weer leuk. “Het omgaan met de mensen, met de selectie. Daardoor blijf je jong, ik ken alle moderne muziek!” Misschien nog wel belangrijker: “Ik mocht hier zelf altijd voetballen, heb veel gekregen , dan moet je ook iets terugdoen. Dat is een valkuil van mij. Zie ik een gat, dan spring ik er maar weer in.” Weten ze ook thuis. “Nu sta ik ‘s avonds de keuken te schuren of te verven, in plaats van op een vrije zaterdag.” Vrije tijd heeft Pape dan ook al lang niet meer, dat baart hem ergens wel een klein beetje zorgen. “Vrijwilligers vinden wordt steeds lastiger. Er zijn nu bijvoorbeeld zó weinig scheidsrechters. Straks krijg je wedstrijden waar spelers zelf moeten fluiten, dat wil je toch niet?” En dus zijn ze bij WFB bezig met een soort campagne. “Een vrijwilligersteam is daar druk mee op Social Media. Maar ook gewoon door op de man af te vragen, dat werkt toch nog altijd het beste.” FAMILIEDAG Een avondje klaverjassen, een bardienstje of nieuwe ballen regelen. De clubman is er maar druk mee. “We kennen elkaar allemaal, we weten alles van elkaar, dan wil je toch iets kunnen bieden? Ook tijdens corona deden we dat. Daar ben ik dan trots op. Daarvoor kom ik weer iedere zaterdag naar die club.” Alles om het iedereen naar hun zin te maken, ook als teammanager. “Bij ons gaat het allemaal best wel professioneel. Kleding ligt klaar, ballen zijn opgepompt, de communicatie wordt gedaan. En als er een speler ziek of geblesseerd is, regel ik een fruitmandje. Wat dat betreft, sta ik een beetje tussen de trainer en die jongens.” Voor wie zich zorgen maakt, heeft Pape een geruststellende boodschap. “Mijn oudste speelt in het eerste, de jongste nog in de jeugd. Dus ik zie ze, net als mijn vrouw, eigenlijk heel de zaterdag. Een soort familiedag.” Toch, zou die in de toekomst zomaar kunnen gaan verdwijnen. “Ik zit wel te kijken om een aantal functies neer te leggen, zodat ik iets meer tijd overhoud. Ons huis is twintig jaar oud, daar moet een keer wat aan gebeuren...” Maar met een vader die nog lid is, een zwager die training geeft en een zusje dat net zo betrokken was, zit WFB in zijn bloed. Eén droom moet wat dat betreft nog uitkomen. “Een kampioenschap met mijn eigen kinderen in de selectie!” Want, zo begint de 22-jarige keeper met een grote glimlach te vertellen. “Eigenlijk alles onder Hellevoet, zijn boeren, zeggen wij hier altijd. Zij vinden ons dan weer de overkant. Zo gaat dat.” Toch voelt Wegereef zich in zijn derde seizoen bij de vierdeklasser dus meer dan op zijn gemak, al had hij dat zelf in eerste instantie misschien ook niet helemaal verwacht. “Dat is niks voor mij, dacht ik toen...” Toch veranderde dat gevoel al snel. “Wat had ik te verliezen?” LANGS DE KANT Niks dus. De zoon van oud-topscheidsrechter Jan Wegereef besloot het erop te wagen én met succes. Al won hij ook bij zijn vader vooraf nog het nodige advies in. “Ik was toen negentien en moest gewoon ergens gaan keepen. Dat werd bij Hellevoet met vijf keepers gewoon een lastig verhaal.” Mede door een vervelende blessure, die Wegereef lange tijd langs de kant hield. “De aanhechting van mijn lies was nog niet volgroeid, dat duurde zeker zes maanden.” Een lastige periode voor de jonge doelman. “Ik ben vrij fanatiek, dus dan wil je gewoon voetballen. Het was een kwestie van groeien, dus echt veel kon je niet doen.” Dat allemaal achter de rug, tijd om te keepen. Zou je zeggen. “In mijn tweede seizoen, liep ik tijdens de voorbereiding, een scheurtje op in mijn bovenbeen. Was ik pas na de winterstop weer fit.” Maar vanaf dat moment, was alle ellende verleden tijd. “Sindsdien ben ik niet meer uit de basis geweest.” En dat is te zien, want met een plek bij de eerste vier, presteert WFB meer dan naar behoren. “Dat lag, om eerlijk te zijn, wel een beetje in de lijn der verwachting. We proberen vooral veel te voetballen, daar ligt onze kracht. Met creatieve jongens.” Al zit daar ook meteen de achilleshiel, denkt Wegereef. “Echt onze schouders eronder, als het voetbal lend niet lukt, dat missen we wel. Eens in de zoveel tijd spelen we een wedstrijd waar het allemaal niet loopt, maar dat is misschien ook de jeugdigheid.” NAAM MAKEN Zelf is de sluitpost tevreden over zijn seizoen tot nu toe. “Over het algemeen haal ik een goede voldoende, maar daar sta je ook voor.” Zeker in de duels, die er echt om gaan. “Onder druk presteer ik vaak nog beter, dat vind ik lekker!” Snel in paniek raken, doet hij dan ook niet. “Vanuit Hellevoet heb ik altijd geleerd om mee te voetballen, dat is mijn kracht. Dan probeer ik vaak een extra verdediger te zijn in de opbouw.” Heel vreemd is dat voetballende vermogen ook niet, zo blijkt. “Ik ben begonnen als voetballer en pas gaan keepen in de D’tjes.” Precies op het moment dat Maarten Stekelenburg furore maakte op het WK van 2010 in Zuid-Afrika. “Die pakte toen bizarre ballen, van hem was ik echt onder de indruk. Dat weet ik nog goed.” Van de carrière van zijn vader, weet de trotse Wegereef een stuk minder. “Ik ben maar één seizoen met hem meegegaan, inmiddels is hij al elf jaar gestopt. Alleen de oude mannen weten dat nog, haha!” Tijd om zelf dus naam te maken, bijvoorbeeld met WFB. “We moeten deze vorm gewoon lekker doortrekken en bovenin mee blijven doen. Het ligt echt aan onszelf als dat niet lukt.” Bij een club, waar de jongeling het dus prima naar zijn zin heeft. “Een leuke groep jongens en de vereniging is heel saamhorig, iedereen doet wel wat. Een vader of een oom, noem maar op. Dat vind ik leuk!” Aan een vertrek denkt hij dan ook niet, tenzij... “ Het was eigenlijk de bedoeling om één of twee seizoenen minuten te maken bij WFB en dan weer terug te gaan. Dus als ik ooit nog ergens anders speel, is het Hellevoet!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=